Kalit nga Nahitabo ang Trahedya

SI Owen, nga usa ka batang lalaki nga nag-edad ug dos anyos ug tunga, nagdula sa banyo sa iyang balay. Nakatkat niya ang kabinet sa medisina nga gituohan sa iyang mga ginikanan nga dili niya maabot. Sa sulod niini, nakakita siya ug usa ka botelya nga nakakuha sa iyang pagtagad. Iya kining gibuksan ug giinom ang sulod niini. Kalit nga nahitabo ang trahedya.

Ang sulod sa botelya dunay sambog nga asido, ug makasubo, ang batang si Owen namatay. Naguol pag-ayo ang iyang mga ginikanan. Ang iyang amahan, si Percy, midangop sa klero sa iyang simbahan aron mangitag kahupayan. “Nganong nahitabo man kini?” siya nangutana. Ang klero mitubag, “Ang Diyos nagkinahanglan ug laing batang anghel sa langit.” Nahugno, ang nagbangotan nga ginikanan mibati nga kini dili gayod makataronganon. Pagbuot ba gayod sa Diyos nga mahitabo ang ingon niini nga trahedya? Kay nahigawad sa iyang simbahan, si Percy mihunong sa pagsimba.

Namalandong sa nahitabo, si Percy nangutana sa kaugalingon: ‘Nag-antos pa ba gihapon ang akong anak? Makita pa kaha nako siya pag-usab?’

Tingali ikaw usab naglibog kon unsay mahitabo inigkamatay ug kon posible ba nga makauban pag-usab ang mga patayng minahal sa umaabot. Ang Pulong sa Diyos, ang Bibliya, naghatag ug katin-awan niining mga pangutanaha. Ang mga panid niini nasudlan ug tin-aw ug makapalipayng mga tubag ngadto sa tanan nga nakaagi ug samang mga katalagman. Labaw pa niana, gipadayag niini ang makapalipayng palaaboton nga gisaad sa Diyos—ang pagkabanhaw.

Palihog basaha ang sunod nga artikulo ug pakisayod ug dugang pa bahin niining kahibulongan kaayo nga paglaom.