Ψαλμός 19:1-14
Εἰς τὸν πρῶτον μουσικόν. Ψαλμὸς τοῦ Δαβίδ.
19 Οἱ οὐρανοὶ διηγοῦνται τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ,καὶ τὸ στερέωμα ἀναγγέλλει τὸ ἔργον τῶν χειρῶν αὐτοῦ.
2 Ἡ ἡμέρα πρὸς τὴν ἡμέραν λαλεῖ λόγον,καὶ ἡ νὺξ πρὸς τὴν νύκτα ἀναγγέλλει γνῶσιν.
3 Δὲν εἶναι λαλιὰ οὐδὲ λόγος,τῶν ὁποίων ἡ φωνή δὲν ἀκούεται.
4 Εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος αὐτῶνκαὶ ἕως τῶν περάτων τῆς οἰκουμένης οἱ λόγοι αὐτῶν.᾿Εν αὐτοῖς ἔθεσε σκηνήν διὰ τὸν ἥλιον·
5 καὶ οὗτος ἐξέρχεται ὡς νυμφίος ἐκ τοῦ θαλάμου αὑτοῦ·ἀγάλλεται ὡς ὁ ἀνδρεῖος εἰς τὸ νὰ τρέξῃ τὸ στάδιον·
6 ἀπ᾿ ἄκρου τοῦ οὐρανοῦ εἶναι ἡ ἔξοδος αὐτοῦ·καὶ τὸ κατάντημα αὐτοῦ ἕως ἄκρου αὐτοῦ·καὶ δὲν κρύπτεται οὐδὲν ἀπὸ τῆς θερμότητος αὐτοῦ.
7 Ὁ νόμος τοῦ Κυρίου εἶναι ἄμωμος, ἐπιστρέφων ψυχήν·ἡ μαρτυρία τοῦ Κυρίου πιστή, σοφίζουσα τὸν ἁπλοῦν·
8 τὰ διατάγματα τοῦ Κυρίου εὐθέα, εὐφραίνοντα καρδίαν·ἡ ἐντολή τοῦ Κυρίου λαμπρά, φωτίζουσα ὀφθαλμούς·
9 ὁ φόβος τοῦ Κυρίου καθαρός, διαμένων εἰς τὸν αἰῶνα·αἱ κρίσεις τοῦ Κυρίου ἀληθιναί, δίκαιαι ἐν ταὐτῷ·
10 πλέον ἐπιθυμηταὶ παρὰ τὸ χρυσίον, μάλιστα παρὰ πλῆθος καθαροῦ χρυσίου,καὶ γλυκύτεραι ὑπὲρ τὸ μέλι καὶ τοὺς σταλαγμοὺς τῆς κηρήθρας.
11 Ὁ δοῦλός σου μάλιστα νουθετεῖται δι᾿ αὐτῶν·εἰς τὴν τήρησιν αὐτῶν ἡ ἀνταμοιβή εἶναι μεγάλη.
12 Τίς συναισθάνεται τὰ ἑαυτοῦ ἁμαρτήματα;καθάρισόν με ἀπὸ τῶν κρυφίων ἁμαρτημάτων.
13 Καὶ ἔτι προφύλαξον τὸν δοῦλόν σου ἀπὸ ὑπερηφανιῶν·ἄς μή μὲ κυριεύσωσι· τότε θέλω εἶσθαι τέλειος,καὶ θέλω καθαρισθῆ ἀπὸ μεγάλης παρανομίας.
14 Ἄς ἦναι εὐάρεστα τὰ λόγια τοῦ στόματός μου καὶ ἡ μελέτη τῆς καρδίας μου ἐνώπιόν σου,Κύριε, φρούριόν μου καὶ λυτρωτὰ μου.