NIADTONG Septiyembre 7, 1950, nahimo kong membro sa Brooklyn Bethel. Kaniadto 355 pa lang ang Bethelite, nga lainlaig nasyonalidad ug nag-edad ug mga 19 hangtod 80. Daghan nila mga dinihogan.

Si Mama ang nagtudlo nako sa pag-alagad sa atong “malipayong Diyos.” (1 Tim. 1:11) Bata pa ko dihang nahimo siyang alagad ni Jehova. Niadtong Hulyo 1, 1939, sa edad nga 10, nabawtismohan ko sa usa ka asembliya sa sona (gitawag karon ug sirkitong asembliya) sa Columbus, Nebraska, U.S.A. Mga 100 mi nga nagtigom sa giabangang pasilidad aron mamati sa girekord nga diskurso ni Joseph Rutherford nga nag-ulohang “Fascism or Freedom.” Sa tunga-tunga sa diskurso, may grupo sa mga tawo nga mipugos pagsulod sa among gitigoman. Ilang gipahunong ang tigom ug giabog mi pagawas sa lungsod. Miadto mi sa uma sa usa ka brader nga dili ra layo sa lungsod ug gitiwas namo ang programa. Maong dili gyod nako malimtan ang petsa sa akong bawtismo!

Gipaningkamotan ni Mama nga mamatuto ko sa kamatuoran. Bisag buotan ug maayong amahan si Papa, dili kaayo siya interesado sa relihiyon o sa akong espirituwalidad. Si Mama ug ang ubang igsoon sa Omaha Congregation ang nagdasig nako.

Dihang hapit na kong mograduwar sa hayskul, kinahanglan kong modesisyon kon unsay buhaton nako sa akong kinabuhi. Kada bakasyon, ako mag-vacation pioneer (karon, oksilyare payunir), kauban sa akong mga kaedad.

Duha ka batan-ong ulitawo nga bag-o pang migraduwar sa ikapitong klase sa Gilead School—si John Chimiklis ug Ted Jaracz—naasayn ingong nagapanawng magtatan-aw sa among dapit. Nahingangha ko sa pagkahibalo nga wala pa silay 25 anyos. Ako 18 anyos niadtong tungora ug hapit na mograduwar sa hayskul. Mahinumdom pa ko dihang gipangutana ko ni Brader Chimiklis kon unsay buhaton nako sa akong kinabuhi. Human ko mitubag,  iya kong giawhag: “Sige, sulod dayon sa bug-os panahong pag-alagad. Wa ta mahibawo kon asa ka dalhon ana.” Ang iyang tambag ug ang ilang panig-ingnan nakadasig pag-ayo nako. Busa paggraduwar nako, nagpayunir ko sa 1948.

Niadtong Hulyo 1950, mitambong mi sa akong ginikanan sa internasyonal nga kombensiyon sa Yankee Stadium sa New York City. Didto, mitambong ko sa miting para niadtong gustong moalagad sa Bethel. Sa ulahi, akong gipadala ang akong aplikasyon nga nag-ingong andam kong moalagad didto.

Okey ra man kang Papa nga magpayunir ko ug moipon gihapon nila. Pero gusto niyang motabang ko sa galastohan sa balay. Usa ka adlaw niana sa sayong bahin sa Agosto, dihang milakaw ko aron mangitag trabaho, mihapit una ko sa among mailbox. Naa koy sulat gikan sa Brooklyn. Pinirmahan kini ni Nathan H. Knorr, nga nag-ingon: “Nadawat namo ang imong aplikasyon para sa Bethel. Miingon ka nga andam kang moalagad sa Bethel sa tibuok mong kinabuhi. Palihog, report sa Bethel sa 124 Columbia Heights, Brooklyn, New York, sa Septiyembre 7, 1950.”

Pag-uli ni Papa gikan sa trabaho, ako siyang giingnan nga naa na koy trabaho. Siya miingon, “Maayo, asa man pod?” Mitubag ko, “Sa Brooklyn Bethel, ug $10 kada bulan ang akong madawat.” Medyo nakurat siya, pero miingon siya nga kon mao nay akong gusto, magkugi ko. Wala madugay, sa kombensiyon sa Yankee Stadium sa 1953, siya nabawtismohan!

Lipay kaayo ko nga natawag sab sa Bethel ang akong partner sa pagpayunir nga si Alfred Nussrallah ug dungan ming mibiyahe. Siya naminyo sa ulahi, ug sila sa iyang asawa nga si Joan mieskuyla sa Gilead. Sila nahimong misyonaryo sa Lebanon, ug dayon naasayn ug balik sa United States sa sirkitong buluhaton.

Ang una nakong asaynment sa Bethel mao ang pagtahig mga libro didto sa Bindery. Ang una nakong gitrabaho nga libro mao ang What Has Religion Done for Mankind? Paglabayg mga walo ka bulan, gibalhin ko sa Service Department ilalom sa pagdumala ni Brader Thomas J. Sullivan. Pribilehiyo nako nga makauban siya sa trabaho ug makakat-on sa iyang espirituwal nga kaalam ug pagsabot nga iyang nabatonan sulod sa daghang tuig sa organisasyon.

Human sa halos tulo ka tuig sa Service Department, giingnan ko ni Max Larson, ang factory overseer, nga gipatawag ko ni Brader Knorr. Abi nakog naa koy nahimong sayop. Gusto diay niyang mahibalo kon may plano ba kong mogawas sa Bethel. Nangita siyag temporaryong kauban sa opisina ug gusto niyang sulayan kon kaya nako ang trabaho. Miingon ko nga wa koy planong mogawas sa Bethel. Sa misunod nga 20 ka tuig, nakapribilehiyo kong makauban siya sa trabaho.

Pirme nakong isulti nga dili gyod kabayran ang akong nakat-onan sa pagtrabaho kauban ni Brader Sullivan ug Knorr, maingon man sa ubang Bethelite, sama ni Milton Henschel, Klaus Jensen, Max Larson, Hugo Riemer, ug Grant Suiter. *

 Ang mga brader nga nakauban nako sa trabaho organisado kaayo sa ilang ginahimo para sa organisasyon. Kugihan kaayo si Brader Knorr ug gusto niyang mouswag pag-ayo ang buluhaton sa Gingharian. Para sa mga kauban niya sa trabaho, sayon ra siya ikaestorya. Kon lahi ang among opinyon sa usa ka butang, masulti namo kini ug mosalig gihapon siya namo.

Kas-a, giestorya ko ni Brader Knorr bahin sa pag-asikaso bisan sa gagmayng butang. Pananglitan, iyang giestorya nga niadtong factory overseer pa siya, motelepono niya si Brader Rutherford ug moingon: “Brader Knorr, inig-anhi nimo gikan sa factory sa tingpaniudto, pagdalag mga eraser. Ibutang lang sa akong lamesa.” Si Brader Knorr miingon nako nga siya moderetso dayon sa supply room, mokuhag mga eraser, ug ibutang kana sa iyang bulsa. Dayon pagkaudto, ihatod niya kana sa opisina ni Brader Rutherford. Gamay ra to nga butang, pero mapuslanon kadto kang Brader Rutherford. Dayon giingnan ko ni Brader Knorr: “Gusto unta nako nga may natahalang mga lapis sa akong lamesa. Palihog himoa kana kada buntag.” Sulod sa daghang tuig, akong giseguro nga pirmeng matahalan ang iyang mga lapis.

Kanunay ming pahinumdoman ni Brader Knorr nga maminawg maayo dihang duna siyay ipahimo. Kas-a gihatagan ko niyag detalyadong instruksiyon bahin sa usa ka trabaho, pero wa ko makapaminawg maayo. Tungod nako, naulawan siya. Naguol kaayo ko maong misulat ko niya nga nagmahay kog maayo sa akong gibuhat ug mas maayo pang ibalhin kog trabaho. Nianang buntaga, giduol ko ni Brader Knorr sa akong lamesa. “Robert,” siya miingon, “nabasa nako imong sulat. Tinuod, nasayop ka. Naestorya na tika bahin ana, ug segurado ko nga mas mag-amping ka na sa sunod. Sige, magpadayon na ta sa atong trabaho.” Mapasalamaton gyod ko sa iyang kaayo.

Human sa walo ka tuig, wala koy laing plano kondili magpadayon sa pag-alagad sa Bethel. Pero nausab kana. Panahon sa internasyonal nga kombensiyon sa Yankee Stadium ug sa Polo Grounds sa 1958, nakita nako si Lorraine Brookes. Nagkaila mi sa 1955 dihang nagpayunir siya sa Montreal, Canada. Nakadayeg ko sa iyang tinamdan bahin sa bug-os panahong pag-alagad ug sa iyang pagkaandam nga moalagad bisan asa siya ipadala sa organisasyon ni Jehova. Tumong ni Lorraine nga mag-Gilead. Sa edad nga 22, siya nakaeskuyla sa ika-27ng klase niini sa 1956. Dayon siya naasayn sa Brazil ingong misyonarya. Nagkasuod mi ni Lorraine sa 1958, ug misugot siyang magminyo mi. Nagplano ming magpakasal pagkasunod tuig ug naglaom nga mag-alagad ingong mga misyonaryo.

 Dihang gisulti ko kang Brader Knorr ang akong plano, misugyot siya nga maghulat una mig tulo ka tuig, dayon magminyo, ug mag-alagad sa Brooklyn Bethel. Niadtong panahona, aron magpabilin sa Bethel kadtong mga magminyo, ang usa nila kinahanglang napulo ka tuig nang Bethelite o kapin pa ug ang usa nakatulo ka tuig na sa Bethel. Busa si Lorraine misugot nga moalagad ug duha ka tuig sa Bethel sa Brazil ug dayon usa ka tuig sa Brooklyn ayha mi magpakasal.

Sa unang duha ka tuig, nagsinulatay lang mi. Mahal kaayo manawag sa telepono, ug wala pay e-mail kaniadto. Sa among kasal niadtong Septiyembre 16, 1961, pribilehiyo namo nga si Brader Knorr ang nagpakigpulong. Tinuod dugay ming naghulat, pero wala mi magmahay. Malipayon kaayo mi sa among kapig 50 ka tuig nga panagtiayon!

Sa 1964, nakapribilehiyo ko sa pagduaw sa ubang nasod ingong magtatan-aw sa sona. Kaniadto, dili pa puwedeng mokuyog ang asawa. Nausab kana pagka-1977. Nianang tuiga, kami ni Lorraine miuban kang Grant ug Edith Suiter sa pagduaw sa sangang buhatan sa Germany, Austria, Greece, Cyprus, Turkey, ug Israel. Tanantanan, mga 70 ka nasod na ang akong naadtoan.

Sa among biyahe sa Brazil niadtong 1980, nakaadto mi sa Belém, siyudad diin nagmisyonarya si Lorraine. Miduaw sab mi sa mga igsoon sa Manaus. Sa dihang nagpakigpulong ko sa usa ka estadyum, dihay grupo nga wala mosunod sa kostumbre sa Brazil, diin ang mga babaye mohalok sa aping sa usag usa ug ang mga brader maglamanohay. Ngano?

Sila mao ang atong minahal nga mga igsoon gikan sa komunidad sa mga sanlahon nga naa sa kalasangan sa Amazon. Aron dili makatakod, dili sila moduol sa ubang nanambong. Pero ilang natandog ang among kasingkasing ug dili namo malimtan ang kalipay sa ilang mga nawong! Tinuod gyod ang giingon ni Isaias: “Ang akong mga alagad managhugyaw sa kalipay tungod sa maayong kahimtang sa kasingkasing.”—Isa. 65:14.

Kanunay namong handomon ni Lorraine ang among kapig 60 ka tuig nga pag-alagad kang Jehova. Malipayon kaayo mi sa mga panalangin nga among nadawat kay nagpagiya mi kang Jehova pinaagi sa iyang organisasyon. Bisag dili na ko makabiyahe sa laing nasod sama kaniadto, adlaw-adlaw gihapon kong nagtrabaho ingong katabang sa Nagamandong Lawas, diha sa Coordinators’ Committee ug Service Committee. Gipabilhan nako pag-ayo ang pribilehiyo nga makatabang bisag gamay sa tibuok kalibotang panag-igsoonay niining paagiha. Makapahingangha nga daghan kaayong batan-on ang misulod sa bug-os panahong pag-alagad ug may tinamdan nga sama kang Isaias, kinsa miingon: “Ania ako! Ipadala ako.” (Isa. 6:8) Ilang gipakita nga tinuod ang giingon kanako kaniadto sa magtatan-aw sa sirkito: “Sulod dayon sa bug-os panahong pag-alagad. Wa ta mahibawo kon asa ka dalhon ana.”