1 Κορινθίους 15:1-58
15 Σᾶς φανερόνω δέ, ἀδελφοί, τὸ εὐαγγέλιον, τὸ ὁποῖον ἐκήρυξα πρὸς ἐσᾶς, τὸ ὁποῖον καὶ παρελάβετε, εἰς τὸ ὁποῖον καὶ ἵστασθε,
2 διὰ τοῦ ὁποίου καὶ σώζεσθε, τίνι τρόπῳ σᾶς ἐκήρυξα αὐτό, ἄν φυλάττητε αὐτό, ἐκτὸς ἐὰν ἐπιστεύσατε ματαίως.
3 Διότι παρέδωκα εἰς ἐσᾶς ἐν πρώτοις ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον καὶ παρέλαβον, ὅτι ὁ Χριστὸς ἀπέθανε διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν κατὰ τὰς γραφάς,
4 καὶ ὅτι ἐτάφη, καὶ ὅτι ἀνέστη τὴν τρίτην ἡμέραν κατὰ τὰς γραφάς,
5 καὶ ὅτι ἐφάνη εἰς τὸν Κηφᾶν, ἔπειτα εἰς τοὺς δώδεκα
6 μετὰ ταῦτα ἐφάνη εἰς πεντακοσίους καὶ ἐπέκεινα ἀδελφοὺς διὰ μιᾶς, ἐκ τῶν ὁποίων οἱ πλειότεροι μένουσιν ἕως τώρα, τινὲς δὲ καὶ ἐκοιμήθησαν
7 ἔπειτα ἐφάνη εἰς τὸν Ἰάκωβον, ἔπειτα εἰς πάντας τοὺς ἀποστόλους
8 τελευταῖον δὲ πάντων ἐφάνη καὶ εἰς ἐμὲ ὡς εἰς ἔκτρωμα.
9 Διότι ἐγὼ εἶμαι ὁ ἐλάχιστος τῶν ἀποστόλων, ὅστις δὲν εἶμαι ἄξιος νὰ ὀνομάζωμαι ἀπόστολος, διότι κατεδίωξα τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ
10 ἀλλὰ χάριτι Θεοῦ εἶμαι ὅτι εἶμαι καὶ ἡ εἰς ἐμὲ χάρις αὐτοῦ δὲν ἔγεινε ματαία, ἀλλὰ περισσότερον αὐτῶν πάντων ἐκοπίασα, πλήν οὐχὶ ἐγώ, ἀλλ᾿ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἡ μετ᾿ ἐμοῦ.
11 Εἴτε λοιπὸν ἐγὼ εἴτε ἐκεῖνοι, οὕτω κηρύττομεν καὶ οὕτως ἐπιστεύσατε.
12 ᾿Εὰν δὲ ὁ Χριστὸς κηρύττηται ὅτι ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, πῶς τινὲς μεταξὺ σας λέγουσιν ὅτι ἀνάστασις νεκρῶν δὲν εἶναι;
13 Καὶ ἐὰν ἀνάστασις νεκρῶν δὲν ἦναι, οὐδ᾿ ὁ Χριστὸς ἀνέστη
14 καὶ ἄν ὁ Χριστὸς δὲν ἀνέστη, μάταιον ἄρα εἶναι τὸ κήρυγμα ἡμῶν, ματαία δὲ καὶ ἡ πίστις σας.
15 Εὑρισκόμεθα δὲ καὶ ψευδομάρτυρες τοῦ Θεοῦ, διότι ἐμαρτυρήσαμεν περὶ τοῦ Θεοῦ ὅτι ἀνέστησε τὸν Χριστόν, τὸν ὁποῖον δὲν ἀνέστησεν, ἐὰν καθ᾿ ὑπόθεσιν δὲν ἀνασταίνωνται νεκροί.
16 Διότι ἐὰν δὲν ἀνασταίνωνται νεκροί, οὐδ᾿ ὁ Χριστὸς ἀνέστη
17 ἀλλ᾿ ἐὰν ὁ Χριστὸς δὲν ἀνέστῃ, ματαία ἡ πίστις σας ἔτι εἶσθε ἐν ταῖς ἁμαρτίαις ὑμῶν.
18 Ἄρα καὶ οἱ κοιμηθέντες ἐν Χριστῷ ἀπωλέσθησαν.
19 ᾿Εὰν ἐν ταύτῃ τῇ ζωῇ μόνον ἐλπίζωμεν εἰς τὸν Χριστόν, εἴμεθα ἐλεεινότεροι πάντων τῶν ἀνθρώπων.
20 ᾿Αλλὰ τώρα ὁ Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, ἔγεινεν ἀπαρχή τῶν κεκοιμημένων.
21 Διότι ἐπειδή ὁ θάνατος ἦλθε δι᾿ ἀνθρώπου, οὕτω καὶ δι᾿ ἀνθρώπου ἡ ἀνάστασις τῶν νεκρῶν.
22 ᾿Επειδή καθὼς πάντες ἀποθνήσκουσιν ἐν τῷ ᾿Αδάμ, οὕτω καὶ πάντες θέλουσι ζωοποιηθῆ ἐν τῷ Χριστῷ.
23 Ἕκαστος ὅμως κατὰ τὴν ἰδίαν αὑτοῦ τάξιν ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ ἀπαρχή, ἔπειτα ὅσοι εἶναι τοῦ Χριστοῦ ἐν τῇ παρουσίᾳ αὐτοῦ
24 Ὕστερον θέλει εἶσθαι τὸ τέλος, ὅταν παραδώσῃ τὴν βασιλείαν εἰς τὸν Θεὸν καὶ Πατέρα, ὅταν καταργήσῃ πᾶσαν ἀρχήν καὶ πᾶσαν ἐξουσίαν καὶ δύναμιν.
25 Διότι πρέπει νὰ βασιλεύῃ ἑωσοῦ θέσῃ πάντας τοὺς ἐχθροὺς ὑπὸ τοὺς πόδας αὑτοῦ.
26 Ἔσχατος ἐχθρὸς καταργεῖται ὁ θάνατος
27 διότι πάντα ὑπέταξεν ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτοῦ. Ὅταν δὲ εἴπῃ ὅτι πάντα εἶναι ὑποτεταγμένα, φανερὸν ὅτι ἐξαιρεῖται ὁ ὑποτάξας εἰς αὐτὸν τὰ πάντα.
28 Ὅταν δὲ ὑποταχθῶσιν εἰς αὐτὸν τὰ πάντα, τότε καὶ αὐτὸς ὁ Υἱὸς θέλει ὑποταχθῆ εἰς τὸν ὑποτάξαντα εἰς αὐτὸν τὰ πάντα, διὰ νὰ ἦναι ὁ Θεὸς τὰ πάντα ἐν πᾶσιν.
29 ᾿Επειδή τί θέλουσι κάμει οἱ βαπτιζόμενοι ὑπὲρ τῶν νεκρῶν, ἐὰν τῳόντι οἱ νεκροὶ δὲν ἀνασταίνωνται, διὰ τί καὶ βαπτίζονται ὑπὲρ τῶν νεκρῶν;
30 διὰ τί καὶ ἡμεῖς κινδυνεύομεν πᾶσαν ὥραν;
31 Καθ᾿ ἡμέραν ἀποθνήσκω, μὰ τὴν εἰς ἐσᾶς καύχησίν μου, τὴν ὁποίαν ἔχω ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν.
32 ᾿Εὰν κατὰ ἄνθρωπον ἐπολέμησα μὲ θηρία ἐν ᾿Εφέσῳ, τί τὸ ὄφελος εἰς ἐμέ; ἄν οἱ νεκροὶ δὲν ἀνασταίνωνται, ἄς φάγωμεν καὶ ἄς πίωμεν, διότι αὔριον ἀποθνήσκομεν.
33 Μή πλανᾶσθε Φθείρουσι τὰ καλὰ ἤθη αἱ κακαὶ συναναστροφαί.
34 Συνέλθετε εἰς ἑαυτοὺς κατὰ τὸ δίκαιον καὶ μή ἁμαρτάνετε διότι τινὲς ἔχουσιν ἀγνωσίαν Θεοῦ πρὸς ἐντροπήν σας λέγω τοῦτο.
35 ᾿Αλλὰ θέλει τις εἰπεῖ Πῶς ἀνασταίνονται οἱ νεκροί; καὶ μὲ ποῖον σῶμα ἔρχονται;
36 Ἄφρον, ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον σὺ σπείρεις, δὲν ζωογονεῖται ἐὰν δὲν ἀποθάνῃ
37 καὶ ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον σπείρεις, δὲν σπείρεις τὸ σῶμα τὸ ὁποῖον μέλλει νὰ γείνῃ, ἀλλὰ γυμνὸν κόκκον, σίτου τυχὸν ἤ τινος τῶν λοιπῶν.
38 Ὁ δὲ Θεὸς δίδει εἰς αὐτὸ σῶμα καθὼς ἠθέλησε, καὶ εἰς ἕκαστον τῶν σπερμάτων τὸ ἰδιαίτερον αὐτοῦ σῶμα.
39 Πᾶσα σὰρξ δὲν εἶναι ἡ αὐτή σάρξ, ἀλλὰ ἄλλη μὲν σὰρξ τῶν ἀνθρώπων, ἄλλη δὲ σὰρξ τῶν κτηνῶν, ἄλλη δὲ τῶν ἰχθύων καὶ ἄλλη τῶν πτηνῶν.
40 Εἶναι καὶ σώματα ἐπουράνια καὶ σώματα ἐπίγεια πλήν ἄλλη μὲν ἡ δόξα τῶν ἐπουρανίων, ἄλλη δὲ ἡ τῶν ἐπιγείων.
41 Ἄλλη δόξα εἶναι τοῦ ἡλίου, καὶ ἄλλη δόξα τῆς σελήνης, καὶ ἄλλη δόξα τῶν ἀστέρων διότι ἀστήρ διαφέρει ἀστέρος κατὰ τὴν δόξαν.
42 Οὕτω καὶ ἡ ἀνάστασις τῶν νεκρῶν. Σπείρεται ἐν φθορᾷ, ἀνίσταται ἐν ἀφθαρσίᾳ
43 σπείρεται ἐν ἀτιμίᾳ, ἀνίσταται ἐν δόξῃ σπείρεται ἐν ἀσθενείᾳ, ἀνίσταται ἐν δυνάμει
44 σπείρεται σῶμα ζωϊκόν, ἀνίσταται σῶμα πνευματικόν. Εἶναι σῶμα ζωϊκόν, καὶ εἶναι σῶμα πνευματικόν.
45 Οὕτως εἶναι καὶ γεγραμμένον Ὁ πρῶτος ἄνθρωπος ᾿Αδὰμ ἔγεινεν εἰς ψυχήν ζῶσαν ὁ ἔσχατος ᾿Αδὰμ εἰς πνεῦμα ζωοποιοῦν.
46 Πλήν οὐχὶ πρῶτον τὸ πνευματικόν, ἀλλὰ τὸ ζωϊκόν, ἔπειτα τὸ πνευματικόν.
47 Ὁ πρῶτος ἄνθρωπος εἶναι ἐκ τῆς γῆς χοϊκός, ὁ δεύτερος ἄνθρωπος ὁ Κύριος ἐξ οὐρανοῦ.
48 Ὁποῖος ὁ χοϊκός, τοιοῦτοι καὶ οἱ χοϊκοί, καὶ ὁποῖος ὁ ἐπουράνιος, τοιοῦτοι καὶ οἱ ἐπουράνιοι
49 καὶ καθὼς ἐφορέσαμεν τὴν εἰκόνα τοῦ χοϊκοῦ, θέλομεν φορέσει καὶ τὴν εἰκόνα τοῦ ἐπουρανίου.
50 Τοῦτο δὲ λέγω, ἀδελφοί, ὅτι σὰρξ καὶ αἷμα βασιλείαν Θεοῦ δὲν δύνανται νὰ κληρονομήσωσιν, οὐδὲ ἡ φθορὰ κληρονομεῖ τὴν ἀφθαρσίαν.
51 Ἰδού, μυστήριον λέγω πρὸς ἐσᾶς πάντες μὲν δὲν θέλομεν κοιμηθῆ, πάντες ὅμως θέλομεν μεταμορφωθῆ,
52 ἐν μιᾷ στιγμῇ, ἐν ῥιπῇ ὀφθαλμοῦ, ἐν τῇ ἐσχάτῃ σάλπιγγι διότι θέλει σαλπίσει, καὶ οἱ νεκροὶ θέλουσιν ἀναστηθῆ ἄφθαρτοι, καὶ ἡμεῖς θέλομεν μεταμορφωθῆ.
53 Διότι πρέπει τὸ φθαρτὸν τοῦτο νὰ ἐνδυθῇ ἀφθαρσίαν, καὶ τὸ θνητὸν τοῦτο νὰ ἐνδυθῇ ἀθανασίαν.
54 Ὅταν δὲ τὸ φθαρτὸν τοῦτο ἐνδυθῇ ἀφθαρσίαν καὶ τὸ θνητὸν τοῦτο ἐνδυθῇ ἀθανασίαν, τότε θέλει γείνει ὁ λόγος ὁ γεγραμμένος Κατεπόθη ὁ θάνατος ἐν νίκῃ.
55 Ποῦ, θάνατε, τὸ κέντρον σου; πού, Άδη, ἡ νίκη σου;
56 τὸ δὲ κέντρον τοῦ θανάτου εἶναι ἡ ἁμαρτία, καὶ ἡ δύναμις τῆς ἁμαρτίας ὁ νόμος.
57 ᾿Αλλὰ χάρις εἰς τὸν Θεόν, ὅστις δίδει εἰς ἡμᾶς τὴν νίκην διὰ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
58 Ὥστε, ἀδελφοὶ μου ἀγαπητοί, γίνεσθε στερεοί, ἀμετακίνητοι, περισσεύοντες πάντοτε εἰς τὸ ἔργον τοῦ Κυρίου, γινώσκοντες ὅτι ὁ κόπος σας δὲν εἶναι μάταιος ἐν Κυρίῳ.