Βιβλίο της Γραφής Αριθμός 47—2 Προς Κορινθίους
Βιβλίο της Γραφής Αριθμός 47—2 Προς Κορινθίους
Συγγραφέας: Παύλος
Τόπος Συγγραφής: Μακεδονία
Ολοκλήρωση Συγγραφής: περ. 55 Κ.Χ.
1, 2. (α) Τι έκανε τον Παύλο να γράψει τη δεύτερη επιστολή του προς τους Κορινθίους; (β) Από πού έγραψε ο Παύλος, και για ποια ζητήματα ανησυχούσε;
ΠΡΕΠΕΙ να ήταν τέλη καλοκαιριού ή αρχές φθινοπώρου του 55 Κ.Χ. Υπήρχαν ακόμη μερικά ζητήματα στη Χριστιανική εκκλησία της Κορίνθου που ανησυχούσαν τον απόστολο Παύλο. Δεν είχαν περάσει πολλοί μήνες από τότε που είχε γράψει την πρώτη του επιστολή προς τους Κορινθίους. Στο μεταξύ, είχε σταλθεί στην Κόρινθο ο Τίτος για να βοηθήσει στη συλλογή συνεισφορών που γινόταν εκεί για τους αγίους της Ιουδαίας, ίσως δε και για να δει την αντίδραση των Κορινθίων στην πρώτη επιστολή. (2 Κορ. 8:1-6· 2:13) Πώς την είχαν δεχτεί; Πόσο ανακουφίστηκε ο Παύλος όταν έμαθε ότι η επιστολή τούς είχε κάνει να λυπηθούν και να μετανοήσουν! Ο Τίτος είχε επιστρέψει στον Παύλο, στη Μακεδονία, φέρνοντάς του αυτή την ευχάριστη είδηση, και τώρα η καρδιά του αποστόλου ξεχείλιζε από αγάπη για τους αγαπητούς ομοπίστους που είχε στην Κόρινθο.—7:5-7· 6:11.
2 Γι’ αυτό ο Παύλος ξανάγραψε στους Κορινθίους. Αυτή η ενθαρρυντική και δυναμική δεύτερη επιστολή γράφτηκε από τη Μακεδονία και στάλθηκε, προφανώς, με τον Τίτο. (9:2, 4· 8:16-18, 22-24) Ένα από τα ζητήματα που απασχολούσαν τον Παύλο και τον έκαναν να γράψει ήταν το γεγονός ότι υπήρχαν ανάμεσα στους Κορινθίους ‘πρώτιστοι [υπερεξέχοντες, ΜΝΚ] απόστολοι’, τους οποίους περιγράφει και ως ‘ψευδαποστόλους, εργάτες δόλιους’. (11:5, 13, 14) Η πνευματική ευημερία τής σχετικά νέας εκκλησίας βρισκόταν σε κίνδυνο, και η εξουσία του Παύλου ως αποστόλου υφίστατο επίθεση. Γι’ αυτό, η δεύτερη επιστολή που έστειλε ο Παύλος στην Κόρινθο κάλυψε μια μεγάλη ανάγκη.
3, 4. (α) Ποιες επισκέψεις έκανε ο Παύλος στην Κόρινθο; (β) Πώς ωφελεί εμάς σήμερα η Δεύτερη Προς Κορινθίους;
3 Μπορούμε να παρατηρήσουμε τα λόγια του Παύλου: «Τρίτην φοράν είμαι έτοιμος να έλθω προς εσάς». (2 Κορ. 12:14· 13:1) Ο Παύλος είχε προγραμματίσει να τους επισκεφθεί δεύτερη φορά όταν έγραψε την πρώτη του επιστολή, αλλά, μολονότι ετοιμάστηκε, εκείνη η ‘δεύτερη χαρά’ δεν πραγματοποιήθηκε. (1 Κορ. 16:5· 2 Κορ. 1:15) Στην πραγματικότητα, λοιπόν, ο Παύλος είχε πάει εκεί μόνο μια φορά, για 18 μήνες στη διάρκεια των ετών 50-52 Κ.Χ., όταν ιδρύθηκε η Χριστιανική εκκλησία στην Κόρινθο. (Πράξ. 18:1-18) Εντούτοις, ο Παύλος κατάφερε να υλοποιήσει την επιθυμία που είχε να ξαναεπισκεφθεί την Κόρινθο. Όταν έμεινε 3 μήνες στην Ελλάδα, προφανώς το 56 Κ.Χ., πέρασε μέρος τουλάχιστον αυτής της περιόδου στην Κόρινθο, και από εκεί έγραψε την επιστολή του προς τους Ρωμαίους.—Ρωμ. 16:1, 23· 1 Κορ. 1:14.
4 Η Δεύτερη Προς Κορινθίους, μαζί με την Πρώτη Προς Κορινθίους και τις άλλες επιστολές του Παύλου, θεωρούνταν ανέκαθεν αυθεντικό μέρος του Βιβλικού κανόνα. Και πάλι έχουμε τη δυνατότητα να ρίξουμε μια ματιά στα εσωτερικά της εκκλησίας της Κορίνθου και να ωφεληθούμε από τα θεόπνευστα λόγια του Παύλου που ειπώθηκαν για να νουθετήσουν εκείνους, καθώς κι εμάς.
ΤΙ ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ
5. (α) Τι γράφει ο Παύλος σχετικά με την παρηγοριά; (β) Τι έχει γίνει μέσω του Χριστού, πράγμα που παρέχει περαιτέρω σιγουριά;
5 Βοήθεια από τον ‘Θεό κάθε παρηγοριάς’ (1:1–2:11). Ο Παύλος αναφέρει και τον Τιμόθεο στον αρχικό χαιρετισμό. «Ευλογητός», λέει ο Παύλος, είναι «ο Πατήρ των οικτιρμών και Θεός πάσης παρηγορίας, ο παρηγορών ημάς εν πάση τη θλίψει ημών», για να μπορούμε κι εμείς στη συνέχεια να παρηγορούμε άλλους. Μολονότι ο Παύλος και οι σύντροφοί του αντιμετώπισαν τρομερή πίεση και κινδύνευσε η ζωή τους, ο Θεός τούς ελευθέρωσε. Οι Κορίνθιοι μπορούν να βοηθήσουν κι αυτοί, προσευχόμενοι για εκείνους. Ο Παύλος τούς γράφει έχοντας πεποίθηση για την ειλικρίνειά του και για την παρ’ αξία καλοσύνη του Θεού. Οι υποσχέσεις του Θεού έχουν γίνει «ναι» μέσω του Ιησού, και Εκείνος έχει χρίσει αυτούς που ανήκουν στον Χριστό και τους έχει δώσει «τον αρραβώνα του Πνεύματος [την εγγύηση αυτού που πρόκειται να έρθει, δηλαδή το πνεύμα, ΜΝΚ]» στην καρδιά τους.—1:3, 4, 20, 22.
6. Τι συμβουλεύει ο Παύλος ότι πρέπει να γίνει για τον αποκομμένο παραβάτη που τώρα έχει μετανοήσει;
6 Φαίνεται ότι ο άντρας για τον οποίο μιλούσε ο Παύλος στο 5ο κεφάλαιο της πρώτης του επιστολής αποβλήθηκε από την εκκλησία. Μετανόησε και τώρα δείχνει λύπη. Ο Παύλος, λοιπόν, λέει στους Κορινθίους να δείξουν γνήσια συγχωρητικότητα και να διαβεβαιώσουν τον μετανοημένο για την αγάπη τους.
7. Πώς παρουσιάζει ο Παύλος τον εαυτό του και τους Κορινθίους, και ποια διαβεβαίωση δίνει;
7 Ικανοί διάκονοι της νέας διαθήκης (2:12–6:10). Ο Παύλος παρουσιάζει τον εαυτό του και τους Χριστιανούς της Κορίνθου ως άτομα που βρίσκονται σε θριαμβευτική πομπή μαζί με τον Χριστό. (Οι Κορίνθιοι ήταν εξοικειωμένοι με την οσμή του ευωδιαστού θυμιάματος που καιγόταν στους δρόμους στους οποίους παρέλαυναν τα νικηφόρα στρατεύματα εκείνη την εποχή.) Υπάρχει χτυπητή αντίθεση μεταξύ της ‘οσμής’ που αποτελεί ο Χριστιανός για εκείνους που σώζονται και της ‘οσμής’ που αποτελεί για εκείνους που χάνονται. «Ημείς . . . δεν καπηλεύομεν τον λόγον του Θεού», διαβεβαιώνει ο Παύλος.—2:16, 17.
8. (α) Τι διαπιστευτήρια έχουν ο Παύλος και οι συνεργάτες του ως διάκονοι; (β) Πώς είναι ανώτερη η διακονία της νέας διαθήκης;
8 Ο Παύλος και οι συνεργάτες του δεν χρειάζονται έγγραφα, συστατικές επιστολές, προς ή από τους Κορινθίους. Οι Κορίνθιοι πιστοί αποτελούν οι ίδιοι συστατικές επιστολές, γραμμένες «δια της διακονίας ημών» και χαραγμένες, όχι σε λίθινες πλάκες, αλλά σε ‘σάρκινες πλάκες της καρδιάς’, δηλώνει ο Παύλος. Ο Θεός έχει κάνει ικανούς τους διακόνους της νέας διαθήκης. Ο γραπτός κώδικας έφερνε το θάνατο, είχε δόξα που θα έσβηνε και ήταν προσωρινός. Η ‘διακονία [χορήγηση, ΜΝΚ]’ του πνεύματος, όμως, οδηγεί στη ζωή, είναι διαρκής και έχει πολύ μεγάλη δόξα. «Όταν αναγινώσκηται ο Μωυσής», ένα κάλυμμα βρίσκεται πάνω στην καρδιά των γιων Ισραήλ, αλλά όταν εκείνοι επιστρέφουν στον Ιεχωβά, το κάλυμμα αφαιρείται και εκείνοι ‘μεταμορφώνονται εις την αυτήν εικόνα από δόξης εις δόξαν’.—3:3, 15, 18.
9. Πώς περιγράφει ο Παύλος το θησαυρό, δηλαδή τη διακονία;
9 Στη συνέχεια ο Παύλος λέει: ‘Έχουμε αυτή τη διακονία, επειδή ελεηθήκαμε. Απαρνηθήκαμε τα κρυφά πράγματα και δεν νοθεύουμε το λόγο του Θεού, αλλά με τη φανέρωση της αλήθειας συστήνουμε τον εαυτό μας. Αν το άγγελμα των καλών νέων είναι καλυμμένο, αυτό συμβαίνει επειδή ο θεός αυτού του κόσμου τύφλωσε το νου των απίστων. Στην καρδιά μας, όμως, έχει λάμψει ο φωτισμός της ένδοξης γνώσης του Θεού μέσω του προσώπου του Χριστού. Πόσο μεγάλος είναι αυτός ο θησαυρός που έχουμε! Είναι σε οστράκινα σκεύη, ώστε να είναι η υπερβολή της δύναμης [η δύναμη που είναι πέρα από τη φυσιολογική, ΜΝΚ] από τον Θεό. Υπό διωγμό και ένταση, ναι, ακόμη και μπροστά στον ίδιο το θάνατο, εμείς έχουμε πίστη και δεν αποκάμνουμε, γιατί η προσωρινή θλίψη εργάζεται για εμάς δόξα που έχει όλο και πιο έξοχο βάρος και είναι αιώνια. Γι’ αυτό, ας ενατενίζουμε τα μη βλεπόμενα’.—4:1-18.
10. (α) Τι λέει ο Παύλος όσον αφορά εκείνους που βρίσκονται σε ενότητα με τον Χριστό; (β) Πώς συστήνει τον εαυτό του ο Παύλος ως διάκονο του Θεού;
10 ‘Γνωρίζουμε’, γράφει ο Παύλος, ‘ότι η επίγεια οικία μας θα δώσει τη θέση της σε μια αιώνια στον ουρανό. Στο μεταξύ προχωρούμε με πίστη και μεγάλο θάρρος. Μολονότι δεν είμαστε μαζί με τον Χριστό, επιζητούμε να τον ευαρεστούμε’. (5:1, 7-9) Εκείνοι που βρίσκονται σε ενότητα με τον Χριστό είναι «νέον κτίσμα [νέα δημιουργία, ΜΝΚ]» και έχουν μια διακονία «διαλλαγής [συμφιλίωσης, ΜΝΚ]». Είναι ‘πρέσβεις υπέρ του Χριστού’. (5:17, 20) Με κάθε τρόπο, ο Παύλος συστήνει τον εαυτό του ως διάκονο του Θεού. Πώς; ‘Με υπομονή πολλή, με θλίψεις, με ραβδισμούς, με κόπους, με νύχτες αγρύπνιας, με καθαρότητα, με γνώση, με μακροθυμία, με χρηστότητα, με άγιο πνεύμα, με αγάπη ανυπόκριτη, με λόγια αλήθειας, με δύναμη Θεού, ως φτωχός αλλά πλουτίζοντας πολλούς, ως άτομο που δεν έχει τίποτα κι όμως κατέχει τα πάντα’.—6:4-10.
11. Ποια συμβουλή και ποια προειδοποίηση δίνει ο Παύλος;
11 «Εκπληρούντες αγιωσύνην εν φόβω Θεού» (6:11–7:16). Ο Παύλος λέει στους Κορινθίους: ‘Η καρδιά μας πλατύνθηκε για να σας δεχτεί’. Κι εκείνοι, επίσης, έπρεπε να πλατύνουν ‘τα σπλάχνα τους’. Αλλά στη συνέχεια δίνεται μια προειδοποίηση! «Μη ομοζυγείτε με τους απίστους». (6:11, 14) Τι ‘κοινωνία’ έχει το φως με το σκοτάδι ή ο Χριστός με τον Βελίαλ; Ως ναός ενός ζωντανού Θεού, αυτοί πρέπει να αποχωριστούν και να μην ξαναγγίξουν τίποτα ακάθαρτο. Λέει ο Παύλος: «Ας καθαρίσωμεν εαυτούς από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος, εκπληρούντες αγιωσύνην εν φόβω Θεού».—7:1.
12. Γιατί χάρηκε ο Παύλος με τις ειδήσεις από την Κόρινθο;
12 Ο Παύλος δηλώνει περαιτέρω: «Είμαι πλήρης παρηγορίας, έχω υπερπερισσεύουσαν την χαράν εις όλην την θλίψιν ημών». (7:4) Γιατί; Όχι μόνο λόγω της παρουσίας του Τίτου, αλλά και λόγω των καλών ειδήσεων από την Κόρινθο, ειδήσεων σχετικά με τη λαχτάρα, το θρήνο και το ζήλο τους για τον Παύλο. Αυτός καταλαβαίνει ότι η πρώτη του επιστολή έφερε προσωρινή λύπη, αλλά χαίρεται επειδή οι Κορίνθιοι ένιωσαν λύπη που τους οδήγησε σε μετάνοια για σωτηρία. Τους επαινεί επειδή συνεργάστηκαν με τον Τίτο.
13. (α) Ποια παραδείγματα γενναιοδωρίας παραθέτει ο Παύλος; (β) Ποιες αρχές εξετάζει ο Παύλος σχετικά με τις προσφορές;
13 Η γενναιοδωρία θα ανταμειφθεί (8:1–9:15). Σχετικά με τις συνεισφορές για τους «αγίους» που τις είχαν ανάγκη, ο Παύλος αναφέρει το παράδειγμα των Μακεδόνων οι οποίοι, παρά τη μεγάλη τους φτώχεια, έδειξαν γενναιοδωρία που ξεπερνούσε τις δυνατότητές τους· και τώρα αναμένει να προσφέρουν με παρόμοιο τρόπο και οι Κορίνθιοι, εκδηλώνοντας έτσι τη γνησιότητα της αγάπης τους για τον Κύριο Ιησού Χριστό, ο οποίος έγινε φτωχός για να πλουτίσουν εκείνοι. Αν προσφέρουν ανάλογα με τις δυνατότητές τους το αποτέλεσμα θα είναι να υπάρξει ισότητα, ώστε όποιος έχει πολύ να μην έχει πάρα πολύ, και εκείνος που έχει λίγο να μην έχει πάρα πολύ λίγο. Ο Τίτος και άλλοι αποστέλλονται στην Κόρινθο για να φροντίσουν γι’ αυτή τη δωρεά. Ο Παύλος καυχιέται για τη γενναιοδωρία και την προθυμία των Κορινθίων, και δεν θέλει να ντροπιαστούν αποτυχαίνοντας να ολοκληρώσουν αυτή τη δωρεά. Ναι, «ο σπείρων με αφθονίαν και με αφθονίαν θέλει θερίσει». Ας γίνεται αυτό από καρδιάς, γιατί «τον ιλαρόν δότην αγαπά ο Θεός». Αυτός είναι, επίσης, ικανός να τους δώσει άφθονη την παρ’ αξία καλοσύνη του και να τους πλουτίσει για κάθε γενναιοδωρία. «Χάρις δε εις τον Θεόν δια την ανεκδιήγητον αυτού δωρεάν».—9:1, 6, 7, 15.
14. Ποια επιχειρήματα φέρνει ο Παύλος για να υποστηρίξει το γεγονός ότι είναι απόστολος;
14 Ο Παύλος υπερασπίζεται το γεγονός ότι είναι απόστολος (10:1–13:14). Ο Παύλος παραδέχεται ότι είναι ταπεινός στην εμφάνιση. Αλλά οι Χριστιανοί δεν πολεμούν κατά σάρκα· τα όπλα τους είναι πνευματικά, «δυνατά συν Θεώ» για την καθαίρεση λογισμών αντίθετων με τη γνώση του Θεού. (10:4) Μερικοί, επειδή βλέπουν τα πράγματα «κατά πρόσωπον [σύμφωνα με την επιφανειακή τους αξία, ΜΝΚ]», λέγουν ότι οι επιστολές του αποστόλου είναι βαρυσήμαντες, αλλά ο λόγος του είναι άξιος περιφρόνησης. Ας γνωρίζουν αυτοί ότι οι ενέργειες του Παύλου θα είναι ίδιες ακριβώς με τα λόγια που περιέχουν οι επιστολές του. Οι Κορίνθιοι θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι ο Παύλος δεν καυχιέται για τα επιτεύγματά του στον «κανόνα [τομέα, ΜΝΚ]» κάποιου άλλου. Αυτός ο ίδιος τους έχει μεταδώσει τα καλά νέα. Επιπλέον, αν είναι να καυχιέται κανείς, ας καυχιέται σε σχέση με τον Ιεχωβά.
15. (α) Ποια παραδείγματα αναφέρει ο Παύλος μιλώντας κατά των ψευδαποστόλων; (β) Ποιο είναι το ιστορικό του ίδιου του Παύλου;
15 Ο Παύλος συναισθάνεται την ευθύνη που έχει να παρουσιάσει στον Χριστό την εκκλησία της Κορίνθου σαν αγνή παρθένα. Όπως η Εύα εξαπατήθηκε από την πανουργία του Φιδιού, υπάρχει κίνδυνος να διαφθαρεί ο νους τους. Γι’ αυτό, ο Παύλος μιλάει με δυναμικότητα κατά των ‘υπερεξεχόντων αποστόλων’ που υπήρχαν στην εκκλησία της Κορίνθου. (11:5, ΜΝΚ) Αυτοί είναι ψευδαπόστολοι. Ο ίδιος ο Σατανάς μετασχηματίζεται σε άγγελο φωτός, άρα δεν είναι άξιο απορίας που το ίδιο κάνουν και οι διάκονοί του. Αλλά, ως διάκονοι του Χριστού, πώς συγκρίνονται εκείνοι με το ιστορικό του Παύλου; Αυτός έχει υπομείνει πολλά: φυλακίσεις, ξυλοδαρμούς, τρία ναυάγια, πολλούς κινδύνους, συχνή έλλειψη ύπνου και τροφής. Ωστόσο, παρ’ όλα αυτά, ποτέ δεν έπαψε να σκέφτεται τις ανάγκες των εκκλησιών και πάντοτε φλεγόταν όταν σκανδαλιζόταν κάποιος.
16. (α) Για ποιο πράγμα θα μπορούσε να καυχιέται ο Παύλος, αλλά γιατί προτιμάει να μιλάει για τις αδυναμίες του; (β) Πώς έδωσε ο Παύλος αποδείξεις για το γεγονός ότι είναι απόστολος;
16 Επομένως, αν υπάρχει κάποιος που έχει λόγους να καυχιέται, αυτός είναι ο Παύλος. Μπορούσαν οι άλλοι λεγόμενοι απόστολοι στην Κόρινθο να πουν ότι ‘αρπάχθηκαν στον παράδεισο’ για να ακούσουν ανεκλάλητα λόγια; Ωστόσο, ο Παύλος μιλάει για τις αδυναμίες του. Για να μην αισθάνεται υπερβολικά εξυψωμένος, του δόθηκε «σκόλοψ [αγκάθι, ΜΝΚ] εις την σάρκα». Ο Παύλος παρακάλεσε να του αφαιρεθεί, αλλά του ειπώθηκε: «Αρκεί εις σε η χάρις μου». Ο Παύλος προτιμάει να καυχιέται για τις αδυναμίες του, προκειμένου να κατοικήσει σ’ αυτόν η δύναμη του Χριστού. (12:7, 9) Όχι, ο Παύλος δεν έχει αποδειχθεί κατώτερος από τους ‘υπερεξέχοντες αποστόλους’, και οι Κορίνθιοι έχουν δει τις αποδείξεις που έδωσε ανάμεσά τους για το γεγονός ότι είναι απόστολος, ‘με κάθε υπομονή και με σημεία και δυναμικά έργα’. Ο Παύλος δεν ζητάει τα αποκτήματά τους, όπως δεν τους εκμεταλλεύτηκαν ο Τίτος και οι άλλοι συνεργάτες που έστειλε.—12:11, 12.
17. Ποια τελική νουθεσία δίνει ο Παύλος στους Κορινθίους;
17 Τα πάντα γίνονται για την εποικοδόμησή τους. Εντούτοις, ο Παύλος εκφράζει το φόβο πως, όταν φτάσει στην Κόρινθο, θα βρει μερικούς που δεν έχουν μετανοήσει από τα έργα της σάρκας. Ειδοποιεί εκ των προτέρων τους αμαρτωλούς ότι θα κάνει τις πρέπουσες ενέργειες και δεν θα φεισθεί κανέναν, και συμβουλεύει όλα τα μέλη της εκκλησίας να εξετάζουν τον εαυτό τους αν είναι στην πίστη σε ενότητα με τον Ιησού Χριστό. Ο Παύλος και ο Τιμόθεος θα προσεύχονται στον Θεό γι’ αυτούς. Τους εύχεται να χαίρουν και να ξαναγίνουν ενωμένοι, για να είναι μαζί τους ο Θεός της αγάπης και της ειρήνης, και τελειώνει στέλνοντας χαιρετισμούς από τους αγίους, καθώς και τις δικές του ευχές για την πνευματική τους ευλογία.
ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΩΦΕΛΙΜΟ
18. Ποια είναι η ορθή άποψη που πρέπει να έχουν οι Χριστιανοί για τη διακονία;
18 Πόσο μας υποκινεί και μας ενθαρρύνει η εκτίμηση που είχε ο Παύλος για τη Χριστιανική διακονία, όπως αυτή εκφράζεται στη Δεύτερη Προς Κορινθίους! Ας βλέπουμε κι εμείς τη διακονία με τον ίδιο τρόπο. Ο Χριστιανός διάκονος, τον οποίον έχει κάνει ικανό ο Θεός, δεν καπηλεύεται το Λόγο, αλλά υπηρετεί από ειλικρίνεια. Αυτό που τον συστήνει δεν είναι κάποιο έγγραφο, αλλά η καρποφορία του στη διακονία. Ωστόσο, μολονότι η διακονία είναι πράγματι ένδοξη, αυτό δεν αποτελεί αιτία για να υπερηφανεύεται. Οι δούλοι του Θεού, ως ατελείς άνθρωποι, έχουν αυτόν το θησαυρό της υπηρεσίας σε εύθραυστα οστράκινα σκεύη, ώστε να φαίνεται ξεκάθαρα ότι η δύναμη είναι του Θεού. Απαιτείται, λοιπόν, ταπεινότητα όταν δεχόμαστε το ένδοξο προνόμιο να είμαστε διάκονοι του Θεού, και τι παρ’ αξία καλοσύνη από τον Θεό είναι το να υπηρετεί κανείς ως ‘πρέσβης υπέρ του Χριστού’! Πόσο κατάλληλη είναι, λοιπόν, η προτροπή που δίνει ο Παύλος ‘να μη δεχτούμε την παρ’ αξία καλοσύνη του Θεού μάταια’!—2:14-17· 3:1-5· 4:7· 5:18-20· 6:1.
19. Με ποιους ποικίλους τρόπους άφησε ο Παύλος ένα εξέχον υπόδειγμα για τους Χριστιανούς διακόνους σήμερα, και κυρίως για τους επισκόπους;
19 Είναι βέβαιο πως ο Παύλος άφησε ένα εξαίσιο παράδειγμα για να το μιμηθούν οι Χριστιανοί διάκονοι. Πρώτα-πρώτα, θεωρούσε σπουδαίες τις θεόπνευστες Εβραϊκές Γραφές και τις μελετούσε, γι’ αυτό και παρέθετε επανειλημμένα απ’ αυτές, αναφερόταν σ’ αυτές και τις εφάρμοζε. (2 Κορ. 6:2, 16-18· 7:1· 8:15· 9:9· 13:1· Ησ. 49:8· Λευιτ. 26:12· Ησ. 52:11· Ιεζ. 20:41· 2 Σαμ. 7:14· Ωσηέ 1:10) Επιπλέον, ως επίσκοπος, έδειχνε βαθύ ενδιαφέρον για το ποίμνιο, γι’ αυτό και έλεγε: «Εγώ δε με άκραν χαράν θέλω δαπανήσει και όλως δαπανηθή υπέρ των ψυχών σας». Έδωσε όλο του το είναι χάρη των αδελφών του, όπως δείχνει ξεκάθαρα το υπόμνημα. (2 Κορ. 12:15· 6:3-10) Ήταν ακούραστος όταν κόπιαζε για να διδάξει, να προτρέψει και να τακτοποιήσει τα ζητήματα στην εκκλησία της Κορίνθου. Προειδοποίησε ξεκάθαρα όσον αφορά την ‘κοινωνία’ με το σκοτάδι, λέγοντας στους Κορινθίους: «Μη ομοζυγείτε με τους απίστους». Επειδή έτρεφε στοργικό ενδιαφέρον γι’ αυτούς, δεν ήθελε να δει το νου τους να διαφθείρεται, όπως «ο όφις εξηπάτησε την Εύαν δια της πανουργίας αυτού», και γι’ αυτό τους έδωσε την εγκάρδια νουθεσία: «Εαυτούς εξετάζετε αν ήσθε εν τη πίστει, εαυτούς δοκιμάζετε». Τους υποκίνησε να εκδηλώνουν Χριστιανική γενναιοδωρία, δείχνοντάς τους ότι «τον ιλαρόν δότην αγαπά ο Θεός», και ο ίδιος απηύθυνε στον Θεό ευχαριστήρια λόγια μεγάλης εκτίμησης για την ανεκδιήγητη δωρεά Του. Πράγματι, οι Κορίνθιοι αδελφοί του είχαν γραφτεί με αγάπη στη σάρκινη πλάκα της καρδιάς του Παύλου, και η απεριόριστη υπηρεσία που κατέβαλε για τα συμφέροντά τους είχε όλα τα γνωρίσματα τα οποία θα πρέπει να χαρακτηρίζουν ένα ζηλωτή και διαρκώς άγρυπνο επίσκοπο. Τι εξέχον υπόδειγμα για εμάς σήμερα!—6:14· 11:3· 13:5· 9:7, 15· 3:2.
20. (α) Πώς στρέφει ο Παύλος τις σκέψεις μας στην ορθή κατεύθυνση; (β) Για ποια ένδοξη ελπίδα μιλάει η Δεύτερη Προς Κορινθίους;
20 Ο απόστολος Παύλος στρέφει τις σκέψεις μας στην ορθή κατεύθυνση, όταν αναφέρει ότι η πραγματική πηγή ισχύος σε καιρό δοκιμασίας είναι ‘ο Πατέρας των οικτιρμών και Θεός κάθε παρηγοριάς’. Αυτός είναι που μας ‘παρηγορεί σε κάθε θλίψη μας’ για να υπομείνουμε, να σωθούμε και να μπούμε στο νέο του κόσμο. Ο Παύλος αναφέρεται, επίσης, στην ένδοξη ελπίδα για μια ‘οικοδομήν Θεού, οικίαν αχειροποίητον, αιώνιον εν τοις ουρανοίς’, και λέει: «Όθεν εάν τις ήναι εν Χριστώ, είναι νέον κτίσμα [νέα δημιουργία, ΜΝΚ]· τα αρχαία παρήλθον, ιδού, τα πάντα έγειναν νέα». Η Δεύτερη Προς Κορινθίους περιέχει, πράγματι, θαυμάσια λόγια που δίνουν σιγουριά σ’ εκείνους οι οποίοι, σαν τον Παύλο, θα κληρονομήσουν την ουράνια Βασιλεία.—1:3, 4· 5:1, 17.
[Ερωτήσεις Μελέτης]
