Πράξεις 20:1-38
20 ᾿Αφοῦ δὲ ἔπαυσεν ὁ θόρυβος, προσκαλέσας ὁ Παῦλος τοὺς μαθητὰς καὶ ἀσπασθείς, ἐξῆλθε διὰ νὰ ὑπάγῃ εἰς τὴν Μακεδονίαν.
2 Καὶ διαπεράσας τὰ μέρη ἐκεῖνα καὶ προτρέψας αὐτοὺς διὰ λόγων πολλῶν, ἦλθεν εἰς τὴν Ἑλλάδα·
3 καὶ ἀφοῦ διέτριψε τρεῖς μήνας, ἐπειδή ἔγεινε κατ᾿ αὐτοῦ ἐπιβουλή ὑπὸ τῶν Ἰουδαίων, ἐνῷ ἔμελλε νὰ ἀποπλεύσῃ εἰς τὴν Συρίαν, ἐνεκρίθη νὰ ἐπιστρέψῃ διὰ τῆς Μακεδονίας.
4 Συνηκολούθει δὲ αὐτὸν μέχρι τῆς ᾿Ασίας Σώπατρος ὁ Βεροιαῖος καὶ ἐκ τῶν Θεσσαλονικέων ᾿Αρίσταρχος καὶ Σεκοῦνδος καὶ Γάϊος ὁ ἐκ Δέρβης καὶ ὁ Τιμόθεος, ᾿Ασιανοὶ δὲ ὁ Τυχικὸς καὶ ὁ Τρόφιμος.
5 Οὗτοι ἐλθόντες πρότεροι περιέμενον ἡμᾶς εἰς τὴν Τρῳάδα·
6 ἡμεῖς δὲ ἐξεπλεύσαμεν ἀπὸ Φιλίππων μετὰ τὰς ἡμέρας τῶν ἀζύμων καὶ εἰς πέντε ἡμέρας ἤλθομεν πρὸς αὐτοὺς εἰς τὴν Τρῳάδα, ὅπου διετρίψαμεν ἡμέρας ἑπτά.
7 Καὶ τῇ πρώτῃ ἡμέρᾳ τῆς ἑβδομάδος ἐνῷ οἱ μαθηταὶ ἦσαν συνηγμένοι διὰ τὴν κλάσιν τοῦ ἄρτου, ὁ Παῦλος διελέγετο πρὸς αὐτούς, μέλλων νὰ ἀναχωρήσῃ τῇ ἐπαύριον, καὶ παρέτεινε τὸν λόγον μέχρι μεσονυκτίου.
8 Ἦσαν δὲ λαμπάδες ἱκαναὶ εἰς τὸ ἀνώγεον, ὅπου ἦσαν συνηγμένοι.
9 Καὶ νεανίας τις ὀνόματι Εὔτυχος, καθήμενος ἐπὶ τοῦ παραθύρου, κατεφέρετο εἰς ὕπνον βαθύν, ἐνῷ ὁ Παῦλος διελέγετο ἐκτεταμένως, καὶ κυριευθεὶς ὑπὸ τοῦ ὕπνου ἔπεσε κάτω ἀπὸ τοῦ τρίτου πατώματος καὶ ἐσήκωσαν αὐτὸν νεκρόν.
10 Καταβὰς δὲ ὁ Παῦλος, ἔπεσεν ἐπ᾿ αὐτὸν καὶ ἐναγκαλισθεὶς εἶπε· Μή θορυβεῖσθε· διότι ἡ ψυχή αὐτοῦ εἶναι ἐν αὐτῷ.
11 ᾿Αφοῦ δὲ ἀνέβη καὶ ἔκοψεν ἄρτον καὶ ἐγεύθη καὶ ὡμίλησεν ἱκανῶς μέχρι τῆς αὐγῆς· μετὰ ταῦτα ἀνεχώρησε.
12 Τὸν δὲ νέον ἔφεραν ζῶντα καὶ παρηγορήθησαν καθ᾿ ὑπερβολήν.
13 Ἡμεῖς δὲ καταβάντες πρότεροι εἰς τὸ πλοῖον, ἀπεπλεύσαμεν εἰς τὴν Ἄσσον, μέλλοντες νὰ ἀναλάβωμεν ἐκεῖθεν τὸν Παῦλον· ἐπειδή οὕτως εἶχε διατάξει, μέλλων αὐτὸς νὰ ὑπάγῃ πεζός.
14 Καὶ καθὼς συνήντησεν ἡμᾶς εἰς τὴν Ἄσσον, ἀναλαβόντες αὐτὸν ἤλθομεν εἰς Μιτυλήνην·
15 καὶ ἐκεῖθεν ἀποπλεύσαντες κατηντήσαμεν τὴν ἐπιοῦσαν ἀντικρὺ Χίου· τὴν δὲ ἄλλην ἐφθάσαμεν εἰς Σάμον, καὶ μείναντες ἐν τῷ Τρωγυλλίῳ τὴν ἀκόλουθον ἡμέραν ἤλθομεν εἰς Μίλητον.
16 Διότι ὁ Παῦλος ἔκρινε νὰ παραπλεύσῃ τὴν Ἔφεσον, διὰ νὰ μή συμβῇ εἰς αὐτὸν νὰ χρονοτριβήσῃ ἐν τῇ ᾿Ασίᾳ· διότι ἔσπευδεν, ἄν ἦτο δυνατὸν εἰς αὐτόν, νὰ εὑρεθῇ τὴν ἡμέραν τῆς Πεντηκοστῆς εἰς Ἱεροσόλυμα.
17 Πέμψας δὲ ἀπὸ τῆς Μιλήτου εἰς Ἔφεσον, προσεκάλεσε τοὺς πρεσβυτέρους τῆς ἐκκλησίας.
18 Καὶ ὅτε ἦλθον πρὸς αὐτόν, εἶπε πρὸς αὐτούς·
Σεῖς ἐξεύρετε, ἀπὸ τῆς πρώτης ἡμέρας ἀφ᾿ ἧς ἐπάτησα εἰς τὴν ᾿Ασίαν, πῶς ἐπέρασα μεθ᾿ ὑμῶν ὅλον τὸν χρόνον,
19 δουλεύων τὸν Κύριον μετὰ πάσης ταπεινοφροσύνης καὶ μετὰ πολλῶν δακρύων καὶ πειρασμῶν, οἵτινες μοὶ συνέβησαν ἐν ταῖς ἐπιβουλαῖς τῶν Ἰουδαίων,
20 ὅτι δὲν ὑπέκρυψα οὐδὲν τῶν συμφερόντων, ὥστε νὰ μή ἀναγγείλω αὐτὸ πρὸς ἐσᾶς καὶ νὰ σᾶς διδάξω δημοσίᾳ καὶ κατ᾿ οἴκους,
21 διαμαρτυρόμενος πρὸς Ἰουδαίους τε καὶ Ἕλληνας τὴν εἰς τὸν Θεὸν μετάνοιαν καὶ τὴν πίστιν τὴν εἰς τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν.
22 Καὶ τώρα ἰδού, ἐγὼ δεδεμένος τῷ πνεύματι ὑπάγω εἰς Ἱερουσαλήμ, μή γνωρίζων τὰ μέλλοντα νὰ συμβῶσιν εἰς ἐμὲ ἐν αὐτῇ,
23 πλήν ὅτι τὸ Πνεῦμα τὸ Ἃγιον μαρτυρεῖ ἐν πάσῃ πόλει λέγον, ὅτι δεσμὰ καὶ θλίψεις μὲ περιμένουσι.
24 Δὲν φροντίζω ὅμως περὶ οὐδενὸς τούτων οὐδὲ ἔχω πολύτιμον τὴν ζωήν μου, ὡς τὸ νὰ τελειώσω τὸν δρόμον μου μετὰ χαρᾶς καὶ τὴν διακονίαν, τὴν ὁποίαν ἔλαβον παρὰ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, νὰ διακηρύξω τὸ εὐαγγέλιον τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ.
25 Καὶ τώρα ἰδού, ἐγὼ ἐξεύρω ὅτι πλέον δὲν θέλετε ἰδεῖ τὸ πρόσωπόν μου σεῖς πάντες, μεταξὺ τῶν ὁποίων διῆλθον κηρύττων τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ.
26 Ὅθεν μαρτύρομαι πρὸς ἐσᾶς ἐν τῇ σήμερον ἡμέρᾳ, ὅτι ἐγὼ εἶμαι καθαρὸς ἀπὸ τοῦ αἵματος πάντων·
27 διότι δὲν συνεστάλην νὰ ἀναγγείλω πρὸς ἐσᾶς πᾶσαν τὴν βουλήν τοῦ Θεοῦ.
28 Προσέχετε λοιπὸν εἰς ἑαυτοὺς καὶ εἰς ὅλον τὸ ποίμνιον, εἰς τὸ ὁποῖον τὸ Πνεῦμα τὸ Ἃγιον σᾶς ἔθεσεν ἐπισκόπους, διὰ νὰ ποιμαίνητε τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ, τὴν ὁποίαν ἀπέκτησε διὰ τοῦ ἰδίου αὑτοῦ αἵματος.
29 Διότι ἐγὼ ἐξεύρω τοῦτο, ὅτι μετὰ τὴν ἀναχώρησίν μου θέλουσιν εἰσέλθει εἰς ἐσᾶς λύκοι βαρεῖς μή φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου·
30 καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν θέλουσι σηκωθῆ ἄνθρωποι λαλοῦντες διεστραμμένα, διὰ νὰ ἀποσπῶσι τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὑτῶν.
31 Διὰ τοῦτο ἀγρυπνεῖτε, ἐνθυμούμενοι ὅτι τρία ἔτη νύκτα καὶ ἡμέραν δὲν ἔπαυσα νουθετῶν μετὰ δακρύων ἕνα ἕκαστον.
32 Καὶ τώρα, ἀδελφοί, σᾶς ἀφιερόνω εἰς τὸν Θεὸν καὶ εἰς τὸν λόγον τῆς χάριτος αὐτοῦ, ὅστις δύναται νὰ ἐποικοδομήσῃ καὶ νὰ δώσῃ εἰς ἐσᾶς κληρονομίαν μεταξὺ πάντων τῶν ἡγιασμένων.
33 ᾿Αργύριον ἤ χρυσίον ἤ ἱμάτιον οὐδενὸς ἐπεθύμησα·
34 σεῖς δὲ αὐτοὶ ἐξεύρετε ὅτι εἰς τὰς χρείας μου καὶ εἰς τοὺς ὄντας μετ᾿ ἐμοῦ αἱ χεῖρες αὗται ὑπηρέτησαν.
35 Κατὰ πάντα ὑπέδειξα εἰς ἐσᾶς ὅτι οὕτω κοπιάζοντες πρέπει νὰ βοηθῆτε τοὺς ἀσθενεῖς καὶ νὰ ἐνθυμῆσθε τοὺς λόγους τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, ὅτι αὐτὸς εἶπε· Μακάριον εἶναι νὰ δίδῃ τις μᾶλλον παρὰ νὰ λαμβάνῃ.
36 Καὶ ἀφοῦ εἶπε ταῦτα, γονατίσας προσηυχήθη μετὰ πάντων αὐτῶν.
37 Ἔγεινε δὲ πολὺς κλαυθμὸς πάντων, καὶ πεσόντες ἐπὶ τὸν τράχηλον τοῦ Παύλου κατεφίλουν αὐτόν,
38 ὑπερλυπούμενοι μάλιστα διὰ τὸν λόγον τὸν ὁποῖον εἶπεν, ὅτι δὲν θέλουσιν ἰδεῖ πλέον τὸ πρόσωπον αὐτοῦ. Καὶ προέπεμπον αὐτὸν εἰς τὸ πλοῖον.