Βιβλίο της Γραφής Αριθμός 51—Προς Κολοσσαείς

Συγγραφέας: Παύλος

Τόπος Συγγραφής: Ρώμη

Ολοκλήρωση Συγγραφής: περ. 60-61 Κ.Χ.

1. Πού βρισκόταν η πόλη των Κολοσσών;

 ΑΦΗΝΟΝΤΑΣ την Έφεσο πίσω τους, δυο άντρες ταξίδεψαν ανατολικά διαμέσου της Μικράς Ασίας και κατά μήκος του ποταμού Μαίανδρου (Μεντερές). Στη συμβολή του με τον ποταμό Λύκο, στη χώρα της Φρυγίας, στράφηκαν νοτιοανατολικά ακολουθώντας τον ποταμό και προχωρώντας διαμέσου μιας κοιλάδας που γύρω της ορθώνονταν βουνά. Το θέαμα που αντίκριζαν ήταν θαυμάσιο: εύφορα πράσινα λιβάδια όπου έβοσκαν μεγάλα κοπάδια από πρόβατα. (Τα προϊόντα του μαλλιού ήταν σημαντική πηγή εισοδήματος για την περιοχή. *) Καθώς διέσχιζαν την κοιλάδα, οι ταξιδιώτες άφησαν στα δεξιά τους την πλούσια πόλη της Λαοδικείας, κέντρο της ρωμαϊκής διοίκησης της περιοχής. Στα αριστερά τους, πέρα από την απέναντι όχθη του ποταμού, μπορούσαν να δουν την Ιεράπολη, διάσημη για τους ναούς της και τις θερμές πηγές της. Υπήρχαν Χριστιανικές εκκλησίες και στις δυο αυτές πόλεις, όπως επίσης στη μικρή πόλη των Κολοσσών, περίπου 16 χιλιόμετρα πιο πέρα στην κοιλάδα.

2. (α) Ποιοι ήταν οι δυο που έστειλε ο Παύλος στις Κολοσσές; (β) Τι είναι γνωστό σχετικά με την εκκλησία των Κολοσσών;

² Οι Κολοσσές ήταν ο προορισμός των ταξιδιωτών. Και οι δυο ταξιδιώτες ήταν Χριστιανοί. Ο ένας τουλάχιστον απ’ αυτούς ήξερε καλά την περιοχή, αφού ήταν από τις Κολοσσές. Αυτός ονομαζόταν Ονήσιμος και ήταν δούλος που επέστρεφε στον κύριό του, ο οποίος ανήκε στην εκεί εκκλησία. Ο σύντροφος του Ονήσιμου ήταν ο Τυχικός, ένας ελεύθερος πολίτης, και ήταν και οι δυο απεσταλμένοι του αποστόλου Παύλου—μετέφεραν μια επιστολή του που απευθυνόταν στους «πιστούς εν Χριστώ αδελφούς τούς εν Κολοσσαίς». Απ’ ό,τι ξέρουμε, ο Παύλος δεν επισκέφθηκε ποτέ τις Κολοσσές. Η εκκλησία των Κολοσσών, που αποτελούνταν κυρίως από μη Ιουδαίους, πιθανόν να είχε ιδρυθεί από τον Επαφρά, ο οποίος είχε εργαστεί σκληρά ανάμεσά τους και τώρα ήταν με τον Παύλο στη Ρώμη.—Κολ. 1:2, 7· 4:12.

3. Τι αποκαλύπτει η ίδια η Προς Κολοσσαείς επιστολή για το συγγραφέα, το χρόνο και τον τόπο συγγραφής;

³ Ο απόστολος Παύλος ήταν ο συγγραφέας αυτής της επιστολής, όπως αναφέρεται στα αρχικά και στα τελευταία λόγια. (1:1· 4:18) Ο επίλογος αναφέρει, επίσης, ότι την έγραψε από τη φυλακή. Αυτός θα πρέπει να ήταν ο καιρός της πρώτης του φυλάκισης στη Ρώμη, στη διάρκεια των ετών 59-61 Κ.Χ., όταν έγραψε πολλές ενθαρρυντικές επιστολές· μάλιστα την επιστολή προς τους Κολοσσαείς την έστειλε μαζί με την επιστολή προς τον Φιλήμονα. (Κολ. 4:7-9· Φιλήμ. 10, 23) Φαίνεται ότι αυτή γράφτηκε περίπου τον ίδιο καιρό με την επιστολή προς τους Εφεσίους, γιατί πολλές ιδέες και φράσεις είναι ίδιες.

4. Τι πιστοποιεί τη γνησιότητα της Προς Κολοσσαείς επιστολής;

⁴ Δεν υπάρχει βάση για αμφισβήτηση της αυθεντικότητας της Προς Κολοσσαείς επιστολής. Το γεγονός ότι υπάρχει μαζί με άλλες επιστολές του Παύλου στον Πάπυρο Τσέστερ Μπίτι Αρ. 2 (P⁴⁶), του 200 Κ.Χ. περίπου, δείχνει πως οι πρώτοι Χριστιανοί την αποδέχονταν ως μια από τις επιστολές του Παύλου. Η γνησιότητά της πιστοποιείται από τις ίδιες αυθεντίες των πρώτων αιώνων που πιστοποιούν την αυθεντικότητα και των άλλων επιστολών του Παύλου.

5. (α) Τι έκανε τον Παύλο να γράψει στους Κολοσσαείς; (β) Τι τονίζει αυτή η επιστολή;

⁵ Τι έκανε τον Παύλο να γράψει μια επιστολή στους Κολοσσαείς; Πρώτον, ο Ονήσιμος γύριζε στις Κολοσσές. Πριν από λίγο καιρό, ο Επαφράς είχε πάει να βρει τον Παύλο και, αναμφίβολα, η έκθεσή του σχετικά με την κατάσταση στις Κολοσσές έδωσε μια ακόμη αιτία για την επιστολή. (Κολ. 1:7, 8· 4:12) Κάποιος κίνδυνος απειλούσε τη Χριστιανική εκκλησία εκεί. Οι θρησκείες της εποχής ήταν υπό διάλυση και συνεχώς σχηματίζονταν νέες θρησκείες με τη συγχώνευση στοιχείων από τις παλιές. Υπήρχαν φιλοσοφίες των Εθνικών που μιλούσαν για ασκητισμό, πνευματισμό  και ειδωλολατρικές δεισιδαιμονίες, και όλα αυτά, σε συνδυασμό με την αποχή των Ιουδαίων από διάφορες τροφές και την από μέρους τους τήρηση διαφόρων ημερών, μπορεί να είχαν επηρεάσει μερικούς μέσα στην εκκλησία. Όποιο κι αν ήταν το πρόβλημα, φαίνεται ότι ήταν επαρκής αιτία για να κάνει ο Επαφράς το μεγάλο ταξίδι ως τη Ρώμη προκειμένου να δει τον Παύλο. Το γεγονός, εντούτοις, ότι η εκκλησία ως σύνολο δεν βρισκόταν σε άμεσο κίνδυνο φαίνεται από την ενθαρρυντική έκθεση του Επαφρά σχετικά με την αγάπη τους και τη σταθερότητά τους. Μόλις άκουσε την έκθεση αυτή, ο Παύλος ανέλαβε να υπερασπιστεί σθεναρά την ακριβή γνώση και την καθαρή λατρεία, γράφοντας αυτή την επιστολή προς την εκκλησία των Κολοσσών. Η επιστολή τόνιζε τη θεόδοτη ανωτερότητα του Χριστού σε σύγκριση με τις φιλοσοφίες των Εθνικών, τη λατρεία των αγγέλων και τις Ιουδαϊκές παραδόσεις.

ΤΙ ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΠΡΟΣ ΚΟΛΟΣΣΑΕΙΣ

6. (α) Τι προσεύχεται ο Παύλος για τους Κολοσσαείς; (β) Τι εξετάζει ο Παύλος όσον αφορά τη θέση και τη διακονία του Ιησού σε σχέση με την εκκλησία;

⁶ Να έχετε πίστη στον Χριστό, την κεφαλή της εκκλησίας (1:1–2:12). Ύστερα από τους εισαγωγικούς χαιρετισμούς του Τιμόθεου και του ίδιου, ο Παύλος ευχαριστεί για την πίστη που έχουν οι Κολοσσαείς στον Χριστό και για την αγάπη τους. Αυτοί έμαθαν για την παρ’ αξία καλοσύνη του Θεού από το κήρυγμα των καλών νέων που έκανε σ’ αυτούς ο Επαφράς. Από τότε που άκουσε την έκθεση αναφορικά μ’ αυτούς, ο Παύλος δεν παύει να προσεύχεται να γεμίσουν ‘από της επιγνώσεως [ακριβούς γνώσης, ΜΝΚ] του θελήματος αυτού μετά πάσης σοφίας και πνευματικής συνέσεως, δια να περιπατήσωσι αξίως του Ιεχωβά’ και «εις πάσαν υπομονήν και μακροθυμίαν, μετά χαράς». (1:9-11) Ο Πατέρας τούς έχει ελευθερώσει μεταφέροντάς τους «εις την βασιλείαν του αγαπητού αυτού Υιού», ο οποίος είναι η εικόνα του αόρατου Θεού, και μέσω του οποίου και για τον οποίο δημιουργήθηκαν τα πάντα. Αυτός είναι η Κεφαλή της εκκλησίας και ο πρωτότοκος από τους νεκρούς. Μέσω του αίματος του Ιησού, ο Θεός θεώρησε καλό να συμφιλιώσει ξανά τα πάντα προς τον εαυτό του, συμπεριλαμβάνοντας μάλιστα και τους άλλοτε αποξενωμένους Κολοσσαείς, αν, φυσικά, αυτοί ‘επιμείνουν στην πίστη’.—1:13, 23.

7. Τι κηρύττει ο Παύλος, και για ποιο σκοπό;

⁷ Ο Παύλος χαίρεται που αναπληρώνει τα παθήματα του Χριστού χάρη της εκκλησίας, της οποίας έγινε «υπηρέτης [διάκονος, Κείμενο]». Αυτό έγινε προκειμένου να κηρύξει πλήρως, προς όφελός τους, το λόγο του Θεού όσον αφορά ‘το μυστήριο [ιερό μυστικό, ΜΝΚ], του οποίου τον πλούτο της δόξας ο Θεός θέλησε τώρα να φανερώσει στους αγίους του’. ‘Τον Χριστό κηρύττουμε εμείς’, λέει ο Παύλος, ‘νουθετώντας και διδάσκοντας με όλη τη σοφία, για να παραστήσουμε κάθε άνθρωπο τέλειο σε ενότητα με τον Χριστό’.—1:26-28.

8. Γιατί αγωνίζεται ο Παύλος χάρη των αδελφών του;

⁸ Ο Παύλος αγωνίζεται προκειμένου να παρηγορηθούν και να ενωθούν αρμονικά με αγάπη οι Κολοσσαείς, οι Λαοδικείς και άλλοι, ώστε να αποκτήσουν ‘ακριβή γνώση για το ιερό μυστικό του Θεού, δηλαδή τον Χριστό, στον οποίον είναι προσεκτικά κρυμμένοι όλοι οι θησαυροί της σοφίας και της γνώσης’. Δεν θέλει να τους δει να εξαπατούνται από «πιθανολογίαν [πειστικά επιχειρήματα, ΜΝΚ]», αλλά αντίθετα, πρέπει να συνεχίσουν να περπατούν ενωμένοι με τον Χριστό, «ερριζωμένοι και εποικοδομούμενοι εν αυτώ και στερεούμενοι εν τη πίστει». Ο Παύλος τώρα δίνει μια προειδοποίηση. «Βλέπετε μη σας εξαπατήση τις δια της φιλοσοφίας και της ματαίας απάτης, κατά την παράδοσιν των ανθρώπων».—2:2, 3, ΜΝΚ· 2:7, 8.

9. Για ποιου είδους λατρεία προειδοποιεί ο Παύλος, και γιατί δεν πρέπει να υπόκεινται οι Κολοσσαείς στο Νόμο;

⁹ Να γίνετε νεκροί ως προς τα έργα της σάρκας, αλλά ζωντανοί ως προς τον Χριστό (2:13–3:17). Αν και ήταν νεκροί εξαιτίας των αμαρτημάτων τους και της ακροβυστίας τους, ο Θεός τούς ζωοποίησε μαζί με τον Χριστό, εξαλείφοντας το χειρόγραφο του Νόμου, που ήταν εναντίον των Ιουδαίων. «Ας μη [τους] κρίνη λοιπόν μηδείς» σχετικά με το Νόμο ή τις διατάξεις του, που είναι σκιά της πραγματικότητας, του Χριστού. Επίσης, αν πέθαναν μαζί με τον Χριστό ως προς τα στοιχειώδη πράγματα του κόσμου, γιατί υπόκεινται στα διατάγματα «Μη πιάσης, μη γευθής, μη εγγίσης», κατά τις εντολές και τις διδασκαλίες ανθρώπων; Η μορφή λατρείας που είναι επιδεικτική και σύμφωνη με την αρέσκεια του ατόμου, η ψευτοταπεινοφροσύνη, η σκληραγωγία του σώματος—όλα αυτά δεν έχουν καμιά αξία στην υπερνίκηση των επιθυμιών της σάρκας.—2:16, 21.

10. Πώς μπορεί να ζητάει κανείς τα άνω και να φορέσει τη νέα προσωπικότητα;

¹⁰ Απεναντίας, ο Παύλος συμβουλεύει: «Τα άνω ζητείτε, όπου είναι ο Χριστός καθήμενος εν δεξιά του Θεού, τα άνω φρονείτε, μη τα επί της γης». Αυτό μπορεί να γίνει με το να βγάλουν την παλιά προσωπικότητα και να φορέσουν τη νέα, η οποία, μέσω ακριβούς γνώσης, δεν κάνει σαρκική διάκριση μεταξύ Ιουδαίου και Έλληνα, επειδή «τα πάντα και εν πάσιν είναι ο Χριστός». Αυτό σημαίνει να ντυθούν «ως εκλεκτοί του Θεού» τρυφερά αισθήματα συμπόνιας, καλοσύνη, ταπεινοφροσύνη, πραότητα και μακροθυμία. Ο απόστολος λέει: «Καθώς και ο Χριστός [Ιεχωβά, ΜΝΚ] συνεχώρησεν εις εσάς, ούτω και σεις· και εν πάσι τούτοις ενδύθητε την αγάπην, ήτις είναι σύνδεσμος της τελειότητος [τέλειος δεσμός ενότητας, ΜΝΚ]». Είτε πρόκειται για λόγια είτε για έργα, καθετί πρέπει να το κάνουν «εν τω ονόματι του Κυρίου Ιησού . . . ευχαριστούντες δι’ αυτού τον Θεόν και Πατέρα».—3:1, 2, 11-14, 17.

11. (α) Ποιες συμβουλές δίνονται όσον αφορά τις οικογενειακές και άλλες σχέσεις; (β) Στο τέλος, ποιοι χαιρετισμοί στέλνονται;

¹¹ Οι σχέσεις με τους άλλους (3:18–4:18). Όσον αφορά τις οικογενειακές σχέσεις, οι γυναίκες να υποτάσσονται στο σύζυγό τους και οι σύζυγοι να αγαπούν τη γυναίκα τους, τα παιδιά να υπακούν στους γονείς και οι πατέρες να μην ερεθίζουν τα παιδιά τους. Οι δούλοι πρέπει να υπακούν στους κυρίους τους, φοβούμενοι τον Ιεχωβά, και οι κύριοι πρέπει να φέρονται δίκαια στους δούλους τους. Όλοι ας εμμένουν στις προσευχές και ας συνεχίζουν να περπατούν με φρόνηση προς τους έξω. Ο Τυχικός και ο Ονήσιμος θα τους διηγηθούν οι ίδιοι όσα αφορούν τον  Παύλο και αυτούς που συνεργάζονται μ’ αυτόν για τη Βασιλεία του Θεού. Αυτοί στέλνουν χαιρετισμούς στις Κολοσσές, και ο Παύλος χαιρετάει, επίσης, τους αδελφούς της Λαοδικείας, ζητώντας τους να ανταλλάξουν τις επιστολές που τους στέλνει. Ο Παύλος γράφει έναν τελικό χαιρετισμό με το ίδιο του το χέρι: «Ενθυμείσθε τα δεσμά μου. Η χάρις είη μεθ’ υμών».—4:18.

ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΩΦΕΛΙΜΟ

12. Ποιες αναψυκτικές αλήθειες περιέχει η επιστολή του Παύλου προς τους Κολοσσαείς, και με ποιο όφελος για την εκκλησία;

¹² Μπορούμε να φανταστούμε πόσο γρήγορα κυκλοφόρησαν στους αδελφούς των Κολοσσών τα νέα για την άφιξη των δυο αδελφών από τη Ρώμη. Με ζωηρή προσδοκία θα συγκεντρώθηκαν, ενδεχομένως στο σπίτι του Φιλήμονα, για να ακούσουν να διαβάζεται η επιστολή του Παύλου. (Φιλήμ. 2) Πόσο αναψυκτικές αλήθειες περιείχε αυτή σχετικά με το ποια ακριβώς είναι η θέση του Χριστού και σχετικά με την ανάγκη για ακριβή γνώση! Πόσο ξεκάθαρα έβαλε στη θέση τους τις φιλοσοφίες των ανθρώπων και τις Ιουδαϊκές παραδόσεις, και πόσο εξύψωσε την ειρήνη και το λόγο του Χριστού! Παρείχε τροφή για το νου και την καρδιά του καθενός μέσα στην εκκλησία—για επισκόπους, συζύγους, πατέρες, παιδιά, κυρίους, δούλους. Ασφαλώς, υπήρχαν καλές συμβουλές για τον Φιλήμονα και τον Ονήσιμο, που θα ξανάρχιζαν να έχουν σχέση κυρίου και δούλου. Τι θαυμάσια κατεύθυνση δινόταν στους επισκόπους για να επαναφέρουν το ποίμνιο στις ορθές διδασκαλίες! Πόσο πιο έντονη έκαναν τα λόγια του Παύλου την εκτίμηση που έτρεφαν οι Κολοσσαείς για το προνόμιο το οποίο είχαν να εργάζονται ολόψυχα ‘ως εις τον Ιεχωβά’! Και παραμένει ζωντανό άγγελμα για την εκκλησία σήμερα η εποικοδομητική συμβουλή που δόθηκε στους Κολοσσαείς να ελευθερωθούν από τις υποδουλωτικές σκέψεις και συνήθειες του κόσμου.—Κολ. 1:9-11, 17, 18· 2:8· 3:15, 16, 18-25· 4:1.

13. Τι νουθετεί ο Παύλος σχετικά με τα λόγια που διατυπώνονται με χάρη, την προσευχή και τις Χριστιανικές συναναστροφές;

¹³ Μια θαυμάσια συμβουλή για τους Χριστιανούς διακόνους εκτίθεται στο εδάφιο Κολοσσαείς 4:6: «Ο λόγος σας ας ήναι πάντοτε με χάριν, ηρτυμένος με άλας, δια να εξεύρητε πώς πρέπει να αποκρίνησθε προς ένα έκαστον». Τα λόγια αλήθειας που διατυπώνονται με χάρη θα αποδειχθούν ότι ανοίγουν την όρεξη στους ανθρώπους που έχουν ειλικρινή καρδιά και θα απεργαστούν το αιώνιο όφελός τους. Επίσης, η άγρυπνη προσευχή του Χριστιανού, που αναπέμπεται από μια καρδιά γεμάτη εκτίμηση, θα φέρει πλούσιες ευλογίες από τον Ιεχωβά: «Εμμένετε εις την προσευχήν, αγρυπνούντες εις αυτήν μετά ευχαριστίας». Και τι χαρά και εποικοδομητική αναψυχή προσφέρουν οι Χριστιανικές συναναστροφές! «Διδάσκοντες και νουθετούντες αλλήλους», λέει ο Παύλος, ‘ψάλλοντες εκ της καρδίας υμών προς τον Ιεχωβά’. (4:2· 3:16) Θα βρείτε κι άλλα πολλά πετράδια ορθής και πρακτικής διδασκαλίας, καθώς εξετάζετε την Προς Κολοσσαείς επιστολή.

14. (α) Ποια πραγματικότητα εξαίρεται στην Προς Κολοσσαείς επιστολή; (β) Πώς δίνεται έμφαση στην ελπίδα περί Βασιλείας;

¹⁴ Σχετικά με την τήρηση του Νόμου, η επιστολή λέει: «[Εκείνα τα πράγματα] είναι σκιά των μελλόντων, το σώμα [η πραγματικότητα, ΜΝΚ] όμως είναι του Χριστού». (2:17) Αυτή η πραγματικότητα του Χριστού εξαίρεται στην Προς Κολοσσαείς επιστολή. Η επιστολή αναφέρεται συχνά στην ένδοξη ελπίδα που είναι αποταμιευμένη στον ουρανό για εκείνους που είναι ενωμένοι με τον Χριστό. (1:5, 27· 3:4) Αυτοί μπορούν να είναι ιδιαίτερα ευγνώμονες για το ότι ο Πατέρας τούς έχει ήδη ελευθερώσει από την εξουσία του σκότους και τους έχει μεταφέρει «εις την βασιλείαν του αγαπητού αυτού Υιού». Έτσι έχουν υποταχθεί σ’ Εκείνον «όστις είναι εικών του Θεού του αοράτου, πρωτότοκος πάσης κτίσεως, επειδή δι’ αυτού εκτίσθησαν τα πάντα, τα εν τοις ουρανοίς και τα επί της γης, τα ορατά και τα αόρατα, είτε θρόνοι είτε κυριότητες είτε αρχαί είτε εξουσίαι». Αυτός είναι ο πιο αρμόδιος να κυβερνήσει με δικαιοσύνη στη Βασιλεία του Θεού. Γι’ αυτό νουθετεί ο Παύλος τους χρισμένους Χριστιανούς: «Εάν λοιπόν συνανέστητε μετά του Χριστού, τα άνω ζητείτε, όπου είναι ο Χριστός καθήμενος εν δεξιά του Θεού».—1:12-16· 3:1.

[Υποσημειώσεις]

[Ερωτήσεις Μελέτης]