Μάρκος 7:1-37
7 Καὶ συνάγονται πρὸς αὐτὸν οἱ Φαρισαῖοι καὶ τινες τῶν γραμματέων, ἐλθόντες ἀπὸ Ἱεροσολύμων·
2 καὶ ἰδόντες τινὰς τῶν μαθητῶν αὐτοῦ τρώγοντας ἄρτους μὲ χεῖρας μεμολυσμένας, τουτέστιν ἀνίπτους, ἐμέμφθησαν αὐτούς·
3 διότι οἱ Φαρισαῖοι καὶ πάντες οἱ Ἰουδαῖοι, ἐὰν δὲν νίψωσι μέχρι τοῦ ἀγκῶνος τὰς χεῖρας, δὲν τρώγουσι, κρατοῦντες τὴν παράδοσιν τῶν πρεσβυτέρων·
4 καὶ ἐπιστρέψαντες ἀπὸ τῆς ἀγορᾶς, ἐὰν δὲν νιφθῶσι, δὲν τρώγουσιν· εἶναι καὶ ἄλλα πολλά, τὰ ὁποῖα παρέλαβον νὰ φυλάττωσι, πλύματα ποτηρίων καὶ ξεστῶν καὶ σκευῶν χαλκίνων καὶ κλινῶν·
5 ἔπειτα ἐρωτῶσιν αὐτὸν οἱ Φαρισαῖοι καὶ οἱ γραμματεῖς· Διατί οἱ μαθηταὶ σου δὲν περιπατοῦσι κατὰ τὴν παράδοσιν τῶν πρεσβυτέρων, ἀλλὰ μὲ χεῖρας ἀνίπτους τρώγουσι τὸν ἄρτον;
6 Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπε πρὸς αὐτούς· ὅτι καλῶς προεφήτευσεν ὁ Ἡσαΐας περὶ ὑμῶν τῶν ὑποκριτῶν, ὡς εἶναι γεγραμμένον·Οὗτος ὁ λαὸς διὰ τῶν χειλέων μὲ τιμᾷ,ἡ δὲ καρδία αὐτῶν μακρὰν ἀπέχει ἀπ᾿ ἐμοῦ.
7 Εἰς μάτην δὲ μὲ σέβονται,διδάσκοντες διδασκαλίας ἐντάλματα ἀνθρώπων.
8 Διότι ἀφήσαντες τὴν ἐντολήν τοῦ Θεοῦ, κρατεῖτε τὴν παράδοσιν τῶν ἀνθρώπων, πλύματα ξεστῶν καὶ ποτηρίων, καὶ ἄλλα παρόμοια τοιαῦτα πολλὰ κάμνετε.
9 Καὶ ἔλεγε πρὸς αὐτούς· Καλῶς ἀθετεῖτε τὴν ἐντολήν τοῦ Θεοῦ, διὰ νὰ φυλάττητε τὴν παράδοσίν σας.
10 Διότι ὁ Μωϋσῆς εἶπε· Τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου. καί· Ὁ κακολογῶν πατέρα ἤ μητέρα ἐξάπαντος νὰ θανατόνηται·
11 σεῖς ὅμως λέγετε· ᾿Εὰν ἄνθρωπος εἴπῃ πρὸς τὸν πατέρα ἤ πρὸς τὴν μητέρα, Κορβᾶν, τουτέστι δῶρον, εἶναι ὅ, τι ἤθελες ὠφεληθῆ ἐξ ἐμοῦ, ἀρκεῖ,
12 καὶ δὲν ἀφίνετε πλέον αὐτὸν νὰ κάμῃ οὐδὲν εἰς τὸν πατέρα αὑτοῦ ἤ εἰς τὴν μητέρα αὑτοῦ,
13 ἀκυροῦντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ χάριν τῆς παραδόσεώς σας, τὴν ὁποίαν παρεδώκατε· καὶ κάμνετε παρόμοια τοιαῦτα πολλά.
14 Καὶ προσκαλέσας πάντα τὸν ὄχλον, ἔλεγε πρὸς αὐτούς· ᾿Ακούετέ μου πάντες καὶ νοεῖτε.
15 Δὲν εἶναι οὐδὲν εἰσερχόμενον ἔξωθεν τοῦ ἀνθρώπου εἰς αὐτόν, τὸ ὁποῖον δύναται νὰ μολύνῃ αὐτόν, ἀλλὰ τὰ ἐξερχόμενα ἀπ᾿ αὐτοῦ, ἐκεῖνα εἶναι τὰ μολύνοντα τὸν ἄνθρωπον.
16 Ὁ ἔχων ὦτα διὰ νὰ ἀκούῃ, ἄς ἀκούῃ.
17 Καὶ ὅτε εἰσῆλθεν εἰς οἶκον ἀπὸ τοῦ ὄχλου, ἠρώτων αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ περὶ τῆς παραβολῆς.
18 Καὶ λέγει πρὸς αὐτούς· Οὕτω καὶ σεῖς ἀσύνετοι εἶσθε; δὲν καταλαμβάνετε ὅτι πᾶν τὸ ἔξωθεν εἰσερχόμενον εἰς τὸν ἄνθρωπον δὲν δύναται νὰ μολύνῃ αὐτόν;
19 διότι δὲν εἰσέρχεται εἰς τὴν καρδίαν αὐτοῦ, ἀλλ᾿ εἰς τὴν κοιλίαν, καὶ ἐξέρχεται εἰς τὸν ἀφεδρῶνα, καθαρίζον πάντα τὰ φαγητά.
20 Ἔλεγε δὲ ὅτι τὸ ἐξερχόμενον ἐκ τοῦ ἀνθρώπου, ἐκεῖνο μολύνει τὸν ἄνθρωπον.
21 Διότι ἔσωθεν ἐκ τῆς καρδίας τῶν ἀνθρώπων ἐξέρχονται οἱ διαλογισμοὶ οἱ κακοί, μοιχεῖαι, πορνεῖαι, φόνοι,
22 κλοπαί, πλεονεξίαι, πονηρίαι, δόλος, ἀσέλγεια, βλέμμα πονηρόν· βλασφημία, ὑπερηφανία, ἀφροσύνη·
23 πάντα ταῦτα τὰ πονηρὰ ἔσωθεν ἐξέρχονται καὶ μολύνουσι τὸν ἄνθρωπον.
24 Καὶ σηκωθεὶς ἐκεῖθεν ὑπῆγεν εἰς τὰ μεθόρια Τύρου καὶ Σιδῶνος. Καὶ εἰσελθὼν εἰς τὴν οἰκίαν, δὲν ἤθελε νὰ μάθῃ τοῦτο μηδείς, δὲν ἠδυνήθη ὅμως νὰ κρυφθῇ.
25 Διότι ἀκούσασα περὶ αὐτοῦ γυνή τις, τῆς ὁποίας τὸ θυγάτριον εἶχε πνεῦμα ἀκάθαρτον, ἦλθε καὶ προσέπεσεν εἰς τοὺς πόδας αὐτοῦ·
26 ἦτο δὲ ἡ γυνή Ἑλληνίς, Συροφοίνισσα τὸ γένος· καὶ παρεκάλει αὐτὸν νὰ ἐκβάλῃ τὸ δαιμόνιον ἐκ τῆς θυγατρὸς αὐτῆς.
27 Ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπε πρὸς αὐτήν· Ἄφες πρῶτον νὰ χορτασθῶσι τὰ τέκνα· διότι δὲν εἶναι καλὸν νὰ λάβῃ τις τὸν ἄρτον τῶν τέκνων καὶ νὰ ῥίψῃ εἰς τὰ κυνάρια.
28 Ἡ δὲ ἀπεκρίθη καὶ λέγει πρὸς αὐτόν· Ναί, Κύριε· ἀλλὰ καὶ τὰ κυνάρια ὑποκάτω τῆς τραπέζης τρώγουσιν ἀπὸ τῶν ψιχίων τῶν παιδίων.
29 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτήν· Διὰ τοῦτον τὸν λόγον ὕπαγε· ἐξῆλθε τὸ δαιμόνιον ἀπὸ τῆς θυγατρὸς σου.
30 Καὶ ὅτε ὑπῆγεν εἰς τὸν οἶκον αὑτῆς, εὗρεν ὅτι τὸ δαιμόνιον ἐξῆλθε καὶ τὴν θυγατέρα κειμένην ἐπὶ τῆς κλίνης.
31 Καὶ πάλιν ἐξελθὼν ἐκ τῶν ὁρίων Τύρου καὶ Σιδῶνος ἦλθε πρὸς τὴν θάλασσαν τῆς Γαλιλαίας ἀνὰ μέσον τῶν ὁρίων τῆς Δεκαπόλεως.
32 Καὶ φέρουσι πρὸς αὐτὸν κωφὸν μογιλάλον καὶ παρακαλοῦσιν αὐτὸν νὰ ἐπιθέσῃ τὴν χεῖρα ἐπ᾿ αὐτόν.
33 Καὶ παραλαβὼν αὐτὸν κατ᾿ ἰδίαν ἀπὸ τοῦ ὄχλου ἔβαλε τοὺς δακτύλους αὑτοῦ εἰς τὰ ὦτα αὐτοῦ, καὶ πτύσας ἤγγισε τὴν γλῶσσαν αὐτοῦ,
34 καὶ ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανόν, ἐστέναξε καὶ λέγει πρὸς αὐτόν· ᾿Εφφαθά, τουτέστιν ᾿Ανοίχθητι.
35 Καὶ εὐθὺς ἠνοίχθησαν τὰ ὦτα αὐτοῦ καὶ ἐλύθη ὁ δεσμὸς τῆς γλώσσης αὐτοῦ, καὶ ἐλάλει ὀρθῶς.
36 Καὶ παρήγγειλεν εἰς αὐτοὺς νὰ μή εἴπωσι τοῦτο εἰς μηδένα· πλήν ὅσον αὐτὸς παρήγγελλεν εἰς αὐτούς, τόσον περισσότερον ἐκεῖνοι ἐκήρυττον.
37 Καὶ ἐξεπλήττοντο καθ᾿ ὑπερβολήν, λέγοντες· Καλῶς ἔπραξε τὰ πάντα· καὶ τοὺς κωφοὺς κάμνει νὰ ἀκούωσι καὶ τοὺς ἀλάλους νὰ λαλῶσι.