Ang Lukat Nagbayaw sa Pagkamatarong sa Diyos

HUMAN sa pagrebelde nila ni Adan ug Eva, gipahayag ni Jehova ang iyang katuyoan sa pagpatungha ug usa ka Binhi nga pagasamaran sa tikod. (Genesis 3:15) Kini natuman sa dihang ang mga kaaway sa Diyos nagpatay kang Jesu-Kristo diha sa usa ka estaka sa pagsakit. (Galacia 3:13, 16) Si Jesus walay sala tungod kay siya milagrosong gisamkon diha sa tagoangkan sa usa ka ulay pinaagi sa gahom sa balaang espiritu. Busa, ang iyang giula nga dugo mahimong ibayad ingong lukat aron sa pagpahigawas sa mga tawo, kinsa nakapanunod sa sala ug kamatayon gikan kang Adan.—Roma 5:12, 19.

Walay makapugong sa labing gamhanan nga Diyos, si Jehova, sa pagtuman sa iyang mga katuyoan. Busa, human ang tawo makasala, sama ra nga nabayran na ang bili sa lukat sa panglantaw ni Jehova ug siya mahimong makapakiglabot niadtong nagtuo nga matuman ang iyang mga saad. Kini naghatag ug kahigayonan sa makasasalang mga kaliwat ni Adan, sama nila ni Enoc, Noe, ug Abraham, nga makalakaw uban sa Diyos ug mahimo pa ganing higala niya nga dili mamansahan ang iyang pagkabalaan.—Genesis 5:24; 6:9; Santiago 2:23.

Ang pipila ka indibiduwal nga may pagtuo kang Jehova nakabuhat ug seryosong mga sala. Usa ka pananglitan mao si Haring David. Tingali ikaw mangutana, ‘Nganong si Jehova padayon mang nagpanalangin kang Haring David human si David makapanapaw uban kang Batseba ug dayon nagpapatay sa iyang bana, nga si Urias?’ Tungod kini sa kinasingkasing nga paghinulsol ug pagtuo ni David. (2 Samuel 11:1-17; 12:1-14) Pinasukad sa umaabot nga halad ni Jesu-Kristo, ang Diyos makapasaylo sa mga sala sa mahinulsolong si David ug sa samang higayon padayong maghupot sa Iyang hustisya ug pagkamatarong. (Salmo 32:1, 2) Sa pagpamatuod niini, ang Bibliya nagpatin-aw sa maanindot kaayong nahimo sa lukat ni Jesus, nga mao, ‘ang pagpasundayag sa kaugalingong pagkamatarong sa Diyos, tungod kay siya nagpasaylo sa mga sala nga nahitabo sa nangagi’ ug “niining panahona karon.”—Roma 3:25, 26.

Oo, ang dagkong mga benepisyo madawat sa mga tawo tungod sa bili sa dugo ni Jesus. Pinasukad sa lukat, ang mahinulsolong mga makasasala makabaton nag suod nga relasyon sa Diyos. Dugang pa, ang  lukat nagbukas sa dalan alang sa pagkabanhaw sa mga patay ngadto sa bag-ong kalibotan sa Diyos. Maglakip kana sa matinumanong mga alagad sa Diyos nga nangamatay una pa mabayri ni Jesus ang lukat ug bisan ang mga nangamatay nga walay alamag sa kamatuoran ug wala magsimba Kaniya. Ang Bibliya nag-ingon: “Aduna unyay pagkabanhaw sa mga matarong ug sa mga dili-matarong.” (Buhat 24:15) Nianang panahona, pinasukad sa lukat, gantihan ni Jehova ug kinabuhing walay kataposan ang tanang matinumanong mga tawo. (Juan 3:36) Si Jesus mismo nag-ingon: “Gihigugma pag-ayo sa Diyos ang kalibotan nga gihatag niya ang iyang bugtong nga Anak, aron nga ang tanan nga magpasundayag ug pagtuo kaniya dili malaglag kondili makabaton ug kinabuhing walay kataposan.” (Juan 3:16) Kining tanang benepisyo madawat sa tawo tungod sa halad lukat nga gitagana sa Diyos.

Apan, ang mga benepisyo nga atong madawat gikan niini dili mao ang nakapatalagsaon sa lukat. Ang labawng hinungdanon mao ang epekto sa lukat ni Kristo nganha sa ngalan ni Jehova. Kini nagpamatuod nga si Jehova maoy usa ka Diyos nga hingpit sa hustisya nga makapakiglabot sa makasasalang mga tawo ug sa gihapon makapabiling putli ug balaan. Kon wala pa itagana sa Diyos ang lukat, wala untay kaliwat ni Adan, bisan si Enoc, Noe, ug Abraham, nga makalakaw uban kang Jehova o mahimong iyang higala. Nasabtan kini sa salmista ug siya misulat: “Kon mga kasaypanan mao pa ang imong gibantayan, Oh Jah, Oh Jehova, kinsa ba ang makabarog?” (Salmo 130:3) Angay kitang magpasalamat ug dako kang Jehova tungod sa pagpadala niya sa iyang pinalanggang Anak dinhi sa yuta ug kang Jesus tungod sa kinabubut-ong paghatag niya sa iyang kinabuhi aron sa paglukat kanato!—Marcos 10:45.