Λουκάς 6:1-49
6 Κατὰ δὲ τὸ δευτερόπρωτον σάββατον διέβαινεν αὐτὸς διὰ τῶν σπαρτῶν καὶ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἀνέσπων τὰ στάχυα καὶ ἔτρωγον, τρίβοντες μὲ τὰς χεῖρας.
2 Τινὲς δὲ τῶν Φαρισαίων εἶπον πρὸς αὐτούς· Διὰ τί πράττετε ὅ, τι δὲν συγχωρεῖται νὰ πράττηται ἐν τοῖς σάββασι;
3 Καὶ ἀποκριθεὶς πρὸς αὐτούς, εἶπεν ὁ Ἰησοῦς· Οὐδὲ τοῦτο δὲν ἀνεγνώσατε, τὸ ὁποῖον ἔπραξεν ὁ Δαβίδ, ὁπότε ἐπείνασεν αὐτὸς καὶ οἱ μετ᾿ αὐτοῦ ὄντες;
4 πῶς εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον τοῦ Θεοῦ καὶ ἔλαβε τοὺς ἄρτους τῆς προθέσεως καὶ ἔφαγε καὶ ἔδωκε καὶ εἰς τοὺς μετ᾿ αὐτοῦ, τοὺς ὁποίους δὲν εἶναι συγκεχωρημένον νὰ φάγωσιν εἰμή μόνοι οἱ ἱερεῖς;
5 Καὶ ἔλεγε πρὸς αὐτοὺς ὅτι ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου κύριος εἶναι καὶ τοῦ σαββάτου.
6 Καὶ πάλιν ἐν ἄλλῳ σαββάτῳ εἰσῆλθεν εἰς τὴν συναγωγήν καὶ ἐδίδασκε· καὶ ἦτο ἐκεῖ ἄνθρωπος, τοῦ ὁποίου ἡ δεξιὰ χεὶρ ἦτο ξηρά.
7 Παρετήρουν δὲ αὐτὸν οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι, ἄν ἐν τῷ σαββάτῳ θέλῃ θεραπεύσει, διὰ νὰ εὕρωσι κατηγορίαν κατ᾿ αὐτοῦ.
8 Αὐτὸς ὅμως ἐγνώριζε τοὺς διαλογισμοὺς αὐτῶν καὶ εἶπε πρὸς τὸν ἄνθρωπον τὸν ἔχοντα ξηρὰν τὴν χεῖρα· Σηκώθητι καὶ στῆθι εἰς τὸ μέσον. Καὶ ἐκεῖνος σηκωθεὶς ἐστάθη.
9 Εἶπε λοιπὸν ὁ Ἰησοῦς πρὸς αὐτούς· Θέλω σᾶς ἐρωτήσει τί εἶναι συγκεχωρημένον, νὰ ἀγαθοποιήσῃ τις ἐν τοῖς σάββασιν ἤ νὰ κακοποιήσῃ; νὰ σώσῃ ψυχήν ἤ νὰ ἀπολέσῃ;
10 Καὶ περιβλέψας πάντας αὐτούς, εἶπε πρὸς τὸν ἄνθρωπον· Ἔκτεινον τὴν χεῖρά σου. Ὁ δὲ ἔκαμεν οὕτω, καὶ ἀποκατεστάθη ἡ χεὶρ αὐτοῦ ὑγιής ὡς ἡ ἄλλη.
11 Αὐτοὶ δὲ ἐπλήσθησαν μανίας καὶ συνωμίλουν πρὸς ἀλλήλους τί νὰ κάμωσιν εἰς τὸν Ἰησοῦν.
12 ᾿Εν ἐκείναις δὲ ταῖς ἡμέραις ἐξῆλθεν εἰς τὸ ὄρος νὰ προσευχηθῇ, καὶ διενυκτέρευεν ἐν τῇ προσευχῇ τοῦ Θεοῦ.
13 Καὶ ὅτε ἔγεινεν ἡμέρα, ἔκραξε τοὺς μαθητὰς αὑτοῦ καὶ ἐξέλεξεν ἐξ αὐτῶν δώδεκα, τοὺς ὁποίους καὶ νόμασεν ἀποστόλους,
14 τὸν Σίμωνα, τὸν ὁποῖον καὶ ὠνόμασε Πέτρον, καὶ ᾿Ανδρέαν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ, Ἰάκωβον καὶ Ἰωάννην, Φίλιππον καὶ Βαρθολομαῖον,
15 Ματθαῖον καὶ Θωμᾶν, Ἰάκωβον τὸν τοῦ ᾿Αλφαίου καὶ Σίμωνα τὸν καλούμενον Ζηλωτήν,
16 Ἰούδαν τὸν ἀδελφὸν Ἰακώβου, καὶ Ἰούδαν τὸν Ἰσκαριώτην, ὅστις καὶ ἔγεινε προδότης,
17 καὶ καταβὰς μετ᾿ αὐτῶν ἐστάθη ἐπὶ τόπου πεδινοῦ, καὶ παρῆσαν ὄχλος μαθητῶν αὐτοῦ καὶ πλῆθος πολὺ τοῦ λαοῦ ἀπὸ πάσης τῆς Ἰουδαίας καὶ Ἱερουσαλήμ καὶ τῆς παραλίας Τύρου καὶ Σιδῶνος, οἵτινες ἦλθον διὰ νὰ ἀκούσωσιν αὐτὸν καὶ νὰ ἰατρευθῶσιν ἀπὸ τῶν νόσων αὑτῶν,
18 καὶ οἱ ἐνοχλούμενοι ὑπὸ πνευμάτων ἀκαθάρτων, καὶ ἐθεραπεύοντο.
19 Καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἐζήτει νὰ ἐγγίζῃ αὐτόν, διότι δύναμις ἐξήρχετο παρ᾿ αὐτοῦ καὶ ἰάτρευε πάντας.
20 Καὶ αὐτὸς σηκώσας τοὺς ὀφθαλμοὺς αὑτοῦ εἰς τοὺς μαθητὰς αὑτοῦ, ἔλεγε· Μακάριοι σεῖς οἱ πτωχοί, διότι ὑμετέρα εἶναι ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
21 Μακάριοι οἱ πεινῶντες τώρα, διότι θέλετε χορτασθῆ. Μακάριοι οἱ κλαίοντες τώρα, διότι θέλετε γελάσει.
22 Μακάριοι εἶσθε, ὅταν σᾶς μισήσωσιν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὅταν σᾶς ἀφορίσωσι καὶ ὀνειδίσωσι καὶ ἐκβάλωσι τὸ ὄνομά σας ὡς κακὸν ἕνεκεν τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἄνθρώπου.
23 Χαίρετε ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ καὶ σκιρτήσατε· διότι ἰδού, ὁ μισθὸς σας εἶναι πολὺς ἐν τῷ οὐρανῷ· ἐπειδή οὕτως ἔπραττον εἰς τοὺς προφήτας οἱ πατέρες αὐτῶν.
24 Πλήν οὐαὶ εἰς ἐσᾶς τοὺς πλουσίους, διότι ἀπηλαύσατε τὴν παρηγορίαν σας.
25 Οὐαὶ εἰς ἐσᾶς, οἱ κεχορτασμένοι, διότι θέλετε πεινάσει. Οὐαὶ εἰς ἐσᾶς, οἱ γελῶντες τώρα, διότι θέλετε πενθήσει καὶ κλαύσει.
26 Οὐαὶ εἰς ἐσᾶς, ὅταν πάντες οἱ ἄνθρωποι σᾶς εὐφημήσωσι· διότι οὕτως ἔπραττον εἰς τοὺς ψευδοπροφήτας οἱ πατέρες αὐτῶν.
27 ᾿Αλλὰ πρὸς ἐσᾶς τοὺς ἀκούοντας λέγω· ᾿Αγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς σας, ἀγαθοποιεῖτε ἐκείνους, οἵτινες σᾶς μισοῦσιν,
28 εὐλογεῖτε ἐκείνους, οἵτινες σᾶς καταρῶνται, καὶ προσεύχεσθε ὑπὲρ ἐκείνων, οἵτινες σᾶς βλάπτουσιν.
29 Εἰς τὸν τύπτοντά σε ἐπὶ τὴν σιαγόνα πρόσφερε καὶ τὴν ἄλλην, καὶ ἀπὸ τοῦ ἀφαιροῦντος τὸ ἱμάτιόν σου μή ἐμποδίσῃς καὶ τὸν χιτῶνα.
30 Εἰς πάντα δὲ τὸν ζητοῦντα παρὰ σοῦ δίδε, καὶ ἀπὸ τοῦ ἀφαιροῦντος τὰ σὰ μή ἀπαίτει.
31 Καὶ καθὼς θέλετε νὰ πράττωσιν εἰς ἐσᾶς οἱ ἄνθρωποι, καὶ σεῖς πράττετε ὁμοίως εἰς αὐτούς.
32 Καὶ ἐὰν ἀγαπᾶτε τοὺς ἀγαπῶντάς σας, ποία χάρις χρεωστεῖται εἰς ἐσᾶς; διότι καὶ οἱ ἁμαρτωλοὶ ἀγαπῶσι τοὺς ἀγαπῶντας αὐτούς.
33 Καὶ ἐὰν ἀγαθοποιῆτε τοὺς ἀγαθοποιοῦντάς σας, ποία χάρις χρεωστεῖται εἰς ἐσᾶς; διότι καὶ οἱ ἁμαρτωλοὶ τὸ αὐτὸ πράττουσι.
34 Καὶ ἐὰν δανείζητε εἰς ἐκείνους, παρ᾿ ὧν ἐλπίζετε πάλιν νὰ λάβητε, ποία χάρις χρεωστεῖται εἰς ἐσᾶς; διότι καὶ οἱ ἁμαρτωλοὶ εἰς ἁμαρτωλοὺς δανείζουσι διὰ νὰ λάβωσι πάλιν τὰ ἴσα.
35 Πλήν ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς σας καὶ ἀγαθοποιεῖτε καὶ δανείζετε, μηδεμίαν ἀπολαβήν ἐλπίζοντες, καὶ θέλει εἶσθαι ὁ μισθὸς σας πολύς, καὶ θέλετε εἶσθαι υἱοὶ τοῦ Ὑψίστου· διότι αὐτὸς εἶναι ἀγαθὸς πρὸς τοὺς ἀχαρίστους καὶ κακούς.
36 Γίνεσθε λοιπὸν οἰκτίρμονες, καθὼς καὶ ὁ Πατήρ σας εἶναι οἰκτίρμων.
37 Καὶ μή κρίνετε, καὶ δὲν θέλετε κριθῆ· μή καταδικάζετε, καὶ δὲν θέλετε καταδικασθῆ· συγχωρεῖτε, καὶ θέλετε συγχωρηθῆ·
38 δίδετε, καὶ θέλει δοθῆ εἰς ἐσᾶς· μέτρον καλόν, πεπιεσμένον καὶ συγκεκαθισμένον καὶ ὑπερεκχυνόμενον θέλουσι δώσει εἰς τὸν κόλπον σας. Διότι μὲ τὸ αὐτὸ μέτρον, μὲ τὸ ὁποῖον μετρεῖτε, θέλει ἀντιμετρηθῆ εἰς ἐσᾶς.
39 Εἶπε δὲ παραβολήν πρὸς αὐτούς, Μήπως δύναται τυφλὸς νὰ ὁδηγῇ τυφλόν; δὲν θέλουσι πέσει ἁμφότεροι εἰς βόθρον;
40 Δὲν εἶναι μαθητής ἀνώτερος τοῦ διδασκάλου αὑτοῦ· πᾶς δὲ τετελειοποιημένος θέλει εἶσθαι ὡς ὁ διδάσκαλος αὑτοῦ.
41 Καὶ διὰ τί βλέπεις τὸ ξυλάριον τὸ ἐν τῷ ὀφθαλμῷ τοῦ ἀδελφοῦ σου, τὴν δὲ δοκὸν τὴν ἐν τῷ ἰδίῳ σου ὀφθαλμῷ δὲν παρατηρεῖς;
42 ἤ πὼς δύνασαι νὰ λέγῃς πρὸς τὸν ἀδελφὸν σου· ᾿Αδελφέ, ἄφες νὰ ἐκβάλω τὸ ξυλάριον τὸ ἐν τῷ ὀφθαλμῷ σου, ἐνῷ σὺ δὲν βλέπεις τὴν δοκὸν τὴν ἐν τῷ ὀφθαλμῷ σου; Ὑποκριτά, ἔκβαλε πρῶτον τὴν δοκὸν ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ σου, καὶ τότε θέλεις ἰδεῖ καθαρῶς διὰ νὰ ἐκβάλῃς τὸ ξυλάριον τὸ ἐν τῷ ὀφθαλμῷ τοῦ ἀδελφοῦ σου.
43 Διότι δὲν εἶναι δένδρον καλόν, τὸ ὁποῖον κάμνει καρπὸν σαπρόν, οὐδὲ δένδρον σαπρόν, τὸ ὁποῖον κάμνει καρπὸν καλόν·
44 ἐπειδή ἕκαστον δένδρον ἐκ τοῦ καρποῦ αὑτοῦ γνωρίζεται. Διότι δὲν συνάγουσιν ἐξ ἀκανθῶν σῦκα, οὐδὲ τρυγῶσιν ἐκ βάτου σταφύλια.
45 Ὁ ἀγαθὸς ἄνθρωπος ἐκ τοῦ ἀγαθοῦ θησαυροῦ τῆς καρδίας αὑτοῦ ἐκφέρει τὸ ἀγαθόν, καὶ ὁ κακὸς ἄνθρωπος ἐκ τοῦ κακοῦ θησαυροῦ τῆς καρδίας αὑτοῦ ἐκφέρει τὸ κακόν· διότι ἐκ τοῦ περισσεύματος τῆς καρδίας λαλεῖ τὸ στόμα αὐτοῦ.
46 Διὰ τί δὲ μὲ κράζετε, Κύριε, Κύριε, καὶ δὲν πράττετε ὅσα λέγω;
47 Πᾶς ὅστις ἔρχεται πρὸς ἐμὲ καὶ ἀκούει τοὺς λόγους μου καὶ κάμνει αὐτούς, θέλω σᾶς δείξει μὲ ποῖον εἶναι ὅμοιος·
48 εἶναι ὅμοιος μὲ ἄνθρωπον οἰκοδομοῦντα οἰκίαν, ὅστις ἔσκαψε καὶ ἐβάθυνε καὶ ἔβαλε θεμέλιον ἐπὶ τὴν πέτραν· ὅτε δὲ ἔγεινε πλημμύρα, προσέβαλεν ὁ ποταμὸς κατὰ τῆς οἰκίας ἐκείνης καὶ δὲν ἠδυνήθη νὰ σαλεύσῃ αὐτήν· διότι ἦτο τεθεμελιωμένη ἐπὶ τὴν πέτραν.
49 Ὅστις ὅμως ἀκούσῃ καὶ δὲν κάμῃ, εἶναι ὅμοιος μὲ ἄνθρωπον οἰκοδομήσαντα οἰκίαν ἐπὶ τὴν γῆν χωρὶς θεμέλιον· κατὰ τῆς ὁποίας προσέβαλεν ὁ ποταμός, καὶ εὐθὺς ἔπεσε, καὶ ἔγεινεν ὁ κρημνισμὸς τῆς οἰκίας ἐκείνης μέγας.