Ψαλμός 88:1-18
Ὠιδή ψαλμοῦ διὰ τοὺς υἱοὺς Κορέ, εἰς τὸν πρῶτον μουσικόν, ἐπὶ Μαχαλὰθ-λεανώθ, Μασχὶλ τοῦ Αἰμὰν τοῦ ᾿Εζραΐτου.
88 Κύριε ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου,ἡμέραν καὶ νύκτα ἔκραξα ἐνώπιόν σου·
2 Ἄς ἔλθῃ ἐνώπιόν σου ἡ προσευχή μου·κλῖνον τὸ ὠτίον σου εἰς τὴν κραυγήν μου·
3 Διότι ἐνεπλήσθη κακῶν ἡ ψυχή μου,καὶ ἡ ζωή μου πλησιάζει εἰς τὸν Άδην.
4 Συγκατηριθμήθην μετὰ τῶν καταβαινόντων εἰς τὸν λάκκον·ἔγεινα ὡς ἄνθρωπος μή ἔχων δύναμιν·
5 ἐγκαταλελειμμένος μεταξὺ τῶν νεκρῶν,ὡς οἱ πεφονευμένοι, κοιτώμενοι ἐν τῷ τάφῳ,τοὺς ὁποίους δὲν ἐνθυμεῖσαι πλέον, καὶ οἵτινες ἀπεκόπησαν ἀπὸ τῆς χειρὸς σου.
6 Μ᾿ ἔβαλες εἰς τὸν κατώτατον λάκκον,εἰς τὸ σκότος, εἰς τὰ βάθη.
7 ᾿Επ᾿ ἐμὲ ἐπεστηρίχθη ὁ θυμὸς σου,καὶ πάντα τὰ κύματά σου ἐπέφερες ἐπ᾿ ἐμέ. Διάψαλμα.
8 ᾿Εμάκρυνας τοὺς γνωστοὺς μου ἀπ᾿ ἐμοῦ·μὲ ἔκαμες βδέλυγμα πρὸς αὐτούς·ἀπεκλείσθην καὶ δὲν δύναμαι νὰ ἐξέλθω.
9 Ὁ ὀφθαλμὸς μου ἠτόνησεν ἀπὸ τῆς θλίψεως·σὲ ἐπεκαλέσθην, Κύριε, ὅλην τὴν ἡμέραν·ἥπλωσα πρὸς σὲ τὰς χεῖράς μου.
10 Μήπως εἰς τοὺς νεκροὺς θέλεις κάμει θαυμάσια;ἤ οἱ τεθνεῶτες θέλουσι σηκωθῆ καὶ θέλουσι σὲ αἰνέσει; Διάψαλμα.
11 Μήπως ἐν τῷ τάφῳ θέλουσι διηγεῖσθαι τὸ ἔλεός σουἤ τὴν ἀλήθειάν σου ἐν τῇ φθορᾷ;
12 Μήπως θέλουσι γνωρισθῆ ἐν τῷ σκότει τὰ θαυμάσιά σουκαὶ ἡ δικαιοσύνη σου ἐν τῷ τόπῳ τῆς λήθης.
13 ᾿Αλλ᾿ ἐγὼ πρὸς σέ, Κύριε, ἔκραξα·καὶ τὸ πρωΐ ἡ προσευχή μου θέλει σὲ προφθάσει.
14 Διὰ τί, Κύριε, ἀπορρίπτεις τὴν ψυχήν μου,ἀποκρύπτεις τὸ πρόσωπόν σου ἀπ᾿ ἐμοῦ;
15 Εἶμαι τεθλιμμένος καὶ ψυχομαχῶν ἐκ νεότητος·δοκιμάζω τοὺς φόβους σου καὶ εὑρίσκομαι ἐν ἀμηχανίᾳ.
16 ᾿Επ᾿ ἐμὲ διῆλθον αἱ ὀργαὶ σου·οἱ τρόμοι σου μὲ ἠφάνισαν.
17 Ὡς ὕδατα μὲ περιετριγύρισαν ὅλην τὴν ἡμέραν·ὁμοῦ μὲ περιεκύκλωσαν.
18 ᾿Απεμάκρυνας ἀπ᾿ ἐμοῦ τὸν ἀγαπητὸν καὶ τὸν φίλον·οἱ γνωστοὶ μου εἶναι ἀφανεῖς.