Ang kamatayon ni Jesus mao ang labing importanteng hitabo sa kasaysayan—namatay siya aron ang tawhanong kinabuhi mobalik sa kahingpitan. Wala lalanga ang tawo aron mobuhat ug daotan, masakit, o mamatay. (Genesis 1:31) Apan ang sala misulod sa kalibotan pinaagi sa usa ka tawo, si Adan. Gihatag ni Jesus ang iyang kinabuhi aron luwason kita gikan sa sala ug kamatayon.—Basaha ang Mateo 20:28; Roma 6:23.

Gipakita sa Diyos ang iyang dakong gugma pinaagi sa pagpadala sa iyang Anak dinhi sa yuta aron mamatay para nato. (1 Juan 4:9, 10) Gisugo ni Jesus ang iyang mga tinun-an sa paghandom sa iyang kamatayon pinaagig simpleng seremonya nga may tinapay ug bino. Pinaagi sa paghandom niini matag tuig, ikapakita nato ang atong pagpabili sa gugma sa Diyos ug ni Jesus.—Basaha ang Lucas 22:19, 20.

Dihang unang gisugo ni Jesus ang iyang mga tinun-an nga handomon ang iyang kamatayon, naghisgot siya bahin sa usa ka pakigsaad, o kasabotan. (Mateo 26:26-28) Pinaagi niini, sila ug ang pipila nga may limitadong gidaghanon nahatagan ug kahigayonan nga makauban si Jesus sa langit ingong mga hari ug saserdote. Bisag minilyon ang moduyog sa paghandom sa kamatayon ni Jesus, kadto lang mga sakop sa pakigsaad ang angayng moambit sa tinapay ug bino.—Basaha ang Pinadayag 5:10.

Halos 2,000 ka tuig na nga si Jehova nagpili kon kinsay himoong mga hari. (Lucas 12:32) Diyutay ra sila kon itandi niadtong mopuyo sa yuta sa walay kataposan.—Basaha ang Pinadayag 7:4, 9, 17.