Βιβλίο της Γραφής Αριθμός 50—Προς Φιλιππησίους

Συγγραφέας: Παύλος

Τόπος Συγγραφής: Ρώμη

Ολοκλήρωση Συγγραφής: περ. 60-61 Κ.Χ.

1. (α) Πώς συνέβη και άκουσαν τα καλά νέα οι Φιλιππήσιοι; (β) Ποια είναι μερικά ενδιαφέροντα ιστορικά στοιχεία σχετικά με τους Φιλίππους;

 ΟΤΑΝ ο απόστολος Παύλος κλήθηκε, μέσω ενός οράματος, να μεταδώσει τα καλά νέα στη Μακεδονία, ο ίδιος και οι σύντροφοί του—ο Λουκάς, ο Σίλας και ο νεαρός Τιμόθεος—υπάκουσαν αμέσως. Από την Τρωάδα της Μικράς Ασίας πήγαν με πλοίο στη Νεάπολη και ξεκίνησαν αμέσως για τους Φιλίππους, διανύοντας περίπου 15 χιλιόμετρα απόσταση από τη θάλασσα και περνώντας από ένα ορεινό πέρασμα. Ο Λουκάς περιγράφει αυτή την πόλη ως ‘πρώτη πόλη του μέρους εκείνου της Μακεδονίας’. (Πράξ. 16:12) Πήρε το όνομά της, Φίλιπποι, από το Μακεδόνα βασιλιά Φίλιππο Β΄ (πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου), ο οποίος κατέλαβε την πόλη το 356 Π.Κ.Χ. Αργότερα την κατέλαβαν οι Ρωμαίοι. Το 42 Π.Κ.Χ. έγιναν εκεί αποφασιστικές μάχες που βοήθησαν να εδραιωθεί η θέση του Οκταβιανού, ο οποίος έγινε αργότερα ο Αύγουστος Καίσαρας. Σε ανάμνηση της νίκης του, αυτός έκανε τους Φιλίππους ρωμαϊκή αποικία.

2. Ποια πρόοδο σημείωσε το κήρυγμα του Παύλου στους Φιλίππους, και ποια γεγονότα συνόδευσαν τη γέννηση της εκεί εκκλησίας;

 ² Ο Παύλος, όταν έφτανε σε μια καινούρια πόλη, συνήθιζε να κηρύττει πρώτα στους Ιουδαίους. Ωστόσο, όταν πρωτοπήγε στους Φιλίππους, γύρω στο 50 Κ.Χ., διαπίστωσε ότι οι Ιουδαίοι ήταν λίγοι και προφανώς δεν είχαν συναγωγή, αφού συγκεντρώνονταν για προσευχή στην όχθη κάποιου ποταμού έξω από την πόλη. Το κήρυγμα του Παύλου καρποφόρησε γρήγορα, κι ένα από τα πρώτα άτομα που μεταστράφηκαν ήταν η Λυδία, η οποία ασχολούνταν με το εμπόριο και ήταν προσήλυτη στον Ιουδαϊσμό· αυτή δέχτηκε αμέσως την αλήθεια για τον Χριστό και επέμεινε να μείνουν οι ταξιδιώτες στο σπίτι της. ‘Μας ανάγκασε να πάμε’, γράφει ο Λουκάς. Αλλά, σύντομα, ξέσπασε διωγμός, και ο Παύλος και ο Σίλας ραβδίστηκαν και, κατόπιν, φυλακίστηκαν. Ενόσω βρίσκονταν στη φυλακή έγινε σεισμός, και ο δεσμοφύλακας και η οικογένειά του άκουσαν τον Παύλο και τον Σίλα και πίστεψαν. Την επομένη, ο Παύλος και ο Σίλας αποφυλακίστηκαν, επισκέφθηκαν τους αδελφούς στο σπίτι της Λυδίας, τους ενθάρρυναν και μετά έφυγαν από την πόλη. Ο Παύλος είχε ζωηρές αναμνήσεις από τις θλίψεις που συνόδευσαν τη γέννηση της νέας εκκλησίας στους Φιλίππους.—Πράξ. 16:9-40.

3. Ποιες επαφές είχε αργότερα ο Παύλος με την εκκλησία των Φιλίππων;

³ Έπειτα από μερικά έτη, στη διάρκεια της τρίτης ιεραποστολικής περιοδείας του, ο Παύλος μπόρεσε να επισκεφθεί και πάλι την εκκλησία των Φιλίππων. Κατόπιν, περίπου 10 έτη μετά την ίδρυση της εκκλησίας, μια συγκινητική έκφραση της αγάπης των Φιλιππήσιων αδελφών υποκίνησε τον Παύλο να τους γράψει τη θεόπνευστη επιστολή που έχει διαφυλαχθεί στις Άγιες Γραφές, φέροντας το όνομα εκείνης της αγαπητής εκκλησίας.

4. Πώς καταδεικνύεται ποιος ήταν ο συγγραφέας της Προς Φιλιππησίους, και τι αποδεικνύει την αυθεντικότητα αυτής της επιστολής;

⁴ Το γεγονός ότι ο Παύλος ήταν ο συγγραφέας αυτής της επιστολής, όπως αναφέρεται στο πρώτο της εδάφιο, είναι γενικά αποδεκτό από τους Βιβλικούς σχολιαστές και υπάρχουν εύλογες αιτίες γι’ αυτό. Ο Πολύκαρπος (69;-155; Κ.Χ.) αναφέρει στην επιστολή που έγραψε εκείνος προς τους Φιλιππησίους ότι τους είχε γράψει ο Παύλος. Μερικοί από τους Βιβλικούς σχολιαστές των πρώτων αιώνων, όπως ο Ιγνάτιος, ο Ειρηναίος, ο Τερτυλλιανός και ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς, παραθέτουν από την επιστολή λέγοντας ότι την έγραψε ο Παύλος. Η επιστολή αναφέρεται, επίσης, στο Μουρατόρειο Απόσπασμα του 2ου αιώνα Κ.Χ. και σε όλους τους άλλους κανόνες των πρώτων αιώνων· επίσης, εμφανίζεται μαζί με άλλες 8 επιστολές του Παύλου στον Πάπυρο Τσέστερ Μπίτι Αρ. 2 (P⁴⁶), ο οποίος πιστεύεται ότι είναι από το 200 Κ.Χ. περίπου.

5. Τι δείχνει ότι ο τόπος συγγραφής ήταν η Ρώμη;

⁵ Ο τόπος και ο χρόνος συγγραφής μπορούν να οριστούν με σχετική βεβαιότητα. Όταν έγραψε την επιστολή, ο Παύλος ήταν κρατούμενος υπό την επιτήρηση της σωματοφυλακής του Ρωμαίου αυτοκράτορα και υπήρχε πολύ μεγάλη Χριστιανική δραστηριότητα γύρω του. Στο τέλος της επιστολής του δίνει χαιρετισμούς από τους πιστούς που ανήκαν στο σπιτικό του Καίσαρα. Αν συνδυάσουμε αυτά τα γεγονότα, συμπεραίνουμε ότι η επιστολή στάλθηκε από τη Ρώμη.—Φιλιπ. 1:7, 13, 14· 4:22· Πράξ. 28:30, 31.

6. Ποιες ενδείξεις υπάρχουν σχετικά με το χρόνο συγγραφής της Προς Φιλιππησίους;

⁶ Αλλά πότε γράφτηκε η επιστολή; Φαίνεται ότι ο Παύλος βρισκόταν ήδη αρκετό καιρό στη Ρώμη, αφού όλη η Πραιτωριανή Φρουρά του αυτοκράτορα και πολλοί άλλοι είχαν μάθει τα νέα, καθώς και τους λόγους, για τη φυλάκισή του ως Χριστιανού. Επίσης, είχε μεσολαβήσει το χρονικό διάστημα που χρειαζόταν για να φέρει ο Επαφρόδιτος από τους Φιλίππους (απόσταση περίπου 1.000 χιλιομέτρων) ένα δώρο στον Παύλο, για να φτάσει στους Φιλίππους η είδηση για την αρρώστια του Επαφρόδιτου, ο οποίος βρισκόταν στη Ρώμη, και για να έρθουν από τους Φιλίππους στη Ρώμη εκφράσεις λύπης γι’ αυτό. (Φιλιπ. 2:25-30· 4:18) Εφόσον η πρώτη φυλάκιση του Παύλου στη Ρώμη έλαβε χώρα περίπου το 59-61 Κ.Χ., κατά πάσα πιθανότητα ο Παύλος έγραψε αυτή την επιστολή γύρω στο 60 ή 61 Κ.Χ., ένα έτος ή και παραπάνω από τότε που πήγε για πρώτη φορά στη Ρώμη.

7. (α) Τι δεσμός υπήρχε ανάμεσα στον Παύλο και στους Φιλιππησίους, και τι τον υποκίνησε να γράψει; (β) Τι είδους επιστολή είναι η Προς Φιλιππησίους;

⁷ Οι ωδίνες που συνόδευσαν τη γέννηση εκείνων των παιδιών στους Φιλίππους μέσω του λόγου της αλήθειας, η στοργή και η γενναιοδωρία που έδειξαν οι Φιλιππήσιοι προσφέροντας στον Παύλο αναγκαία πράγματα στη διάρκεια πολλών ταξιδιών και δυσκολιών του, καθώς και οι αξιοσημείωτες ευλογίες που χορήγησε ο Ιεχωβά στους αρχικούς μόχθους των ιεραποστόλων στη Μακεδονία—όλα αυτά μαζί είχαν σφυρηλατήσει έναν ισχυρό δεσμό αμοιβαίας αγάπης ανάμεσα στον Παύλο και στους αδελφούς των Φιλίππων. Τώρα, η ευγενική χειρονομία που έκαναν προσφέροντάς του ένα δώρο και οι γεμάτες ανησυχία ερωτήσεις τους για τον Επαφρόδιτο, καθώς και για την πρόοδο των καλών νέων στη Ρώμη, υποκίνησαν τον Παύλο να τους γράψει μια θερμή και στοργική επιστολή για να τους εποικοδομήσει και να τους ενθαρρύνει.

ΤΙ ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΠΡΟΣ ΦΙΛΙΠΠΗΣΙΟΥΣ

8. (α) Πώς εκφράζει ο Παύλος τη βεβαιότητα που έχει και τη στοργή που τρέφει για τους αδελφούς του στους Φιλίππους; (β) Τι λέει ο Παύλος για τα δεσμά του, και ποια συμβουλή δίνει;

⁸ Υπεράσπιση και πρόοδος των καλών νέων (1:1-30). Ο Παύλος και ο Τιμόθεος στέλνουν χαιρετισμούς, και ο Παύλος ευχαριστεί τον Θεό για τα όσα έχουν προσφέρει οι Φιλιππήσιοι για τα καλά νέα «από της πρώτης ημέρας μέχρι του νυν». Είναι βέβαιος ότι, επειδή είναι συγκοινωνοί του στην παρ’ αξία καλοσύνη, θα φέρουν σε πέρας το καλό τους έργο, περιλαμβανομένης και της ‘υπεράσπισης και της νομικής εδραίωσης των καλών νέων’. Τρέφει για όλους τους τρυφερή στοργή και λέει: «Τούτο προσεύχομαι, να περισσεύση η αγάπη σας έτι μάλλον και μάλλον . . . δια να διακρίνητε τα διαφέροντα [τα πιο σπουδαία πράγματα, ΜΝΚ]». (1:5· 1:7, ΜΝΚ· 1:9, 10) Ο Παύλος θέλει να ξέρουν ότι ‘τα συμβάντα εις αυτόν συνέτρεξαν εις πρόοδον του ευαγγελίου’, γιατί τα δεσμά του έχουν γίνει δημοσίως γνωστά  και οι αδελφοί έχουν ενθαρρυνθεί να λέγουν το λόγο του Θεού άφοβα. Μολονότι θα ήταν κέρδος για τον Παύλο να πεθάνει τώρα, ωστόσο ξέρει ότι για την προκοπή και τη χαρά τους είναι πιο αναγκαίο να παραμείνει. Τους συμβουλεύει να συμπεριφέρονται με τρόπο άξιο των καλών νέων, γιατί είτε τους επισκεφθεί είτε όχι, θέλει να ακούει ότι συνεχίζουν να αγωνίζονται ενωμένοι και ότι ‘δεν φοβίζονται εις ουδέν από των εναντίων’.—1:12, 28.

9. Πώς μπορούν να διακρατούν οι Φιλιππήσιοι το φρόνημα του Χριστού;

⁹ Διακράτηση του φρονήματος που είχε ο Χριστός (2:1-30). Ο Παύλος παροτρύνει τους Φιλιππησίους να εκδηλώνουν ταπεινοφροσύνη, ‘να δίνουν προσοχή, δείχνοντας προσωπικό ενδιαφέρον, όχι μόνο για τα δικά τους ζητήματα, αλλά δείχνοντας προσωπικό ενδιαφέρον και για τα ζητήματα των άλλων’. Θα πρέπει να έχουν το φρόνημα που είχε ο Χριστός Ιησούς, ο οποίος, μολονότι υπήρχε σε μορφή Θεού, «εαυτόν εκένωσε» για να γίνει άνθρωπος και ταπείνωσε τον εαυτό του υπακούοντας μέχρι θανάτου· γι’ αυτό, ο Θεός τον εξύψωσε και του έδωσε όνομα ανώτερο από κάθε άλλο όνομα. Ο Παύλος τούς παρακινεί: «Μετά φόβου και τρόμου εργάζεσθε την εαυτών σωτηρίαν». «Πράττετε τα πάντα χωρίς γογγυσμών και αμφισβητήσεων» και συνεχίστε να ‘κρατάτε το λόγο της ζωής’. (2:4, ΜΝΚ· 2:12, 14, 16) Ελπίζει να τους στείλει τον Τιμόθεο και είναι πεπεισμένος ότι θα τους επισκεφθεί και ο ίδιος σύντομα. Προς το παρόν, για να χαρούν και πάλι, τους στέλνει τον Επαφρόδιτο που έχει αναρρώσει από την ασθένειά του.

10. Πώς τρέχει προς το στόχο ο Παύλος, και ποια νουθεσία δίνει στους άλλους;

¹⁰ ‘Τρέχω προς το στόχο’ (3:1–4:23). ‘Εμείς που έχουμε την πραγματική περιτομή’, λέει ο Παύλος, ‘πρέπει να προσέχουμε τα σκυλιά, εκείνους που ακρωτηριάζουν τη σάρκα’. Αν έχει κανείς λόγους να εμπιστεύεται στη σάρκα, ο Παύλος έχει ακόμη περισσότερους, και αυτό αποδεικνύεται από το ιστορικό του ως περιτμημένου Ιουδαίου και ως Φαρισαίου. Εντούτοις, όλα αυτά τα θεωρεί ζημία ‘δια το έξοχον της γνώσεως του Ιησού Χριστού του Κυρίου του’. Με «την δια πίστεως» δικαιοσύνη, ελπίζει να ‘κερδίσει τη νωρίτερη ανάσταση των νεκρών’. (3:2, 3, 11, ΜΝΚ· 3:8) Συνεπώς, λέει ο Παύλος, «τα μεν οπίσω λησμονών, εις δε τα έμπροσθεν επεκτεινόμενος, τρέχω προς τον σκοπόν [το στόχο, ΜΝΚ] δια το βραβείον της άνω κλήσεως του Θεού εν Χριστώ Ιησού». Όσοι είναι «τέλειοι [ώριμοι, ΜΝΚ]» ας έχουν το ίδιο φρόνημα. Υπάρχουν άτομα των οποίων θεός είναι η κοιλιά τους, οι οποίοι φρονούν τα επίγεια και των οποίων το τέλος είναι απώλεια, αλλά «το πολίτευμα ημών είναι εν ουρανοίς», λέει με βεβαιότητα ο Παύλος.—3:13, 14, 20.

11. (α) Ποια είναι τα πράγματα που πρέπει να συλλογίζεται και να πράττει κανείς; (β) Τι λέει ο Παύλος σχετικά με τη γενναιοδωρία των Φιλιππησίων;

¹¹ «Χαίρετε εν Κυρίω», προτρέπει ο Παύλος, και ‘η επιείκειά σας [η λογικότητά σας, ΜΝΚ] ας γείνη γνωστή εις πάντας τους ανθρώπους. Όσα είναι αληθή, σεμνά [σοβαρού ενδιαφέροντος, ΜΝΚ], δίκαια, καθαρά, προσφιλή, εύφημα, αν υπάρχη τις αρετή και αν τις έπαινος, ταύτα συλλογίζεσθε. Εκείνα τα οποία και εμάθετε και παρελάβετε και ηκούσατε και είδετε εν εμοί, ταύτα πράττετε, και ο Θεός της ειρήνης θέλει είσθαι μεθ’ υμών’. (4:4-9) Ο Παύλος χαίρεται πολύ για τη γενναιόδωρη «φροντίδα» που του δείχνουν οι Φιλιππήσιοι, αν κι έχει τη δύναμη για τα πάντα ‘μέσω εκείνου που τον δυναμώνει’. Τους ευχαριστεί θερμά για το δώρο τους. Από τότε που άρχισε να διακηρύττει τα καλά νέα στη Μακεδονία, αυτοί έχουν υπερτερήσει σε ό,τι αφορά τις προσφορές. Με τη σειρά του, ο Θεός θα καλύψει κάθε ‘χρεία τους κατά τον πλούτον του εν δόξη δια Ιησού Χριστού’. (4:13, 19) Μεταβιβάζει τους χαιρετισμούς απ’ όλους τους αγίους, περιλαμβανομένων κι εκείνων που ανήκουν στο σπιτικό του Καίσαρα.

ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΩΦΕΛΙΜΟ

12. Όπως οι αδελφοί στους Φιλίππους, πώς μπορούμε εμείς σήμερα να κερδίσουμε την επιδοκιμασία του Θεού και να δίνουμε χαρά στους αδελφούς μας;

¹² Πόσο ωφέλιμο είναι για εμάς το βιβλίο Προς Φιλιππησίους! Σίγουρα επιθυμούμε να έχουμε την επιδοκιμασία του Ιεχωβά και να μας επαινούν οι Χριστιανοί επίσκοποί μας όπως επαίνεσε ο Παύλος την εκκλησία των Φιλίππων. Αυτά θα γίνουν, αν ακολουθούμε το θαυμάσιο παράδειγμα των Φιλιππησίων και τις στοργικές συμβουλές του Παύλου. Σαν τους Φιλιππησίους, θα πρέπει να εκδηλώνουμε γενναιοδωρία, να ενδιαφερόμαστε να βοηθούμε τους αδελφούς μας όταν αντιμετωπίζουν δυσκολίες και να συμμετέχουμε στην υπεράσπιση και στη νομική εδραίωση των καλών νέων. (1:3-6· 1:7, ΜΝΚ) Θα πρέπει να συνεχίζουμε να ‘στεκόμαστε μ’ ένα πνεύμα, συναγωνιζόμενοι με μια ψυχή για την πίστη των καλών νέων’, λάμποντας σαν «φωστήρες» ανάμεσα σε μια ‘σκολιά και διεστραμμένη γενεά’. Όταν τα κάνουμε όλα αυτά και εξακολουθούμε να συλλογιζόμαστε πράγματα που είναι σοβαρού ενδιαφέροντος, θα δίνουμε χαρά στους αδελφούς μας, όπως και οι Φιλιππήσιοι αποτελούσαν ‘χαρά και στέφανο’ για τον απόστολο Παύλο.—1:27· 2:15· 4:1, 8.

13. Με ποιους τρόπους μπορούμε να γίνουμε συμμιμητές του Παύλου;

¹³ «Συμμιμηταί μου γίνεσθε», λέει ο Παύλος. Με ποιον τρόπο να τον μιμηθούμε; Ένας τρόπος είναι να είμαστε αυτάρκεις όποιες κι αν είναι οι συνθήκες. Ο Παύλος, είτε είχε αφθονία είτε στερούνταν, είχε μάθει να προσαρμόζεται στις περιστάσεις χωρίς να παραπονιέται, ώστε να συνεχίζει τη διακονία του Θεού με ζήλο και χαρά. Όλοι θα πρέπει να είμαστε σαν τον Παύλο, αναφορικά με την εκδήλωση τρυφερής στοργής για τους πιστούς αδελφούς. Με πόση στοργή και χαρά μιλάει για τη διακονία του Τιμόθεου και του Επαφρόδιτου! Και πόσο στενά συνδεδεμένος ένιωθε με τους αδελφούς του στους Φιλίππους, τους οποίους αποκαλεί ‘αγαπητούς και επιπόθητους, χαρά και στέφανό μου’!—3:17· 4:1, 11, 12· 2:19-30.

14. Ποιες θαυμάσιες συμβουλές δίνει η Προς Φιλιππησίους επιστολή σχετικά με το στόχο της ζωής και τη Βασιλεία, και σε ποιους απευθύνεται κυρίως αυτή η επιστολή;

¹⁴ Πώς αλλιώς μπορούμε να μιμηθούμε τον Παύλο; Με το να ‘τρέχουμε προς το στόχο’! Όλοι όσοι προσηλώνουν το νου τους σε σοβαρά πράγματα ενδιαφέρονται ζωηρά για τη μεγαλειώδη διευθέτηση που έχει κάνει ο Ιεχωβά στον ουρανό και στη γη, σύμφωνα με την οποία διευθέτηση ‘κάθε γλώσσα  θα ομολογήσει ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος προς δόξα του Θεού του Πατέρα’. Οι θαυμάσιες συμβουλές που δόθηκαν στους Φιλιππησίους ενθαρρύνουν όλους εκείνους που ελπίζουν να λάβουν αιώνια ζωή, που σχετίζεται με τη Βασιλεία του Θεού, να τρέχουν προς αυτόν το στόχο. Ωστόσο, η Προς Φιλιππησίους επιστολή απευθύνεται κυρίως σ’ εκείνους των οποίων ‘το πολίτευμα είναι στον ουρανό’ και οι οποίοι περιμένουν διακαώς να ‘γίνουν σύμμορφοι με το σώμα της δόξας’ του Χριστού. ‘Λησμονώντας τά πίσω και επεκτεινόμενοι στα μπροστά’, ας μιμούνται όλοι αυτοί τον απόστολο Παύλο, ‘τρέχοντας προς το στόχο για το βραβείο της άνω κλήσης’, της ένδοξης κληρονομιάς που έχουν στη Βασιλεία των ουρανών!—4:8· 2:10, 11· 3:13, 14, ΜΝΚ· 3:20, 21.

[Ερωτήσεις Μελέτης]