Unsa ka Taas nga Mabuhi ang mga Tawo?

SA Marso 3, 1513, ang Katsila nga eksplorador nga si Juan Ponce de León mihimog talagsaong panaw. Milawig siya gikan sa Puerto Rico sa paglaom nga makaabot sa isla sa Bimini. Sumala sa kasugiran, nangita siya ug usa ka milagrosong tubod—ang Tuboran sa Pagkabatan-on. Apan siya nahidunggo hinuon sa nailhan karong estado sa Florida, T.B.A. Siyempre, wala gayod niya makaplagi ang maong tuboran tungod kay wala man kini maglungtad.

Karon, ang mga tawo sa katibuk-an dili mabuhi ug sobra sa 70 o 80 ka tuig. Bisan tuod ang Bibliya naglista ug mga tawo nga tag-as kaayo ug kinabuhi, ang 2002 Guinness Book of World Records nag-ingon nga ang edad sa labing tigulang nga tawo nga nabuhi sukad maoy 122 ka tuig ug 164 ka adlaw. (Genesis 5:3-32) Apan, ang bioethicist nga si John Harris nag-ingon: “Tungod sa bag-ong panukiduki karon makita na nato ang usa ka kalibotan diin ang pagkatigulang—bisan ang kamatayon—mahimo nang mapugngan.” Daghang tigpanukiduki sa ika-21ng siglo naghisgot bahin sa “samag imortal nga kahimtang,” “walay-kinutobang gitas-on sa kinabuhi sa mga tawo inigka-2099,” “usa ka kapasidad nga makabaton ug walay-kataposang pagdaghan sa mga selula,” ug mga butang nga susama niana.

Diha sa iyang libro nga The Dream of Eternal Life, si Mark Benecke nag-ingon: “Halos ang tibuok lawas mabag-o sa makadaghan sulod sa tibuok kinabuhi. . . . Human sa mga pito ka tuig, kita makabaton gayod ug bag-ong lawas.” Apan, dili kini magpadayon hangtod sa hangtod tungod kay ang mga selula mohunong sa pagdaghan human sa usa ka gitinong daan nga gidaghanon sa pagkabahin. Apan, kon dili pa unta ingon niini ang kahimtang, matod pa ni Benecke, “ang lawas sa tawo makabag-o sa kaugalingon niini sulod sa dugay kaayong panahon—bisan hangtod sa walay kataposan.”

Tagda usab ang talagsaong kapasidad sa utok sa tawo, nga mas dako pa kay sa magamit nato sa atong mubo nga kinabuhi. Sumala sa Encyclopædia Britannica, ang utok sa tawo “adunay mas dako pang kapasidad kay sa magamit sa tibuok kinabuhi sa usa ka tawo.” (1976 nga Edisyon,  Tomo 12, panid 998) Ang librong How the Brain Learns, ni David A. Sousa, nag-ingon: “Halos sa tanang katuyoan, ang kapasidad sa utok sa paghipos ug impormasyon walay kinutoban.”—Panid 78, Ikaduhang Edisyon, katungod sa pagpatik 2001.

Nganong ang mga tigpanukiduki wala may makaplagang rason diha sa kahulmahan sa lawas sa tawo kon nganong kita mamatay? Ug nganong ang utok sa tawo aduna may dako kaayong kapasidad? Posible ba nga kita gidisenyo aron makapadayon sa pagkuhag kahibalo hangtod sa hangtod? Nganong kita maghunahuna man ug kinabuhing walay kataposan?

Ang Bibliya nag-ingon: ‘Bisan ang panahong walay tino gibutang sa Diyos sa ilang kasingkasing, aron ang tawo dili makatugkad sa buhat nga nahimo sa matuod nga Diyos sukad sa sinugdan hangtod sa kataposan.’ (Ecclesiastes 3:11) Gipaila niining mga pulonga nga gibutang sa Diyos nganhi kanato ang ideya nga mabuhi sa walay kataposan. Ngani, kita kanunayng makakat-on ug usa ka butang bahin sa Diyos ug sa iyang mga buhat. Kon kita mabuhi sa bilyonbilyong katuigan—oo, sa walay kataposan—kita makakat-on gayod kanunay ug dugang pa bahin sa kahibulongang mga buhat sa Diyos sa paglalang.

Ang mga pulong ni Jesu-Kristo nagpakita usab nga ang tawo mahimong mabuhi sa walay kataposan. Siya miingon: “Kini nagkahulogan ug kinabuhing walay kataposan, ang ilang pagkuha ug kahibalo bahin kanimo, ang bugtong matuod nga Diyos, ug sa usa nga imong gipadala, si Jesu-Kristo.” (Juan 17:3) Komosta sa imong bahin? Gusto ba nimong mabuhi sa walay kataposan?

[Mga hulagway sa panid 3]

Si Juan Ponce de León nangita sa tuboran sa pagkabatan-on

[Credit Line]

Ponce de León: Harper’s Encyclopædia of United States History