Πράξεις 25:1-27
25 Ὁ Φῆστος λοιπόν, ἀφοῦ ἦλθεν εἰς τὴν ἐπαρχίαν, μετὰ τρεῖς ἡμέρας ἀνέβη εἰς Ἱεροσόλυμα ἀπὸ τῆς Καισαρείας.
2 ᾿Ενεφανίσθησαν δὲ εἰς αὐτὸν ὁ ἀρχιερεὺς καὶ οἱ πρῶτοι τῶν Ἰουδαίων κατὰ τοῦ Παύλου καὶ παρεκάλουν αὐτόν,
3 ζητοῦντες χάριν κατ᾿ αὐτοῦ, νὰ μεταφέρῃ αὐτὸν εἰς Ἱερουσαλήμ, ἐνεδρεύοντες νὰ φονεύσωσιν αὐτὸν καθ᾿ ὁδόν.
4 Ὁ δὲ Φῆστος ἀπεκρίθη ὅτι ὁ Παῦλος φυλάττεται ἐν Καισαρείᾳ, καὶ ὅτι αὐτὸς ταχέως μέλλει νὰ ἀναχωρήσῃ ἐκεῖσε.
5 Ὅθεν οἱ δυνατοὶ μεταξὺ σας, εἶπεν, ἄς καταβῶσι μετ᾿ ἐμοῦ, καὶ ἐὰν ὑπάρχῃ τι ἐν τῷ ἀνθρώπῳ τούτῳ, ἄς κατηγορήσωσιν αὐτόν.
6 Καὶ ἀφοῦ διέτριψε μεταξὺ αὐτῶν ὑπὲρ τὰς δέκα ἡμέρας, κατέβη εἰς Καισάρειαν, καὶ τῇ ἐπαύριον καθήσας ἐπὶ τοῦ βήματος, προσέταξε νὰ φερθῇ ὁ Παῦλος.
7 Καὶ ἀφοῦ ἦλθε, παρεστάθησαν οἱ καταβάντες ἀπὸ Ἱεροσολύμων Ἰουδαῖοι, ἐπιφέροντες κατὰ τοῦ Παύλου πολλὰς καὶ βαρείας κατηγορίας, τὰς ὁποίας δὲν ἠδύναντο νὰ ἀποδείξωσιν·
8 ἀπολογουμένου ἐκείνου ὅτι οὔτε εἰς τὸν νόμον τῶν Ἰουδαίων οὔτε εἰς τὸ ἱερὸν οὕτε εἰς τὸν Καίσαρα ἔπραξα τὶ ἁμάρτημα.
9 Ὁ δὲ Φῆστος, θέλων νὰ κάμῃ χάριν εἰς τοὺς Ἰουδαίους, ἀποκριθεὶς πρὸς τὸν Παῦλον εἶπε· Θέλεις νὰ ἀναβῇς εἰς Ἱεροσόλυμα καὶ ἐκεῖ νὰ κριθῇς περὶ τούτων ἐνώπιόν μου;
10 Καὶ ὁ Παῦλος εἶπεν· ᾿Επὶ τοῦ βήματος τοῦ Καίσαρος παρίσταμαι, ὅπου πρέπει νὰ κριθῶ. Δὲν ἠδίκησα κατ᾿ οὐδὲν τοὺς Ἰουδαίους, καθὼς καὶ σὺ γνωρίζεις κάλλιστα·
11 διότι ἐὰν ἀδικῶ καὶ ἔπραξά τι ἄξιον θανάτου, δὲν φεύγω τὸν θάνατον· ἀλλ᾿ ἐὰν δὲν ὑπάρχῃ οὐδὲν ἐξ ὅσων οὗτοι μὲ κατηγοροῦσιν, οὐδεὶς δύναται νὰ μὲ χαρίσῃ εἰς αὐτούς· τὸν Καίσαρα ἐπικαλοῦμαι.
12 Τότε ὁ Φῆστος, συνομιλήσας μετὰ τοῦ συμβουλίου, ἀπεκρίθη· Τὸν Καίσαρα ἐπικαλεῖσαι, πρὸς τὸν Καίσαρα θέλεις ὑπάγει.
13 Καὶ ἀφοῦ παρῆλθον ἡμέραι τινές, ᾿Αγρίππας ὁ βασιλεὺς καὶ ἡ Βερνίκη ἦλθον εἰς Καισάρειαν διὰ νὰ χαιρετήσωσι τὸν Φῆστον.
14 ᾿Ενῷ δὲ διέτριβον ἐκεῖ ἡμέρας πολλάς, ὁ Φῆστος ἀνέφερε πρὸς τὸν βασιλέα τὰ περὶ τοῦ Παύλου, λέγων· Εἶναι τις ἄνθρωπος ἀφημένος ἐδὼ δέσμιος ὑπὸ τοῦ Φήλικος,
15 περὶ τοῦ ὁποίου, ὅτε ὑπῆγα εἰς Ἱεροσόλυμα, οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι τῶν Ἰουδαίων ἐνεφανίσθησαν εἰς ἐμέ, ζητοῦντες καταδίκην ἐναντίον αὐτοῦ·
16 πρὸς τοὺς ὁποίους ἀπεκρίθην ὅτι δὲν εἶναι συνήθεια εἰς τοὺς Ῥωμαίους νὰ παραδίδωσι κατὰ χάριν οὐδένα ἄνθρωπον εἰς θάνατον, πρὶν ὁ κατηγορούμενος ἔχῃ τοὺς κατηγόρους κατὰ πρόσωπον καὶ λάβῃ καιρὸν ἀπολογίας περὶ τοῦ ἐγκλήματος.
17 ᾿Αφοῦ λοιπὸν αὐτοὶ συνῆλθον ἐδώ, χωρὶς νὰ κάμω μηδεμίαν ἀναβολήν τὴν ἀκόλουθον ἡμέραν καθήσας ἐπὶ τοῦ βήματος, προσέταξα νὰ φερθῇ ὁ ἄνθρωπος·
18 περὶ τοῦ ὁποίου οἱ κατήγοροι παρασταθέντες δὲν ἐπέφεραν οὐδεμίαν κατηγορίαν ἐξ ὅσων ἐγὼ ὑπενόουν,
19 ἀλλ᾿ εἶχον κατ᾿ αὐτοῦ ζητήματά τινα περὶ τῆς ἰδίας αὑτῶν δεισιδαιμονίας καὶ περὶ τινος Ἰησοῦ ἀποθανόντος, τὸν ὁποῖον ὁ Παῦλος ἔλεγεν ὅτι ζῇ.
20 ᾿Απορῶν δὲ ἐγὼ εἰς τὴν περὶ τούτου ζήτησιν, ἔλεγον ἄν θέλῃ νὰ ὑπάγῃ εἰς Ἱερουσαλήμ καὶ ἐκεῖ νὰ κριθῇ περὶ τούτων.
21 ᾿Αλλ᾿ ἐπειδή ὁ Παῦλος ἐπεκαλέσθῃ νὰ φυλαχθῇ εἰς τὴν κρίσιν τοῦ Σεβαστοῦ, προσέταξα νὰ φυλάττηται, ἑωσοῦ πέμψω αὐτὸν πρὸς τὸν Καίσαρα.
22 Ὁ δὲ ᾿Αγρίππας εἶπε πρὸς τὸν Φῆστον· Ἤθελον καὶ ἐγὼ νὰ ἀκούσω τὸν ἄνθρωπον. Καὶ ἐκεῖνος· Αὔριον, εἶπε, θέλεις ἀκούσει αὐτόν.
23 τὴν ἐπαύριον λοιπόν, ὅτε ἦλθεν ὁ ᾿Αγρίππας καὶ ἡ Βερνίκη μετὰ μεγάλης πομπῆς καὶ εἰσῆλθον εἰς τὸ ἀκροατήριον μετὰ τῶν χιλιάρχων καὶ τῶν ἐξόχων ἀνδρῶν τῆς πόλεως, προσέταξεν ὁ Φῆστος, καὶ ἐφέρθη ὁ Παῦλος.
24 Τότε λέγει ὁ Φῆστος· ᾿Αγρίππα βασιλεῦ καὶ πάντες οἱ συμπαρευρισκόμενοι μεθ᾿ ἡμῶν, θεωρεῖτε τοῦτον, περὶ τοῦ ὁποίου ὅλον τὸ πλῆθος τῶν Ἰουδαίων μὲ ὡμίλησαν καὶ ἐν Ἱεροσολύμοις καὶ ἐδώ, καταβοῶντες ὅτι αὐτὸς δὲν πρέπει πλέον νὰ ζῇ.
25 ᾿Εγὼ δὲ ἐπειδή εὗρον ὅτι δὲν ἔπραξεν οὐδὲν ἄξιον θανάτου, καὶ αὐτὸς οὗτος ἐπεκαλέσθη τὸν Σεβαστόν, ἀπεφάσισα νὰ πέμψω αὐτόν.
26 Περὶ τοῦ ὁποίου δὲν ἔχω οὐδὲν βέβαιον νὰ γράψω πρὸς τὸν κύριόν μου· ὅθεν ἔφερα αὐτὸν ἐνώπιόν σας, καὶ μάλιστα ἐνώπιον σοῦ, βασιλεῦ ᾿Αγρίππα, διὰ νὰ ἔχω τι νὰ γράψω, ἀφοῦ γείνῃ ἡ ἀνάκρισις.
27 Διότι μοὶ φαίνεται ἄλογον, πέμπων δέσμιον, νὰ μή φανερώσω καὶ τὰ κατ᾿ αὐτοῦ ἐγκλήματα.