Δευτερονόμιο 9:1-29
9 Ἄκουε, Ἰσραήλ· σὺ διαβαίνεις σήμερον τὸν Ἰορδάνην, διὰ νὰ εἰσέλθῃς νὰ κληρονομήσῃς ἔθνη μεγαλήτερα καὶ ἰσχυρότερά σου, πόλεις μεγάλας καὶ τετειχισμένας ἕως τοῦ οὐρανοῦ,
2 λαὸν μέγαν καὶ ὑψηλὸν τὸ ἀνάστημα, υἱοὺς τῶν ᾿Ανακείμ, τοὺς ὁποίους γνωρίζεις καὶ ἤκουσας, Τίς δύναται νὰ σταθῇ ἔμπροσθεν τῶν υἱῶν τοῦ ᾿Ανάκ;
3 Γνώρισον λοιπὸν σήμερον, ὅτι Κύριος ὁ Θεὸς σου εἶναι ὁ προπορευόμενος ἔμπροσθέν σου· εἶναι πῦρ καταναλίσκον· αὐτὸς θέλει ἐξολοθρεύσει αὐτοὺς καὶ αὐτὸς θέλει καταστρέψει αὐτοὺς ἀπ᾿ ἔμπροσθέν σου· καὶ θέλεις ἐκδιώξει αὐτοὺς καὶ ταχέως ἐξολοθρεύσει αὐτούς, καθὼς σοὶ εἶπεν ὁ Κύριος.
4 ᾿Αφοῦ Κύριος ὁ Θεὸς σου ἐκδιώξῃ αὐτοὺς ἀπ᾿ ἔμπροσθέν σου, μή εἴπῃς ἐν τῇ καρδίᾳ σου λέγων, Διὰ τὴν δικαιοσύνην μου μὲ εἰσήγαγεν ὁ Κύριος νὰ κληρονομήσω τὴν γῆν ταύτην· ἀλλὰ διὰ τὴν ἀσέβειαν τῶν ἐθνῶν τούτων ἐκδιώκει αὐτοὺς ὁ Κύριος ἀπ᾿ ἔμπροσθέν σου.
5 Οὐχὶ διὰ τὴν δικαιοσύνην σου οὐδὲ διὰ τὴν εὐθύτητα τῆς καρδίας σου εἰσέρχεσαι νὰ κληρονομήσῃς τὴν γῆν αὐτῶν· ἀλλὰ διὰ τὴν ἀσέβειαν τῶν ἐθνῶν τούτων Κύριος ὁ Θεὸς σου ἐκδιώκει αὐτὰ ἀπ᾿ ἔμπροσθέν σου, καὶ διὰ νὰ στερεώσῃ τὸν λόγον, τὸν ὁποῖον ὁ Κύριος ὥμοσε πρὸς τοὺς πατέρας σου, πρὸς τὸν ᾿Αβραάμ, πρὸς τὸν Ἰσαὰκ καὶ πρὸς τὸν Ἰακώβ.
6 Γνώρισον λοιπόν, ὅτι Κύριος ὁ Θεὸς σου δὲν σοὶ δίδει τὴν γῆν ταύτην τὴν ἀγαθήν νὰ κληρονομήσῃς αὐτήν διὰ τὴν δικαιοσύνην σου· διότι εἶσαι λαὸς σκληροτράχηλος.
7 ᾿Ενθυμοῦ, μή λησμονήσῃς πόσον παρώργισας Κύριον τὸν Θεὸν σου ἐν τῇ ἐρήμῳ ἀφ᾿ ἧς ἡμέρας ἐξήλθετε ἐκ γῆς Αἰγύπτου, ἑωσοῦ ἐφθάσατε εἰς τὸν τόπον τοῦτον, πάντοτε ἐστασιάσατε κατὰ τοῦ Κυρίου.
8 Καὶ ἐν Χωρήβ παρωργίσατε τὸν Κύριον καὶ ἐθυμώθη ὁ Κύριος ἐναντίον σας διὰ νὰ σᾶς ἐξολοθρεύσῃ,
9 ὅτε ἀνέβην εἰς τὸ ὄρος διὰ νὰ λάβω τὰς πλάκας τὰς λιθίνας, τὰς πλάκας τῆς διαθήκῃς τὴν ὁποίαν ὁ Κύριος ἔκαμε πρὸς ἐσᾶς. Τότε ἔμεινα ἐν τῷ ὄρει τεσσαράκοντα ἡμέρας καὶ τεσσαράκοντα νύκτας· ἄρτον δὲν ἔφαγον καὶ ὕδωρ δὲν ἔπιον·
10 καὶ ἔδωκεν εἰς ἐμὲ ὁ Κύριος τὰς δύο λιθίνας πλάκας, γεγραμμένας διὰ τοῦ δακτύλου τοῦ Θεοῦ· καὶ ἐπ᾿ αὐτὰς ἦσαν γεγραμμένοι πάντες οἱ λόγοι, τοὺς ὁποίους ἐλάλησεν ὁ Κύριος πρὸς ἐσᾶς ἐπὶ τοῦ ὄρους ἐκ μέσου τοῦ πυρὸς ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς συνάξεως.
11 Καὶ εἰς τὸ τέλος τῶν τεσσαράκοντα ἡμερῶν καὶ τεσσαράκοντα νύκτων ἔδωκεν εἰς ἐμὲ ὁ Κύριος τὰς δύο λιθίνας πλάκας, τὰς πλάκας τῆς διαθήκης.
12 Καὶ εἶπε Κύριος πρὸς ἐμέ, Σηκώθητι, κατάβα ταχέως ἐντεῦθεν· διότι ὁ λαὸς σου, τὸν ὁποῖον ἐξήγαγες ἐξ Αἰγύπτου, ἠνόμησεν· ταχέως ἐξέκλιναν ἀπὸ τῆς ὁδοῦ, τὴν ὁποίαν προσέταξα εἰς αὐτούς· ἔκαμον εἰς ἑαυτοὺς εἴδωλον χυτόν.
13 Εἶπεν ὅτι ὁ Κύριος πρὸς ἐμέ, λέγων, Εἶδον τὸν λαὸν τοῦτον καὶ ἰδοὺ, εἶναι λαὸς σκληροτράχηλος·
14 ἄφες μὲ νὰ ἐξολοθρεύσω αὐτοὺς καὶ νὰ ἐξαλείψω τὸ ὄνομα αὐτῶν ὑποκάτωθεν τοῦ οὐρανοῦ· καὶ θέλω σὲ κάμει εἰς ἔθνος δυνατώτερον καὶ μεγαλήτερον παρὰ τούτους.
15 Καὶ ἐπέστρεψα καὶ κατέβην ἀπὸ τοῦ ὄρους, καὶ τὸ ὄρος ἐκαίετο μὲ πῦρ, καὶ αἱ δύο πλάκες τῆς διαθήκης ἦσαν εἰς τὰς δύο χεῖράς μου.
16 Καὶ εἶδον καὶ ἰδού, εἴχετε ἁμαρτήσει ἐναντίον Κυρίου τοῦ Θεοῦ σας, κάμνοντες εἰς ἑαυτοὺς μόσχον χυτόν· εἴχετε ἐκκλίνει ταχέως ἐκ τῆς ὁδοῦ, τὴν ὁποίαν προσέταξεν εἰς ἐσᾶς ὁ Κύριος·
17 καὶ πιάσας τὰς δύο πλάκας, ἔρριψα αὐτὰς ἀπὸ τῶν δύο χειρῶν μου καὶ συνέτριψα αὐτὰς ἔμπροσθεν τῶν ὀφθαλμῶν σας·
18 καὶ προσέπεσον ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, καθὼς πρότερον, τεσσαράκοντα ἡμέρας καὶ τεσσαράκοντα νύκτας· ἄρτον δὲν ἔφαγον καὶ ὕδωρ δὲν ἔπιον ἐξ αἰτίας πασῶν τῶν ἁμαρτιῶν σας, τὰς ὁποίας ἡμαρτήσατε, πράττοντες πονηρὰ ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, ὥστε νὰ παροργίσητε αὐτόν·
19 διότι κατεφοβήθην διὰ τὸν θυμὸν καὶ τὴν ὀργήν, μὲ τὴν ὁποίαν ὁ Κύριος ἦτο θυμωμένος ἐναντίον σας διὰ νὰ σᾶς ἐξολοθρεύσῃ. ᾿Αλλ᾿ ὁ Κύριος εἰσήκουσέ μου καὶ ταύτην τὴν φοράν.
20 Καὶ ἦτο ὁ Κύριος θυμωμένος σφόδρα κατὰ τοῦ ᾿Ααρών, διὰ νὰ ἐξολοθρεύσῃ αὐτόν· καὶ ἐδεήθην καὶ ὑπὲρ τοῦ ᾿Ααρὼν ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ.
21 Καὶ ἔλαβον τὴν ἁμαρτίαν σας, τὸν μόσχον τὸν ὁποῖον ἐκάμετε, καὶ κατέκαυσα αὐτὸν ἐν πυρὶ καὶ συνέτριψα αὐτὸν καὶ κατελέπτυνα αὐτὸν ἑωσοῦ ἔγεινε λεπτὸν ὡς σκόνη· καὶ ἔρριψα τὴν σκόνην τούτου εἰς τὸν χείμαρρον τὸν καταβαίνοντα ἀπὸ τοῦ ὄρους.
22 Καὶ ἐν Ταβερὰ καὶ ἐν Μασσὰ καὶ ἐν Κιβρὼθ-ἀττααβὰ παρωργίσατε τὸν Κύριον.
23 Καὶ ὅτε ὁ Κύριος σᾶς ἀπέστειλεν ἀπὸ Κάδης-βαρνή, λέγων, ᾿Ανάβητε καὶ κληρονομήσατε τὴν γῆν, τὴν ὁποίαν ἔδωκα εἰς ἐσᾶς, τότε σεῖς ἐστασιάσατε ἐναντίον τῆς προσταγῆς Κυρίου τοῦ Θεοῦ σας, καὶ δὲν ἐπιστεύσατε εἰς αὐτὸν οὐδὲ εἰσηκούσατε τῆς φωνῆς αὐτοῦ.
24 Πάντοτε ἐστασιάσατε ἐναντίον τοῦ Κυρίου, ἀφ᾿ ἧς ἡμέρας σᾶς ἐγνώρισα.
25 Καὶ προσέπεσον ἐνώπιον τοῦ Κυρίου τεσσαράκοντα ἡμέρας καὶ τεσσαράκοντα νύκτας, καθὼς προσέπεσον πρότερον· διότι ὁ Κύριος εἶπε νὰ σᾶς ἐξολοθρεύσῃ.
26 Καὶ ἐδεήθην τοῦ Κυρίου λέγων, Κύριε Θεέ, μή ἐξολοθρεύσῃς τὸν λαὸν σου καὶ τὴν κληρονομίαν σου, τὸν ὁποῖον ἐλύτρωσας διὰ τῆς μεγαλωσύνης σου, τὸν ὁποῖον ἐξήγαγες ἐξ Αἰγύπτου ἐν χειρὶ κραταιᾷ·
27 ἐνθυμήθητι τοὺς δούλους σου, τὸν ᾿Αβραάμ, τὸν Ἰσαὰκ καὶ τὸν Ἰακώβ· μή ἐπιβλέψῃς εἰς τὴν σκληρότητα τοῦ λαοῦ τούτου, μήτε εἰς τὰς ἀσεβείας αὐτῶν, μήτε εἰς τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν·
28 μήπως εἴπωσιν οἱ κάτοικοι τῆς γῆς, ἐκ τῆς ὁποίας ἐξήγαγες ἡμᾶς, ᾿Επειδή ὁ Κύριος δὲν ἠδύνατο νὰ εἰσαγάγῃ αὐτοὺς εἰς τὴν γῆν, τὴν ὁποίαν ὑπεσχέθη πρὸς αὐτούς, καὶ ἐπειδή ἐμίσει αὐτούς, ἐξήγαγεν αὐτοὺς διὰ νὰ φονεύσῃ αὐτοὺς ἐν τῇ ἐρήμῳ·
29 ἀλλ᾿ οὗτοι εἶναι λαὸς σου καὶ κληρονομία σου, τοὺς ὁποίους ἐξήγαγες μὲ τὴν δύναμίν σου τὴν μεγάλην καὶ μὲ τὸν βραχίονά σου τὸν ἐξηπλωμένον.