Λευιτικό 13:1-59
13 Καὶ ἐλάλησε Κύριος πρὸς τὸν Μωϋσῆν καὶ πρὸς τὸν ᾿Ααρὼν, λέγων,
2 Ὅταν ἄνθρωπός τις ἔχῃ ἐπὶ τοῦ δέρματος τῆς σαρκὸς αὑτοῦ πρῆσμα ἤ ψώραν, ἤ ἐξάνθημα, καὶ γείνῃ εἰς τὸ δέρμα τῆς σαρκὸς αὐτοῦ πληγή λέπρας, τότε θέλει φερθῆ πρὸς τὸν ᾿Ααρὼν τὸν ἱερέα ἤ πρὸς ἕνα τῶν υἱῶν αὐτοῦ τῶν ἱερέων·
3 καὶ ὁ ἱερεὺς θέλει θεωρήσει τὴν πληγήν εἰς τὸ δέρμα τῆς σαρκός. Καὶ ἐὰν ἡ θρὶξ εἰς τὴν πληγήν μετεβλήθη εἰς λευκήν, καὶ ἡ πληγή εἰς τὴν ὄψιν ἦναι βαθυτέρα τοῦ δέρματος τῆς σαρκὸς αὑτοῦ, εἶναι πληγή λέπρας· ὁ δὲ ἱερεὺς θέλει θεωρήσει αὐτὸν καὶ θέλει κρίνει αὐτὸν ἀκάθαρτον.
4 ᾿Αλλ᾿ ἐὰν τὸ ἐξάνθημα ἦναι λευκὸν εἰς τὸ δέρμα τῆς σαρκὸς αὐτοῦ καὶ εἰς τὴν ὄψιν δὲν εἶναι βαθύτερον τοῦ δέρματος καὶ ἡ θρὶξ αὐτοῦ δὲν μετεβλήθη εἰς λευκήν, τότε θέλει κλείσει ὁ ἱερεὺς τὸν ἔχοντα τὴν πληγήν ἑπτὰ ἡμέρας·
5 καὶ θέλει θεωρήσει αὐτὸν ὁ ἱερεὺς τὴν ἑβδόμην ἡμέραν· καὶ ἰδού, ἐὰν ἴδῃ ὅτι ἡ πληγή εἶναι εἰς στάσιν καὶ ἡ πληγή δὲν ἐξηπλώθη εἰς τὸ δέρμα, τότε θέλει κλείσει αὐτὸν ὁ ἱερεὺς ἄλλας ἑπτὰ ἡμέρας·
6 καὶ θέλει θεωρήσει αὐτὸν ὁ ἱερεὺς ἐκ δευτέρου τὴν ἑβδόμην ἡμέραν· καὶ ἰδού, ἐὰν ἡ πληγή ἠμαυρώθη καὶ δὲν ἐξηπλώθη ἡ πληγή εἰς τὸ δέρμα, θέλει κρίνει αὐτὸν ὁ ἱερεὺς καθαρόν· αὕτη εἶναι ψώρα· καὶ θέλει πλύνει τὰ ἱμάτια αὑτοῦ καὶ θέλει εἶσθαι καθαρός.
7 ᾿Εὰν ὅμως ἐξηπλώθη περισσότερον ἡ ψώρα ἐπὶ τοῦ δέρματος, ἀφοῦ ἐθεωρήθη ὑπὸ τοῦ ἱερέως διὰ τὸν καθαρισμὸν αὑτοῦ, θέλει δειχθῇ πάλιν εἰς τὸν ἱερέα.
8 Καὶ ἐὰν ἴδῃ ὁ ἱερεύς, ὅτι ἐξηπλώθη ἡ ψώρα ἐπὶ τοῦ δέρματος, τότε θέλει κρίνει αὐτὸν ὁ ἱερεὺς ἀκάθαρτον· εἶναι λέπρα.
9 Ὅταν ἡ πληγή τῆς λέπρας ἦναι εἰς ἄνθρωπον, τότε θέλει φερθῆ πρὸς τὸν ἱερέα.
10 καὶ θέλει θεωρήσει ὁ ἱερεύς· καὶ ἰδοὺ, ἐὰν τὸ πρῆσμα ἦναι λευκὸν εἰς τὸ δέρμα καὶ μετέβαλε τὴν τρίχα εἰς λευκήν, καὶ εὑρίσκεται κρέας ζῶν εἰς τὸ πρῆσμα,
11 εἶναι λέπρα παλαιὰ εἰς τὸ δέρμα τῆς σαρκὸς αὐτοῦ καὶ θέλει κρίνει αὐτὸν ὁ ἱερεὺς ἀκάθαρτον· δὲν θέλει κλείσει αὐτόν, διότι εἶναι ἀκάθαρτος.
12 ᾿Αλλ᾿ ἐὰν ἐξηπλώθη πολὺ ἡ λέπρα ἐπὶ τοῦ δέρματος καί ἡ λέπρα ἐσκέπασεν ὅλον τὸ δέρμα τοῦ ἔχοντος τὴν πληγήν ἀπὸ κεφαλῆς αὐτοῦ καὶ ἕως ποδῶν αὐτοῦ, ὅπου καὶ ἄν θεωρήσῃ ὁ ἱερεύς,
13 τότε θέλει θεωρήσει ὁ ἱερεύς, καὶ ἰδού, ἐὰν ἡ λέπρα ἐσκέπασεν ὅλην τὴν σάρκαν αὐτοῦ, θέλει κρίνει καθαρὸν τὸν ἔχοντα τὴν πληγήν· εἶναι καθαρός.
14 ᾿Αλλ᾿ ἐν ὁποίᾳ ἡμέρᾳ φανῇ εἰς αὐτὸν κρέας ζῶν, θέλει εἶσθαι ἁκάθαρτος.
15 Καὶ θέλει θεωρήσει ὁ ἱερεὺς τὸ κρέας τὸ ζῶν καὶ θέλει κρίνει αὐτὸν ἀκάθαρτον· τὸ ζῶν κρέας εἶναι ἀκάθαρτον· εἶναι λέπρα.
16 Ἤ ἐὰν τὸ κρέας τὸ ζῶν ἀλλάξῃ πάλιν καὶ μεταβληθῆ εἰς λευκόν, θέλει ἐλθεῖ πρὸς τὸν ἱερέα.
17 Καὶ θέλει θεωρήσει αὐτὸν ὁ ἱερεύς· καὶ ἰδού, ἐὰν ἡ πληγή μετεβλήθη εἰς λευκήν, τότε θέλει κρίνει ὁ ἱερεὺς καθαρὸν τὸν ἔχοντα τὴν πληγήν· εἶναι καθαρός.
18 Ἡ δὲ σὰρξ ἐπὶ τοῦ δέρματος τῆς ὁποίας ἦτο ἕλκος, καὶ ἰατρεύθη,
19 καὶ ἐν τῷ τόπῳ τοῦ ἕλκους ἔγεινε πρῆσμα λευκόν, ἤ ἐξάνθημα λευκὸν κοκκινωπόν, θέλει δειχθῆ εἰς τὸν ἱερέα·
20 καὶ θέλει θεωρήσει ὁ ἱερεύς, καὶ ἰδού, ἐὰν φαίνηται βαθύτερον τοῦ δέρματος καὶ ἡ θρὶξ αὐτοῦ μετεβλήθη εἰς λευκήν, θέλει κρίνει αὐτὸν ὁ ἱερεὺς ἀκάθαρτον· εἶναι πληγή λέπρας, ἥτις ἐξήνθησεν εἰς τὸ ἕλκος.
21 ᾿Εὰν δὲ θεωρήσῃ αὐτὸ ὁ ἱερεύς, καὶ ἰδού, δὲν ἦναι λευκαὶ τρίχες εἰς αὐτὸ καὶ δὲν ἦναι βαθύτερον τοῦ δέρματος καὶ ἦναι ἠμαυρωμένον, τότε ὁ ἱερεὺς θέλει κλείσει αὐτὸν ἑπτὰ ἡμέρας·
22 καὶ ἐὰν ἐξηπλώθη πολὺ ἐπὶ τοῦ δέρματος, τότε θέλει κρίνει αὐτὸν ὁ ἱερεὺς ἀκάθαρτον· εἶναι πληγή.
23 ᾿Αλλ᾿ ἐὰν τὸ ἐξάνθημα μένῃ ἐν τῷ τόπῳ αὑτοῦ καὶ δὲν ἐξηπλώθη, τοῦτο εἶναι οὐλή τοῦ ἕλκους· καὶ θέλει κρίνει αὐτὸν ὁ ἱερεὺς καθαρόν.
24 ᾿Εὰν δὲ ἦναι κρέας, ἔχον ἐπὶ τοῦ δέρματος αὑτοῦ καυστικήν φλόγωσιν, καὶ τὸ ζῶν κρέας τοῦ πεφλογισμένου μέρους ἔχῃ ἐξάνθημα λευκόν, κοκκινωπὸν ἤ κατάλευκον,
25 τότε θέλει θεωρήσει αὐτὸ ὁ ἱερεύς· καὶ ἰδού, ἐὰν ἡ θρὶξ εἰς τὸ ἐξάνθημα μετεβλήθη εἰς λευκήν καὶ εἰς τὴν ὄψιν ἦναι βαθύτερον τοῦ δέρματος, εἶναι λέπρα ἐξανθήσασα εἰς τὴν φλόγωσιν· καὶ θέλει κρίνει αὐτὸν ὁ ἱερεὺς ἀκάθαρτον· εἶναι πληγή λέπρας.
26 ᾿Αλλ᾿ ἐὰν ὁ ἱερεὺς θεωρήσῃ αὐτὸ, καὶ ἰδού, δὲν ἦναι θρὶξ λευκή εἰς τὸ ἐξάνθημα καὶ δὲν ἦναι βαθύτερον τοῦ δέρματος καὶ ἦναι ἠμαυρωμένον, τότε θέλει κλείσει αὐτὸν ὁ ἱερεὺς ἑπτὰ ἡμέρας·
27 καὶ θέλει θεωρήσει αὐτὸν ὁ ἱερεὺς τὴν ἑβδόμην ἡμέραν· καὶ ἐὰν αὐτὸ ἐξηπλώθη πολὺ εἰς τὸ δέρμα, τότε θέλει κρίνει αὐτὸν ὁ ἱερεὺς ἀκάθαρτον· εἶναι πληγή λέπρας.
28 ᾿Εὰν δὲ τὸ ἐξάνθημα μένῃ ἐν τῷ τόπῳ αὑτοῦ καὶ δὲν ἐξηπλώθη ἐπὶ τοῦ δέρματος καὶ ἦναι ἠμαυρωμένον, εἶναι πρῆσμα φλογώσεως, καὶ θέλει κρίνει αὐτὸν ὁ ἱερεὺς καθαρόν· ἐπειδή εἶναι οὐλή τῆς φλογώσεως.
29 Καὶ ἐὰν ἀνήρ, ἤ γυνή, ἔχῃ πληγήν εἰς τὴν κεφαλήν, ἤ εἰς τὸ πωγώνιον,
30 τότε θέλει θεωρήσει ὁ ἱερεὺς τὴν πληγήν· καὶ ἰδού, ἐὰν εἰς τὴν ὄψιν ἦναι βαθυτέρα τοῦ δέρματος καὶ εἰς αὐτήν θρὶξ ξανθίζουσα, τότε θέλει κρίνει αὐτὸν ὁ ἱερεὺς ἀκάθαρτον· εἶναι κασίδα, λέπρα τῆς κεφαλῆς ἤ τοῦ πωγωνίου.
31 Καὶ ἐὰν θεωρήσῃ ὁ ἱερεὺς τὴν πληγήν τῆς κασίδας καὶ ἰδού, εἰς τὴν ὄψιν δὲν ἦναι βαθυτέρα τοῦ δέρματος καὶ δὲν ἦναι θρὶξ μελανή ἐν αὐτῇ, τότε θέλει κλείσει ὁ ἱερεὺς ἑπτὰ ἡμέρας τὸν ἔχοντα τὴν πληγήν τῆς κασίδας·
32 καὶ θέλει θεωρήσει ὁ ἱερεὺς τὴν πληγήν τὴν ἑβδόμην ἡμέραν· καὶ ἰδού, ἐὰν δὲν ἐξηπλώθη ἡ κασίδα καὶ δὲν ἦναι εἰς αὐτήν θρὶξ ξανθίζουσα καὶ εἰς τὴν ὄψιν ἡ κασίδα δὲν ἦναι βαθυτέρα τοῦ δέρματος,
33 αὐτὸς θέλει ξυρισθῆ, ἀλλ᾿ ἡ κασίδα δὲν θέλει ξυρισθῆ· ὁ δὲ ἱερεὺς θέλει κλείσει τὸν ἔχοντα τὴν κασίδαν ἄλλας ἑπτὰ ἡμέρας.
34 Καὶ τὴν ἑβδόμην ἡμέραν θέλει θεωρήσει ὁ ἱερεὺς τὴν κασίδαν· καὶ ἰδού, ἐὰν ἡ κασίδα δὲν ἐξηπλώθη εἰς τὸ δέρμα καὶ εἰς τὴν ὄψιν δὲν ἦναι βαθυτέρα τοῦ δέρματος, τότε θέλει κρίνει αὐτὸν ὁ ἱερεὺς καθαρόν· καὶ αὐτὸς θέλει πλύνει τὰ ἱμάτια αὑτοῦ καὶ θέλει εἶσθαι καθαρός.
35 ᾿Αλλ᾿ ἐὰν ἡ κασίδα ἐξηπλώθη πολὺ ἐπὶ τοῦ δέρματος μετὰ τὸν καθαρισμὸν αὐτοῦ,
36 τότε θέλει θεωρήσει αὐτὸν ὁ ἱερεύς· καὶ ἰδού, ἐὰν ἡ κασίδα ἐξηπλώθη ἐπὶ τοῦ δέρματος, δὲν θέλει ἐρευνήσει ὁ ἱερεὺς περὶ τῆς ξανθιζούσης τριχός· εἶναι ἀκάθαρτος.
37 ᾿Αλλ᾿ ἐὰν θεωρήσῃ ὅτι ἡ κασίδα εἶναι εἰς στάσιν καὶ ἐκφύεται θρὶξ μελανή ἐν αὐτῇ, ἡ κασίδα εἶναι τεθεραπευμένη· εἶναι καθαρός· καὶ θέλει κρίνει αὐτὸν ὁ ἱερεὺς καθαρόν.
38 Καὶ ἐὰν ἀνήρ, ἤ γυνή, ἔχωσιν ἐπὶ τοῦ δέρματος τῆς σαρκὸς αὑτῶν ἐξανθήματα, ἐξανθήματα λευκωπά,
39 τότε θέλει θεωρήσει ὁ ἱερεύς· καὶ ἰδού, ἐὰν τὰ ἐξανθήματα ἐπὶ τοῦ δέρματος τῆς σαρκὸς αὐτῶν ἦναι ὑπόλευκα, εἶναι ἀλφὸς ἐξανθῶν ἐπὶ τοῦ δέρματος· εἶναι καθαρός.
40 ᾿Εὰν δὲ ἡ κεφαλή τινος μαδήσῃ, αὐτὸς εἶναι φαλακρός· εἶναι καθαρός.
41 Καὶ ἐὰν ἡ κεφαλή αὐτοῦ μαδήσῃ πρὸς τὸ πρόσωπον, εἶναι ἀναφάλαντος· εἶναι καθαρός.
42 ᾿Αλλ᾿ ἐὰν ἦναι εἰς τὸ φαλάκρωμα, ἤ εἰς τὸ ἀναφαλάντωμα, πληγή λευκή κοκκινωπή, εἶναι λέπρα ἐξανθήσασα εἰς τὸ φαλάκρωμα αὐτοῦ ἤ εἰς τὸ ἀναφαλάντωμα αὐτοῦ.
43 Καὶ θέλει θεωρήσει αὐτὸν ὁ ἱερεύς· καὶ ἰδού, ἐὰν τὸ πρῆσμα τῆς πληγῆς ἦναι λευκὸν κοκκινωπὸν εἰς τὸ φαλάκρωμα αὐτοῦ ἤ εἰς τὸ ἀναφαλάντωμα αὐτοῦ, ὡς τὸ φαινόμενον τῆς λέπρας ἐπὶ τοῦ δέρματος τῆς σαρκός,
44 εἶναι ἄνθρωπος λεπρός, εἶναι ἀκάθαρτος· θέλει κρίνει αὐτὸν ὁ ἱερεὺς ὅλως ἀκάθαρτον· εἰς τὴν κεφαλήν αὐτοῦ εἶναι ἡ πληγή αὐτοῦ.
45 Καὶ τοῦ λεπροῦ, εἰς τὸν ὁποῖον εἶναι ἡ πληγή, τὰ ἱμάτια αὐτοῦ θέλουσι σχισθῆ καὶ ἡ κεφαλή αὐτοῦ θέλει εἶσθαι ἀσκεπής, καὶ τὸ ἐπάνω χεῖλος αὐτοῦ θέλει καλύψει καὶ θέλει φωνάζει, ᾿Ακάθαρτος, ἀκάθαρτος.
46 Πάσας τὰς ἡμέρας καθ᾿ ἅς ἡ πληγή θέλει εἶσθαι ἐν αὐτῷ, θέλει εἶσθαι ἀκάθαρτος· εἶναι ἀκάθαρτος· μόνος θέλει κατοικεῖ· ἔξω τοῦ στρατοπέδου θέλει εἶσθαι ἡ κατοικία αὐτοῦ.
47 Καὶ ἐὰν ὑπάρχῃ εἰς ἱμάτιον πληγή λέπρας, εἰς ἱμάτιον μάλλινον ἤ εἰς ἱμάτιον λινοῦν,
48 εἴτε εἰς στημόνιον, εἴτε εἰς ὑφάδιον, ἐκ λινοῦ ἤ ἐκ μαλλίου, εἴτε εἰς δέρμα, εἴτε εἰς πᾶν πρᾶγμα κατεσκευασμένον ἐκ δέρματος,
49 καὶ ἡ πληγή ἦναι πρασινωπή, ἤ κοκκινωπή, εἰς τὸ ἱμάτιον, ἤ εἰς τὸ δέρμα, ἤ εἰς τὸ στημόνιον, εἰς τὸ ὑφάδιον, ἤ εἰς πᾶν σκεῦος δερμάτινον, εἶναι πληγή λέπρας καὶ θέλει δειχθῆ εἰς τὸν ἱερέα·
50 ὁ δὲ ἱερεὺς θέλει θεωρήσει τὴν πληγήν καὶ θέλει κλείσει τὸ ἔχον τὴν πληγήν ἑπτὰ ἡμέρας.
51 Καὶ θέλει θεωρήσει τὴν πληγήν τὴν ἑβδόμην ἡμέραν· ἐὰν ἡ πληγή ἐξηπλώθη ἐπὶ τοῦ ἱματίου, ἤ ἐπὶ τοῦ στημονίου, ἤ ἐπὶ τοῦ ὑφαδίου, ἤ ἐπὶ τοῦ δέρματος, ἐκ παντὸς πράγματος τὸ ὁποῖον εἶναι κατεσκευασμένον ἐκ δέρματος, ἡ πληγή εἶναι λέπρα διαβρωτική· τοῦτο εἶναι ἀκάθαρτον.
52 Καὶ θέλει καύσει τὸ ἱμάτιον, ἤ τὸ στημόνιον, ἤ τὸ ὑφάδιον, μάλλινον, ἤ λινοῦν, ἤ πᾶν σκεῦος δερμάτινον ἐπὶ τοῦ ὁποίου εἶναι ἡ πληγή· διότι εἶναι λέπρα διαβρωτική· μὲ πῦρ θέλει καυθῆ.
53 Καὶ ἐὰν ἴδῃ ὁ ἱερεύς, καὶ ἰδού, ἡ πληγή δὲν ἐξηπλώθη ἐπὶ τοῦ ἱματίου, εἴτε ἐπὶ τοῦ στημονίου, εἴτε ἐπὶ τοῦ ὑφαδίου, ἤ ἐπὶ παντὸς σκεύους δερματίνου,
54 τότε θέλει προστάξει ὁ ἱερεὺς νὰ πλυθῇ τὸ ἔχον τὴν πληγήν καὶ θέλει κλείσει αὐτὸ ἄλλας ἑπτὰ ἡμέρας·
55 καὶ θέλει θεωρήσει ὁ ἱερεὺς τὴν πληγήν, ἀφοῦ ἐπλύθη· καὶ ἰδού, ἐὰν ἡ πληγή δὲν ἤλλαξε τὸ χρῶμα αὑτῆς καὶ δὲν ἐξηπλώθη ἡ πληγή, εἶναι ἀκάθαρτον· μὲ πῦρ θέλεις καύσει αὐτὸ· εἶναι διαβρωτικόν, τὸ ὁποῖον προχωρεῖ ὑποκάτωθεν ἤ ἐπάνωθεν.
56 Καὶ ἐὰν ἴδῃ ὁ ἱερεύς, καὶ ἰδού, ἡ πληγή, ἀφοῦ ἐπλύθη, εἶναι ἠμαυρωμένη, τότε θέλει ἐκκόψει αὐτήν ἀπὸ τοῦ ἱματίου, ἤ ἀπὸ τοῦ δέρματος, ἤ ἀπὸ τοῦ στημονίου, ἤ ἀπὸ τοῦ ὑφαδίου.
57 ᾿Αλλ᾿ ἐὰν φανῇ ἔτι ἐπὶ τοῦ ἱματίου, ἐπὶ τοῦ στημονίου, ἤ ἐπὶ τοῦ ὑφαδίου, ἤ ἐπὶ παντὸς σκεύους δερματίνου, εἶναι λέπρα ἐξανθίζουσα· μὲ πῦρ θέλεις καύσει τὸ ἔχον τὴν πληγήν.
58 Καὶ τὸ ἱμάτιον, ἤ τὸ στημόνιον, ἤ τὸ ὑφάδιον, πᾶν σκεῦος δερμάτινον, τὸ ὁποῖον ἤθελες πλύνει, ἐὰν ἡ πληγή ἐξηλείφθη ἀπ᾿ αὐτῶν, τότε θέλει πλυθῆ ἐκ δευτέρου καὶ θέλει εἶσθαι καθαρόν.
59 Οὗτος εἶναι ὁ νόμος τῆς πληγῆς τῆς λέπρας ἐπὶ ἱματίου μαλλίνου, ἤ λινοῦ, εἴτε στημονίου, εἴτε ὑφαδίου, ἤ παντὸς σκεύους δερματίνου, διὰ νὰ κρίνηται καθαρόν, ἤ νὰ κρίνηται ἀκάθαρτον.