Βιβλίο της Γραφής Αριθμός 46—1 Προς Κορινθίους

Συγγραφέας: Παύλος

Τόπος Συγγραφής: Έφεσος

Ολοκλήρωση Συγγραφής: περ. 55 Κ.Χ.

1. Τι είδους πόλη ήταν η Κόρινθος στις μέρες του Παύλου;

 Η ΚΟΡΙΝΘΟΣ ήταν «μια ξακουστή και ακόλαστη πόλη, όπου συναντιούνταν οι φαυλότητες Ανατολής και Δύσης». * Βρισκόταν πάνω στο στενό ισθμό που ένωνε την Πελοπόννησο με την ηπειρωτική Ελλάδα, κι έτσι έλεγχε την κύρια οδό προς την ενδοχώρα. Στις μέρες του αποστόλου Παύλου είχε περίπου 400.000 κατοίκους, και οι μόνες πόλεις που την ξεπερνούσαν σε πληθυσμό ήταν η Ρώμη, η Αλεξάνδρεια και η Αντιόχεια της Συρίας. Στα ανατολικά της βρισκόταν το Αιγαίο Πέλαγος και στα δυτικά της ο Κορινθιακός Κόλπος και το Ιόνιο Πέλαγος. Συνεπώς η Κόρινθος, η πρωτεύουσα της επαρχίας της Αχαΐας, με τα 2 της λιμάνια, τις Κεγχρεές και το Λέχαιο, κατείχε εξαιρετικά στρατηγική θέση από εμπορική άποψη. Αποτελούσε, επίσης, κέντρο ελληνικών σπουδών. Έχει ειπωθεί πως «ο πλούτος της ήταν τόσο φημισμένος, ώστε είχε γίνει παροιμιώδης· το ίδιο αλήθευε για τη φαυλότητα και την ακολασία των κατοίκων της». * Στις ειδωλολατρικές της συνήθειες περιλαμβανόταν και η λατρεία της Αφροδίτης. Η αναζήτηση αισθησιακών ηδονών ήταν παράγωγο της κορινθιακής λατρείας.

2. Πώς ιδρύθηκε η εκκλησία της Κορίνθου, και επομένως τι δεσμό είχε με τον Παύλο;

² Σ’ αυτή την ακμάζουσα, αλλά ηθικώς διεφθαρμένη μητρόπολη του ρωμαϊκού κόσμου, πήγε ο απόστολος Παύλος γύρω στο 50 Κ.Χ. Στη διάρκεια της 18μηνης παραμονής του ιδρύθηκε εκεί μια Χριστιανική εκκλησία. (Πράξ. 18:1-11) Πόση αγάπη έτρεφε ο Παύλος για εκείνους τους πιστούς, στους οποίους αυτός πρώτος μετέδωσε τα καλά νέα για τον Χριστό! Μέσω μιας επιστολής τούς υπενθύμισε τον πνευματικό δεσμό που υπήρχε μεταξύ αυτών και εκείνου, λέγοντας: «Εάν έχητε μυρίους παιδαγωγούς εν Χριστώ, δεν έχετε όμως πολλούς πατέρας· επειδή εγώ σας εγέννησα εν Χριστώ Ιησού δια του ευαγγελίου».—1 Κορ. 4:15.

3. Τι υποκίνησε τον Παύλο να γράψει την πρώτη του επιστολή προς τους Κορινθίους;

³ Το βαθύ ενδιαφέρον για την πνευματική τους ευημερία υποκίνησε τον Παύλο να γράψει την πρώτη του επιστολή προς τους Χριστιανούς της Κορίνθου, στη διάρκεια της τρίτης ιεραποστολικής του περιοδείας. Είχαν περάσει μερικά έτη από τότε που έμεινε στην Κόρινθο. Τώρα ήταν περίπου το 55 Κ.Χ., και ο Παύλος βρισκόταν στην Έφεσο. Προφανώς είχε λάβει μια επιστολή από τη σχετικά νέα εκκλησία της Κορίνθου, στην οποία έπρεπε να απαντήσει. Επιπρόσθετα, ο Παύλος είχε μάθει ανησυχητικά νέα. (7:1· 1:11· 5:1· 11:18) Όλα αυτά του προξένησαν τόση λύπη, ώστε ο απόστολος αναφέρθηκε στην επιστολή με τις ερωτήσεις που του είχαν στείλει οι Κορίνθιοι, μόνο όταν έφτασε στο 1ο εδάφιο του 7ου κεφαλαίου της δικής του επιστολής. Κυρίως λόγω των νέων που είχε μάθει, ο Παύλος αισθάνθηκε την έντονη ανάγκη να γράψει στους συγχριστιανούς του στην Κόρινθο.

4. Τι αποδεικνύει ότι ο Παύλος έγραψε την Πρώτη Προς Κορινθίους από την Έφεσο;

⁴ Αλλά πώς ξέρουμε ότι ο Παύλος έγραψε την Πρώτη Προς Κορινθίους από την Έφεσο; Πρώτα-πρώτα, όταν τελειώνει την επιστολή με χαιρετισμούς, ο απόστολος στέλνει και τους χαιρετισμούς του Ακύλα και της Πρίσκιλλας. (16:19) Τα εδάφια Πράξεις 18:18, 19 δείχνουν ότι αυτοί είχαν μετακομίσει από την Κόρινθο στην Έφεσο. Αφού ο Ακύλας και η Πρίσκιλλα κατοικούσαν εκεί και ο Παύλος τούς περιέλαβε στους τελικούς χαιρετισμούς της Πρώτης Προς Κορινθίους, αυτός θα πρέπει να ήταν στην Έφεσο όταν έγραψε την επιστολή. Ωστόσο, ένα πράγμα που δεν αφήνει καμιά αμφιβολία είναι η δήλωση του Παύλου στο εδάφιο 1 Κορινθίους 16:8: «Θέλω δε μείνει εν Εφέσω έως της πεντηκοστής». Άρα, την Πρώτη Προς Κορινθίους την έγραψε ο Παύλος από την Έφεσο, προφανώς προς τα τέλη της παραμονής του εκεί.

5. Τι τεκμηριώνει την αυθεντικότητα των επιστολών προς τους Κορινθίους;

⁵ Η αυθεντικότητα της Πρώτης Προς Κορινθίους, καθώς και της Δεύτερης Προς Κορινθίους, είναι αδιαμφισβήτητη. Οι πρώτοι Χριστιανοί απέδιδαν αυτές τις επιστολές στον Παύλο και τις αποδέχονταν ως κανονικές· επίσης τις περιλάμβαναν στις συλλογές τους. Μάλιστα λέγεται ότι μια επιστολή—που γράφτηκε στη Ρώμη και στάλθηκε στην Κόρινθο περίπου το 95 Κ.Χ. και η οποία ονομάζεται Πρώτη του Κλήμεντα—αναφέρεται έμμεσα στην Πρώτη Προς Κορινθίους ή παραθέτει απ’ αυτήν τουλάχιστον 6 φορές. Με τρόπο που φανερώνει ότι αναφερόταν στην Πρώτη Προς Κορινθίους, ο συγγραφέας πρότρεψε τους παραλήπτες αυτής της επιστολής να «δείξουν ενδιαφέρον για την επιστολή του ευλογητού Παύλου, του αποστόλου». * Επίσης, από την Πρώτη Προς Κορινθίους παραθέτουν άμεσα ο Ιουστίνος ο Μάρτυρας, ο Αθηναγόρας, ο Ειρηναίος και ο Τερτυλλιανός. Υπάρχουν ισχυρές αποδείξεις του γεγονότος ότι, «την τελευταία δεκαετία του πρώτου αιώνα, συγκροτήθηκε και εκδόθηκε» μια συλλογή με τις επιστολές του Παύλου, στις οποίες  περιλαμβανόταν τόσο η Πρώτη όσο και η Δεύτερη Προς Κορινθίους. *

6. Ποια προβλήματα υπήρχαν στην εκκλησία της Κορίνθου, και για ποιο πράγμα ενδιαφερόταν κυρίως ο Παύλος;

⁶ Η πρώτη επιστολή του Παύλου προς τους Κορινθίους μάς δίνει την ευκαιρία να ρίξουμε μια ματιά στα εσωτερικά της εκκλησίας της Κορίνθου. Εκείνοι οι Χριστιανοί αντιμετώπιζαν προβλήματα και είχαν ερωτήματα που έπρεπε να απαντηθούν. Υπήρχαν φατρίες μέσα στην εκκλησία, επειδή μερικοί ακολουθούσαν ανθρώπους. Είχε ανακύψει μια σκανδαλώδης περίπτωση σεξουαλικής ανηθικότητας. Μερικοί ζούσαν σε σπίτια που ήταν θρησκευτικώς διαιρεμένα. Θα έπρεπε να μείνουν με τους μη Χριστιανούς συντρόφους τους ή να χωρίσουν; Υπήρχε και το θέμα της βρώσης κρέατος που είχε θυσιαστεί στα είδωλα. Έπρεπε να τρώγουν αυτό το κρέας; Οι Κορίνθιοι χρειάζονταν συμβουλές όσον αφορά τη διεξαγωγή των συναθροίσεών τους, περιλαμβανομένου και του εορτασμού του Δείπνου του Κυρίου. Ποια θα έπρεπε να είναι η θέση των γυναικών μέσα στην εκκλησία; Υπήρχαν, επίσης, ανάμεσά τους και άτομα που δεν δέχονταν την ανάσταση. Τα προβλήματα ήταν πολλά. Κυρίως, όμως, ο απόστολος ενδιαφερόταν για την πνευματική αποκατάσταση των Κορινθίων.

7. Με ποια διανοητική στάση θα πρέπει να εξετάσουμε την Πρώτη Προς Κορινθίους, και γιατί;

⁷ Επειδή υπάρχουν και σήμερα συνθήκες παράλληλες με την εσωτερική κατάσταση της εκκλησίας και το εξωτερικό περιβάλλον της αρχαίας Κορίνθου, με την ευημερία και την ακολασία του, απαιτείται να δώσουμε προσοχή στις εξαίρετες συμβουλές που έγραψε ο Παύλος με θεϊκή έμπνευση. Τα λόγια του Παύλου έχουν τόσο μεγάλη σημασία για τις μέρες μας ώστε θα ωφεληθούμε πολύ αν εξετάσουμε, κάνοντας στοχασμούς, την πρώτη επιστολή που έστειλε στους αγαπητούς αδελφούς και αδελφές του της Κορίνθου. Φέρτε, τώρα, στο νου σας το πνεύμα που επικρατούσε εκείνον τον καιρό σ’ εκείνο το μέρος. Κάντε διερευνητικές σκέψεις, όπως πρέπει να έκαναν και οι Κορίνθιοι Χριστιανοί, καθώς θα ανασκοπούμε τα διεισδυτικά, συγκινητικά και θεόπνευστα λόγια που έγραψε ο Παύλος στους ομοπίστους του της αρχαίας Κορίνθου.

ΤΙ ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ

8. (α) Πώς δείχνει ο Παύλος ότι είναι ανόητο να υπάρχει αιρετικό πνεύμα μέσα στην εκκλησία; (β) Όπως καταδεικνύει ο Παύλος, τι είναι αναγκαίο για να κατανοήσει κανείς τα πράγματα του Θεού;

⁸ Ο Παύλος ξεσκεπάζει το αιρετικό πνεύμα και δίνει προτροπές για ενότητα (1:1–4:21). Ο Παύλος εύχεται το καλύτερο για τους Κορινθίους. Αλλά τι λέει για τις φατρίες και τις έριδες που υπάρχουν μεταξύ τους; «Διεμερίσθη ο Χριστός». (1:13) Ο απόστολος χαίρεται που βάφτισε μόνο λίγους Κορινθίους, για να μην μπορούν αυτοί να λέγουν ότι βαφτίστηκαν στο όνομά του. Ο Παύλος κηρύττει τον Χριστό σταυρωμένο. Αυτό είναι σκάνδαλο για τους Ιουδαίους και ‘μωρία για τους Έλληνες [τα έθνη, ΜΝΚ]’. Αλλά ο Θεός έκλεξε ‘τα μωρά και τα ασθενή’ πράγματα του κόσμου για να καταισχύνει τους σοφούς και τους ισχυρούς. Γι’ αυτό ο Παύλος δεν χρησιμοποιεί «υπεροχήν λόγου [εξεζητημένα λόγια, ΜΝΚ]», αλλά αφήνει τους αδελφούς να δουν το πνεύμα και τη δύναμη του Θεού μέσα από τα λόγια του, ώστε να μη θέτουν πίστη στη σοφία των ανθρώπων, αλλά στη δύναμη του Θεού. Εμείς λέμε τα πράγματα που αποκαλύπτει το πνεύμα του Θεού, λέει ο Παύλος, ‘επειδή το πνεύμα ερευνά τα πάντα και τα βαθιά πράγματα του Θεού’. Αυτά τα πράγματα δεν μπορεί να τα κατανοήσει ο φυσικός άνθρωπος· μόνο ο πνευματικός μπορεί να τα κατανοήσει.—2:10.

9. Με ποιο επιχείρημα δείχνει ο Παύλος ότι κανείς δεν πρέπει να καυχιέται σε σχέση με ανθρώπους;

⁹ Εκείνοι ακολουθούν ανθρώπους—μερικοί τον Απολλώ, άλλοι τον Παύλο. Αλλά τι είναι αυτοί; Είναι απλώς υπηρέτες μέσω των οποίων πίστεψαν οι Κορίνθιοι. Εκείνοι που φυτεύουν και ποτίζουν δεν είναι τίποτα, γιατί ‘ο Θεός είναι ο αυξάνων’, κι εκείνοι είναι ‘συνεργάτες’ του. Η δια πυρός δοκιμασία θα αποδείξει τίνων τα έργα είναι ανθεκτικά. Ο Παύλος τούς λέει «Είσθε ναός Θεού», στον οποίον κατοικεί το πνεύμα Του. «Η σοφία του κόσμου τούτου είναι μωρία παρά τω Θεώ». Επομένως, κανείς ας μην καυχιέται σε σχέση με ανθρώπους, γιατί τα πάντα ανήκουν στον Θεό.—3:6, 9, 16, 19.

10. Γιατί είναι άτοπη η καύχηση των Κορινθίων, και ποιες ενέργειες κάνει ο Παύλος για να διορθώσει την κατάσταση;

¹⁰ Ο Παύλος και ο Απολλώς είναι ταπεινοί οικονόμοι των ιερών μυστικών του Θεού, και οι οικονόμοι πρέπει να αποδεικνύονται πιστοί. Ποιοι είναι οι αδελφοί της Κορίνθου για να καυχιούνται, και τι έχουν που δεν το έλαβαν; Έχουν πλουτίσει, έχουν αρχίσει να βασιλεύουν, έχουν γίνει τόσο φρόνιμοι και ισχυροί, ενώ οι απόστολοι, οι οποίοι έχουν γίνει θέατρο και σε αγγέλους και σε ανθρώπους, εξακολουθούν να είναι ‘μωροί και ασθενείς, σκύβαλα πάντων’; Ο Παύλος στέλνει τον Τιμόθεο για να τους βοηθήσει να θυμηθούν τις οδούς του σε σχέση με τον Χριστό και να γίνουν μιμητές του. Αν θέλει ο Ιεχωβά, σύντομα θα πάει εκεί ο ίδιος ο Παύλος και, όχι μόνο θα ακούσει τα λόγια εκείνων που είναι φουσκωμένοι από υπερηφάνεια, αλλά θα δει και τη δύναμή τους.

11. Ποια περίπτωση ανηθικότητας έχει ανακύψει ανάμεσά τους, τι πρέπει να γίνει γι’ αυτήν, και γιατί;

¹¹ Σχετικά με το πώς να διατηρείται η εκκλησία καθαρή (5:1–6:20). Έχει αναφερθεί μια σκανδαλώδης περίπτωση ανηθικότητας ανάμεσα στους Κορινθίους! Ένας άντρας έχει πάρει τη γυναίκα του πατέρα του. Αυτός πρέπει να παραδοθεί στον Σατανά, επειδή λίγο προζύμι φουσκώνει όλο το ζυμάρι. Εκείνοι πρέπει να μη συναναστρέφονται με όποιον ονομάζεται αδελφός αλλά είναι πονηρός.

12. (α) Ποιο επιχείρημα φέρνει ο Παύλος για το ότι οι Κορίνθιοι πηγαίνουν ο ένας τον άλλον στα δικαστήρια; (β) Γιατί λέει ο Παύλος «Φεύγετε την πορνείαν»;

¹² Οι Κορίνθιοι έχουν φτάσει στο σημείο να πηγαίνουν ο ένας τον άλλον στα δικαστήρια! Δεν θα ήταν καλύτερο να ζημιωθούν οι ίδιοι; Αφού αυτοί πρόκειται να κρίνουν τον κόσμο και τους αγγέλους, δεν μπορούν να βρουν κάποιον από ανάμεσά τους για να κρίνει μεταξύ αδελφών; Επιπρόσθετα, θα πρέπει να είναι καθαροί, γιατί οι πόρνοι, οι ειδωλολάτρες και οι όμοιοι δεν θα κληρονομήσουν τη Βασιλεία του Θεού. Τέτοιοι ήταν μερικοί, αλλά τώρα έχουν ‘απολουσθεί και αγιασθεί’. «Φεύγετε την πορνείαν», λέει ο Παύλος. «Διότι ηγοράσθητε δια τιμής· δοξάσατε λοιπόν τον Θεόν δια του σώματός σας».—6:18, 20.

13. (α) Γιατί ο Παύλος συμβουλεύει μερικούς να παντρευτούν; Αλλά, αφού παντρευτούν, τι θα πρέπει να κάνουν; (β) Γιατί το άγαμο άτομο «πράττει καλήτερα»;

 ¹³ Συμβουλές για την αγαμία και το γάμο (7:1-40). Ο Παύλος απαντάει σ’ ένα ερώτημα που σχετίζεται με το γάμο. Λόγω της εξάπλωσης της πορνείας, μπορεί να είναι καλό να παντρεύεται ο άντρας ή η γυναίκα, κι εκείνοι που είναι παντρεμένοι δεν πρέπει να αποστερούν τη συζυγική οφειλή ο ένας από τον άλλον. Οι ανύπαντροι και οι χήρες είναι καλό να μένουν ανύπαντροι, όπως και ο Παύλος· αλλά αν δεν έχουν εγκράτεια, ας παντρευτούν. Αφότου παντρευτούν, θα πρέπει να μένουν μαζί. Ακόμη κι αν ο σύντροφος κάποιου δεν είναι ομόπιστος, ο Χριστιανός δεν θα πρέπει να χωρίσει, γιατί μ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί να σώσει το μη Χριστιανό σύντροφό του. Σχετικά με την περιτομή και τη δουλεία, ο καθένας ας είναι ικανοποιημένος μένοντας στην κατάσταση στην οποία κλήθηκε. Το παντρεμένο άτομο είναι διαιρεμένο, επειδή θέλει να αρέσει στο σύντροφό του, ενώ το άγαμο άτομο μεριμνά μόνο για τα πράγματα του Κυρίου. Εκείνοι που παντρεύονται δεν αμαρτάνουν, αλλά εκείνοι που δεν παντρεύονται ‘πράττουν καλήτερα’.—7:38.

14. Τι λέει ο Παύλος σχετικά με τους ‘θεούς’ και τους ‘κυρίους’, αλλά πότε είναι σοφό να απέχουμε από τροφή που έχει προσφερθεί στα είδωλα;

¹⁴ Να γίνονται όλα για χάρη των καλών νέων (8:1–9:27). Τι έπρεπε να γίνεται με την τροφή που είχε προσφερθεί στα είδωλα; Το είδωλο δεν είναι τίποτα! Υπάρχουν πολλοί «θεοί» και «κύριοι» στον κόσμο, αλλά για τους Χριστιανούς υπάρχει μόνο «είς Θεός ο Πατήρ» και «είς Κύριος Ιησούς Χριστός». (8:5, 6) Εντούτοις, μπορεί κάποιος να προσκόψει αν σε δει να τρως κρέας που έχει θυσιαστεί σ’ ένα είδωλο. Σε τέτοιες περιπτώσεις, συμβουλεύει ο Παύλος, να απέχεις απ’ αυτό για να μη σκανδαλίσεις τον αδελφό σου.

15. Πώς ενεργεί ο Παύλος σε ό,τι αφορά τη διακονία;

¹⁵ Ο Παύλος στερεί πολλά πράγματα από τον εαυτό του, χάρη της διακονίας. Ως απόστολος, έχει το δικαίωμα ‘να ζει εκ του ευαγγελίου’, αλλά δεν το έχει κάνει αυτό. Ωστόσο, είναι ανάγκη να κηρύττει· μάλιστα λέει ‘Ουαί είναι εις εμέ εάν δεν κηρύττω τα καλά νέα’! Γι’ αυτό έχει κάνει τον εαυτό του δούλο σε όλους, έχει γίνει ‘εις πάντας τα πάντα δια να σώση παντί τρόπω τινάς’ και κάνει τα πάντα «δια το ευαγγέλιον». Για να κερδίσει τον αγώνα και το άφθαρτο στεφάνι, καθυποτάσσει το σώμα του ώστε, αφού θα έχει κηρύξει σε άλλους, να μη ‘γίνει ο ίδιος αδόκιμος’.—9:14, 16, 19, 22, 23, 27.

16. (α) Ποια προειδοποίηση πρέπει να λάβουν οι Χριστιανοί από τους προπάτορες; (β) Σχετικά με την ειδωλολατρία, πώς μπορούν οι Χριστιανοί να ‘πράττουν τα πάντα εις δόξαν Θεού’;

¹⁶ Προειδοποίηση για τα κακά πράγματα (10:1-33). Τι αναφέρεται σχετικά με τους προπάτορες; Αυτοί ήταν κάτω από τη νεφέλη και βαφτίστηκαν στον Μωυσή. Οι περισσότεροι δεν ευαρέστησαν τον Θεό και έπεσαν στην έρημο. Γιατί; Επιθύμησαν κακά πράγματα. Οι Χριστιανοί θα πρέπει να το δουν αυτό ως προειδοποίηση και να απέχουν από την ειδωλολατρία και την πορνεία, από το να πειράζουν τον Ιεχωβά, καθώς και από το γογγυσμό. Εκείνος που νομίζει ότι στέκεται πρέπει να προσέχει μην πέσει. Ο πειρασμός θα έρθει, αλλά ο Θεός δεν θα αφήσει τους δούλους του να πειραστούν παραπάνω από τη δύναμή τους· θα φέρει έκβαση ώστε εκείνοι να μπορούν να υποφέρουν τον πειρασμό. «Δια τούτο», γράφει ο Παύλος, «φεύγετε από της ειδωλολατρείας». (10:1, 14) Δεν μπορούμε να μετέχουμε στο τραπέζι του Ιεχωβά και στο τραπέζι των δαιμονίων. Ωστόσο, αν τρως σ’ ένα σπίτι, μη ρωτάς από πού προέρχεται το κρέας. Αν, όμως, κάποιος σε πληροφορήσει ότι το κρέας έχει θυσιαστεί στα είδωλα, μην το τρως λόγω της συνείδησης εκείνου. «Πάντα πράττετε εις δόξαν Θεού», γράφει ο Παύλος.—10:31.

17. (α) Ποια αρχή εκθέτει ο Παύλος σχετικά με το ποιος είναι κεφαλή; (β) Πώς συνδέει το ζήτημα των σχισμάτων στην εκκλησία με την ανάλυση για το Δείπνο του Κυρίου;

¹⁷ Ποιος είναι κεφαλή· το Δείπνο του Κυρίου (11:1-34). «Μιμηταί μου γίνεσθε, καθώς και εγώ του Χριστού», δηλώνει ο Παύλος, και στη συνέχεια εκθέτει τη θεϊκή αρχή για το ποιος είναι κεφαλή: Κεφαλή της γυναίκας είναι ο άντρας, κεφαλή του άντρα είναι ο Χριστός, κεφαλή του Χριστού είναι ο Θεός. Γι’ αυτό, η γυναίκα θα πρέπει να έχει κάποιο σημάδι ‘εξουσίας’ στο κεφάλι της όταν προσεύχεται ή προφητεύει στην εκκλησία. Ο Παύλος δεν μπορεί να επαινέσει τους Κορινθίους, επειδή υπάρχουν σχίσματα μεταξύ τους όταν συναθροίζονται. Εφόσον επικρατεί αυτή η κατάσταση, πώς μπορεί να είναι αρμόζον το ότι συμμετέχουν στο Δείπνο του Κυρίου; Ο Παύλος ανασκοπεί τι συνέβη όταν ο Ιησούς θέσπισε την Ανάμνηση του θανάτου του. Ο καθένας πρέπει να ‘δοκιμάζη εαυτόν [να επιδοκιμάζει τον εαυτό του ύστερα από λεπτομερή εξέταση, ΜΝΚ]’ προτού μετάσχει, για να μη φέρει κατάκριση πάνω του επειδή δεν διέκρινε «το σώμα».—11:1, 10, 29.

18. (α) Μολονότι υπάρχουν ποικιλίες χαρισμάτων και διακονιών, γιατί δεν πρέπει να υπάρχει σχίσμα στο σώμα; (β) Γιατί η αγάπη υπερτερεί;

¹⁸ Πνευματικά χαρίσματα· η αγάπη και πώς να την ακολουθεί κανείς (12:1–14:40). Υπάρχουν «διαιρέσεις [ποικιλίες, ΜΝΚ] χαρισμάτων», αλλά το ίδιο πνεύμα· ποικιλίες διακονιών και «ενεργημάτων [λειτουργιών, ΜΝΚ]», αλλά ο ίδιος Κύριος και ο ίδιος Θεός. Παρόμοια, υπάρχουν πολλά μέλη στο ένα ενωμένο σώμα του Χριστού, και το ένα μέλος έχει την ανάγκη του άλλου, όπως και στο ανθρώπινο σώμα. Ο Θεός έχει θέσει το κάθε μέλος στο σώμα όπως Αυτός θέλησε, και το καθένα έχει να κάνει το έργο του· γι’ αυτό ‘δεν πρέπει να υπάρχει σχίσμα στο σώμα’. (12:25) Εκείνοι που χρησιμοποιούν τα πνευματικά χαρίσματα δεν είναι τίποτα αν δεν έχουν αγάπη. Η αγάπη μακροθυμεί, αγαθοποιεί, δεν φθονεί, δεν επαίρεται. Χαίρεται μόνο με την αλήθεια. «Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει». (13:8) Τα πνευματικά χαρίσματα, όπως η προφητεία και οι γλώσσες, θα καταργηθούν, αλλά η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη παραμένουν. Απ’ αυτά, το μεγαλύτερο είναι η αγάπη.

19. Ποιες συμβουλές δίνει ο Παύλος για την εποικοδόμηση της εκκλησίας και για την εύτακτη διευθέτηση των πραγμάτων;

¹⁹ «Ακολουθείτε την αγάπην», παροτρύνει ο Παύλος. Τα πνευματικά χαρίσματα πρέπει να χρησιμοποιούνται με αγάπη για την εποικοδόμηση της εκκλησίας. Γι’ αυτόν το λόγο, η προφητεία είναι προτιμότερη από τη γλωσσολαλιά. Είναι καλύτερο να πει κανείς πέντε λόγια κατανοητά για να διδάξει τους άλλους, παρά δέκα χιλιάδες σε άγνωστη γλώσσα. Οι γλώσσες αποτελούν σημάδι για τους απίστους, αλλά η προφητεία είναι για τους πιστούς. Αυτοί δεν θα πρέπει να  είναι «νήπια» ως προς την κατανόηση αυτών των ζητημάτων. Όσο για τις γυναίκες, θα πρέπει να παραμένουν υποταγμένες μέσα στην εκκλησία. «Πάντα ας γίνωνται ευσχημόνως και κατά τάξιν».—14:1, 20, 40.

20. (α) Ποιες αποδείξεις δίνει ο Παύλος για την ανάσταση του Χριστού; (β) Με ποια σειρά γίνεται η ανάσταση, και ποιοι εχθροί πρέπει να καθυποταχθούν;

²⁰ Η βεβαιότητα της ελπίδας για ανάσταση (15:1–16:24). Ο αναστημένος Χριστός εμφανίστηκε στον Κηφά, στους 12, σε 500 και πλέον αδελφούς ταυτόχρονα, στον Ιάκωβο, σε όλους τους αποστόλους και, τελευταίο απ’ όλους, στον Παύλο. ‘Αν ο Χριστός δεν αναστήθηκε’, γράφει ο Παύλος, ‘μάταιο είναι το κήρυγμά μας, μάταια και η πίστη μας’. (15:14) Ο καθένας ανασταίνεται κατά τη δική του σειρά, ο Χριστός είναι η απαρχή και κατόπιν, στη διάρκεια της παρουσίας του, όσοι ανήκουν σ’ αυτόν. Τελικά, αυτός παραδίδει τη Βασιλεία στον Πατέρα του, αφού πρώτα έχουν τεθεί οι εχθροί του κάτω από τα πόδια του. Καταργείται ακόμη και ο θάνατος, ο τελευταίος εχθρός. Τι όφελος έχει ο Παύλος να αντιμετωπίζει συνεχώς θανάσιμους κινδύνους, αν δεν υπάρχει ανάσταση;

21. (α) Πώς ανασταίνονται εκείνοι που θα κληρονομήσουν τη Βασιλεία του Θεού; (β) Ποιο ιερό μυστικό αποκαλύπτει ο Παύλος, και τι λέει σχετικά με τη νίκη επί του θανάτου;

²¹ Αλλά πώς θα αναστηθούν οι νεκροί; Για να αναπτυχθεί το σώμα ενός φυτού, ο σπαρμένος σπόρος πρέπει να πεθάνει. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με την ανάσταση των νεκρών. «Σπείρεται σώμα ζωικόν, ανίσταται σώμα πνευματικόν. . . . Σαρξ και αίμα βασιλείαν Θεού δεν δύνανται να κληρονομήσωσιν». (15:44, 50) Ο Παύλος λέει ένα ιερό μυστικό: Δεν θα κοιμηθούν τον ύπνο του θανάτου όλοι, αλλά στη διάρκεια της τελευταίας σάλπιγγας, θα υποστούν μια αλλαγή εν ριπή οφθαλμού. Όταν αυτό το φθαρτό ντυθεί αφθαρσία, ο θάνατος θα καταποθεί για πάντα. «Πού, θάνατε, το κέντρον σου; Πού, άδη, η νίκη σου;» Ο Παύλος αναφωνεί μέσα από την καρδιά του: «Αλλά χάρις εις τον Θεόν, όστις δίδει εις ημάς την νίκην δια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού»!—15:55, 57.

22. Ποιες τελικές συμβουλές και προτροπές δίνει ο Παύλος;

²² Τελειώνοντας, ο Παύλος δίνει συμβουλές σχετικά με την ευταξία στη συλλογή των συνεισφορών οι οποίες θα σταλούν στην Ιερουσαλήμ για να βοηθηθούν οι αδελφοί που έχουν ανάγκη. Μιλάει για την επικείμενη επίσκεψή του μέσω Μακεδονίας και αναφέρει ότι είναι πιθανό να τους επισκεφθεί ο Τιμόθεος και ο Απολλώς. «Αγρυπνείτε», προτρέπει ο Παύλος. «Στέκεσθε εν τη πίστει, ανδρίζεσθε, ενδυναμούσθε. Πάντα τα έργα υμών ας γίνωνται εν αγάπη». (16:13, 14) Ο Παύλος μεταβιβάζει τους χαιρετισμούς από τις εκκλησίες της Ασίας και γράφει, κατόπιν, έναν τελικό χαιρετισμό με το ίδιο του το χέρι, στέλνοντας την αγάπη του.

ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΩΦΕΛΙΜΟ

23. (α) Πώς δείχνει με παραδείγματα ο Παύλος τις καταστροφικές συνέπειες των εσφαλμένων επιθυμιών και της υπερβολικής αυτοπεποίθησης; (β) Σε ποια αυθεντία αναφέρεται ο Παύλος όταν δίνει συμβουλές για το Δείπνο του Κυρίου και για το ποιες τροφές είναι ορθό να τρώει κανείς;

²³ Αυτή η επιστολή του αποστόλου Παύλου είναι εξαιρετικά ωφέλιμη, επειδή διευρύνει την κατανόησή μας για τις Εβραϊκές Γραφές, από τις οποίες κάνει πολλές παραθέσεις. Στο 10ο κεφάλαιο, ο Παύλος τονίζει ότι οι Ισραηλίτες υπό τον Μωυσή ήπιαν από μια πνευματική πέτρα, η οποία σήμαινε τον Χριστό. (1 Κορ. 10:4· Αριθ. 20:11) Παρακάτω, αναφέρεται στις καταστροφικές συνέπειες που έχει η επιθυμία για κακά πράγματα, δίνοντας ως παράδειγμα τους Ισραηλίτες υπό τον Μωυσή, και προσθέτει: «Ταύτα δε πάντα εγίνοντο εις εκείνους παραδείγματα, και εγράφησαν προς νουθεσίαν ημών, εις τους οποίους τα τέλη των αιώνων έφθασαν». Ποτέ ας μην έχουμε υπερβολική αυτοπεποίθηση, νομίζοντας ότι δεν μπορούμε να πέσουμε! (1 Κορ. 10:11, 12· Αριθ. 14:2· 21:5· 25:9) Και πάλι ο Παύλος δίνει ένα παράδειγμα από το Νόμο. Αναφέρεται στις ‘ειρηνικές προσφορές [προσφορές κοινωνίας, ΜΝΚ]’ που γίνονταν στον Ισραήλ, για να δείξει ότι εκείνοι που μετέχουν στο Δείπνο του Κυρίου θα πρέπει να μετέχουν άξια στο τραπέζι του Ιεχωβά. Κατόπιν, για να υποστηρίξει το επιχείρημά του, ότι είναι ορθό να τρώει κανείς οτιδήποτε πωλείται στο κρεοπωλείο, παραθέτει το εδάφιο Ψαλμός 24:1, λέγοντας: ‘Του Ιεχωβά είναι η γη και το πλήρωμα αυτής’.—1 Κορ. 10:18, 21, 26· Έξοδ. 32:6· Λευιτ. 7:11-15.

24. Ποιες άλλες αναφορές κάνει ο Παύλος στις Εβραϊκές Γραφές για να υποστηρίξει τα επιχειρήματά του;

²⁴ Δείχνοντας την ανωτερότητα των πραγμάτων «τα οποία ο Θεός ητοίμασεν εις τους αγαπώντας αυτόν» και τη ματαιότητα ‘των διαλογισμών των σοφών’ αυτού του κόσμου, ο Παύλος προστρέχει και πάλι στις Εβραϊκές Γραφές. (1 Κορ. 2:9· 3:20· Ησ. 64:4· Ψαλμ. 94:11) Ως αυθεντία για τις οδηγίες που καταγράφει στο 5ο κεφάλαιο σχετικά με την αποκοπή του παραβάτη, παραθέτει το νόμο του Ιεχωβά ο οποίος λέει: «Θέλεις εκβάλει το κακόν εκ μέσου σου». (Δευτ. 17:7) Εξετάζοντας το δικαίωμα που έχει να ζει από τη διακονία, ο Παύλος αναφέρεται και πάλι στο Νόμο του Μωυσή, ο οποίος έλεγε ότι δεν έπρεπε να φράζουν το στόμα των ζώων που εργάζονταν, κι έτσι αυτά να μην μπορούν να φάνε, καθώς και ότι οι Λευίτες που υπηρετούσαν στο ναό έπρεπε να παίρνουν το μερίδιό τους από το θυσιαστήριο.—1 Κορ. 9:8-14· Δευτ. 25:4· 18:1.

25. Ποια είναι μερικά από τα εξέχοντα σημεία της Πρώτης Προς Κορινθίους, που μας ωφελούν παρέχοντάς μας καθοδηγία;

²⁵ Πόσο ωφεληθήκαμε λαβαίνοντας πνευματική καθοδηγία από την πρώτη επιστολή του Παύλου προς τους Χριστιανούς της Κορίνθου! Κάντε στοχασμούς σχετικά με τις συμβουλές που δόθηκαν και έλεγαν να μην έχουμε σχίσματα και να μην ακολουθούμε ανθρώπους. (Κεφάλαια 1-4) Θυμηθείτε την περίπτωση ανηθικότητας και το πώς τόνισε ο Παύλος την ανάγκη για αρετή και καθαρότητα μέσα στην εκκλησία. (Κεφάλαια 5, 6) Αναλογιστείτε τις θεόπνευστες συμβουλές που δίνονται για την αγαμία, το γάμο και το χωρισμό. (Κεφάλαιο 7) Σκεφτείτε την ανάλυση την οποία κάνει ο απόστολος για το ζήτημα των τροφών που έχουν προσφερθεί στα είδωλα, καθώς και το πόσο δυναμικά παρουσιάζεται ότι είναι απαραίτητο να προσέχουμε να μη σκανδαλίσουμε άλλους και να μην πέσουμε στην ειδωλολατρία. (Κεφάλαια 8-10) Οι νουθεσίες σχετικά με την κατάλληλη υποταγή, η εξέταση του ζητήματος των πνευματικών χαρισμάτων, εκείνη η πρακτικότατη ανάλυση σχετικά με την υπεροχή της διαρκούς και άφθαρτης ποιότητας της αγάπης—όλα αυτά ήταν ανάμεσα στα πράγματα που  ανασκοπήσαμε. Και πόσο ωραία τονίζει ο απόστολος την ανάγκη για ευταξία στις Χριστιανικές συναθροίσεις! (Κεφάλαια 11-14) Πόσο θαυμάσια είναι τα όσα έγραψε με θεϊκή έμπνευση για να υπερασπιστεί την ανάσταση! (Κεφάλαιο 15) Όλα αυτά, κι ακόμη περισσότερα, πέρασαν μπροστά από τα μάτια του νου μας—και είναι όλα τόσο πολύτιμα για τους Χριστιανούς στις μέρες μας!

26. (α) Ποιο έργο, που είχε προειπωθεί από παλιά, επιτελεί ο αναστημένος Χριστός όταν κυβερνάει ως Βασιλιάς; (β) Με βάση την ελπίδα της ανάστασης, ποια δυναμική ενθάρρυνση δίνει ο Παύλος;

²⁶ Αυτή η επιστολή αυξάνει κατά πολύ την κατανόηση που έχουμε για το ένδοξο θέμα της Αγίας Γραφής, δηλαδή τη Βασιλεία του Θεού. Δίνει την έντονη προειδοποίηση ότι οι άδικοι δεν θα μπουν στη Βασιλεία, και κατονομάζει πολλά από τα φαύλα πράγματα που θα έκαναν ένα άτομο ακατάλληλο για τη Βασιλεία. (1 Κορ. 6:9, 10) Αλλά το πιο σπουδαίο είναι ότι εξηγεί τη σχέση που υπάρχει ανάμεσα στην ανάσταση και στη Βασιλεία του Θεού. Δείχνει ότι ο Χριστός, ο οποίος είναι η «απαρχή» της ανάστασης, «πρέπει να βασιλεύη εωσού [ο Θεός] θέση πάντας τους εχθρούς υπό τους πόδας αυτού». Κατόπιν, όταν θα έχει καθυποτάξει όλους τους εχθρούς, περιλαμβανομένου και του θανάτου, θα «παραδώση την βασιλείαν εις τον Θεόν και Πατέρα, . . . δια να ήναι ο Θεός τα πάντα εν πάσιν». Τελικά, για να εκπληρωθεί η υπόσχεση σχετικά με τη Βασιλεία η οποία δόθηκε στην Εδέμ, ο Χριστός, μαζί με τους αναστημένους πνευματικούς αδελφούς του, συντρίβει ολοκληρωτικά το κεφάλι του Φιδιού. Είναι στ’ αλήθεια μεγαλειώδης η προοπτική της ανάστασης που έχουν εκείνοι οι οποίοι πρόκειται να λάβουν αφθαρσία μαζί με τον Χριστό Ιησού στην ουράνια Βασιλεία. Η ελπίδα της ανάστασης αποτελεί τη βάση για την προτροπή που δίνει ο Παύλος: «Ώστε, αδελφοί μου αγαπητοί, γίνεσθε στερεοί, αμετακίνητοι, περισσεύοντες πάντοτε εις το έργον του Κυρίου, γινώσκοντες ότι ο κόπος σας δεν είναι μάταιος εν Κυρίω».—1 Κορ. 15:20-28, 58· Γέν. 3:15· Ρωμ. 16:20.

[Υποσημειώσεις]

[Ερωτήσεις Μελέτης]