1 Σαμουήλ 30:1-31
30 Καὶ ὅτε ὁ Δαβὶδ καὶ οἱ ἄνδρες αὐτοῦ εἰσῆλθον εἰς Σικλὰγ τὴν τρίτην ἡμέραν, οἱ ᾿Αμαληκῖται εἶχον κάμει εἰσδρομήν εἰς τὸ μεσημβρινὸν καὶ εἰς Σικλάγ, καὶ εἶχον πατάξει τὴν Σικλὰγ καὶ κατακαύσει αὐτήν ἐν πυρί·
2 καὶ εἶχον αἰχμαλωτίσει τὰς γυναῖκας τὰς ἐν αὐτῇ, ἀπὸ μικροῦ ἕως μεγάλου· δὲν ἐθανάτωσαν οὐδένα, ἀλλὰ ἔλαβον αὐτοὺς καὶ ὑπῆγαν εἰς τὴν ὁδὸν αὑτῶν.
3 Ὁ δὲ Δαβὶδ καὶ οἱ ἄνδρες αὐτοῦ ἦλθον εἰς τὴν πόλιν, καὶ ἰδοὺ, ἦτο πυρπολημένη· καὶ αἱ γυναῖκες αὐτῶν καὶ οἱ υἱοὶ αὐτῶν καὶ αἱ θυγατέρες αὐτῶν ᾐχμαλωτισμένοι.
4 Τότε ὕψωσεν ὁ Δαβὶδ καὶ ὁ λαὸς ὁ μετ᾿ αὐτοῦ τὴν φωνήν αὑτῶν καὶ ἔκλαυσαν, ἑωσοῦ δὲν ἔμεινε πλέον ἐν αὐτοῖς δύναμις νὰ κλαίωσι.
5 Καὶ ἀμφότεραι αἱ γυναῖκες τοῦ Δαβὶδ ἠχμαλωτίσθησαν, ᾿Αχινοὰμ ἡ Ἰεζραηλίτις, καὶ ᾿Αβιγαία ἡ γυνή Νάβαλ τοῦ Καρμηλίτου.
6 Καὶ ἐθλίβη ὁ Δαβὶδ σφόδρα· διότι ὁ λαὸς ἔλεγε νὰ λιθοβολήσωσιν αὐτόν, ἐπειδή ἡ ψυχή παντὸς τοῦ λαοῦ ἦτο κατάπικρος, ἕκαστος διὰ τοὺς υἱοὺς αὑτοῦ καὶ διὰ τὰς θυγατέρας αὑτοῦ· ὁ Δαβὶδ ὅμως ἐκραταιώθη ἐν Κυρίῳ τῷ Θεῷ αὑτοῦ.
7 Καὶ εἶπεν ὁ Δαβὶδ πρὸς ᾿Αβιάθαρ τὸν ἱερέα, υἱὸν τοῦ ᾿Αχιμέλεχ, Φέρε μοι ἐνταῦθα, παρακαλῶ, τὸ ἐφόδ. Καὶ ἔφερεν ὁ ᾿Αβιάθαρ τὸ ἐφὸδ πρὸς τὸν Δαβίδ.
8 Καὶ ἠρώτησεν ὁ Δαβὶδ τὸν Κύριον, λέγων, Νὰ καταδιώξω ὄπισθεν τούτων τῶν ληστῶν; θέλω προφθάσει αὐτούς; Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτόν, Καταδίωξον· διότι θέλεις βεβαίως προφθάσει καὶ ἀφεύκτως θέλεις ἐλευθερώσει πάντα.
9 Τότε ὑπῆγεν ὁ Δαβίδ, αὐτὸς καὶ οἱ ἑξακόσιοι ἄνδρες οἱ μετ᾿ αὐτοῦ, καὶ ἦλθον ἕως τοῦ χειμάρρου Βοσόρ, ὅπου οἱ ἀπομένοντες ἐστάθησαν.
10 Ὁ δὲ Δαβίδ, αὐτὸς καὶ τετρακόσιοι ἄνδρες, κατεδίωκον, ἐπειδή ἔμειναν ὀπίσω διακόσιοι, οἵτινες ἀποκαμόντες δὲν ἠδύναντο νὰ διαβῶσι τὸν χείμαρρον Βοσόρ.
11 Καὶ εὕρηκαν ἄνθρωπον Αἰγύπτιον ἐν ἀγρῷ καὶ ἔφεραν αὐτὸν πρὸς τὸν Δαβίδ· καὶ ἔδωκαν εἰς αὐτὸν ἄρτον, καὶ ἔφαγε, καὶ ἐπότισαν αὐτὸν ὕδωρ·
12 καὶ ἔδωκαν εἰς αὐτὸν τμῆμα πήττας σύκων καὶ δύο βότρυς σταφίδων· καὶ ἔφαγε, καὶ ἐπανῆλθε τὸ πνεῦμα αὐτοῦ εἰς αὐτόν· διότι δὲν εἶχε φάγει ἄρτον οὐδὲ εἶχε πίει ὕδωρ, τρεῖς ἡμέρας καὶ τρεῖς νύκτας.
13 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ Δαβίδ, Τίνος εἶσαι; καὶ πόθεν εἶσαι; Καὶ εἶπεν, Εἶμαι νέος Αἰγύπτιος, δοῦλος τινὸς ᾿Αμαληκίτου· καὶ μὲ ἀφῆκεν ὁ κύριός μου, ἐπειδή ἠρρώστησα τρεῖς ἡμέρας τώρα·
14 ἡμεῖς ἐκάμαμεν εἰσδρομήν εἰς τὸ μεσημβρινὸν τῶν Χερεθαίων καὶ εἰς τὰ μέρη τῆς Ἰουδαίας καὶ εἰς τὸ μεσημβρινὸν τοῦ Χάλεβ· καὶ ἐπυρπολήσαμεν τὴν Σικλάγ.
15 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ Δαβίδ, Δύνασαι νὰ μὲ ὁδηγήσῃς κάτω πρὸς τοὺς ληστὰς τούτους; Ὁ δὲ εἶπεν, Ὅμοσόν μοι εἰς τὸν Θεόν, ὅτι δὲν θέλεις μὲ θανατώσει οὔτε θέλεις μὲ παραδώσει εἰς τὴν χεῖρα τοῦ κυρίου μου, καὶ θέλω σὲ ὁδηγήσει κάτω πρὸς τούτους τοὺς ληστάς.
16 Καὶ ὅτε ὡδήγησεν αὐτὸν κάτω, ἰδού, ἦσαν διεσκορπισμένοι ἐπὶ τὸ πρόσωπον παντὸς τοῦ τόπου, τρώγοντες καὶ πίνοντες καὶ χορεύοντες, διὰ πάντα τὰ λάφυρα τὰ μεγάλα, τὰ ὁποῖα ἔλαβον ἐκ τῆς γῆς τῶν Φιλισταίων καὶ ἐκ τῆς γῆς τοῦ Ἰούδα.
17 Καὶ ἐπάταξεν αὐτοὺς ὁ Δαβὶδ ἀπὸ τῆς αὐγῆς μέχρι τῆς ἑσπέρας τῆς ἐπιούσης· καὶ δὲν διεσώθη οὐδὲ εἷς ἐξ αὐτῶν, πλήν τετρακοσίων νέων, οἵτινες ἐκάθηντο ἐπὶ καμήλων καὶ ἔφυγον.
18 Καὶ ἠλευθέρωσεν ὁ Δαβὶδ ὅσα ἥρπασαν οἱ ᾿Αμαληκῖται· καὶ τὰς δύο γυναῖκας αὑτοῦ ἠλευθέρωσεν ὁ Δαβίδ.
19 Καὶ δὲν ἔλειψεν εἰς αὐτοὺς οὔτε μικρὸν οὔτε μέγα, οὔτε υἱοὶ οὔτε θυγατέρες οὔτε λάφυρον οὔτε οὐδὲν ἐκ τῶν ὅσα ἥρπασαν ἀπ᾿ αὐτῶν· τὰ πάντα ἐπανέλαβεν ὁ Δαβίδ.
20 Καὶ ἔλαβεν ὁ Δαβὶδ πάντα τὰ πρόβατα καὶ τοὺς βόας, καὶ φέροντες αὐτὰ ἔμπροσθεν τῶν ἄλλων κτηνῶν, ἔλεγον, Ταῦτα εἶναι τὰ λάφυρα τοῦ Δαβίδ.
21 Καὶ ἦλθεν ὁ Δαβὶδ πρὸς τοὺς διακοσίους ἄνδρας, οἵτινες εἶχον ἀποκάμει ὥστε δὲν ἠδυνήθησαν νὰ ἀκολουθήσωσι τὸν Δαβίδ, ὅθεν ἐκάθισεν αὐτοὺς εἰς τὸν χείμαρρον Βοσόρ· καὶ ἐξῆλθον εἰς συνάντησιν τοῦ Δαβὶδ καὶ εἰς συνάντησιν τοῦ λαοῦ τοῦ μετ᾿ αὐτοῦ· καὶ ὅτε ἐπλησίασεν ὁ Δαβὶδ εἰς τὸν λαόν, ἐχαιρέτησεν αὐτούς.
22 Καὶ ἀπεκρίθησαν πάντες οἱ πονηροὶ καὶ διεστραμμένοι ἐκ τῶν ἀνδρῶν, οἵτινες ὑπῆγαν μετὰ τοῦ Δαβίδ, καὶ εἶπον, ᾿Επειδή οὗτοι δὲν ἦλθον μεθ᾿ ἡμῶν, δὲν θέλομεν δώσει εἰς αὐτοὺς ἐκ τῶν λαφύρων, τὰ ὁποῖα ἀνελάβομεν, παρὰ εἰς ἕκαστον τὴν γυναῖκα αὐτοῦ καὶ τὰ τέκνα αὐτοῦ· καὶ ἄς λάβωσιν αὐτὰ καὶ ἄς φύγωσιν.
23 ᾿Αλλ᾿ ὁ Δαβὶδ εἶπε, Δὲν θέλετε κάμει οὕτως, ἀδελφοὶ μου, εἰς ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα ὁ Κύριος ἔδωκεν εἰς ἡμᾶς, ὅστις ἐφύλαξεν ἡμᾶς καὶ παρέδωκεν εἰς τὴν χεῖρα ἡμῶν τοὺς ληστὰς τοὺς ἐλθόντας ἐναντίον ἡμῶν·
24 καὶ τίς θέλει σᾶς εἰσακούσει εἰς ταύτην τὴν ὑπόθεσιν; ἀλλὰ κατὰ τὴν μερίδα τοῦ καταβαίνοντος εἰς τὸν πόλεμον, οὕτω θέλει εἶσθαι ἡ μερὶς τοῦ καθημένου πλησίον τῆς ἀποσκευῆς· ἴσα θέλουσι μοιράζεσθαι.
25 Καὶ ἔγεινεν οὕτως ἀπ᾿ ἐκείνης τῆς ἡμέρας καὶ εἰς τὸ ἑξῆς· καὶ ἔκαμε τοῦτο νόμον καὶ διάταγμα ἐν τῷ Ἰσραήλ ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης.
26 Ὅτε δὲ ἦλθεν ὁ Δαβὶδ εἰς Σικλάγ, ἔπεμψεν ἐκ τῶν λαφύρων πρὸς τοὺς πρεσβυτέρους Ἰούδα τοὺς φίλους αὑτοῦ, λέγων, Ἰδοὺ εἰς ἐσᾶς εὐλογία, ἐκ τῶν λαφύρων τῶν ἐχθρῶν τοῦ Κυρίου.
27 πρὸς τοὺς ἐν Βαιθήλ, καὶ πρὸς τοὺς ἐν Ῥαμὼθ τῇ μεσημβρινῇ, καὶ πρὸς τοὺς ἐν Ἰαθείρ,
28 καὶ πρὸς τους ἐν ᾿Αροήρ, καὶ πρὸς τοὺς ἐν Σιφμώθ, καὶ πρὸς τοὺς ἐν ᾿Εσθεμωά,
29 καὶ πρὸς τοὺς ἐν Ῥαχάλ, καὶ πρὸς τοὺς ἐν ταῖς πόλεσι τῶν Ἰεραμεηλιτῶν, καὶ πρὸς τοὺς ἐν ταῖς πόλεσι τῶν Κεναίων,
30 καὶ πρὸς τοὺς ἐν Ὁρμά, καὶ πρὸς τοὺς ἐν Χὼρ-ἀσάν, καὶ πρὸς τοὺς ἐν ᾿Αθάχ,
31 καὶ πρὸς τοὺς ἐν Χεβρών, καὶ πρὸς πάντας τοὺς τόπους, εἰς τοὺς ὁποίους ὁ Δαβὶδ περιήρχετο, αὐτὸς καὶ οἱ ἄνδρες αὐτοῦ.