Natawo ko niadtong 1934 sa Pescara, nga usa ka siyudad sa baybayon sa Italy duol sa Adriatic Sea. Ako ang kamanghoran sa upat ka babaye. Gusto ni Papa nga ang among mga ngalan ibase sa pagkasunodsunod sa mga letra sa alphabet. Maong kay ikaupat man ko, “D” ang unang letra sa akong ngalan.

 Sukad pa sa una, si Papa interesado na gyong mokat-on bahin sa Diyos. Niadtong Hulyo 1943, nailaila niya si Liberato Ricci, nga nagtuon uban sa mga Saksi ni Jehova. Iyang gisultihan si Papa bahin sa Bibliya ug gipahulam siyag kopya sa Bantayanang Torre. Ganahan kaayo si Papa, maong human adto, iya nang gisulti sa uban ang iyang mga nakat-onan. Gidawat pod ni Mama ang kamatuoran. Bisag dili kamaong mobasa si Mama, iya gihapong gisultihan ang uban bahin sa paglaom nga iyang nakat-onan gamit ang mga teksto nga iyang na-memorize.

 Ang among gamay nga balay pirme gyong naay tawo. Dinhi namo ginahimo ang among Kristohanong mga panagkatigom. Ug bisag naa lang mi duha ka kuwarto, nagpasaka gihapon mig mga tigdumala sa sirkito ug payunir.

 Ang akong duha ka magulang nga babaye dili interesado sa Bibliya, ug sa ngadtongadto mibiya sila sa balay dihang naminyo sila. Pero kami sa akong igsoon nga si Cesira ganahang maminaw kang Papa dihang magbasa siya sa Bibliya. Ganahan pod ming maminaw sa makapadasig nga mga pakigpulong nga gihatag sa mga brader nga mibisita sa among gamay nga grupo.

 Pirme kong mokuyog kang Papa ug sa uban diha sa ministeryo. Pero maulawon kaayo ko, maong milabay pag pipila ka bulan ayha ko nakabatog kaisog nga makig-estorya sa mga tawo. Bisan pa ana, midako ang akong gugma kang Jehova ug nabawtismohan ko niadtong Hulyo 1950. Sa among balay ang pakigpulong, dayon pagkahuman miadto mi sa dagat ug didto ko gibawtismohan. Pagkasunod tuig, naay magtiayon nga espesyal payunir nga giasayn sa among lugar, ug pirme kong mokuyog dihang magsangyaw sila. Tungod ani, nahimong mas sayon para nako ang pagpakig-estorya sa mga tawo. Mas midako gyod ang akong gugma niining nindot nga pribilehiyo sa pag-alagad!

 Ang among unang tigdumala sa sirkito mao si Piero Gatti. a Gidasig ko niya nga magpayunir, pero giingnan ko niya nga puwede pod kong mobalhin sa lugar nga nanginahanglag dugang magsasangyaw sa Gingharian. Wala gyod ni mosantop sa akong hunahuna. Sa amo man gong lugar, naandan na nga ang mga babaye maglain lag puyo kon maminyo na sila. Busa niadtong Marso 1952, nagpayunir ko samtang nagpuyo pa ko sa amo. Wa gyod ko magdahom nga mabag-o ang akong kinabuhi tungod ana nga desisyon.

 Niana pong panahona, ang batan-ong sister nga si Anna gusto pong magpayunir. Mipuyo siya uban namo aron pirme ming magkauban sa pagsangyaw. Pagka-1954, naasayn mi ingong mga espesyal payunir sa Perugia, siyudad nga mga 250 kilometros (155 ka milya) ang gilay-on diin walay Saksi.

 Lingaw gyod kaayo ko adto! Bayente pa lang akong edad adtong panahona, ug wala pa gyod ko makaadtog laing lugar gawas anang manambong mig kombensiyon uban sa akong mga ginikanan. Gibati nako nga morag moadto ko sa laing bahin sa kalibotan! Medyo nabalaka si Papa nga maglain mig puyo ni Anna, maong gitabangan mi niya nga makakitag kapuy-an. Ang among giabangan nga kuwarto mao ra poy gihimo namo nga Kingdom Hall. Sa sugod, kami pa lang ni Anna ang magtigom. Pero nalingaw kaayo mi sa pagsangyaw sa Perugia ug sa duol nga mga lungsod ug baryo. Ang among mga paningkamot namunga ra gyod sa ulahi. Paglabayg mga usa ka tuig, naay brader nga mibalhin sa Perugia, ug siya nay nagdumala sa among mga panagkatigom. Pagbiya namo para sa among sunod nga asaynment niadtong 1957, naa nay gamayng kongregasyon nga naporma didto.

 Ang among sunod nga asaynment mao ang gamayng siyudad sa Terni, nga naa sa tungatunga sa Italy. Eksayted ming mosangyaw sa Terni kay daghan na daag interesado didto. Pero naa poy mga kalisdanan. Bisag natapos na ang Pasista nga gobyerno niadtong 1943, ang ubang awtoridad naningkamot gihapon nga mahunong ang pagsangyaw sa mga Saksi ni Jehova bahin sa mensahe sa Bibliya, ug gusto nila nga mokuha mig lisensiya aron makasangyaw mi sa balay ug balay.

 Naanad na mi nga ang mga Saksi ni Jehova pirmeng sunodsunoron sa mga polis. Usahay makaikyas mi kon mosagol mi sa daghang tawo, pero di pod ni pirmeng mosaler. Kaduha gani ko nadakpan. Ang una, dihang nagsangyaw ko uban ang tigdumala sa sirkito. Gidakop mi sa mga polis ug gidala mi sa presinto. Giakusahan mi nila nga ilegal kuno ang among pagsangyaw ug gipamulta pa gyod mi. Pero wala mi mobayad kay wala god mi nalapas nga balaod. Kulbaa lagi nako adto. Mora god kog makuyapan. Mapasalamaton gyod ko kang Jehova nga kauban nako ang tigdumala sa sirkito. Nadasig ko sa giingon sa Isaias 41:13: “Ayawg kahadlok. Ako motabang kanimo.” Gibuhian mi ug dihang gihusay na ang kaso, giabsuwelto mi sa huwes. Pero paglabayg unom ka bulan, nadakpan na pod ko. Adtong panahona, nag-inusara na lang ko. Pero maayo na lang kay parehas sa una, giabsuwelto ra gihapon akong kaso.

 Nahinumdom ko nga eksayted kaayo kong motambong sa kombensiyon niadtong 1954 sa Naples, nga naa sa habagatang Italy. Pag-abot nako didto, miboluntaryo ko sa pagpanghinlo ug giasayn ko duol sa stage. Didto nakita nako ang guwapo nga batan-ong atendant nga si Antonio Caparelli, payunir sa Libya. Taga-Italy gyod sila sa iyang pamilya, pero mibalhin sila sa Libya sa ulahing bahin sa katuigan sa 1930.

 Si Antonio kugihan ug maisogon. Mobiyahe siyag layo sa Libyan Desert gamit ang iyang motor aron sangyawan ang mga Italian nga nagpuyo didto. Usahay magpadala mig sulat sa usag usa. Pero sa sayong bahin sa 1959, mibalik siya sa Italy. Sulod sa pipila ka bulan, nag-alagad siya sa Bethel sa Rome hangtod nga naasayn siya ingong espesyal payunir sa siyudad sa Viterbo, nga naa sa tungatunga sa Italy. Midako ang among gugma sa usag usa ug naminyo mi niadtong Septiyembre 29, 1959. Human adto, padayon ming nag-alagad ni Antonio sa Viterbo.

 Kinahanglan mig lugar nga kapuy-an ug lugar nga katigoman. Sa ngadtongadto, nangabang mig gamayng kuwarto nga naay gamayng kasilyas sa likod. Giplastar namo among katre sa kilid ug amo ning gibutangan ug ali. Mao na to among kuwarto. Ang nahibiling espasyo gihimo namong salasala, nga sa ubang adlaw mahimo pod namong Kingdom Hall. Ang among gipuy-an dili ingon ana ka komportable, ug dili gyod ko mopuyo didto kon ako rang usa. Pero malipayon gihapon ko kay kauban nako si Antonio.

 Pagka-1961, si Antonio nahimong tigdumala sa sirkito. Pero kinahanglan una siyang moeskuyla ug usa ka bulan sa tunghaan para sa mga alagad o tigdumala sa kongregasyon. Maong sulod sa usa ka bulan, nag-inusara lang ko. Sa tinuod lang, naluoy gyod ko sa akong kaugalingon, ilabina sa mga gabii nga ako rang usa sa among gamay nga kuwarto. Pero nalipay gihapon ko nga si Antonio gigamit ni Jehova. Naningkamot ko nga magpabiling busy sa espirituwal, maong paspas ra nga milabay ang panahon.

 Magsige mig biyahe tungod sa among asaynment. Mibiyahe mi gikan sa Veneto, rehiyon nga naa sa amihanan sa Italy, hangtod sa Sicily nga naa sa habagatan. Sa primero wala pa mi sakyanan, mao nga mobiyahe lang mi gamit ang pangpubliko nga mga sakyanan. Diha toy higayon nga misakay mig bus agi sa libaong kaayo nga dalan sa probinsiya sa Sicily. Pag-abot namo, gisugat mi sa mga igsoon nga nagdalag asno nga maoy kargahan sa among mga bagahe. Si Antonio nag-amerkana, unya ako nagsinina ug pangtigom. Nagkatawa gyod seguro ang mga tawo nga nagtan-aw namo nga naglakaw mi uban sa mga mag-uuma nga naay asno nga gikargahan sa among mga bagahe ug typewriter.

 Mahinatagon kaayo ang mga igsoon bisag pobre sila. Ang ubang balay walay kasilyas o tubig. Naa toy panahon nga nag-estar mi sa usa ka kuwarto nga pila ka tuig nang wa puy-i. Dihay gabii nga nagsige kog limbaglimbag, maong gipukaw ko ni Antonio. Pagtan-aw namo ilawom sa hapin, nakurat kaayo mi kay daghan diay kaayog insekto nga nagkamangkamang sa among kutson! Wa na mi mahimo kay tungatunga na man to sa gabii. Maong among gipapha ang mga insekto kutob sa among mahimo ug naningkamot na lang mi nga makatulog ug balik.

 Pero dili to mao ang pinakalisod para nako. Mas nalisdan gyod ko sa akong pagkamaulawon. Sa unang higayon nga mibisita mi sa usa ka kongregasyon, nalisdan ko sa pagpakighigala. Pero gusto kaayo nakong dasigon ug tabangan ang mga sister, maong naningkamot ko pag-ayo. Sa tabang ni Jehova, sa hinapos sa semana, mas komportable na ko sa mga igsoon. Pribilehiyo gyod nga makauban sila ug makita ang ilang pagkamahinatagon, pagkamatinumanon, ug gugma kang Jehova.

 Niadtong 1977, human sa pipila ka tuig sa sirkito ug distritong buluhaton, b giimbitar mi nga moadto sa Bethel sa Rome aron motabang sa pagpangandam para sa 1978 nga “Victorious Faith” Internasyonal nga Kombensiyon. Human lang sa pipila ka bulan, nahimo ming membro sa pamilyang Bethel. Dayon wa madugay, si Antonio nahimong membro sa Komite sa Sangang Buhatan.

 Ang pag-alagad sa Bethel bag-o para nako, ug kay maulawon lagi ko, naay mga panahon nga mobati kong dili komportable. Pero sa tabang ni Jehova ug sa ubang Bethelite, sa ngadtongadto, komportable na ko sa Bethel.

 Sa misunod nga mga tuig, nakaatubang mig kalisdanan—nasakit si Antonio. Pagka-1984, gioperahan si Antonio sa kasingkasing. Napulo ka tuig human adto, nasakit na pod tawon siya. Dayon pagka-1999, nahibaloan namo nga naa diay siyay tumor. Napildi gyod siya aning sakita. Abtik nga tawo si Antonio, maong sakit kaayo para nako nga makita siya nga nag-anam ug ka luya. Nag-ampo ko pag-ayo kang Jehova nga tagaan ko niyag kusog aron maatiman nako ang akong pinalanggang bana. Nakatabang gyod nako ang pagbasa sa Salmo. Nakahupay ni nako dihang mibati kog grabeng kabalaka. Namatay si Antonio niadtong Marso 18, 1999. Nag-uban mi ingong magtiayon sa halos 40 ka tuig.

 Gihupay ko sa mga Bethelite ug sa mga igsoon nga among nahigala niadtong nag-alagad pa mi sa sirkito ug distritong buluhaton. Ila gyong gipabati nako nga gimahal ko nila. Pero bisag daghan kog kauban, mobati gihapon kong nag-inusara. Ang akong kasingkasing napuno gihapon ug kaguol, labina dihang mouli ko sa among kuwarto pero wala na si Antonio. Wa gyoy pulong nga makahubit sa kasakit nga akong gibati. Pero paglabay sa panahon, miarang-arang ang akong pagbati. Nakatabang pod ang pag-ampo ug personal nga pagtuon sa Bibliya. Miabot ra ang panahon nga dili na ko masakitan dihang makahinumdom ko ni Antonio. Malipay kong maghinumdom adtong mga panahon nga nag-uban mi kay segurado ko nga si Antonio naa sa panumdoman ni Jehova ug makita nako siya pag-usab sa pagkabanhaw.

 Daghan kog nahimong asaynment sa Bethel, ug sa pagkakaron, naa ko sa Sewing Department. Lipay gyod kong makaalagad sa pamilyang Bethel. Naningkamot pod kong makigbahin sa ministeryo kutob sa akong mahimo. Siyempre, limitado na lang ang akong mahimo karon, pero malipay gihapon kong magsangyaw sa maayong balita bahin sa Gingharian—pribilehiyo nga akong gimahal pag-ayo sukad adtong bata pa ko. Maong ganahan kaayo kong modasig sa mga batan-on nga magpayunir kay nahibawo ko kon unsa ni ka makapalipay nga buluhaton.

 Dihang maghunahuna ko sa halos 70 ka tuig nakong pag-alagad sa bug-os panahon, makaingon gyod ko nga gitabangan ug gipanalanginan ko ni Jehova. Nakaadto ko sa lagyong mga lugar, nakaeksperyensiyag makapalipayng mga buluhaton, ug nakahimamat ug mga tawo nga nakadasig nako. Maulawon gihapon ko, pero sa tabang ni Jehova, milampos ko aning mga butanga. Kon hatagan kog kahigayonan nga mopili, kini gihapon nga kinabuhi ang akong pilion.