Διάβασε τι συνέβη στην Καρίνα και σκέψου τι θα έκανες αν ήσουν εσύ στη θέση της.

 Καρίνα: «Καθώς πήγαινα με το αυτοκίνητο στη σχολή, με σταμάτησε ένας τροχονόμος και μου έκοψε κλήση επειδή έτρεχα. Φυσικά αναστατώθηκα πάρα πολύ! Το είπα στη μαμά μου και εκείνη μου είπε να το πω στον πατέρα μου—κάτι που δεν ήθελα με τίποτα να κάνω».

  Τι θα έκανες εσύ;

1.  Επιλογή Α: Δεν θα έλεγα τίποτα, ελπίζοντας ότι ο μπαμπάς μου δεν θα το μάθει.

2.  Επιλογή Β: Θα έλεγα στον μπαμπά μου ακριβώς τι συνέβη.

 Ίσως έμπαινες στον πειρασμό να μη μιλήσεις, με τη σκέψη ότι η μαμά σου θα νόμιζε πως έκανες ό,τι σου είπε. Υπάρχουν, όμως, σοβαροί λόγοι για τους οποίους πρέπει να αναλαμβάνεις την ευθύνη για τα λάθη σου—όποια και αν είναι αυτά.

1.  1. Αυτό είναι το σωστό. Η Αγία Γραφή λέει ότι οι Χριστιανοί πρέπει να ακολουθούν τον εξής κανόνα: «Θέλουμε να συμπεριφερόμαστε έντιμα σε όλα».—Εβραίους 13:18.

    «Έχω δουλέψει πολύ με τον εαυτό μου για να μάθω να είμαι ειλικρινής, να αναλαμβάνω την ευθύνη των πράξεών μου και να παραδέχομαι τα λάθη μου αμέσως».—Αλέξια.

2.  2. Αν παραδέχεσαι τα λάθη σου, οι άλλοι θα σε συγχωρούν πιο εύκολα. Η Αγία Γραφή λέει: «Όποιος καλύπτει τις παραβάσεις του δεν θα έχει επιτυχία, αλλά σε όποιον τις ομολογεί και τις εγκαταλείπει θα δειχτεί έλεος».—Παροιμίες 28:13.

    «Θέλει θάρρος για να παραδεχτείς το λάθος σου, αλλά έτσι κερδίζεις την εμπιστοσύνη των άλλων γιατί βλέπουν ότι είσαι ειλικρινής. Η αναγνώριση του λάθους βγαίνει πάντα σε καλό».—Ρίτσαρντ.

3.  3. Ο κυριότερος λόγος είναι ότι έτσι ευαρεστείς τον Ιεχωβά Θεό. Η Αγία Γραφή λέει: «Το άτομο που χρησιμοποιεί πλάγια μέσα είναι απεχθές στον Ιεχωβά, αλλά στενή σχέση με Αυτόν απολαμβάνουν οι ευθείς».—Παροιμίες 3:32.

    «Κάποτε έκανα ένα σοβαρό λάθος, αλλά συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να βρω το θάρρος για να το ομολογήσω. Ήξερα ότι δεν υπήρχε περίπτωση να έχω την ευλογία του Ιεχωβά αν δεν χειριζόμουν το ζήτημα όπως λέει εκείνος».—Ρέιτσελ.

 Πώς χειρίστηκε το λάθος της η Καρίνα; Δεν είπε τίποτα στον μπαμπά της για την κλήση. Αλλά το ζήτημα δεν έμεινε για πάντα κρυφό. «Περίπου έναν χρόνο αργότερα», λέει η ίδια, «καθώς ο μπαμπάς μου κοιτούσε τα χαρτιά της ασφάλειας, είδε μια κλήση στο όνομά μου. Είχα μπλέξει άσχημα! Ακόμα και η μαμά μου θύμωσε πάρα πολύ επειδή δεν την είχα ακούσει».

 Μάθημα: Η Καρίνα λέει: «Όταν κρύβεις τα λάθη σου, κάνεις τα πράγματα χειρότερα. Έτσι κι αλλιώς, κάποια στιγμή θα πληρώσεις τις συνέπειες των πράξεών σου».

 Όλοι κάνουμε λάθη. (Ρωμαίους 3:23· 1 Ιωάννη 1:8) Αλλά πρέπει να αναλαμβάνουμε την ευθύνη για αυτά, και μάλιστα αμέσως. Έτσι δείχνουμε ότι είμαστε ταπεινοί και ώριμοι.

 Στη συνέχεια, πρέπει να μαθαίνουμε από τα λάθη μας. Δυστυχώς, κάποιοι νεαροί χάνουν αυτή την ευκαιρία. Ίσως νιώθουν όπως μια έφηβη, η Πρισίλα, η οποία λέει: «Απογοητευόμουν πάρα πολύ με τα λάθη μου. Επειδή είχα χαμηλή αυτοεκτίμηση, κάθε λάθος που έκανα με ισοπέδωνε. Δεν είχα το κουράγιο να το ξεπεράσω και να πάω παρακάτω».

 Μήπως νιώθεις και εσύ έτσι καμιά φορά; Να θυμάσαι το εξής: Αν σκέφτεσαι συνεχώς τα λάθη του παρελθόντος, είναι σαν να οδηγείς με τα μάτια κολλημένα στον καθρέφτη. Αν επικεντρώνεσαι στο παρελθόν, θα νιώθεις ότι δεν αξίζεις τίποτα και δεν θα έχεις τη δύναμη να αντιμετωπίσεις το παρόν.

 Δεν είναι καλύτερα, λοιπόν, να έχεις πιο ισορροπημένη άποψη;

 «Να σκέφτεσαι τα λάθη σου για να παίρνεις μαθήματα ώστε να μην τα ξανακάνεις. Μην κολλάς όμως σε αυτά, γιατί θα σε πάρουν από κάτω».—Έλιοτ.

 «Προσπαθώ να βλέπω τα λάθη μου σαν διδακτικές εμπειρίες—να παίρνω από το καθένα κάποιο μάθημα που θα με βοηθήσει να βελτιωθώ και να χειριστώ διαφορετικά την κατάσταση την επόμενη φορά. Πιστεύω ότι αυτή είναι η καλύτερη αντιμετώπιση επειδή σε βοηθάει να ωριμάσεις».—Βέρα.