Ιωήλ 2:1-32
2 Σαλπίσατε σάλπιγγα ἐν Σιών, καὶ ἀλαλάξατε ἐν τῷ ὄρει τῷ ἁγίῳ μου· ἄς τρομάξωσι πάντες οἱ κατοικοῦντες τὴν γῆν· διότι ἔρχεται ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου, διότι εἶναι ἐγγύς·
2 ἡμέρα σκότους καὶ γνόφου, ἡμέρα νεφέλης καὶ ὀμίχλης· ὡς αὐγή ἐξαπλοῦται ἐπὶ τὰ ὄρη λαὸς πολὺς καὶ ἰσχυρός· ὅμοιος αὐτοῦ δὲν ἐστάθη ἀπ᾿ αἰῶνος οὐδὲ μετ᾿ αὐτὸν θέλει σταθῆ πλέον ποτὲ εἰς γενεὰς γενεῶν.
3 Πῦρ κατατρώγει ἔμπροσθεν αὐτοῦ καὶ φλὸξ κατακαίει ὄπισθεν αὐτοῦ· ἡ γῆ εἶναι ὡς ὁ παράδεισος τῆς ᾿Εδὲμ ἔμπροσθεν αὐτοῦ, καὶ ὄπισθεν αὐτοῦ πεδιὰς ἠφανισμένη· καὶ βεβαίως δὲν θέλει ἐκφύγει ἀπ᾿ αὐτοῦ οὐδέν.
4 Ἡ θέα αὐτῶν εἶναι ὡς θέα ἵππων, καὶ ὡς ἱππεῖς, οὕτω θέλουσι τρέχει.
5 Ὡς κρότος ἁμαξῶν θέλουσι πηδᾷ ἐπὶ τὰς κορυφὰς τῶν ὀρέων, ὡς ἦχος φλογὸς πυρός, ἥτις κατατρώγει τὴν καλάμην, ὡς ἰσχυρὸς λαὸς παρατεταγμένος εἰς μάχην.
6 ᾿Ενώπιον αὐτοῦ οἱ λαοὶ θέλουσι κατατρομάξει· πάντα τὰ πρόσωπα θέλουσιν ἀποσβολωθῆ.
7 Θέλουσι τρέξει ὡς μαχηταί, ὡς ἄνδρες πολεμισταὶ θέλουσιν ἀναβῆ τὸ τεῖχος, καὶ θέλουσιν ὑπάγει ἕκαστος εἰς τὴν ὁδὸν αὑτοῦ καὶ δὲν θέλουσι χαλάσει τὰς τάξεις αὑτῶν.
8 Καὶ δὲν θέλουσι σπρώξει ὁ εἷς τὸν ἄλλον· θέλουσι περιπατεῖ ἕκαστος εἰς τὴν ὁδὸν αὑτοῦ, καὶ πίπτοντες ἐπὶ τὰ βέλη δὲν θέλουσι πληγωθῆ.
9 Θέλουσι περιτρέχει ἐν τῇ πόλει, θέλουσι δράμει ἐπὶ τὸ τεῖχος, θέλουσιν ἀναβαίνει ἐπὶ τὰς οἰκίας, θέλουσιν ἐμβαίνει διὰ τῶν θυρίδων ὡς κλέπτης.
10 Ἡ γῆ θέλει σεισθῆ ἔμπροσθεν αὐτῶν, οἱ οὐρανοὶ θέλουσι τρέμει, ὁ ἥλιος καὶ ἡ σελήνη θέλουσι συσκοτάσει, καὶ τὰ ἄστρα θέλουσι σύρει ὀπίσω τὸ φέγγος αὑτῶν.
11 Καὶ ὁ Κύριος θέλει ἐκπέμψει τὴν φωνήν αὑτοῦ ἔμπροσθεν τοῦ στρατεύματος αὑτοῦ· διότι τὸ στρατόπεδον αὐτοῦ εἶναι μέγα σφόδρα, διότι ὁ ἐκτελῶν τὸν λόγον αὑτοῦ εἶναι ἰσχυρός, διότι ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου εἶναι μεγάλη καὶ τρομερὰ σφόδρα καὶ τίς δύναται νὰ ὑποφέρῃ αὐτήν;
12 Καὶ τώρα διὰ τοῦτο, λέγει Κύριος, ἐπιστρέψατε πρὸς ἐμὲ ἐξ ὅλης τῆς καρδίας ὑμῶν καὶ ἐν νηστείᾳ καὶ ἐν κλαυθμῷ καὶ ἐν πένθει.
13 Καὶ διαρρήξατε τὴν καρδίαν σας καὶ μή τὰ ἱμάτιά σας καὶ ἐπιστρέψατε πρὸς Κύριον τὸν Θεὸν σας· διότι εἶναι ἐλεήμων καὶ οἰκτίρμων, μακρόθυμος καὶ πολυέλεος καὶ μεταμελούμενος διὰ τὸ κακόν.
14 Τίς οἶδεν, ἄν θέλῃ ἐπιστρέψει καὶ μεταμεληθῆ καὶ ἀφήσει εὐλογίαν κατόπιν αὑτοῦ, προσφορὰν καὶ σπονδήν εἰς Κύριον τὸν Θεὸν ὑμῶν;
15 Σαλπίσατε σάλπιγγα ἐν Σιών, ἁγιάσατε νηστείαν, κηρύξατε σύναξιν ἐπίσημον.
16 Συναθροίσατε τὸν λαόν, ἁγιάσατε τὴν σύναξιν, συνάξατε τοὺς πρεσβυτέρους, συναθροίσατε τὰ νήπια καὶ τὰ θηλάζοντα μαστούς· ἄς ἐξέλθῃ ὁ νυμφίος ἐκ τοῦ κοιτῶνος αὑτοῦ καὶ ἡ νύμφη ἐκ τοῦ θαλάμου αὑτῆς.
17 Ἄς κλαύσωσιν οἱ ἱερεῖς, οἱ λειτουργοὶ τοῦ Κυρίου, μεταξὺ τῆς στοᾶς καὶ τοῦ θυσιαστηρίου, καὶ ἄς εἴπωσι, Φεῖσαι, Κύριε, τοῦ λαοῦ σου καὶ μή δώσῃς τὴν κληρονομίαν σου εἰς ὄνειδος, ὥστε νὰ κυριεύσωσιν αὐτοὺς τὰ ἔθνη· διὰ τί νὰ εἴπωσι μεταξὺ τῶν λαῶν, Ποῦ εἶναι ὁ Θεὸς αὐτῶν;
18 Καὶ ὁ Κύριος θέλει ζηλοτυπήσει διὰ τὴν γῆν αὑτοῦ καὶ θέλει φεισθῆ τοῦ λαοῦ αὑτοῦ.
19 Ναί, ὁ Κύριος θέλει ἀποκριθῆ καὶ εἰπεῖ πρὸς τὸν λαὸν αὑτοῦ, Ἰδού, ἐγὼ θέλω ἐξαποστείλει πρὸς ὑμᾶς τὸν σῖτον καὶ τὸν οἶνον καὶ τὸ ἔλαιον καὶ θέλετε ἐμπλησθῆ ἀπ᾿ αὐτῶν, καὶ δὲν θέλω σᾶς κάμει πλέον ὄνειδος μεταξὺ τῶν ἐθνῶν.
20 ᾿Αλλὰ θέλω ἀπομακρύνει ἀπὸ σᾶς τὸν ἐκ τοῦ βορρᾶ πολέμιον, καὶ θέλω ἐξώσει αὐτὸν εἰς γῆν ἄνυδρον καὶ ἔρημον, μὲ τὸ πρόσωπον αὐτοῦ πρὸς τὴν ἀνατολικήν θάλασσαν, τὸ δὲ ὄπισθεν αὐτοῦ μέρος πρὸς τὴν θάλασσαν τὴν δυτικήν, καὶ ἡ δυσωδία αὐτοῦ θέλει ἀναβῆ καὶ ἡ κακή ὀσμή αὐτοῦ θέλει ὑψωθῆ, διότι ἔπραξε μεγάλα.
21 Μή φοβοῦ, γῆ· χαῖρε καὶ εὐφραίνου· διότι ὁ Κύριος θέλει κάμει μεγαλεῖα.
22 Μή τρομάζετε, κτήνη τῆς πεδιάδος· διότι αἱ βοσκαὶ τῆς ἐρήμου βλαστάνουσι, διότι τὸ δένδρον φέρει τὸν καρπὸν αὑτοῦ, ἡ συκῆ καὶ ἡ ἄμπελος ἐκδίδουσι τὴν δύναμιν αὑτῶν.
23 Καί, τὰ τέκνα τῆς Σιών, χαίρετε καὶ εὐφραίνεσθε εἰς Κύριον τὸν Θεὸν σας· διότι ἔδωκεν εἰς ἐσᾶς τὴν πρώϊμον βροχήν ἐγκαίρως καὶ θέλει βρέξει εἰς ἐσᾶς βροχήν πρώϊμον καὶ ὄψιμον ὡς πρότερον.
24 Καὶ τὰ ἁλώνια θέλουσι γεμισθῆ ἀπὸ σίτου καὶ οἱ ληνοὶ θέλουσιν ὑπερεκχειλίσει ἀπὸ οἴνου καὶ ἐλαίου.
25 Καὶ θέλω ἀναπληρώσει εἰς ἐσᾶς τὰ ἔτη, τὰ ὁποῖα κατέφαγεν ἡ ἀκρίς, ὁ βροῦχος καὶ ἡ ἐρυσίβη καὶ ἡ κάμπη, τὸ στράτευμά μου τὸ μέγα, τὸ ὁποῖον ἐξαπέστειλα ἐναντίον σας.
26 Καὶ θέλετε φάγει ἀφθόνως καὶ χορτασθῆ καὶ αἰνέσει τὸ ὄνομα Κυρίου τοῦ Θεοῦ σας· ὅστις ἔκαμε θαυμάσια μὲ σᾶς· καὶ ὁ λαὸς μου δὲν θέλει καταισχυνθῆ εἰς τὸν αἰῶνα.
27 Καὶ θέλετε γνωρίσει ὅτι ἐγὼ εἶμαι ἐν μέσῳ τοῦ Ἰσραήλ καὶ ἐγὼ εἶμαι Κύριος ὁ Θεὸς σας καὶ δὲν εἶναι ἄλλος οὐδείς· καὶ ὁ λαὸς μου δὲν θέλει καταισχυνθῆ εἰς τὸν αἰῶνα.
28 Καὶ μετὰ ταῦτα θέλω ἐκχέει τὸ πνεῦμά μου ἐπὶ πᾶσαν σάρκα· καὶ θέλουσι προφητεύσει οἱ υἱοὶ σας καὶ αἱ θυγατέρες σας· οἱ πρεσβύτεροί σας θέλουσιν ἐνυπνιασθῆ ἐνύπνια, οἱ νεανίσκοι σας θέλουσιν ἰδεῖ ὀράσεις.
29 Καὶ ἔτι ἐπὶ τοὺς δούλους μου καὶ ἐπὶ τὰς δούλας μου ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις θέλω ἐκχέει τὸ πνεῦμά μου.
30 Καὶ θέλω δείξει τέρατα ἐν τοῖς οὐρανοῖς καὶ ἐπὶ τῆς γῆς, αἷμα καὶ πῦρ καὶ ἀτμίδα καπνοῦ.
31 Ὁ ἥλιος θέλει μεταστραφῆ εἰς σκότος καὶ ἡ σελήνη εἰς αἷμα, πρὶν ἔλθῃ ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου ἡ μεγάλη καὶ ἐπιφανής.
32 Καὶ πᾶς ὅστις ἐπικαλεσθῆ τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου, θέλει σωθῆ· διότι ἐν τῷ ὄρει Σιὼν καὶ ἐν Ἱερουσαλήμ θέλει εἶσθαι σωτηρία, καθὼς εἶπεν ὁ Κύριος, καὶ εἰς τοὺς ὑπολοίπους τοὺς ὁποίους ὁ Κύριος θέλει προσκαλέσει.