Ιώβ 6:1-30
6 Ὁ δὲ Ἰὼβ ἀπεκρίθη καὶ εἶπεν·
2 Εἴθε νὰ ἐζυγίζετο τῳόντι ἡ λύπη μου,καὶ ἡ συμφορὰ μου νὰ ἐτίθετο ὅλη ὁμοῦ ἐν τῇ πλάστιγγι.
3 ᾿Επειδή τώρα ἤθελεν εἶσθαι βαρυτέρα ὑπὲρ τὴν ἄμμον τῆς θαλάσσης·διὰ τοῦτο οἱ λόγοι μου καταπίνονται.
4 Διότι τὰ βέλη τοῦ Παντοδυνάμου εἶναι ἐντὸς μου,τῶν ὁποίων τὸ φαρμάκιον ἐκπίνει τὸ πνεῦμά μου·οἱ τρόμοι τοῦ Θεοῦ παρατάττονται ἐναντίον μου.
5 Ὀγκᾶται ὁ ἄγριος ὅνος παρὰ τῇ χλόῃ;ἤ μυκᾶται ὁ βοῦς παρὰ τῇ φάτνῃ αὑτοῦ;
6 Τρώγεται τὸ ἄνοστον χωρὶς ἅλατος;ἤ ὑπάρχει γεῦσις ἐν τῷ λευκώματι τοῦ οῦ;
7 Τὰ πράγματα, τὰ ὁποῖα ἡ ψυχή μου ἀπεστρέφετο νὰ ἐγγίσῃ,ἔγειναν ὡς τὸ ἀηδὲς φαγητὸν μου.
8 Εἴθε νὰ ἀπελάμβανον τὴν αἴτησίν μου,καὶ νὰ μοὶ ἔδιδεν ὁ Θεὸς τὴν ἐπιθυμίαν μου.
9 Καὶ νὰ ἤθελεν εὐδοκήσει ὁ Θεὸς νὰ μὲ ἀφανίσῃ·νὰ ἀπολύσῃ τὴν χεῖρα αὑτοῦ καὶ νὰ μὲ κόψῃ.
10 Καὶ θέλει εἶσθαι ἔτι ἡ παρηγορία μου,ὅτι, καὶ ἄν καταναλωθῶ ἐν τῇ θλίψει καὶ αὐτὸς δὲν μὲ λυπηθῇ,ἐγὼ δὲν ἔκρυψα τοὺς λόγους τοῦ Ἁγίου.
11 Ποία ἡ δύναμίς μου, ὥστε νὰ ἐγκαρτερῶ;καὶ ποῖον τὸ τέλος μου, ὥστε νὰ ὑποφέρῃ ἡ ψυχή μου;
12 Μήπως ἡ δύναμίς μου εἶναι δύναμις λίθων;ἤ ἡ σὰρξ μου χαλκὸς;
13 Μήπως δὲν ἐξέλιπεν ἐν ἐμοὶ ἡ βοήθειά μουκαὶ ἀπεμακρύνθη ἀπ᾿ ἐμοῦ ἡ σωτηρία;
14 Εἰς τὸν τεθλιμμένον ἔλεος πρέπει παρὰ τοῦ φίλου αὐτοῦ·ἀλλ᾿ αὐτὸς ἐγκατέλιπε τὸν φόβον τοῦ Παντοδυνάμου.
15 Οἱ ἀδελφοὶ μου ἐφέρθησαν ἀπατηλῶς ὡς χείμαρρος,ὡς ῥεῦμα χειμάρρων παρῆλθον·
16 οἵτινες θολόνονται ἐκ τοῦ πάγου,εἰς τοὺς ὁποίους διαλύεται ἡ χιών·
17 ὅταν θερμανθῶσιν, ἐκλείπουσιν·ὅταν γείνῃ θερμότης, ἐξαλείφονται ἀπὸ τοῦ τόπου αὑτῶν.
18 Τὰ ἴχνη τῆς πορείας αὐτῶν συστρέφονται·καταντῶσιν εἰς τὸ μηδὲν καὶ χάνονται·
19 τὰ πλήθη τῆς Θαιμὰ ἐθεώρουν,οἱ συνοδοιπόροι τῆς Σεβὰ περιέμενον αὐτούς·
20 ᾿Εψεύσθησαν τῆς ἐλπίδος αὑτῶν·ἦλθον ἐκεῖ καὶ ἐνετράπησαν.
21 Τώρα καὶ σεῖς εἶσθε ὡς αὐτοί·εἴδετε τὴν πληγήν μου καὶ ἐτρομάξατε.
22 Μήπως ἐγὼ εἶπα, Φέρετε πρὸς ἐμέ;ἤ, Δότε δῶρον εἰς ἐμὲ ἀπὸ τῆς περιουσίας ὑμῶν;
23 ἤ, ᾿Ελευθερώσατέ με ἐκ τῆς χειρὸς τοῦ ἐχθροῦ;ἤ, Λυτρώσατέ με ἐκ τῆς χειρὸς τῶν ἰσχυρῶν;
24 Διδάξατέ με, καὶ ἐγὼ θέλω σιωπήσει·καὶ δείξατέ μοι κατὰ τί ἔσφαλα.
25 Πόσον ἰσχυροὶ εἶναι οἱ ὀρθοὶ λόγοι·ἀλλ᾿ ὁ ἔλεγχός σας, τί ἀποδεικνύει;
26 Φαντάζεσθε νὰ ἐλέγξητε λόγους,ἐνῷ αἱ ὁμιλίαι τοῦ ἀπηλπισμένου εἶναι ὡς ἄνεμος;
27 Τῳόντι, σεῖς ἐπιπίπτετε ἐπὶ τὸν ὀρφανόν,καὶ σκάπτετε λάκκον εἰς τὸν φίλον σας.
28 Τώρα λοιπὸν εὐαρεστήθητε νὰ ἐμβλέψητε εἰς ἐμέ,διότι ἔμπροσθεν ὑμῶν κεῖται ἄν ἐγὼ ψεύδωμαι.
29 ᾿Επιστρέψατε, παρακαλῶ· ἄς μή γείνῃ ἀδικία·ναί, ἐπιστρέψατε πάλιν· ἡ δικαιοσύνη μου εἶναι ἐν τούτῳ.
30 Ὑπάρχει ἀδικία ἐν τῇ γλώσσῃ μου;δὲν δύναται ὁ οὐρανίσκος μου νὰ διακρίνῃ τὰ διεφθαρμένα;