Πράξεις των Αποστόλων 20:1-38
20 Όταν κόπασε ο σάλος, ο Παύλος κάλεσε τους μαθητές και, αφού τους ενθάρρυνε και τους αποχαιρέτησε, ξεκίνησε το ταξίδι του για τη Μακεδονία.
2 Αφού πέρασε από εκείνα τα μέρη και είπε πολλά ενθαρρυντικά λόγια σε αυτούς που βρίσκονταν εκεί, έφτασε στην Ελλάδα.
3 Έμεινε εκεί τρεις μήνες, αλλά επειδή οι Ιουδαίοι έστησαν πλεκτάνη εναντίον του+ όταν ετοιμαζόταν να αποπλεύσει για τη Συρία, αποφάσισε να επιστρέψει μέσω Μακεδονίας.
4 Τον συνόδευαν ο Σώπατρος, ο γιος του Πύρρου από τη Βέροια, ο Αρίσταρχος+ και ο Σεκούνδος από τους Θεσσαλονικείς, ο Γάιος από τη Δέρβη, ο Τιμόθεος+ και, από την επαρχία της Ασίας, ο Τυχικός+ και ο Τρόφιμος.+
5 Αυτοί προπορεύτηκαν και μας περίμεναν στην Τρωάδα,
6 αλλά εμείς αποπλεύσαμε από τους Φιλίππους ύστερα από τις ημέρες των Άζυμων Άρτων,+ και μέσα σε πέντε ημέρες τούς συναντήσαμε στην Τρωάδα, όπου μείναμε εφτά ημέρες.
7 Την πρώτη ημέρα της εβδομάδας, ενώ ήμασταν συγκεντρωμένοι για να φάμε, ο Παύλος άρχισε να τους μιλάει, επειδή επρόκειτο να φύγει την επόμενη ημέρα· και παρέτεινε την ομιλία του μέχρι τα μεσάνυχτα.
8 Υπήρχαν δε αρκετά λυχνάρια στο ανώγειο όπου ήμασταν συγκεντρωμένοι.
9 Και κάποιος νεαρός, ο Εύτυχος, που καθόταν στο παράθυρο, κοιμήθηκε βαθιά ενώ ο Παύλος μιλούσε και, παραδομένος στον ύπνο, έπεσε από τον τρίτο όροφο και τον σήκωσαν νεκρό.
10 Αλλά ο Παύλος κατέβηκε κάτω, έπεσε πάνω του και τον αγκάλιασε+ και είπε: «Μη φωνάζετε, γιατί είναι ζωντανός».*+
11 Κατόπιν ανέβηκε πάνω και άρχισε το γεύμα* και έφαγε. Συνέχισε τη συζήτηση αρκετή ώρα, μέχρι τα χαράματα, και μετά έφυγε.
12 Πήραν λοιπόν το αγόρι ζωντανό και παρηγορήθηκαν αφάνταστα.
13 Εμείς ανεβήκαμε στο πλοίο και αποπλεύσαμε για την Άσσο, από όπου σκοπεύαμε να πάρουμε τον Παύλο γιατί, αφού έδωσε σχετικές οδηγίες, σκόπευε να πάει εκεί με τα πόδια.
14 Όταν λοιπόν μας πρόφτασε στην Άσσο, τον πήραμε και πήγαμε στη Μυτιλήνη.
15 Και αφού αποπλεύσαμε από εκεί την επόμενη ημέρα, φτάσαμε απέναντι από τη Χίο, την άλλη ημέρα προσεγγίσαμε στη Σάμο και την ακόλουθη ημέρα φτάσαμε στη Μίλητο.
16 Ο Παύλος είχε αποφασίσει να παραπλεύσει την Έφεσο+ για να μη χρονοτριβήσει καθόλου στην επαρχία της Ασίας, διότι βιαζόταν να φτάσει στην Ιερουσαλήμ+ την ημέρα της Γιορτής της Πεντηκοστής αν τα κατάφερνε.
17 Ωστόσο, από τη Μίλητο έστειλε μήνυμα στην Έφεσο και κάλεσε τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας.
18 Όταν ήρθαν σε αυτόν, τους είπε: «Εσείς γνωρίζετε καλά πώς συμπεριφέρθηκα ανάμεσά σας από την πρώτη ημέρα που πάτησα στην επαρχία της Ασίας,+
19 υπηρετώντας ως δούλος τον Κύριο με κάθε ταπεινοφροσύνη+ και με δάκρυα και δοκιμασίες που με βρήκαν από τις πλεκτάνες των Ιουδαίων,
20 ενώ δεν δίστασα να σας πω οτιδήποτε ήταν ωφέλιμο* και να σας διδάξω δημόσια+ και από σπίτι σε σπίτι.+
21 Αλλά έδωσα πλήρη μαρτυρία σε Ιουδαίους και Έλληνες σχετικά με τη μετάνοια+ προς τον Θεό και την πίστη στον Κύριό μας Ιησού.+
22 Και τώρα, υποχρεωμένος από το* πνεύμα, ταξιδεύω για την Ιερουσαλήμ, μολονότι δεν ξέρω τι θα μου συμβεί εκεί,
23 παρά μόνο ότι από πόλη σε πόλη το άγιο πνεύμα με βεβαιώνει επανειλημμένα ότι με περιμένουν φυλάκιση και θλίψεις.+
24 Παρ’ όλα αυτά, δεν θεωρώ τη ζωή* μου καθόλου σημαντική* για εμένα, αρκεί να τελειώσω την πορεία μου+ και τη διακονία που έλαβα από τον Κύριο Ιησού, να δώσω πλήρη μαρτυρία για τα καλά νέα της παρ’ αξίαν καλοσύνης του Θεού.
25 »Και τώρα γνωρίζω ότι κανείς από εσάς, ανάμεσα στους οποίους κήρυξα τη Βασιλεία, δεν θα με ξαναδεί.
26 Γι’ αυτό, σας καλώ να πείτε ως μάρτυρες αυτήν εδώ την ημέρα ότι είμαι καθαρός από το αίμα όλων,+
27 γιατί δεν δίστασα να σας πω όλη τη βουλή* του Θεού.+
28 Προσέχετε τον εαυτό σας+ και όλο το ποίμνιο, μέσα στο οποίο το άγιο πνεύμα σάς διόρισε επισκόπους,+ για να ποιμαίνετε την εκκλησία του Θεού+ την οποία αγόρασε με το αίμα του ίδιου του Γιου του.+
29 Γνωρίζω ότι μετά την αναχώρησή μου θα μπουν ανάμεσά σας καταπιεστικοί λύκοι+ και δεν θα μεταχειρίζονται το ποίμνιο με τρυφερότητα,
30 και από εσάς τους ίδιους θα εμφανιστούν άντρες που θα λένε διεστραμμένα πράγματα για να παρασύρουν τους μαθητές πίσω τους.+
31 »Γι’ αυτό, να μένετε άγρυπνοι και να θυμάστε ότι επί τρία χρόνια,+ νύχτα και ημέρα, δεν έπαψα να νουθετώ τον καθέναν σας με δάκρυα.
32 Και τώρα σας εμπιστεύομαι στον Θεό και στον λόγο της παρ’ αξίαν καλοσύνης του, ο οποίος λόγος μπορεί να σας εποικοδομήσει και να σας δώσει την κληρονομιά μεταξύ όλων των αγιασμένων.+
33 Δεν επιθύμησα το ασήμι ή το χρυσάφι ή τα ρούχα κανενός.+
34 Εσείς ξέρετε ότι αυτά τα χέρια κάλυψαν τις ανάγκες τις δικές μου+ και εκείνων που ήταν μαζί μου.
35 Σας έδειξα στο καθετί ότι, εργαζόμενοι σκληρά με αυτόν τον τρόπο,+ πρέπει να βοηθάτε εκείνους που είναι αδύναμοι και ότι πρέπει να θυμάστε τα λόγια του Κυρίου Ιησού, ο οποίος είπε: “Μεγαλύτερη ευτυχία νιώθει κάποιος όταν δίνει+ παρά όταν λαβαίνει”».
36 Και αφού τα είπε αυτά, γονάτισε μαζί με όλους και προσευχήθηκε.
37 Τότε όλοι ξέσπασαν σε γοερά κλάματα και αγκάλιασαν τον Παύλο* και τον φιλούσαν στοργικά,*
38 επειδή πονούσαν πάρα πολύ με αυτό που είχε πει, ότι δεν θα τον ξανάβλεπαν.+ Και τον ξεπροβόδισαν ως το πλοίο.
Υποσημειώσεις
^ Ή αλλιώς «γιατί η ψυχή του είναι μέσα του».
^ Κυριολεκτικά «έσπασε το ψωμί».
^ Ή αλλιώς «για το καλό σας».
^ Ή αλλιώς «δεμένος στο».
^ Ή αλλιώς «την ψυχή».
^ Ή αλλιώς «θεωρώ ότι η ζωή μου δεν έχει καμιά απολύτως αξία».
^ Ή αλλιώς «όλο τον σκοπό».
^ Κυριολεκτικά «έπεσαν στον λαιμό του Παύλου».
^ Ή αλλιώς «τρυφερά».
