Το σαλάχι μάντα τρέφεται μαζεύοντας στο στόμα του καθώς κολυμπάει θαλασσινό νερό και πλαγκτόν. Αυτό το μείγμα φτάνει σε ένα φίλτρο, το οποίο στέλνει το πλαγκτόν στον λαιμό του, και έτσι το σαλάχι μπορεί να το καταπιεί ως τροφή. Το νερό περνάει από το φίλτρο και αποβάλλεται από τα βράγχια. Το φίλτρο όμως μπορεί να συγκρατήσει πλαγκτόν που είναι πολύ πιο μικρό από τα ανοίγματά του. Όπως αναφέρει ένας επιστημονικός συντάκτης, ο Εντ Γιονγκ, αυτή η ικανότητα είναι «ένα επίτευγμα φαινομενικά αδύνατον».

 Σκεφτείτε: Το σύστημα φίλτρου που έχει το σαλάχι μοιάζει με πέντε τόξα το ένα δίπλα στο άλλο, καθένα από τα οποία θυμίζει χτένα διπλής όψης. Μερικά από τα δόντια της χτένας έχουν κλίση προς τα μπροστά ενώ άλλα προς τα πίσω. Αυτά τα δόντια χωρίζουν το θαλασσινό νερό σε δύο ρεύματα, κάνοντας το ένα να περνάει από πάνω τους και το άλλο ανάμεσά τους, δημιουργώντας έτσι μικρές δίνες.

 Όταν το πλαγκτόν και άλλα σωματίδια τροφής πέφτουν πάνω στις άκρες των δοντιών, αναπηδούν και παρασύρονται από το ρεύμα νερού με την πιο γρήγορη ροή και έτσι καταλήγουν στον λαιμό του σαλαχιού, από όπου αυτό μπορεί να τα καταπιεί. Ακόμα και πλαγκτόν που θα μπορούσε να χαθεί περνώντας ανάμεσα από τα δόντια, καταλήγει στον λαιμό επειδή οι δίνες επιταχύνουν την πορεία του και το επαναφέρουν στο ρεύμα του νερού. Το σύστημα φιλτραρίσματος επιτρέπει στο σαλάχι να συγκρατεί σωματίδια που διαφορετικά θα περνούσαν μέσα από τα ανοίγματα του φίλτρου και θα χάνονταν στη θάλασσα.

 Επίσης, το φίλτρο που έχει το σαλάχι μάντα για να τρέφεται δεν βουλώνει και είναι αυτοκαθαριζόμενο, ανεξάρτητα από το πόσο γρήγορα κολυμπάει το σαλάχι ή πόσο πολύ πλαγκτόν βρίσκεται στο νερό.

 Οι ερευνητές ελπίζουν να αντιγράψουν τον μηχανισμό φιλτραρίσματος που έχει το σαλάχι για να σχεδιάσουν φίλτρα με τα οποία θα καθαρίζουν λύματα και θα απομακρύνουν επικίνδυνα μικροπλαστικά.

 Ποια είναι η άποψή σας; Αποτελεί το σύστημα φιλτραρίσματος που διαθέτει το σαλάχι μάντα προϊόν εξέλιξης; Ή μήπως αποτελεί προϊόν σχεδιασμού;