HUMAN mabawtismohi si Anita * ingong Saksi ni Jehova, puwerteng sukoa sa iyang bana. “Gidid-an ko niya sa pagtambong sa mga tigom ug bisan sa paghisgot sa ngalan sa Diyos,” matod ni Anita. “Ang pagsulti sa ngalang Jehova igo nang makapasilaob sa kasuko sa akong bana.”

Naglisod sab si Anita sa pagtudlo sa iyang mga anak bahin kang Jehova. “Gidili sa among balay ang pagsimba kang Jehova. Tinagotago ang akong pag-Bible study sa akong mga anak, ug dili nako sila madala sa Kingdom Hall.”

Sama sa gipakita sa kasinatian ni Anita, mahimong masulayan ang pagkamatinumanon sa usa ka Kristohanon dihang siya lutoson sa mga membro sa pamilya. Maingon man usab ang laygay nga sakit, kamatayon sa anak o kapikas, o dihang may suod nga membro sa pamilya nga mobiya kang Jehova. Busa, unsay makatabang sa usa ka Kristohanon sa pagpabiling matinumanon kang Jehova?

Sa maong mga pagsulay, unsay imong buhaton? Si apostol Pablo miingon: ‘Kinahanglan kamong molahutay.’ (Heb. 10:36) Apan unsay makatabang kanimo sa paglahutay?

Usa sa mga paagi nga kita makabatog kusog sa paglahutay mao ang pag-ampo sa Diyos alang sa tabang. Tagda ang usa ka pananglitan. Lunes kadto sa hapon dihang nahitabo ang trahedya sa pamilya ni Ana. Kalit nga namatay ang iyang bana, kinsa nakauban niya sulod na sa 30 ka tuig. “Wala na siya makauli gikan sa trabahoan,” miingon si Ana, “ug 52 anyos pa lang siya.”

Sa unsang paagi nakasagubang si Ana? Kinahanglan siyang manarbaho, ug nakatabang ni kay nahimo siyang puliki, apan wala kini makawagtang sa iyang kaguol. Siya miingon: “Gipahayag nako kang Jehova ang akong gibati ug gihangyo nako siya nga tabangan kong makasagubang sa kamatayon sa akong bana.” Gitubag ba siya ni Jehova? Kombinsido si Ana nga gitubag siya. Siya miingon: “Ang kalinaw nga ang Diyos lang ang makahatag nakahupay ug nakahatag nakog kalinaw sa hunahuna. Segurado kong banhawon ni Jehova ang akong bana.”—Filip. 4:6, 7.

Ang “Tigpatalinghog sa pag-ampo” nagsaad nga itagana niya sa iyang mga alagad ang ilang gikinahanglan aron makapabilin silang matinumanon. (Sal. 65:2) Dili ba makapalig-on sa pagtuo kana nga pasalig? Ug dili ba makasalig sab ka nga makalahutay ka?

Si Jehova nagtabang sa iyang katawhan pinaagi sa kongregasyon. Pananglitan, dihang grabeng gilutos ang kongregasyon sa Tesalonica, giawhag sila ni Pablo nga “magpadayon sa paghupay sa usag usa ug sa paglinig-onay sa usag usa, ingon gayod sa [ilang] ginabuhat.” (1 Tes. 2:14; 5:11) Pinaagi sa paghigugmaay ug pagtinabangay, ang mga Kristohanon sa Tesalonica nakalahutay sa pagsulay sa ilang pagtuo. Ang ilang pagkamalahutayon nagsilbing panig-ingnan kanato karon ug may makat-onan sab kita nga makatabang nato sa paglahutay.

Ang pagpakigsuod sa mga igsoon sa kongregasyon makatabang nato sa pagpaambit ug “mga butang nga makapalig-on sa usag usa.” (Roma 14:19) Kini ilabinang hinungdanon panahon sa kalisdanan. Si Pablo nakasinatig daghang kasakitan, ug gihatagan siya ni Jehova ug kusog sa paglahutay. Usahay, ang Diyos nagdasig kang Pablo pinaagi sa mga igsoon. Pananglitan, dihang si Pablo nangomosta sa kongregasyon sa Colosas, siya miingon bahin kanila: “Sila mismo nahimong makapalig-on nga tabang kanako.” (Col. 4:10, 11) Oo, ang ilang pagmahal kang Pablo nagpalihok kanila sa paghupay ug paglig-on kaniya dihang gikinahanglan niya kini. Lagmit nakadawat na sab kag susamang  pagdasig ug tabang gikan sa inyong kongregasyon.

Ang laing tabang nga gitagana sa Diyos mao ang mga ansiyano sa kongregasyon. Kining hamtong sa espirituwal nga mga brader mahimong “sama sa usa ka tagoanang dapit gikan sa hangin ug usa ka salipdanang dapit gikan sa bagyo, sama sa mga sapa sa tubig sa usa ka walay-tubig nga yuta, sama sa landong sa usa ka dako kaayong bato sa usa ka umaw nga yuta.” (Isa. 32:2) Pagkamakapadasig! Gipahimuslan ba nimo ang maong tagana? Ang pagdasig ug pagpaluyo sa mga ansiyano makatabang nimo sa paglahutay.

Siyempre, dili masulbad sa mga ansiyano ang tanang problema. Sila dili hingpit, nga “sama ra [natog] mga kaluyahon.” (Buh. 14:15) Apan ang ilang mga pag-ampo alang kanato dakog ikatabang. (Sant. 5:14, 15) Usa ka brader nga taga-Italy kinsa nag-antos sa makapaluyang epekto sa sakit nga muscular dystrophy miingon: “Ang gugma ug pagmahal sa mga igsoon maingon man ang kanunay nilang pagbisita nakatabang nako sa paglahutay.” Gipahimuslan ba sab nimo ang mahigugmaong tagana ni Jehova—ang mga ansiyano?

Duna pa kitay laing mahimo aron makalahutay. Usa niana mao ang pagbatog regular nga espirituwal nga rutina. Tagda ang ehemplo sa 39 anyos nga si John, kinsa nadayagnos nga may talagsaong matang sa kanser. Siya miingon: “Mibati kong nalimbongan kay bata pa ko.” Niadtong panahona, tres anyos pa ang anak ni John. “Kini nagpasabot nga duha na mi sa akong anak nga kinahanglang atimanon sa akong asawa, ug ubanan sab ko niya sa doktor,” miingon si John. Tungod sa chemotherapy, si John pirmeng magluya ug kasukaon. Ug dili lang kay kana ra. Ang amahan ni John grabeng nasakit ug kinahanglang atimanon.

Giunsa pagsagubang ni John ug sa iyang pamilya ang maong lisod nga situwasyon? “Bisag luya na kaayo ko, segurohon nako nga duna miy regular nga espirituwal nga rutina,” siya miingon. “Bisag lisod, kami motambong sa tanang tigom, mosangyaw kada semana, ug may regular nga pamilyahanong pagsimba.” Oo, nasabtan ni John nga ang sekreto sa paglahutay sa bisan unsang pagsulay mao ang pagmentinar sa espirituwalidad. Unsay iyang tambag niadtong nag-atubang ug lisod nga mga kahimtang? Siya miingon: “Human ka maulii sa kakurat, ang imong kaguol mapulihan sa kusog ug gugma ni Jehova. Palig-onon ka ni Jehova, sama sa iyang gihimo kanako.”

Makaseguro kita nga uban sa pagpaluyo sa Diyos, kita makalahutay sa lisod nga mga pagsulay o situwasyon—karon ug sa umaabot. Hinaot nga kita moampo kang Jehova alang sa tabang, makigsuod sa mga igsoon, mangayog tabang sa mga ansiyano, ug magbatog regular nga espirituwal nga rutina. Sa paghimo niana, matuman nato ang giingon ni Pablo: ‘Kinahanglan kamong molahutay.’