Γένεση 32:1-32
32 Καὶ ἀπῆλθεν ὁ Ἰακὼβ εἰς τὴν ὁδὸν αὑτοῦ· καὶ συνήντησαν αὐτὸν οἱ ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ.
2 Καὶ ὅτε εἶδεν αὐτοὺς ὁ Ἰακὼβ εἶπε, Στρατόπεδον Θεοῦ εἶναι τοῦτο· καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα τοῦ τόπου ἐκείνου, Μαχαναΐμ.
3 Καὶ ἀπέστειλεν ὁ Ἰακὼβ μηνυτὰς ἔμπροσθεν αὐτοῦ πρὸς Ἡσαῦ τὸν ἀδελφὸν αὑτοῦ εἰς τὴν γῆν Σηείρ, εἰς τὸν τόπον τοῦ ᾿Εδώμ.
4 Καὶ παρήγγειλεν εἰς αὐτούς, λέγων, οὕτω θέλετε εἰπεῖ πρὸς τὸν κύριόν μου τὸν Ἡσαῦ, Οὕτω λέγει ὁ δοῦλός σου Ἰακώβ, Μετὰ τοῦ Λάβαν παρῴκησα, καὶ διέμεινα ἕως τοῦ νῦν·
5 καὶ ἀπέκτησα βόας καὶ ὄνους πρόβατα καὶ δούλους καὶ δούλας· καὶ ἀπέστειλα νὰ ἀναγγείλω πρὸς τὸν κύριόν μου, διὰ νὰ εὕρω χάριν ἔμπροσθέν σου.
6 Καὶ ἐπέστρεψαν οἱ μηνυταὶ πρὸς τὸν Ἰακώβ, λέγοντες, Ὑπήγαμεν πρὸς τὸν ἀδελφὸν σου τὸν Ἡσαῦ, καὶ μάλιστα ἔρχεται εἰς συνάντησίν σου, καὶ τετρακόσιοι ἄνδρες μετ᾿ αὐτοῦ.
7 ᾿Εφοβήθη δὲ ὁ Ἰακὼβ σφόδρα καὶ ἦτο ἐν ἀμηχανίᾳ· καὶ διαίρεσε τὸν λαόν, τὸν μεθ᾿ αὑτοῦ, καὶ τὰ ποίμνια καὶ τοὺς βόας καὶ τὰς καμήλους, εἰς δύο τάγματα·
8 λέγων, ᾿Εὰν ἔλθῃ ὁ Ἡσαῦ εἰς τὸ ἕν τάγμα καὶ πατάξῃ αὐτό, τὸ ἐπίλοιπον τάγμα θέλει διασωθῆ.
9 Καὶ εἶπεν ὁ Ἰακώβ, Θεὲ τοῦ πατρὸς μου ᾿Αβραὰμ καὶ Θεὲ τοῦ πατρὸς μου Ἰσαάκ, Κύριε, ὅστις εἶπας πρὸς ἐμέ· ᾿Επίστρεψον εἰς τὴν γῆν σου καὶ εἰς τὴν συγγένειάν σου καὶ θέλω σὲ ἀγαθοποιήσει·
10 πολὺ μικρὸς εἶμαι ὡς πρὸς πάντα τὰ ἐλέη καὶ πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν τὰ ὁποῖα ἔκαμες εἰς τὸν δοῦλόν σου· διότι μὲ τὴν ῥάβδον μου διέβην τὸν Ἰορδάνην τοῦτον, καὶ τώρα ἔγεινα δύο τάγματα·
11 σῶσόν με, δέομαί σου, ἐκ τῆς χειρὸς τοῦ ἀδελφοῦ μου, ἐκ τῆς χειρὸς τοῦ Ἡσαῦ· διότι φοβοῦμαι αὐτόν, μήπως ἐλθὼν πατάξῃ ἐμὲ καὶ τὴν μητέρα ἐπὶ τὰ τέκνα·
12 σὺ δὲ εἶπας, Βέβαια θέλω σὲ ἀγαθοποιήσει, καὶ θέλω καταστήσει τὸ σπέρμα σου ὡς τὴν ἄμμον τῆς θαλάσσης, ἥτις ἐκ τοῦ πλήθους δὲν δύναται νὰ ἀριθμηθῇ.
13 Καὶ ἐκοιμήθη ἐκεῖ τὴν νύκτα ἐκείνην· καὶ ἔλαβεν ἐκ τῶν ὅσα ἔτυχον ἐν τῇ χειρὶ αὑτοῦ, δῶρον πρὸς Ἡσαῦ τὸν ἀδελφὸν αὑτοῦ·
14 αἶγας διακοσίας καὶ τράγους εἴκοσι, πρόβατα διακόσια καὶ κριοὺς εἴκοσι,
15 καμήλους θηλαζούσας μετὰ τῶν τέκνων αὐτῶν τριάκοντα, δαμάλια τεσσαράκοντα καὶ ταύρους δέκα, ὄνους θηλυκὰς εἴκοσι καὶ πωλάρια δέκα.
16 Καὶ παρέδωκεν εἰς τὰς χεῖρας τῶν δούλων αὑτοῦ, ἕκαστον ποίμνιον χωριστά· καὶ εἶπε πρὸς τοὺς δούλους αὑτοῦ, Περάσατε ἔμπροσθέν μου καὶ ἀφήσατε διάστημα μεταξὺ ποιμνίου καὶ ποιμνίου.
17 Καὶ εἰς τὸν πρῶτον παρήγγειλε, λέγων, Ὅταν σὲ συναντήσῃ Ἡσαῦ ὁ ἀδελφὸς μου, καὶ σὲ ἐρωτήσῃ λέγων, Τίνος εἶσαι; καὶ ποῦ ὑπάγεις; καὶ τίνος εἶναι ταῦτα, τὰ ὁποῖα ἔχεις ἔμπροσθέν σου;
18 τότε θέλεις εἰπεῖ, Ταῦτα εἶναι τοῦ δούλου σου τοῦ Ἰακώβ, δῶρα στελλόμενα πρὸς τὸν κύριόν μου Ἡσαῦ· καὶ ἰδού, καὶ αὐτὸς ὀπίσω ἡμῶν.
19 οὕτω παρήγγειλε καὶ εἰς τὸν δεύτερον, καὶ εἰς τὸν τρίτον καὶ εἰς πάντας τοὺς ἀκολουθοῦντας ὀπίσω τῶν ποιμνίων, λέγων, Κατὰ τοὺς λόγους τούτους θέλετε λαλήσει πρὸς τὸν Ἡσαῦ, ὅταν εὕρητε αὐτόν·
20 καὶ θέλετε εἰπεῖ, Ἰδού, ὀπίσω ἡμῶν καὶ αὐτὸς ὁ δοῦλός σου Ἰακώβ. Διότι ἔλεγε, Θέλω ἐξιλεώσει τὸ πρόσωπον αὐτοῦ μὲ τὸ δῶρον, τὸ προπορευόμενον ἔμπροσθέν μου· καὶ μετὰ ταῦτα θέλω ἰδεῖ τὸ πρόσωπον αὐτοῦ· ἴσως θέλει μὲ δεχθῆ.
21 Τὸ δῶρον λοιπὸν ἐπέρασεν ἔμπροσθεν αὐτοῦ· αὐτὸς δὲ ἔμεινε τὴν νύκτα ἐκείνην ἐν τῷ στρατοπέδῳ.
22 Σηκωθεὶς δὲ τὴν νύκτα ἐκείνην, ἔλαβε τὰς δύο γυναῖκας αὑτοῦ καὶ τὰς δύο θεραπαίνας αὑτοῦ καὶ τὰ ἕνδεκα παιδία αὑτοῦ καὶ διέβη τὸ πέρασμα τοῦ Ἰαβόκ.
23 Καὶ ἔλαβεν αὐτοὺς καὶ διεβίβασεν αὐτοὺς τὸν χείμαρρον· διεβίβασε καὶ τὰ ὑπάρχοντα αὑτοῦ.
24 Ὁ δὲ Ἰακὼβ ἔμεινε μόνος· καὶ ἐπάλαιε μετ᾿ αὐτοῦ ἄνθρωπος ἕως τὰ χαράγματα τῆς αὐγῆς·
25 ἰδὼν δὲ ὅτι δὲν ὑπερίσχυσε κατ᾿ αὐτοῦ, ἤγγισε τὴν ἄρθρωσιν τοῦ μηροῦ αὐτοῦ· καὶ μετετοπίσθη ἡ ἄρθρωσις τοῦ μηροῦ τοῦ Ἰακώβ, ἐνῷ ἐπάλαιε μετ᾿ αὐτοῦ.
26 Ὁ δὲ εἶπεν, Ἄφες με νὰ ἀπέλθω, διότι ἐχάραξεν ἡ αὐγή. Καὶ αὐτὸς εἶπε, δὲν θέλω σὲ ἀφήσει νὰ ἀπέλθῃς, ἐὰν δὲν μὲ εὐλογήσῃς.
27 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν, Τί εἶναι τὸ ὄνομά σου; Ὁ δὲ εἶπεν, Ἰακώβ.
28 Καὶ ἐκεῖνος εἶπε, Δὲν θέλει καλεσθῆ πλέον τὸ ὄνομά σου Ἰακώβ, ἀλλὰ Ἰσραήλ· διότι ἐνίσχυσας μετὰ Θεοῦ, καὶ μετὰ ἀνθρώπων θέλεις εἶσθαι δυνατός.
29 Ἠρώτησε δὲ ὁ Ἰακὼβ λέγων, Φανέρωσόν μοι, παρακαλῶ, τὸ ὄνομά σου. Ὁ δὲ εἶπε, Διὰ τί ἐρωτᾶς τὸ ὄνομά μου; Καὶ εὐλόγησεν αὐτὸν ἐκεῖ.
30 Καὶ ἐκάλεσεν Ἰακὼβ τὸ ὄνομα τοῦ τόπου ἐκείνου Φανουήλ, λέγων, Διότι εἶδον τὸν Θεὸν πρόσωπον πρὸς πρόσωπον, καὶ ἐφυλάχθη ἡ ζωή μου.
31 Καὶ ἀνέτειλεν ὁ ἥλιος ἐπ᾿ αὐτοῦ, καθὼς διέβη τὸ Φανουήλ· ἐχώλαινε δὲ κατὰ τὸν μηρὸν αὑτοῦ.
32 Διὰ τοῦτο μέχρι τῆς σήμερον δὲν τρώγουσιν οἱ υἱοὶ τοῦ Ἰσραήλ τὸν ναρκωθέντα μυῶνα, ὅστις εἶναι ἐπὶ τῆς ἀρθρώσεως τοῦ μηροῦ· διότι ἐκεῖνος ἤγγισε τὴν ἄρθρωσιν τοῦ μηροῦ τοῦ Ἰακὼβ κατὰ τὸν μυῶνα τὸν ναρκωθέντα.