Ψαλμός 32:1-11
Ψαλμὸς τοῦ Δαβίδ. Μασχίλ.
32 Μακάριος ἐκεῖνος, τοῦ ὁποίου συνεχωρήθη ἡ παράβασις, τοῦ ὁποίου ἐσκεπάσθη ἡ ἁμαρτία.
2 Μακάριος ὁ ἄνθρωπος, εἰς τὸν ὁποῖον ὁ Κύριος δὲν λογαριάζει ἀνομίανκαὶ εἰς τοῦ ὁποίου τὸ πνεῦμα δὲν ὑπάρχει δόλος.
3 Ὅτε ἀπεσιώπησα, ἐπαλαιώθησαν τὰ ὀστᾶ μουἐκ τοῦ ὀλολυγμοῦ μου ὅλην τὴν ἡμέραν.
4 ᾿Επειδή ἡμέραν καὶ νύκτα ἐβαρύνθη ἡ χεὶρ σου ἐπ᾿ ἐμέ·ἡ ὑγρότης μου μετεβλήθη εἰς θερινήν ξηρασίαν. Διάψαλμα.
5 τὴν ἁμαρτίαν μου ἐφανέρωσα πρὸς σέ, καὶ τὴν ἀνομίαν μου δὲν ἔκρυψα·εἶπα, Εἰς τὸν Κύριον θέλω ἐξομολογηθῆ τὰς παραβάσεις μου·καὶ σὺ συνεχώρησας τὴν ἀνομίαν τῆς ἁμαρτίας μου. Διάψαλμα.
6 Διὰ τοῦτο πᾶς ὅσιος θέλει προσεύχεσθαι πρὸς σὲ ἐν καιρῷ προσήκοντι·βεβαίως ἐν κατακλυσμῷ πολλῶν ὑδάτων ταῦτα δὲν θέλουσιν ἐγγίζει εἰς αὐτόν.
7 Σὺ εἶσαι ἡ σκέπη μου· θέλεις μὲ φυλάττει ἀπό θλίψεως·ἀγαλλίασιν λυτρώσεως θέλεις μὲ περικυκλόνει. Διάψαλμα.
8 ᾿Εγὼ θέλω σὲ συνετίσει καὶ θέλω σὲ διδάξει τὴν ὁδόν, εἰς τὴν ὁποίαν πρέπει νὰ περιπατῇς·θέλω σὲ συμβουλεύει· ἐπὶ σὲ θέλει εἶσθαι ὁ ὀφθαλμὸς μου.
9 Μή γίνεσθε ὡς ἵππος, ὡς ἡμίονος, εἰς τὰ ὁποῖα δὲν ὑπάρχει σύνεσις·τῶν ὁποίων τὸ στόμα πρέπει νὰ κρατῆται ἐν κημῷ καὶ χαλινῷ,ἄλλως δὲν ἤθελον πλησιάζει εἰς σέ.
10 Πολλαὶ αἱ μάστιγες τοῦ ἀσεβοῦς·τὸν δὲ ἐλπίζοντα ἐπὶ Κύριον ἔλεος θέλει περικυκλώσει.
11 Εὐφραίνεσθε εἰς τὸν Κύριον καὶ ἀγάλλεσθε, δίκαιοι·καὶ ἀλαλάξατε, πάντες οἱ εὐθεῖς τὴν καρδίαν.