Ιώβ 30:1-31
30 »Τώρα γελούν μαζί μου+ άντρες νεότεροι από εμένα,των οποίων τους πατέρες δεν θα έβαζαούτε με τα τσοπανόσκυλά μου.
2 Σε τι με ωφελούσε η δύναμη των χεριών τους;
Το σφρίγος τους αφανίστηκε.
3 Είναι εξαντλημένοι από τις στερήσεις και την πείνα·ροκανίζουν το κατάξερο έδαφοςπου ήταν ήδη κατεστραμμένο και ερημωμένο.
4 Μαζεύουν το αλατόχορτο από τους θάμνους·τροφή τους είναι οι ρίζες των σπάρτων.
5 Τους διώχνουν από την κοινότητα·+τους φωνάζουν όπως φωνάζουν στον κλέφτη.
6 Ζουν σε απόκρημνα φαράγγια,*σε τρύπες του εδάφους και των βράχων.
7 Κραυγάζουν μέσα από τους θάμνουςκαι κουρνιάζουν ανάμεσα στις τσουκνίδες.
8 Ως γιοι των ασύνετων και των ανώνυμων,εκδιώχθηκαν* από τον τόπο.
9 Αλλά τώρα με χλευάζουν ακόμη και με τα τραγούδια τους·+έγινα αντικείμενο περιφρόνησης* για αυτούς.+
10 Με απεχθάνονται και με κρατούν σε απόσταση·+δεν διστάζουν να με φτύνουν καταπρόσωπο.+
11 Επειδή ο Θεός με αφόπλισε* και με ταπείνωσε,αποθρασύνονται εντελώς* μπροστά μου.
12 Σηκώνονται στα δεξιά μου σαν όχλος·με αναγκάζουν να το βάλω στα πόδιακαι βάζουν μπροστά μου εμπόδια για να με αφανίσουν.
13 Καταστρέφουν τους δρόμους μουκαι κάνουν τη συμφορά μου χειρότερη,+χωρίς κανείς να τους σταματάει.*
14 Εισβάλλουν σαν μέσα από πλατύ ρήγμα σε τείχος·ορμούν πάνω μου μέσα στην ερήμωσή μου.
15 Τρόμος με κυριεύει·η αξιοπρέπειά μου φεύγει σαν τον άνεμοκαι η σωτηρία μου εξαφανίζεται σαν σύννεφο.
16 Τώρα η ζωή* μου αργοσβήνει·+ημέρες ταλαιπωρίας+ με αρπάζουν.
17 Πόνοι διαπερνούν τα κόκαλά μου* τη νύχτα+και δεν σταματούν να με βασανίζουν.+
18 Το ρούχο μου παραμορφώνεται με μεγάλη δύναμη·*με πνίγει σαν σφιχτό περιλαίμιο.
19 Ο Θεός με έριξε στη λάσπη·έχω καταντήσει χώμα και στάχτη.
20 Κραυγάζω προς εσένα για βοήθεια, αλλά δεν μου απαντάς·+στέκομαι όρθιος, αλλά εσύ απλώς με κοιτάζεις.
21 Στράφηκες με σκληρότητα εναντίον μου·+μου επιτίθεσαι με όλη τη δύναμη του χεριού σου.
22 Με σηκώνεις και με παίρνεις με τον άνεμο·ύστερα με πετάς εδώ και εκεί μέσα στη θύελλα.*
23 Ξέρω ότι θα με κατεβάσεις στον θάνατο,στο σπίτι όπου θα ανταμώσουν όλοι οι ζωντανοί.
24 Κανείς όμως δεν θα χτυπούσε έναν τσακισμένο άνθρωπο*+όταν κραυγάζει για βοήθεια την ώρα της συμφοράς του.
25 Μήπως δεν έκλαψα για εκείνους που τους βρήκαν δύσκολοι καιροί;*
Δεν λυπήθηκα* για τους φτωχούς;+
26 Παρ’ όλο που έλπιζα να δω καλό, ήρθε κακό·πρόσμενα φως, αλλά ήρθε σκοτάδι.
27 Η αναστάτωση μέσα μου δεν σταμάτησε·ημέρες ταλαιπωρίας με βρήκαν.
28 Περπατώ με πρόσωπο σκοτεινιασμένο·+ δεν υπάρχει το φως του ήλιου.
Μέσα στη σύναξη, σηκώνομαι και κραυγάζω για βοήθεια.
29 Έγινα αδελφός των τσακαλιώνκαι σύντροφος των θυγατέρων της στρουθοκαμήλου.+
30 Το δέρμα μου μαύρισε και έπεσε·+τα κόκαλά μου καίγονται από τη θερμότητα.*
31 Η άρπα μου χρησιμοποιείται μόνο για θρήνο,και ο αυλός* μου για τον ήχο του κλάματος.
Υποσημειώσεις
^ Ή αλλιώς «απόκρημνες κοιλάδες χειμάρρων».
^ Κυριολεκτικά «εκδιώχθηκαν με το μαστίγιο».
^ Κυριολεκτικά «παροιμία· ρητό».
^ Κυριολεκτικά «χαλάρωσε τη χορδή του τόξου μου».
^ Ή αλλιώς «βγάζουν το χαλινάρι».
^ Ή πιθανώς «χωρίς κανείς να τους βοηθάει».
^ Ή αλλιώς «ψυχή».
^ Κυριολεκτικά «Τα κόκαλά μου διατρυπούνται».
^ Ή πιθανώς «Η σφοδρότητα της ταλαιπωρίας μου με παραμορφώνει».
^ Ή πιθανώς «με διαλύεις με πάταγο».
^ Κυριολεκτικά «σωρό ερειπίων».
^ Ή αλλιώς «που περνούν άσχημη ημέρα;»
^ Ή αλλιώς «Δεν λυπήθηκε η ψυχή μου».
^ Ή πιθανώς «τον πυρετό».
^ Ή αλλιώς «η φλογέρα».
