Παροιμίες 5:1-23
5 Υἱὲ μου, πρόσεχε εἰς τὴν σοφίαν μου,κλῖνον τὸ ὠτίον σου εἰς τὴν σύνεσίν μου·
2 διὰ νὰ τηρῇς φρόνησινκαὶ τὰ χείλη σου νὰ φυλάττωσι γνῶσιν.
3 Διότι τὰ χείλη τῆς ἀλλοτρίας γυναικὸς στάζουσιν ὡς κηρήθρα μέλιτος,καὶ ὁ οὐρανίσκος αὐτῆς εἶναι μαλακώτερος ἐλαίου·
4 τὸ τέλος ὅμως αὐτῆς εἶναι πικρὸν ὡς ἀψίνθιον,ὀξὺ ὡς μάχαιρα δίστομος.
5 Οἱ πόδες αὐτῆς καταβαίνουσιν εἰς θάνατον·τὰ βήματα αὐτῆς καταντῶσιν εἰς τὸν Άδην.
6 διὰ νὰ μή γνωρίσῃς τὴν ὁδὸν τῆς ζωῆς,αἱ πορείαι αὐτῆς εἶναι ἄστατοι καὶ οὐχὶ εὐδιάγνωστοι.
7 ᾿Ακούσατέ μου λοιπὸν τώρα, τέκνα,καὶ μή ἀποστραφῆτε τοὺς λόγους τοῦ στόματός μου.
8 ᾿Απομάκρυνον τὴν ὁδὸν σου ἀπ᾿ αὐτῆς,καὶ μή πλησιάσῃς εἰς τὴν θύραν τοῦ οἴκου αὐτῆς,
9 διὰ νὰ μή δώσῃς τὴν τιμήν σου εἰς ἄλλουςκαὶ τὰ ἔτη σου εἰς τοὺς ἀνελεήμονας·
10 διὰ νὰ μή χορτασθῶσι ξένοι ἀπὸ τῆς περιουσίας σουκαὶ οἱ κόποι σου ἔλθωσιν εἰς οἶκον ἀλλοτρίου,
11 καὶ σὺ στενάζῃς εἰς τὰ ἔσχατά σου,ὅταν ἡ σὰρξ σου καὶ τὸ σῶμά σου καταναλωθῶσι,
12 καὶ λέγῃς, Πῶς ἐμίσησα τὴν παιδείαν,καὶ ἡ καρδία μου κατεφρόνησε τοὺς ἐλέγχους,
13 καὶ δὲν ὑπήκουσα εἰς τὴν φωνήν τῶν διδασκόντων με,οὐδὲ ἔκλινα τὸ ὠτίον μου εἰς τοὺς νουθετοῦντάς με.
14 Παρ᾿ ὀλίγον ἔπεσον εἰς πᾶν κακόν,ἐν μέσῳ τῆς συνάξεως καὶ τῆς συναγωγῆς.
15 Πίνε ὕδατα ἐκ τῆς δεξαμενῆς σουκαὶ πηγάζοντα ἐκ τοῦ φρέατός σου·
16 Ἄς ἐκχέωνται ἔξω αἱ πηγαὶ σου,καὶ τὰ ῥυάκια τῶν ὑδάτων σου εἰς τὰς πλατείας·
17 σοῦ μόνου ἄς ἦναι αὐτά,καὶ οὐχὶ ξένων μετὰ σοῦ·
18 ἡ πηγή σου ἄς ἦναι εὐλογημένη·καὶ εὐφραίνου μετὰ τῆς γυναικὸς τῆς νεότητός σου.
19 Ἄς ἦναι εἰς σὲ ὡς ἔλαφος ἐρασμία καὶ δορκὰς κεχαριτωμένη·ἄς σὲ ποτίζωσιν οἱ μαστοὶ αὐτῆς ἐν παντὶ καιρῷ·εὐφραίνου πάντοτε εἰς τὴν ἀγάπην αὐτῆς.
20 Καὶ διὰ τί, υἱὲ μου, θέλεις θέλγεσθαι ὑπὸ ξένηςκαὶ θέλεις ἐναγκαλίζεσθαι κόλπον ἀλλοτρίας;
21 Διότι τοῦ ἀνθρώπου αἱ ὁδοὶ εἶναι ἐνώπιον τῶν ὀφθαλμῶν τοῦ Κυρίου,καὶ σταθμίζει πάσας τὰς πορείας αὐτοῦ.
22 Αἱ ἴδιαι αὐτοῦ ἀνομίαι θέλουσι συλλάβει τὸν ἀσεβῆ,καὶ μὲ τὰ σχοινία τῆς ἁμαρτίας αὑτοῦ θέλει σφίγγεσθαι.
23 Οὗτος θέλει ἀποθάνει ἀπαίδευτοςκαὶ ἐκ τοῦ πλήθους τῆς ἀφροσύνης αὑτοῦ θέλει περιπλανᾶσθαι.