Η Γραφή δεν παρέχει συγκεκριμένη κατεύθυνση για το ζήτημα της αποτέφρωσης. Δεν υπάρχει Γραφική εντολή όσον αφορά είτε την ταφή είτε την αποτέφρωση των νεκρών.

 Η Γραφή αναφέρει περιπτώσεις πιστών υπηρετών του Θεού που έθαψαν τους νεκρούς τους. Για παράδειγμα, ο Αβραάμ έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε για να εξασφαλίσει έναν τόπο ταφής για τη σύζυγό του, τη Σάρρα.—Γένεση 23:2-20· 49:29-32.

 Η Γραφή κάνει επίσης λόγο για πιστά άτομα που έκαψαν τις σορούς νεκρών. Λόγου χάρη, όταν ο βασιλιάς Σαούλ του Ισραήλ και τρεις από τους γιους του σκοτώθηκαν στη μάχη, τα πτώματά τους αρχικά βρίσκονταν σε εχθρικό έδαφος, και οι εχθροί τα μεταχειρίστηκαν ατιμωτικά. Ακούγοντας για αυτή την κατάσταση, πιστοί Ισραηλίτες πολεμιστές πήραν πίσω τα σώματα του Σαούλ και των γιων του, τα έκαψαν και έθαψαν τις στάχτες. (1 Σαμουήλ 31:8-13) Η Γραφή αφήνει να εννοηθεί ότι ο τρόπος με τον οποίο μεταχειρίστηκαν τις σορούς εκείνων των αντρών ήταν αποδεκτός.—2 Σαμουήλ 2:4-6.

 Εσφαλμένη αντίληψη: Ο Θεός δεν μπορεί να αναστήσει ένα άτομο που έχει αποτεφρωθεί.

 Γεγονός: Όσον αφορά την ανάσταση των νεκρών, δεν έχει σημασία για τον Θεό αν το σώμα ενός ατόμου θάφτηκε, αποτεφρώθηκε, χάθηκε στη θάλασσα ή κατασπαράχτηκε από άγρια ζώα. (Αποκάλυψη 20:13) Ο Παντοδύναμος μπορεί εύκολα να δημιουργήσει ένα νέο σώμα για το άτομο.—1 Κορινθίους 15:35, 38.