Παροιμίες 23:1-35
23 Ὅταν καθήσῃς νὰ φάγῃς μετὰ ἄρχοντος,παρατήρει ἐπιμελῶς τὰ παρατιθέμενα ἔμπροσθέν σου·
2 καὶ βάλε μάχαιραν εἰς τὸν λαιμὸν σου,ἐὰν ἦσαι ἀδηφάγος·
3 μή ἐπιθύμει τὰ ἐδέσματα αὐτοῦ·διότι ταῦτα εἶναι τροφή δολιότητος.
4 Μή μερίμνα διὰ νὰ γείνῃς πλούσιος·ἄπεχε ἀπὸ τῆς σοφίας σου.
5 Θέλεις ἐπιστήσει τοὺς ὀφθαλμοὺς σου εἰς τὸ μή ὑπάρχον;διότι ὁ πλοῦτος κατασκευάζει βεβαίως εἰς ἑαυτὸν πτέρυγας ὡς ἀετοῦκαὶ πετᾷ πρὸς τὸν οὐρανόν.
6 Μή τρῶγε τὸν ἄρτον τοῦ φθονεροῦ,μηδὲ ἐπιθύμει τὰ ἐδέσματα αὐτοῦ·
7 διότι καθὼς φρονεῖ ἐν τῇ ψυχή αὑτοῦ, τοιοῦτος εἶναι·φάγε καὶ πίε, λέγει πρὸς σέ·ἀλλ᾿ ἡ καρδία αὐτοῦ δὲν εἶναι μετὰ σοῦ.
8 Τὸ ψωμίον, τὸ ὁποῖον ἔφαγες, θέλεις ἐξεμέσεικαὶ θέλεις χάσει τὰς γλυκείας συνομιλίας σου.
9 Μή λάλει εἰς τὰ ὦτα τοῦ ἄφρονος·διότι θέλει καταφρονήσει τὴν σοφίαν τῶν λόγων σου.
10 Μή μετακίνει ὅρια ἀρχαῖα·καὶ μή εἰσέλθῃς εἰς τοὺς ἀγροὺς τῶν ὀρφανῶν·
11 διότι ὁ Λυτρωτής αὐτῶν εἶναι ἰσχυρός·αὐτὸς θέλει ἐκδικάσει τὴν δίκην αὐτῶν ἐναντίον σου.
12 Προσκόλλησον τὴν καρδίαν σου εἰς τὴν παιδείανκαὶ τὰ ὦτά σου εἰς τοὺς λόγους τῆς γνώσεως.
13 Μή φείδου νὰ παιδεύῃς τὸ παιδίον·διότι ἐὰν κτυπήσῃς αὐτὸ διὰ τῆς ῥάβδου, δὲν θέλει ἀποθάνει·
14 σὺ κτυπῶν αὐτὸ διὰ τῆς ῥάβδου,θέλεις ἐλευθερώσει τὴν ψυχήν αὐτοῦ ἐκ τοῦ Άδου.
15 Υἱὲ μου, ἐὰν ἡ καρδία σου γείνῃ σοφή,θέλει εὐφραίνεσθαι καὶ ἡ καρδία ἐμοῦ·
16 καὶ τὰ νεφρὰ μου θέλουσιν ἀγάλλεσθαι,ὅταν τὰ χείλη σου λαλῶσιν ὀρθά.
17 Ἄς μή ζηλεύῃ ἡ καρδία σου τοὺς ἁμαρτωλούς·ἀλλ᾿ ἔσο ἐν τῷ φόβῳ τοῦ Κυρίου ὅλην τὴν ἡμέραν·
18 διότι βεβαίως εἶναι ἀμοιβή,καὶ ἡ ἐλπὶς σου δὲν θέλει ἐκκοπῆ.
19 Ἄκουε σύ, υἱὲ μου, καὶ γίνου σοφός,καὶ κατεύθυνε τὴν καρδίαν σου εἰς τὴν ὁδόν.
20 Μή ἔσο μεταξὺ οἰνοποτῶν,μεταξὺ κρεοφάγων ἀσώτων·
21 διότι ὁ μέθυσος καὶ ὁ ἄσωτος θέλουσι πτωχεύσει·καὶ ὁ ὑπνώδης θέλει ἐνδυθῆ ῥάκη.
22 Ὑπάκουε εἰς τὸν πατέρα σου, ὅστις σὲ ἐγέννησε·καὶ μή καταφρόνει τὴν μητέρα σου, ὅταν γηράσῃ.
23 ᾿Αγόραζε τὴν ἀλήθειαν καὶ μή πώλει·τὴν σοφίαν καὶ τὴν παιδείαν καὶ τὴν σύνεσιν.
24 Ὁ πατήρ τοῦ δικαίου θέλει χαρῆ σφόδρα·καὶ ὅστις γεννᾷ σοφὸν υἱόν, θέλει εὐφραίνεσθαι εἰς αὐτόν.
25 Ὁ πατήρ σου καὶ ἡ μήτηρ σου θέλουσιν εὐφραίνεσθαι·μάλιστα ἐκείνη, ἥτις σὲ ἐγέννησε, θέλει χαίρει.
26 Υἱὲ μου, δὸς τὴν καρδίαν σου εἰς ἐμέ,καὶ ἄς προσέχωσιν οἱ ὀφθαλμοὶ σου εἰς τὰς ὁδοὺς μου·
27 διότι ἡ πόρνη εἶναι λάκκος βαθύς·καὶ ἡ ἀλλοτρία γυνή στενὸν φρέαρ.
28 Αὐτή προσέτι ἐνεδρεύει ὡς ληστήςκαὶ πληθύνει τοὺς παραβάτας μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων.
29 Εἰς τίνα εἶναι οὐαί; εἰς τίνα στεναγμοί;εἰς τίνα ἔριδες; εἰς τίνα ματαιολογίαι; εἰς τίνα κτυπήματα ἄνευ αἰτίας;εἰς τίνα φλόγωσις ὀφθαλμῶν;
30 Εἰς τοὺς ἐγχρονίζοντας ἐν τῷ οἴνῳ·εἰς ἐκείνους οἵτινες διάγουσιν ἀνιχνεύοντες οἰνοποσίας.
31 Μή θεώρει τὸν οἶνον ὅτι κοκκινίζει,ὅτι δίδει τὸ χρῶμα αὑτοῦ εἰς τὸ ποτήριον,ὅτι καταβαίνει εὐαρέστως.
32 ᾿Εν τῷ τέλει αὑτοῦ δάκνει ὡς ὄφιςκαὶ κεντρόνει ὡς βασιλίσκος·
33 οἱ ὀφθαλμοὶ σου θέλουσι κυττάξει ἀλλοτρίας γυναῖκας,καὶ ἡ καρδία σου θέλει λαλήσει αἰσχρά·
34 καὶ θέλεις εἶσθαι ὡς κοιμώμενος ἐν μέσῳ θαλάσσης,καὶ ὡς κοιτώμενος ἐπὶ κορυφῆς, καταρτίου·
35 μὲ ἔτυπτον, θέλεις εἰπεῖ, καὶ δὲν ἐπόνεσα·μὲ ἔδειραν, καὶ δὲν ἠσθάνθην·πότε θέλω ἐγερθῆ, διὰ νὰ ὑπάγω νὰ ζητήσω αὐτὸν πάλιν;