Εβραίους 9:1-28
9 Εἶχε μὲν λοιπὸν καὶ ἡ πρώτη σκηνή διατάξεις λατρείας καὶ τὸ ἅγιον τὸ κοσμικόν.
2 Διότι κατεσκευάσθη σκηνή ἡ πρώτη, εἰς τὴν ὁποίαν ἦτο καὶ ἡ λυχνία καὶ ἡ τράπεζα καὶ ἡ πρόθεσις τῶν ἄρτων, ἥτις λέγεται Ἃγια.
3 Μετὰ δὲ τὸ δεύτερον καταπέτασμα ἦτο σκηνή ἡ λεγομένη Ἃγια ἁγίων,
4 ἔχουσα χρυσοῦν θυμιατήριον καὶ τὴν κιβωτὸν τῆς διαθήκης πανταχόθεν περικεκαλυμμένην μὲ χρυσίον, ἐν ᾗ ἦτο στάμνος χρυσή, ἔχουσα τὸ μάννα, καὶ ἡ ῥάβδος τοῦ ᾿Ααρὼν ἡ βλαστήσασα καὶ αἱ πλάκες τῆς διαθήκης,
5 ὑπεράνω δὲ αὐτῆς ἦσαν Χερουβεὶμ δόξης κατασκιάζοντα τὸ ἱλαστήριον· περὶ τῶν ὁποίων δὲν εἶναι τώρα χρεία νὰ λέγωμεν κατὰ μέρος.
6 Οντων δὲ τούτων οὕτω κατεσκευασμένων, εἰς μὲν τὴν πρώτην σκηνήν εἰσέρχονται διαπαντὸς οἱ ἱερεῖς ἐκτελοῦντες τὰς λατρείας,
7 εἰς δὲ τὴν δευτέραν ἅπαξ τοῦ ἐνιαυτοῦ εἰσέρχεται μόνος ὁ ἀρχιερεύς, οὐχὶ χωρὶς αἵματος, τὸ ὁποῖον προσφέρει ὑπὲρ ἑαυτοῦ καὶ τῶν ἐξ ἀγνοίας ἁμαρτημάτων τοῦ λαοῦ,
8 καὶ τοῦτο ἐδηλοποίει τὸ Πνεῦμα τὸ Ἃγιον, ὅτι δὲν ἦτο πεφανερωμένη ἡ εἰς τὰ ἅγια ὁδός, ἐπειδή ἡ πρώτη σκηνή ἵστατο ἔτι·
9 ἥτις ἦτο τύπος εἰς τὸν τότε παρόντα καιρόν, καθ᾿ ὅν προσεφέροντο δῶρα καὶ θυσίαι, αἵτινες δὲν ἠδύναντο νὰ κάμωσι τέλειον κατὰ τὴν συνείδησιν τὸν λατρεύοντα,
10 ἐπειδή ἦσαν διατεταγμένα μόνον εἰς βρώματα καὶ πόματα καὶ διαφόρους βαπτισμοὺς καὶ διατάξεις σαρκικάς, μέχρι καιροῦ διορθώσεως.
11 ᾿Ελθὼν δὲ ὁ Χριστὸς ἀρχιερεὺς τῶν μελλόντων ἀγαθῶν διὰ τῆς μεγαλητέρας καὶ τελειοτέρας σκηνῆς, οὐχὶ χειροποιήτου, τουτέστιν οὐχὶ ταύτης τῆς κατασκευῆς,
12 οὐδὲ δι᾿ αἵματος τράγων καὶ μόσχων, ἀλλὰ διὰ τοῦ ἰδίου αὑτοῦ αἵματος, εἰσῆλθεν ἅπαξ εἰς τὰ ἅγια, ἀποκτήσας αἰωνίαν λύτρωσιν.
13 Διότι ἐὰν τὸ αἷμα τῶν ταύρων καὶ τράγων καὶ ἡ σποδὸς τῆς δαμάλεως ῥαντίζουσα τοὺς μεμολυσμένους ἁγιάζῃ πρὸς τὴν καθαρότητα τῆς σαρκός,
14 πόσῳ μᾶλλον τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ὅστις διὰ τοῦ Πνεύματος τοῦ αἰωνίου προσέφερεν ἑαυτὸν ἄμωμον εἰς τὸν Θεόν, θέλει καθαρίσει τὴν συνείδησίν σας ἀπὸ νεκρῶν ἔργων εἰς τὸ νὰ λατρεύητε τὸν ζῶντα Θεόν;
15 Καὶ διὰ τοῦτο εἶναι μεσίτης διαθήκης καινῆς, ἵνα διὰ τοῦ θανάτου, ὅστις ἔγεινε πρὸς ἀπολύτρωσιν τῶν ἐπὶ τῆς πρώτης διαθήκης παραβάσεων, λάβωσιν οἱ κεκλημένοι τὴν ἐπαγγελίαν τῆς αἰωνίου κληρονομίας.
16 Διότι ὅπου εἶναι διαθήκη, ἀνάγκη νὰ ὑπάρχῃ θάνατος ἐκείνου, ὅστις ἔκαμε τὴν διαθήκην·
17 διότι ἡ διαθήκη ἐπὶ τεθνεώτων εἶναι βεβαία, ἐπειδή ποτὲ δὲν ἰσχύει, ἐνόσῳ ζῇ ὁ διαθέτης.
18 Ὅθεν οὐδὲ ἡ πρώτη δὲν ἦτο ἐγκαινιασμένη χωρὶς αἵματος·
19 διότι ἀφοῦ πᾶσα ἐντολή τοῦ νόμου ἐλαλήθη ὑπὸ τοῦ Μωϋσέως πρὸς πάντα τὸν λαόν, λαβὼν τὸ αἷμα τῶν μόσχων καὶ τῶν τράγων μὲ ὕδωρ καὶ μαλλίον κόκκινον καὶ ὕσσωπον, ἐρράντισε καὶ αὐτὸ τὸ βιβλίον καὶ πάντα τὸν λαόν,
20 λέγων· Τοῦτο εἶναι τὸ αἷμα τῆς διαθήκης, τὴν ὁποίαν διέταξεν εἰς ἐσᾶς ὁ Θεός·
21 καὶ τὴν σκηνήν δὲ καὶ πάντα τὰ σκεύη τῆς ὑπηρεσίας μὲ τὸ αἷμα ὁμοίως ἐρράντισε.
22 Καὶ σχεδὸν μὲ αἷμα καθαρίζονται πάντα κατὰ τὸν νόμον, καὶ χωρὶς χύσεως αἵματος δὲν γίνεται ἄφεσις.
23 ᾿Ανάγκη λοιπὸν ἦτο οἱ μὲν τύποι τῶν ἐπουρανίων νὰ καθαρίζωνται διὰ τούτων, αὐτὰ ὅμως τὰ ἐπουράνια μὲ θυσίας ἀνωτέρας παρὰ ταύτας.
24 Διότι ὁ Χριστὸς δὲν εἰσῆλθεν εἰς χειροποίητα ἅγια, ἀντίτυπα τῶν ἀληθινῶν, ἀλλ᾿ εἰς αὐτὸν τὸν οὐρανόν, διὰ νὰ ἐμφανισθῇ τώρα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ὑπὲρ ἡμῶν·
25 οὐδὲ διὰ νὰ προσφέρῃ πολλάκις ἐαυτόν, καθὼς ὁ ἀρχιερεὺς εἰσέρχεται εἰς τὰ ἅγια κατ᾿ ἐνιαυτὸν μὲ ξένον αἷμα·
26 διότι ἔπρεπε τότε πολλάκις νὰ πάθῃ ἀπὸ καταβολῆς κόσμου· τώρα δὲ ἅπαξ εἰς τὸ τέλος τῶν αἰώνων ἐφανερώθη, διὰ νὰ ἀθετήσῃ τὴν ἁμαρτίαν διὰ τῆς θυσίας ἑαυτοῦ.
27 Καὶ καθὼς εἶναι ἀποφασισμένον εἰς τοὺς ἀνθρώπους ἅπαξ νὰ ἀποθάνωσι, μετὰ δὲ τοῦτο εἶναι κρίσις,
28 οὕτω καὶ ὁ Χριστός, ἅπαξ προσφερθεὶς διὰ νὰ σηκώσῃ τὰς ἁμαρτίας πολλῶν, θέλει φανῆ ἐκ δευτέρου χωρὶς ἁμαρτίας εἰς τοὺς προσμένοντας αὐτὸν διὰ σωτηρίαν.