Γένεση 38:1-30
38 Καὶ κατ᾿ ἐκεῖνον τὸν καιρὸν κατέβη ὁ Ἰούδας ἀπὸ τῶν ἀδελφῶν αὐτοῦ καὶ ἐτράπη πρὸς ἄνθρωπον τινὰ Ὀδολλαμίτην ὀνομαζόμενον Εἰρά.
2 Καὶ εἶδεν ἐκεῖ ὁ Ἰούδας τὴν θυγατέρα τινὸς Χαναναίου, ὀνομαζομένου Σουά· καὶ ἔλαβεν αὐτήν καὶ εἰσῆλθε πρὸς αὐτήν.
3 Ἡ δὲ συνέλαβε, καὶ ἐγέννησεν υἱόν· καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἤρ.
4 Συνέλαβε δὲ πάλιν καὶ ἐγέννησεν υἱόν· καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Αὐνάν.
5 ᾿Εγέννησε δὲ πάλιν καὶ ἄλλον υἱόν· καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Σηλά· ἦτο δὲ ὁ Ἰούδας ἐν Χασβί, ὅτε ἐγέννησε τοῦτον.
6 Καὶ ἔλαβεν ὁ Ἰούδας γυναῖκα εἰς τὸν Ἤρ τὸν πρωτότοκον αὑτοῦ, ὀνομαζομένην Θάμαρ.
7 Ὁ Ἤρ δὲ ὁ πρωτότοκος τοῦ Ἰούδα ἐστάθη κακὸς ἔμπροσθεν τοῦ Κυρίου· καὶ ἐθανάτωσεν αὐτὸν ὁ Κύριος.
8 Εἶπε δὲ ὁ Ἰούδας πρὸς τὸν Αὐνάν· εἴσελθε πρὸς τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου, καὶ νυμφεύθητι αὐτήν, καὶ ἀνάστησον σπέρμα εἰς τὸν ἀδελφὸν σου.
9 ᾿Αλλ᾿ ὁ Αὐνὰν ἤξευρεν, ὅτι τὸ σπέρμα δὲν ἤθελεν εἶσθαι ἰδικὸν του· διὰ τοῦτο, ὅτε εἰσήρχετο πρὸς τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ, ἐξέχυνεν ἐπὶ τὴν γῆν, διὰ νὰ μή δώσῃ σπέρμα εἰς τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ.
10 Καὶ τοῦτο τὸ ὁποῖον ἔπραττεν ἐφάνη κακὸν ἔμπροσθεν τοῦ Κυρίου· ὅθεν ἐθανάτωσε καὶ τοῦτον.
11 Καὶ εἶπεν ὁ Ἰούδας πρὸς τὴν Θάμαρ τὴν νύμφην αὑτοῦ, Κάθου χήρα ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ πατρὸς σου, ἑωσοῦ Σηλὰ ὁ υἱὸς μου γείνῃ μεγάλος· διότι ἔλεγε, Μήπως ἀποθάνῃ καὶ οὗτος, καθὼς οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ. Ὑπῆγε λοιπὸν ἡ Θάμαρ καὶ κατῴκησεν ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ πατρὸς αὐτῆς.
12 Καὶ μετὰ πολλὰς ἡμέρας ἀπέθανεν ἡ θυγάτηρ τοῦ Σουά, ἡ γυνή τοῦ Ἰούδα· καὶ ἀφοῦ παρηγορήθη ὁ Ἰούδας, ἀνέβη πρὸς τοὺς κουρευτὰς τῶν προβάτων αὑτοῦ εἰς Θαμνά, αὐτὸς καὶ ὁ φίλος αὐτοῦ Εἰρὰ ὁ Ὀδολλαμίτης.
13 Καὶ ἀνήγγειλαν πρὸς τὴν Θάμαρ, λέγοντες, Ἰδού, ὁ πενθερὸς σου ἀναβαίνει εἰς Θαμνὰ διὰ νὰ κουρεύσῃ τὰ πρόβατα αὑτοῦ.
14 Ἡ δὲ ἀπεκδυθεῖσα τὰ ἐνδύματα τῆς χηρείας αὑτῆς, ἐσκεπάσθη μὲ κάλυμμα καὶ περιετυλίχθη καὶ ἐκάθισε κατὰ τὴν δίοδον τὴν ἐν τῇ ὁδῷ τῆς Θαμνά· διότι εἶδεν ὅτι ἔγεινε μεγάλος ὁ Σηλά, καὶ αὐτή δὲν ἐδόθη εἰς αὐτὸν διὰ γυναῖκα.
15 Καί ὅτε εἶδεν αὐτήν ὁ Ἰούδας, ἐνόμισεν αὐτήν πόρνην· διότι εἶχε κεκαλυμμένον τὸ πρόσωπον αὑτῆς.
16 Καὶ κατὰ τὴν ὁδὸν ἐτράπη πρὸς αὐτήν, καὶ εἶπεν, Ἄφες με, παρακαλῶ, νὰ εἰσέλθω πρὸς σέ· διότι δὲν ἐγνώρισεν ὅτι ἦτο ἡ νύμφη αὑτοῦ. Ἡ δὲ εἶπε, Τί θέλεις μοὶ δώσει, διὰ νὰ εἰσέλθῃς πρὸς ἐμέ;
17 Ὁ δὲ εἶπεν, ᾿Εγὼ θέλω σοὶ στείλει ἐρίφιον αἰγῶν ἐκ τοῦ ποιμνίου. Καὶ ἐκείνη εἶπε, Μοὶ δίδεις ἐνέχυρον, ἑωσοῦ νὰ στείλῃς αὐτό;
18 Ὁ δὲ εἶπε, Τί ἐνέχυρον νὰ σοὶ δώσω; Καὶ ἐκείνη εἶπε, τὴν σφραγῖδά σου καὶ τὸ περιδέρραιόν σου καὶ τὴν ῥάβδον σου τὴν ἐν τῇ χειρὶ σου. Καὶ ἔδωκεν αὐτὰ εἰς αὐτήν καὶ εἰσῆλθε πρὸς αὐτήν, καὶ συνέλαβεν ἐξ αὐτοῦ.
19 Μετὰ ταῦτα σηκωθεῖσα, ἀνεχώρησε καὶ ἀπεκδυθεῖσα τὸ κάλυμμα αὑτῆς, ἐνεδύθη τὰ ἐνδύματα τῆς χηρείας αὑτῆς.
20 Ὁ δὲ Ἰούδας ἔστειλε τὸ ἐρίφιον τῶν αἰγῶν διὰ χειρὸς τοῦ φίλου αὑτοῦ τοῦ Ὀδολλαμίτου, διὰ νὰ παραλάβῃ τὸ ἐνέχυρον ἐκ τῆς χειρὸς τῆς γυναικός· πλήν δὲν εὕρηκεν αὐτήν·
21 καὶ ἠρώτησε τοὺς ἀνθρώπους τοῦ τόπου αὐτῆς, λέγων, Ποῦ εἶναι ἡ πόρνη, ἥτις ἦτο κατὰ τὴν δίοδον ἐπὶ τῆς ὁδοῦ; οἱ δὲ εἶπον, Δὲν ἐστάθη ἐδὼ πόρνη.
22 Καὶ ἐπέστρεψε πρὸς τὸν Ἰούδαν καὶ εἶπε, Δὲν εὕρηκα αὐτήν· μάλιστα οἱ ἄνθρωποι τοῦ τόπου εἶπον, Δὲν ἐστάθη ἐδὼ πόρνη.
23 Καὶ εἶπεν ὁ Ἰούδας, Ἄς ἔχῃ αὐτά, διὰ νὰ μή γείνωμεν ὄνειδος· ἰδού, ἐγὼ ἔστειλα τὸ ἐρίφιον τοῦτο, σὺ ὅμως δὲν εὕρηκας αὐτήν.
24 Καὶ μετὰ τρεῖς μῆνας περίπου, ἀνήγγειλαν πρὸς τὸν Ἰούδαν, λέγοντες, Θάμαρ ἡ νύμφη σου ἐπορνεύθη, καὶ μάλιστα, ἰδού, εἶναι ἔγκυος ἐκ πορνείας. Καὶ εἶπεν ὁ Ἰούδας, Φέρετε αὐτήν ἔξω καὶ ἄς κατακαυθῇ.
25 Καὶ ὅτε ἐφέρετο ἔξω, ἀπέστειλε πρὸς τὸν πενθερὸν αὐτῆς, λέγουσα, ᾿Εκ τοῦ ἀνθρώπου, τοῦ ὁποίου εἶναι ταῦτα, εἶμαι ἔγγυος· καὶ εἶπεν ἔτι, Γνώρισον, παρακαλῶ, τίνος εἶναι ἡ σφραγὶς καὶ τὸ περιδέρραιον, καί ἡ ῥάβδος αὕτη.
26 Καὶ ὁ Ἰούδας ἐγνώρισεν αὐτά· καὶ εἶπεν, Αὕτη εἶναι δικαιοτέρα ἐμοῦ, διότι δὲν ἔδωκα αὐτήν εἰς τὸν Σηλὰ τὸν υἱὸν μου. Καὶ ἔτι πλέον δὲν ἐγνώρισεν αὐτήν.
27 Καὶ καθ᾿ ὅν καιρὸν ἔμελλε νὰ γεννήσῃ, ἰδού, δίδυμα ἐν τῇ κοιλίᾳ αὐτῆς.
28 Καὶ ἐνῷ ἐγέννα, τὸ ἕν ἐπρόβαλεν ἔξω τὴν χεῖρα· καὶ ἡ μαῖα λαβοῦσα, ἔδεσεν ἐπὶ τὴν χεῖρα αὐτοῦ νῆμα κόκκινον, λέγουσα, Οὗτος ἐξῆλθε πρῶτος.
29 Καὶ καθὼς ἔσυρεν ὀπίσω τὴν χεῖρα αὑτοῦ, ἰδού, ἐξῆλθεν ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ· καὶ αὐτή εἶπε, Ποῖον χαλασμὸν ἔκαμες; ἐπὶ σὲ ἄς ἦναι ὁ χαλασμός· διὰ τοῦτο ἐκαλέσθη τὸ ὄνομα αὐτοῦ Φαρές.
30 Καὶ ἔπειτα ἐξῆλθεν ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ, ὅστις εἶχε τὸ κόκκινον νῆμα ἐπὶ τὴν χεῖρα αὑτοῦ· καὶ ἐκαλέσθη τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ζαρά.