KON itandi sa matahom nga sedro sa Lebanon, ang baliko ug bukohon nga kahoyng olibo morag dili kaayo nindot tan-awon. Pero kini dunay talagsaong katakos nga mabuhi bisan sa lisod kaayong kahimtang. Ang pipila gibanabanang 1,000 ka tuig na. Tungod kay lalom ug mokuyanap ang mga gamot sa kahoyng olibo, manalingsing gihapon kini bisag namatay na ang punoan basta buhi pa ang mga gamot niini.

Kombinsido ang patriarkang si Job nga bisag siya mamatay, siya mabuhi pag-usab. (Job 14:13-15) Iyang gigamit ang usa ka kahoy—lagmit ang olibo—aron ipakita ang iyang pagsalig sa katakos sa Diyos sa pagbanhaw kaniya. “Bisan ang usa ka kahoy adunay paglaom,” si Job miingon. “Kon kini putlon, kini moturok pag-usab.” Dihang mobundak ang ulan human sa grabeng hulaw, ang uga nga tuod sa olibo mahimong manalingsing ug ‘mananga sama sa usa ka bag-ong tanom.’—Job 14:7-9.

Sama sa mag-uuma nga naghinamhinam nga manalingsing ang naputol nga kahoyng olibo, si Jehova nga Diyos nangandoy nga buhion pag-usab ang namatay niyang mga alagad ug ang uban pa. (Mat. 22:31, 32; Juan 5:28, 29; Buh. 24:15) Handurawa ang kalipay nga atong bation dihang abiabihon nato ang mga binanhaw!