Ιώβ 36:1-33
36 Καὶ ὁ ᾿Ελιοὺ ἐξηκολούθησε καὶ εἶπεν·
2 Ὑπόμεινόν με ὀλίγον, καὶ θέλω σὲ διδάξει·διότι ἔχω ἔτι λόγους ὑπὲρ τοῦ Θεοῦ.
3 Θέλω λάβει τὰ ἐπιχειρήματά μου μακρόθεν,καὶ θέλω ἀποδώσει δικαιοσύνην εἰς τὸν Ποιητήν μου·
4 διότι οἱ λόγοι μου ἐπ᾿ ἀληθείας δὲν θέλουσιν εἶσθαι ψευδεῖς·πλησίον σου εἶναι ὁ τέλειος κατὰ τὴν γνῶσιν.
5 Ἰδού, ὁ Θεὸς εἶναι ἰσχυρός, ὅμως δὲν καταφρονεῖ οὐδένα·ἰσχυρὸς εἰς δύναμιν σοφίας.
6 Δὲν θέλει ζωοποιήσει τὸν ἀσεβῆ·εἰς δὲ τοὺς πτωχοὺς δίδει τὸ δίκαιον.
7 Δὲν ἀποσύρει τοὺς ὀφθαλμοὺς αὑτοῦ ἀπὸ τῶν δικαίων,ἀλλὰ καὶ μετὰ βασιλέων βάλλει αὐτοὺς ἐπὶ θρόνου·μάλιστα καθίζει αὐτοὺς διαπαντός, καὶ εἶναι ὑψωμένοι.
8 Καὶ ἐὰν ἤθελον εἶσθαι δεδεμένοι μὲ δεσμὰκαὶ πιασθῆ μὲ σχοινία θλίψεως,
9 τότε φανερόνει εἰς αὐτοὺς τὰ ἔργα αὐτῶνκαὶ τὰς παραβάσεις αὐτῶν, ὅτι ὑπερηύξησαν,
10 καὶ ἀνοίγει τὸ ὠτίον αὐτῶν εἰς διδασκαλίαν,καὶ ἀπὸ τῆς ἀνομίας προστάζει νὰ ἐπιστρέψωσιν.
11 ᾿Εὰν ὑπακούσωσι καὶ δουλεύσωσι,θέλουσι τελειώσει τὰς ἡμέρας αὑτῶν ἐν ἀγαθοῖςκαὶ τὰ ἔτη αὑτῶν ἐν εὐφροσύναις.
12 ᾿Αλλ᾿ ἐὰν δὲν ὑπακούσωσι, θέλουσι διαπερασθῆ ὑπὸ ῥομφαίαςκαὶ θέλουσι τελευτήσει ἐν ἀγνωσίᾳ.
13 Οἱ δὲ ὑποκριταὶ τὴν καρδίαν ἐπισωρεύουσιν ὀργήν·δὲν θέλουσι βοήσει ὅταν δέσῃ αὐτούς·
14 αὐτοὶ ἀποθνήσκουσιν ἐν τῇ νεότητι,καὶ ἡ ζωή αὐτῶν τελειόνει μεταξὺ τῶν ἀσελγῶν.
15 Λυτρόνει τὸν τεθλιμμένον ἐν τῇ θλίψει αὐτοῦκαὶ ἀνοίγει τὰ ὦτα αὐτῶν ἐν συμφορᾷ·
16 καὶ οὕτως ἤθελε σὲ ἐκβάλει ἀπὸ τῆς στενοχωρίαςεἰς εὐρυχωρίαν, ὅπου δὲν ὑπάρχει στενοχωρία·καὶ τὸ παρατιθέμενον ἐπὶ τῆς τραπέζης σου θέλει εἶσθαι πλήρες πάχους.
17 ᾿Αλλὰ σὺ ἐξεπλήρωσας δίκην ἀσεβοῦς·δίκη καὶ κρίσις θέλουσι σὲ καταλάβει.
18 ᾿Επειδή ὑπάρχει θυμός, πρόσεχε μή σὲ ἐξαφανίσῃ διὰ τῆς προσβολῆς αὑτοῦ·τότε οὐδὲ μέγα λύτρον ἤθελε σὲ λυτρώσει.
19 Θέλει ἀποβλέψει εἰς τὰ πλούτη σου,οὔτε εἰς χρυσίον οὔτε εἰς πᾶσαν τὴν ἰσχὺν τῆς δυνάμεως;
20 Μή ἐπιπόθει τὴν νύκτα,καθ᾿ ἥν οἱ λαοὶ ἐκκόπτονται ἐν τῷ τόπῳ αὑτῶν.
21 Πρόσεχε, μή στραφῇς πρὸς τὴν ἀνομίαν·διότι σὺ προέκρινας τοῦτο μᾶλλον παρὰ τὴν θλῖψιν.
22 Ἰδού, ὁ Θεὸς εἶναι ὑψωμένος διὰ τῆς δυνάμεως αὑτοῦ·τίς διδάσκει ὡς αὐτὸς;
23 Τίς διώρισεν εἰς αὐτὸν τὴν ὁδὸν αὐτοῦ;ἤ τίς δύναται νὰ εἴπῃ, Ἔπραξας ἀνομίαν;
24 ᾿Ενθυμοῦ νὰ μεγαλύνῃς τὸ ἔργον αὐτοῦ,τὸ ὁποῖον θεωροῦσιν οἱ ἄνθρωποι.
25 Πᾶς ἄνθρωπος βλέπει αὐτό·ὁ ἄνθρωπος θεωρεῖ αὐτὸ μακρόθεν.
26 Ἰδού, ὁ Θεὸς εἶναι μέγας καὶ ἀκατανόητος εἰς ἡμᾶς,καὶ ὁ ἀριθμὸς τῶν ἐτῶν αὐτοῦ ἀνεξερεύνητος.
27 Ὅταν ἀνασύρῃ τὰς ῥανίδας τοῦ ὕδατος,αὐταὶ καταχέουσιν ἐκ τῶν ἀτμῶν αὐτοῦ βροχήν,
28 τὴν ὁποίαν τὰ νέφη ῥαίνουσιν·ἀφθόνως σταλάζουσιν ἐπὶ τὸν ἄνθρωπον.
29 Δύναταί τις ἔτι νὰ ἐννοήσῃ τὰς ἐφαπλώσεις τῶν νεφελῶν,τὸν κρότον τῆς σκηνῆς αὐτοῦ;
30 Ἰδού, ἐφαπλόνει τὸ φῶς αὑτοῦ ἐπ᾿ αὐτήνκαὶ σκεπάζει τοὺς πυθμένας τῆς θαλάσσης·
31 ἐπειδή δι᾿ αὐτῶν δικάζει τοὺς λαοὺςκαὶ δίδει τροφήν ἀφθόνως.
32 ᾿Εν ταῖς παλάμαις αὑτοῦ κρύπτει τὴν ἀστραπήν·καὶ προστάζει αὐτήν εἰς ὅ, τι ἔχει νὰ ἀπαντήσῃ.
33 Παραγγέλλει εἰς αὐτήν ὑπὲρ τοῦ φίλου αὑτοῦ,κατὰ δὲ τοῦ ἀσεβοῦς ἑτοιμάζει ὀργήν.