Ιώβ 38:1-41
38 Τότε ἀπεκρίθη ὁ Κύριος πρὸς τὸν Ἰὼβ ἐκ τοῦ ἀνεμοστροβίλου καὶ εἶπε·
2 Τίς οὗτος, ὅστις σκοτίζει τὴν βουλήν μουδιὰ λόγων ἀσυνέτων;
3 Ζῶσον ἤδη τὴν ὀσφὺν σου ὡς ἀνήρ·διότι θέλω σὲ ἐρωτήσει, καὶ φανέρωσόν μοι.
4 Ποῦ ἦσο ὅτε ἐθεμελίονον τὴν γῆν;ἀπάγγειλον, ἐὰν ἔχῃς σύνεσιν.
5 Τίς ἔθεσε τὰ μέτρα αὐτῆς, ἐάν ἐξεύρῃς;ἤ τίς ἥπλωσε στάθμην ἐπ᾿ αὐτήν;
6 ᾿Επὶ τίνος εἶναι ἐστηριγμένα τὰ θεμέλια αὐτῆς;ἤ τίς ἔθεσε τὸν ἀκρογωνιαῖον λίθον αὐτῆς,
7 ὅτε τὰ ἄστρα τῆς αὐγῆς ἔψαλλον ὁμοῦκαὶ πάντες οἱ υἱοὶ τοῦ Θεοῦ ἠλάλαζον;
8 ἤ τίς συνέκλεισε τὴν θάλασσαν μὲ θύρας,ὅτε ἐξορμῶσα ἐξῆλθεν ἐκ μήτρας;
9 ὅτε περιέβαλον αὐτήν μὲ νεφέληνκαὶ μὲ ὀμίχλην ἐσπαργάνωσα αὐτήν,
10 καὶ περιώρισα αὐτήν διὰ προστάγματός μου,καὶ ἔβαλον μοχλοὺς καὶ πύλας,
11 καὶ εἶπα, Ἕως αὐτοῦ θέλεις ἔρχεσθαι καὶ δὲν θέλεις ὑπερβῆ·καὶ ἐδὼ θέλει συντρίβεσθαι ἡ ὑπερηφανία τῶν κυμάτων σου;
12 Προσέταξας σὺ τὴν πρωΐαν ἐπὶ τῶν ἡμερῶν σου;ἔδειξας εἰς τὴν αὐγήν τὸν τόπον αὐτῆς,
13 διὰ νὰ πιάσῃ τὰ ἔσχατα τῆς γῆς,ὥστε οἱ κακοῦργοι νὰ ἐκτιναχθῶσιν ἀπ᾿ αὐτῆς;
14 Αὐτή μεταμορφοῦται ὡς πηλὸς σφραγιζόμενος·καὶ τὰ πάντα παρουσιάζονται ὡς στολή.
15 Καὶ τὸ φῶς τῶν ἀσεβῶν ἀφαιρεῖται ἀπ᾿ αὐτῶν,ὁ δὲ βραχίων τῶν ὑπερηφάνων συντρίβεται.
16 Εἰσῆλθες ἕως τῶν πηγῶν τῆς θαλάσσης;ἤ περιεπάτησας εἰς ἐξιχνίασιν τῆς ἀβύσσου;
17 Ἠνοίχθησαν εἰς σὲ τοῦ θανάτου αἱ πύλαι;ἤ εἶδες τὰς θύρας τῆς σκιᾶς τοῦ θανάτου;
18 ᾿Εγνώρισας τὸ πλάτος τῆς γῆς;ἀπάγγειλον, ἐὰν ἐνόησας πάντα ταῦτα.
19 Ποῦ εἶναι ἡ ὁδὸς τῆς κατοικίας τοῦ φωτὸς;καὶ τοῦ σκότους, ποῦ εἶναι ὁ τόπος αὐτοῦ,
20 διὰ νὰ συλλάβῃς αὐτὸ εἰς τὸ ὅριον αὐτοῦκαὶ νὰ γνωρίσῃς τὰς τρίβους τῆς οἰκίας αὐτοῦ;
21 Γνωρίζεις αὐτό, διότι τότε ἐγεννήθης;ἤ διότι ὁ ἀριθμὸς τῶν ἡμερῶν σου εἶναι πολύς;
22 Εἰσῆλθες εἰς τοὺς θησαυροὺς τῆς χιόνος;ἤ εἶδες τοὺς θησαυροὺς τῆς χαλάζης,
23 τοὺς ὁποίους φυλάττω διὰ τὸν καιρὸν τῆς θλίψεωςδιὰ τὴν ἡμέραν τῆς μάχης καὶ τοῦ πολέμου;
24 Διὰ τίνος ὁδοῦ διαδίδεται τὸ φῶς,ἤ ὁ ἀνατολικὸς ἄνεμος διαχέεται ἐπὶ τὴν γῆν;
25 Τίς ἤνοιξε ῥύακας διὰ τὰς ῥαγδαίας βροχὰς,ἤ δρόμον διὰ τὴν ἀστραπήν τῆς βροντῆς,
26 διὰ νὰ φέρῃ βροχήν ἐπὶ γῆν ἀκατοίκητον,εἰς ἔρημον, ὅπου ἄνθρωπος δὲν ὑπάρχει,
27 διὰ νὰ χορτάσῃ τὴν ἄβατον καὶ ἀκατοίκητον,καὶ νὰ ἀναβλαστήσῃ τὸν βλαστὸν τῆς χλόης;
28 Ἔχει πατέρα ἡ βροχή;ἤ τίς ἐγέννησε τὰς σταγόνας τῆς δρόσου;
29 ᾿Απὸ μήτρας τίνος ἐξέρχεται ὁ πάγος;καὶ τὴν πάχνην τοῦ οὐρανοῦ, τίς ἐγέννησε;
30 Τὰ ὕδατα σκληρύνονται ὡς λίθος,καὶ τὸ πρόσωπον τῆς ἀβύσσου πηγνύεται.
31 Δύνασαι νὰ δεσμεύσῃς τὰς γλυκείας ἐπιρροὰς τῆς Πλειάδοςἤ νὰ λύσῃς τὰ δεσμὰ τοῦ Ὠρίωνος;
32 Δύνασαι νὰ ἐκβάλῃς τὰ Ζώδια εἰς τὸν καιρὸν αὐτῶν;ἤ δύνασαι νὰ ὁδηγήσῃς τὸν ᾿Αρκτοῦρον μετὰ τῶν υἱῶν αὐτοῦ;
33 Γνωρίζεις τοὺς νόμους τοῦ οὐρανοῦ;δύνασαι νὰ διατάξῃς τὰς ἐπιρροὰς αὐτοῦ ἐπὶ τὴν γῆν;
34 Δύνασαι νὰ ὑψώσῃς τὴν φωνήν σου εἰς τὰ νέφη,διὰ νὰ σὲ σκεπάσῃ ἀφθονία ὑδάτων;
35 Δύνασαι νὰ ἀποστείλης ἀστραπάς, ὥστε νὰ ἐξέλθωσικαὶ νὰ εἴπωσι πρὸς σέ, Ἰδού, ἡμεῖς;
36 Τίς ἔβαλε σοφίαν ἐντὸς τοῦ ἀνθρώπου;ἤ τίς ἔδωκε σύνεσιν εἰς τὴν καρδίαν αὐτοῦ;
37 Τίς δύναται νὰ ἀριθμήσῃ τὰ νέφη διὰ σοφίας;ἤ τίς δύναται νὰ κενόνῃ τὰ δοχεῖα τοῦ οὐρανοῦ,
38 διὰ νὰ χωνευθῇ τὸ χῶμα εἰς σύμπηξινκαὶ οἱ βῶλοι νὰ συγκολλῶνται;
39 Θέλεις κυνηγήσει θήραμα διὰ τὸν λέοντα;ἤ χορτάσει τὴν ὄρεξιν τῶν σκύμνων,
40 ὅταν κοίτωνται ἐν τοῖς σπηλαίοιςκαὶ κάθηνται εἰς τοὺς κρυπτῆρας διὰ νὰ ἐνεδρεύωσι;
41 Τίς ἑτοιμάζει εἰς τὸν κόρακα τὴν τροφήν αὐτοῦ,ὅταν οἱ νεοσσοὶ αὐτοῦ κράζωσι πρὸς τὸν Θεόν,περιπλανώμενοι δι᾿ ἔλλειψιν τροφῆς;