Ang Betania maoy gamay nga balangay nga tulo ka kilometros gikan sa Jerusalem. (Juan 11:18) Dihay makapaguol nga panghitabo didto pipila ka semana una mamatay si Jesus. Si Lazaro nga usa sa suod nga mga higala ni Jesus kalit lang nasakit ug namatay.

Dihang nabalitaan kana ni Jesus, iyang giingnan ang iyang mga tinun-an nga si Lazaro natulog lang ug pukawon ra niya kini. (Juan 11:11) Apan ang mga tinun-an wala makasabot niana, busa giingnan sila ni Jesus: “Namatay si Lazaro.”—Juan 11:14.

Upat ka adlaw human sa paglubong kang Lazaro, si Jesus miabot sa Betania ug gihupay si Marta, nga igsoon sa namatay. “Kon dinhi ka pa ang akong igsoon dili unta mamatay,” matod ni Marta. (Juan 11:17, 21) “Ako ang pagkabanhaw ug ang kinabuhi,” miingon si Jesus. “Siya nga magpasundayag ug pagtuo kanako, bisan siya mamatay, siya mabuhi.”—Juan 11:25.

Aron ipakita nga tinuod ang iyang gisulti, si Jesus miduol sa lubnganan ug misinggit: “Lazaro, gula ngari!” (Juan 11:43) Ug sa kahibulong sa mga tawo, ang patay migula.

Una pa niana, duha nay gibanhaw ni Jesus. Sa usa ka higayon, gibanhaw niya ang dalagita ni Jairo. Sa wala pa niya kini banhawa, siya miingon nga kini natulog lang.—Lucas 8:52.

Matikdi nga maylabot sa kamatayon ni Lazaro ug sa anak ni Jairo, gitandi ni Jesus ang kamatayon sa pagkatulog. Haom kana nga pagtandi. Ngano? Ang pagkatulog maoy kahimtang sa pagkawalay-panimuot ug haom nga nag-ilustrar sa pagpahulay gikan sa kasakit ug pag-antos. (Ecclesiastes 9:5; tan-awa ang kahon nga  “Ang Kamatayon Samag Hinanok nga Pagkatulog.”) Ang unang mga tinun-an ni Jesus nakasabot gayod sa tinuod nga kahimtang sa mga patay. “Alang sa mga sumusunod ni Jesus ang kamatayon maoy pagkatulog lamang, ug ang lubnganan maoy pahulayanan lamang  . . . niadtong namatay nga matinumanon,” * nag-ingon ang Encyclopedia of Religion and Ethics.

Makapahupay kanato ang pagkahibalo nga ang mga patay natulog lang diha sa lubnganan ug wala mag-antos. Busa nahibalo na kita kon unsay mahitabo inigkamatay ug dili na ta angayng mahadlok niana.

Bisag ganahan tang matulog sa gabii, dili nato gustong matulog hangtod sa hangtod. Nganong makalaom kita nga ang mga patay mabuhi pag-usab—sama sa nahitabo kang Lazaro ug sa anak ni Jairo?

Ang patriarkang si Job nangutana sa Labing Gamhanang Diyos dihang gibati niyang mamatay na siya: “Kon ang tawo mamatay, mabuhi ba siya pag-usab?”—Job 14:14.

Gitubag ni Job ang iyang pangutana pinaagi sa pag-ingon: “Ikaw motawag, ug ako motubag kanimo. Kay ikaw mangandoy sa buhat sa imong mga kamot.” (Job 14:15) Segurado si Job nga si Jehova nangandoy sa adlaw dihang Iyang banhawon ang Iyang matinumanong alagad. Imposible bang mahitabo ang gilaoman ni Job? Dili gayod.

Ang pagpamanhaw nga gihimo ni Jesus tin-awng nagpamatuod nga ang Diyos naghatag kang Jesus ug gahom sa pagbuntog sa kamatayon. Gani, ang Bibliya nag-ingon nga anaa na kang Jesus “ang mga yawi sa kamatayon.” (Pinadayag 1:18) Busa pagabuksan ni Jesus ang mga ganghaan sa lubnganan, sama sa iyang pagsugo nga kuhaon ang bato sa lubnganan ni Lazaro.

Ang Bibliya subli-subling naghisgot niini nga saad sa pagkabanhaw. Usa ka anghel ang nagpasalig kang propetang Daniel: “Ikaw mopahulay, apan ikaw mobarog alang sa imong bahin sa kataposan sa mga adlaw.” (Daniel 12:13) Si Jesus miingon sa mga Saduseo, ang Hudiyong mga lider nga wala motuo sa saad sa pagkabanhaw: “Nasayop kamo, tungod kay wala kamo mahibalo sa Kasulatan ni sa gahom sa Diyos.” (Mateo 22:23, 29) Si apostol Pablo miingon: “Ako adunay paglaom diha sa Diyos . . . nga aduna unyay pagkabanhaw sa mga matarong ug sa mga dili-matarong.”—Buhat 24:15.

Kanus-a mahitabo ang pagpamanhaw sa mga matarong ug dili-matarong? Giingnan sa anghel ang matarong nga si Daniel nga siya mobangon “sa kataposan sa mga adlaw.” Si Marta usab masaligon nga ang iyang igsoon, si Lazaro, “mobangon . . . diha sa pagkabanhaw sa kataposan nga adlaw.”—Juan 11:24.

Ang Bibliya naglangkit niining “kataposan nga adlaw” sa pagmando sa Gingharian ni Kristo. Si Pablo misulat: “Kay kinahanglan siyang [Kristo] magmando ingong hari hangtod ikabutang na sa Diyos ang tanang kaaway ilalom sa iyang mga tiil. Ingong kataposang kaaway, ang kamatayon pagawagtangon.” (1 Corinto 15:25, 26) Usa kini ka lig-ong rason kon nganong angay natong iampo nga moabot ang Gingharian sa Diyos ug matuman ang iyang kabubut-on dinhi sa yuta. *

Ingon sa nahibaloan pag-ayo ni Job, kabubut-on sa Diyos nga banhawon ang mga patay. Dihang moabot na kanang adlawa, ang kamatayon mawagtang na sa bug-os. Ug wala na gayoy mangutana, ‘Kamatayon ba ang kataposan sa tanan?’