Ο κανόνας «οφθαλμόν αντί οφθαλμού» αποτελούσε μέρος του Νόμου του Θεού που δόθηκε από τον Μωυσή στον αρχαίο Ισραήλ. Ο Ιησούς τον ανέφερε στην Επί του Όρους Ομιλία του. (Ματθαίος 5:38, Κείμενο· Έξοδος 21:24, 25· Δευτερονόμιο 19:21) Σήμαινε ότι η τιμωρία ενός παραβάτη θα έπρεπε να είναι ανάλογη με το έγκλημά του. a

 Ο κανόνας αυτός αφορούσε εσκεμμένες πράξεις που έβλαπταν άλλους. Ο Μωσαϊκός Νόμος έλεγε για τον εκούσιο παραβάτη: «Κάταγμα αντί κατάγματος, μάτι αντί ματιού, δόντι αντί δοντιού· ο τραυματισμός που προκάλεσε πρέπει να προκληθεί και στον ίδιο».—Λευιτικό 24:20.

•  Ποιον σκοπό εξυπηρετούσε ο κανόνας «οφθαλμόν αντί οφθαλμού»;

•  Ισχύει για τους Χριστιανούς ο κανόνας «οφθαλμόν αντί οφθαλμού»;

•  Εσφαλμένες αντιλήψεις για τον κανόνα «οφθαλμόν αντί οφθαλμού»

•  Ο Ιησούς διορθώνει μια εσφαλμένη άποψη

 Ο κανόνας «οφθαλμόν αντί οφθαλμού» δεν έδινε στο θύμα την εξουσία ή το δικαίωμα να πάρει τον νόμο στα χέρια του. Αντίθετα, βοηθούσε τους διορισμένους κριτές να απονείμουν την κατάλληλη τιμωρία, η οποία δεν θα ήταν ούτε υπερβολικά σκληρή αλλά ούτε και υπερβολικά επιεικής.

 Ο κανόνας αυτός ήταν επίσης τροχοπέδη για οποιονδήποτε ήθελε ή σχεδίαζε να κάνει κακό σε κάποιον. «Οι υπόλοιποι [δηλαδή όσοι έβλεπαν την τιμωρία που ικανοποιούσε τη δικαιοσύνη του Θεού] θα ακούσουν και θα φοβηθούν», εξηγούσε ο Νόμος, «και δεν θα ξανακάνουν ποτέ τέτοιο κακό ανάμεσά σου».—Δευτερονόμιο 19:20.

 Όχι, αυτός ο κανόνας δεν είναι δεσμευτικός για τους Χριστιανούς. Αποτελούσε μέρος του Μωσαϊκού Νόμου, τον οποίο κατάργησε ο θυσιαστικός θάνατος του Ιησού.—Ρωμαίους 10:4.

 Ωστόσο, μας βοηθάει να καταλάβουμε τον τρόπο σκέψης του Θεού. Για παράδειγμα, δείχνει ότι ο Θεός θεωρεί πολύ σημαντική τη δικαιοσύνη. (Ψαλμός 89:14) Αποκαλύπτει επίσης το πρότυπο του Θεού όσον αφορά τη δικαιοσύνη, δηλαδή ότι οι παραβάτες πρέπει να διαπαιδαγωγούνται «όσο ακριβώς χρειάζεται».—Ιερεμίας 30:11.

 Εσφαλμένη αντίληψη: Ο κανόνας «οφθαλμόν αντί οφθαλμού» νομιμοποιούσε έναν ατελείωτο κύκλο προσωπικής αντεκδίκησης.

 Αλήθεια: Ο Μωσαϊκός Νόμος έλεγε: «Δεν πρέπει να παίρνεις εκδίκηση ούτε να μνησικακείς εναντίον των γιων του λαού σου». (Λευιτικό 19:18) Ο Νόμος δεν προωθούσε την προσωπική εκδίκηση, αλλά πρότρεπε τους ανθρώπους να εμπιστεύονται στον Θεό και στο νομικό σύστημα που είχε θεσπίσει εκείνος για την επανόρθωση κάθε αδικίας.—Δευτερονόμιο 32:35.