Ψαλμός 41:1-13
Εἰς τὸν πρῶτον μουσικόν. Ψαλμὸς τοῦ Δαβίδ.
41 Μακάριος ὁ ἐπιβλέπων εἰς τὸν πτωχόν·ἐν ἡμέρᾳ θλίψεως θέλει ἐλευθερώσει αὐτὸν ὁ Κύριος.
2 Ὁ Κύριος θέλει φυλάξει αὐτὸν καὶ διατηρήσει τὴν ζωήν αὐτοῦ· μακάριος θέλει εἶσθαι ἐπὶ τῆς γῆς·καὶ δὲν θέλεις παραδώσει αὐτὸν εἰς τὴν ἐπιθυμίαν τῶν ἐχθρῶν αὐτοῦ.
3 Ὁ Κύριος θέλει ἐνδυναμόνει αὐτὸν ἐπὶ τῆς κλίνης τῆς ἀσθενείας·ἐν τῇ ἀρρωστίᾳ αὐτοῦ σὺ θέλεις στρόνει ὅλην τὴν κλίνην αὐτοῦ.
4 ᾿Εγὼ εἶπα, Κύριε, ἐλέησόν με·ἴασαι τὴν ψυχήν μου, διότι ἥμαρτον εἰς σέ.
5 Οἱ ἐχθροὶ μου λέγουσι κακὰ περὶ ἐμοῦ,Πότε θέλει ἀποθάνει, καὶ θέλει ἀπολεσθῆ τὸ ὄνομα αὐτοῦ;
6 Καὶ ἐὰν τις ἔρχηται νὰ μὲ ἴδῃ, ὁμιλεῖ ματαιότητα·ἡ καρδία αὐτοῦ συνάγει εἰς ἑαυτήν ἀνομίαν·ἐξελθὼν ἔξω, λαλεῖ αὐτήν.
7 Κατ᾿ ἐμοῦ ψιθυρίζουσιν ὁμοῦ πάντες οἱ μισοῦντές με·κατ᾿ ἐμοῦ διαλογίζονται κακὰ λέγοντες,
8 Πρᾶγμα κακὸν ἐκολλήθη εἰς αὐτόν·καὶ κατάκοιτος ὤν δὲν θέλει πλέον σηκωθῆ.
9 Καὶ αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος, μετὰ τοῦ ὁποίου ἔζων εἰρηνικῶς, ἐπὶ τὸν ὁποῖον ἤλπισα, ὅστις ἔτρωγε τὸν ἄρτον μου,ἐσήκωσεν ἐπ᾿ ἐμὲ πτέρναν.
10 ᾿Αλλὰ σύ, Κύριε, ἐλέησόν με καὶ ἀνάστησόν με,καὶ θέλω ἀνταποδώσει εἰς αὐτούς.
11 ᾿Εκ τούτου γνωρίζω ὅτι σὺ μὲ εὐνοεῖς,ἐπειδή δὲν θριαμβεύει κατ᾿ ἐμοῦ ὁ ἐχθρὸς μου.
12 ᾿Εμὲ δέ, σὺ μὲ ἐστήριξας εἰς τὴν ἀκεραιότητά μου,καὶ μὲ ἐστερέωσας ἐνώπιόν σου εἰς τὸν αἰῶνα.
13 Εὐλογητὸς Κύριος ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ,ἀπ᾿ αἰῶνος καὶ ἕως αἰῶνος.᾿Αμήν καὶ ἀμήν.