Panahon na Karon sa Pagpili

“Gilalang sa Diyos ang tawo sumala sa iyang larawan, sa larawan sa Diyos iyang gilalang siya; lalaki ug babaye iyang gilalang sila.”—Genesis 1:27.

KINING mga pulonga nga mabasa diha sa nag-unang mga panid sa Bibliya naghisgot sa paglalang sa hingpit nga magtiayon, si Adan ug Eva, nga usa sa kahibulongang mga butang nga ‘gihimo sa Diyos nga matahom sa panahon niini.’ (Ecclesiastes 3:11) Ingong ilang Maglalalang, si Jehova nga Diyos miingon kanila: “Magmabungahon ug magdaghan kamo ug pun-a ang yuta ug gamhi kini, ug pagabut-i ang mga isda sa dagat ug ang nagalupad nga mga linalang sa kalangitan ug ang matag buhing linalang nga nagalihok diha sa yuta.”—Genesis 1:28.

Nianang mga pulonga, gipahibalo sa Diyos ang iyang katuyoan ngadto sa unang magtiayon. Sila manganak ug mag-atiman sa yuta ug maghimo niining usa ka paraiso nga ilang puy-an kauban sa ilang mga anak. Ang Diyos wala magtakda ug panahon kon kanus-a sila mamatay. Hinunoa, siya nagsaad kanilag usa ka kahibulongang paglaom. Kon sila mohimog hustong desisyon ug mosunod kanunay kaniya, sila mabuhi sa walay kataposan ubos sa malinawon ug malipayon kaayong kahimtang.

 Apan, sila mihimog sayop nga desisyon, nga maoy hinungdan kon nganong ang tawo matigulang ug mamatay. Sa pagkatinuod, ang patriarkang si Job miingon: “Ang tawo, nga natawo sa usa ka babaye, mubo ug kinabuhi ug tugob sa kasamok.” (Job 14:1) Nganong ingon man niana?

“Ang sala misulod sa kalibotan pinaagi sa usa ka tawo ug ang kamatayon pinaagi sa sala, ug sa ingon ang kamatayon mikaylap sa tanang tawo tungod kay silang tanan nakasala man,” nag-ingon ang Bibliya. (Roma 5:12) Kanang “usa ka tawo,” mao si Adan, nga tinuyong milapas sa simple ug tin-aw nga sugo sa Diyos. (Genesis 2:17) Tungod niana, si Adan nawad-ag kahigayonan nga mabuhi sa walay kataposan sa paraisong yuta. Iya usab giwala ang maayong panulondon sa iyang mga anak ug gipasa ngadto kanila ang tunglo sa sala ug kamatayon. Daw wala na gayoy paglaom ang tawo. Tinuod ba kana?

Panahon sa Pagbag-o sa mga Butang

Paglabay sa linibo ka katuigan, ang usa ka salmista misulat: “Ang mga matarong magapanag-iya sa yuta, ug sila magapuyo sa ibabaw niini hangtod sa kahangtoran.” (Salmo 37:29) Ang Bibliya naghisgot sa makapadasig nga mga butang nga hapit nang buhaton sa Diyos, ug kini maoy pasalig nga ang gisaad sa Diyos didto sa tanaman sa Eden matuman gayod. Kini nag-ingon: “Iyang pagapahiran ang tanang luha gikan sa ilang mga mata, ug ang kamatayon mawala na, ni may pagbangotan ni pagtiyabaw ni may kasakit pa. Ang unang mga butang nangagi na.” Dayon ang Diyos nag-ingon: “Tan-awa! Ginabag-o ko ang tanang butang.”—Pinadayag 21:4, 5.

Sanglit dunay panahon alang sa tanang butang, motungha ang pangutana, Kanus-a ang panahon sa pagbag-o sa mga butang aron matuman ang nindot kaayong mga saad sa Diyos? Ang mga Saksi ni Jehova, nga maoy nagpatik niining magasina, naningkamot pag-ayo sa pagpahibalo sa mga tawo nga kita nagpuyo na sa panahon nga gitawag sa Bibliya nga “kataposang mga adlaw” ug hapit na ang panahon nga molihok ang Diyos aron ‘bag-ohon ang tanang butang.’ (2 Timoteo 3:1) Kami nag-awhag kanimo sa pagsusi sa Bibliya ug sa pagkat-on bahin sa kahibulongang paglaom nga mahimo nimong maangkon. Kami usab nagdasig kanimo sa pagsunod sa awhag sa Bibliya: “Pangitaa ninyo si Jehova samtang siya makaplagan pa. Sangpita siya samtang siya anaa pa sa duol.” (Isaias 55:6) Ang imong kinabuhi ug ang imong paglaom sa umaabot wala but-i sa kapalaran, kondili kini mismo nagdepende kanimo!

[Blurb sa panid 8]

“Tan-awa! Ginabag-o ko ang tanang butang”