Μετά το 4026 Π.Κ.Χ.

«Το φίδι» αμφι­σβητεί το δικαίωμα που έχει ο Ιεχωβά να κυβερνάει καθώς και τον τρόπο διακυβέρνησής του. Ο Ιεχωβά υπόσχεται να φέρει στο προσκήνιο έναν απόγονο, ή αλλιώς «σπέρμα», που τελικά θα συντρίψει το φίδι, τον Σατανά. (Γένεση 3:1-5, 15, υποσημείωση) Παρ’ όλα αυτά, ο Ιεχωβά αφήνει χρόνο για να αυτοκυβερνηθούν οι άνθρωποι υπό την επιρροή του φιδιού.

1943 Π.Κ.Χ.

Ο Ιεχωβά λέει στον Αβραάμ ότι ο υποσχεμένος “απόγονος” θα προέλθει από τους δικούς του απογόνους.—Γένεση 22:18.

Μετά το 1070 Π.Κ.Χ.

Ο Ιεχωβά διαβε­βαιώνει τον βασιλιά Δαβίδ και αργότερα τον γιο του τον Σολομώντα ότι ο υποσχεμένος “απόγονος” θα προέλθει από τη δική τους οικογενειακή γραμμή.—2 Σαμουήλ 7:12, 16· 1 Βασιλέων 9:3-5· Ησαΐας 9:6, 7.

29 Κ.Χ.

Ο Ιεχωβά προσδιορίζει τον Ιησού ως τον υποσχεμένο «απόγονο», τον Κληρονόμο του θρόνου του Δαβίδ.—Γαλάτες 3:16· Λουκάς 1:31-33· 3:21, 22.

 33 Κ.Χ.

Το φίδι, ο Σατανάς, επιφέρει πρόσκαιρα ένα πλήγμα στον υποσχεμένο «απόγονο», θανατώνοντας τον Ιησού. Ο Ιεχωβά ανασταίνει τον Ιησού σε ουράνια ζωή και δέχεται την αξία της τέλειας ζωής του, κάτι που αποτελεί τη βάση για να συγχωρεί αμαρτίες και για να δώσει στους απογόνους του Αδάμ αιώνια ζωή.—Γένεση 3:15· Πράξεις 2:32-36· 1 Κορινθίους 15:21, 22.

Περίπου το 1914 Κ.Χ.

Ο Ιησούς ρίχνει το φίδι, τον Σατανά, στη γη, περιορίζοντάς τον εκεί για λίγο καιρό.—Αποκάλυψη 12:7-9, 12.

Στο μέλλον

Ο Ιησούς φυλακίζει τον Σατανά για 1.000 χρόνια και κατόπιν τον καταστρέφει, συντρίβοντας συμβολικά το κεφάλι του. Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για τη γη και την ανθρωπότητα εκπληρώνεται, το όνομά του απαλλάσσεται από τη μομφή και ο τρόπος διακυβέρνησής του δικαιώνεται.—Αποκάλυψη 20:1-3, 10· 21:3, 4.