Among mga Magbabasa Nangutana

Gitakda na Bang Daan ang Atong Kinabuhi?

Ang pipila ka tawo moingon nga gitakda nang daan sa kapalaran ang adlaw sa atong kamatayon. Ang uban nangangkon nga ang Diyos maoy magbuot kon kanus-a kita mamatay. Dugang pa, kining mga tawhana nagtuo nga dili gayod kalikayan ang mga panghitabo sa kinabuhi. Mao ba usab kanay imong pagtuo?

Tingali makapangutana ka: ‘Kon tinuod nga dili nato mausab ang atong dulnganan, o kon gitakda nang daan sa Diyos o sa kapalaran ang mga panghitabo sa atong kinabuhi, unsa pa may kapuslanan sa pag-ampo? Ug kon gitakda nang daan ang atong dulnganan, nganong kinahanglan pa man kitang mag-amping? Nganong mag-seat belt pa man kita kon mosakayg sakyanan? Nganong dili kita magmaneho kon nakainom?’

Ang Bibliya nag-ingon nga angay gayod kitang mag-amping. Imbes magpasiugdag kapalaran, kini nagsugo sa mga Israelitas nga magmahunahunaon kanunay sa kahilwas. Pananglitan, sila gisugo sa pagbutang ug ali diha sa atop sa ilang balay aron malikayan nga adunay mahulog nga tawo gikan niana. Apan, nganong naghatag pa man ang Diyos nianang sugoa kon gitakda nang daan nga ang usa ka tawo mahulog gikan sa atop ug mamatay?—Deuteronomio 22:8.

Komosta kadtong nangamatay tungod sa kinaiyanhong mga katalagman o tungod sa ubang trahedya nga dili kapugngan? Gitakda na bang daan ang petsa sa ilang pagkamatay? Wala, ang magsusulat sa Bibliya nga si Haring Solomon nag-ingon nga “ang panahon ug ang wala damhang panghitabo modangat [kanatong] tanan.” (Ecclesiastes 9:11) Mao nga bisag unsa pa ka katingad-an o katalagsaon ang mga panghitabo, ang mga trahedya wala gayod gitakdang daan.

Apan, ang pipila moingon nga sukwahi kini sa unang gisulti ni Solomon: “Adunay tinudlong panahon alang sa tanang butang, bisan usa ka panahon alang sa matag kalihokan ilalom sa mga langit: panahon sa pagkatawo ug panahon sa pagkamatay.” (Ecclesiastes 3:1, 2) Si Solomon ba nagpasiugda dinhi ug kapalaran? Atong susihon pag-ayo kining tekstoha.

Si Solomon wala mag-ingon nga gitakda nang daan ang pagkatawo ug pagkamatay. Hinunoa, siya nagpatin-aw nga ang pagkatawo ug pagkamatay, sama sa daghang butang sa kinabuhi, mahitabo gayod. Seguradong modangat gayod sa atong kinabuhi ang maayo ug dili-maayong mga panghitabo. Si Solomon nag-ingon: “Adunay . . . panahon sa paghilak ug panahon sa pagkatawa.” Gipakita ni Solomon nga ang maong mga panghitabo ug wala-damhang mga katalagman maoy normal nga bahin sa kinabuhi, sa “matag kalihokan ilalom sa mga langit.” (Ecclesiastes 3:1-8; 9:11, 12) Busa, siya mihinapos nga dili gayod kita magpadaog sa sobrang kapuliki sa kinabuhi, nga ato nang makalimtan ang atong Maglalalang.—Ecclesiastes 12:1, 13.

Bisan pag aduna gayoy katakos ang atong Maglalalang sa pagkontrolar sa kinabuhi ug kamatayon, wala niya kita kontrolaha pinaagig kapalaran. Ang Bibliya nagtudlo nga ang Diyos nagtanyag kanatong tanan ug paglaom nga mabuhi sa walay kataposan. Apan wala niya kita pugsa sa pagdawat sa maong tanyag. Hinunoa, ang iyang Pulong nag-ingon: “Si bisan kinsa nga may tinguha paimna sa tubig sa kinabuhi nga walay bayad.”—Pinadayag 22:17.

Oo, kinahanglang tinguhaon nato ang ‘pag-inom sa tubig sa kinabuhi nga walay bayad.’ Busa, ang atong kaugmaon wala gayod kontrolaha sa kapalaran. Ang atong mga desisyon, tinamdan, ug mga buhat mao ang mag-apektar sa atong kaugmaon.