Βιβλίο της Γραφής Αριθμός 54—1 Προς Τιμόθεον

Συγγραφέας: Παύλος

Τόπος Συγγραφής: Μακεδονία

Ολοκλήρωση Συγγραφής: περ. 61-64 Κ.Χ.

1, 2. (α) Ποια εμφανή αντίθεση, όσον αφορά την περιγραφή της φυλάκισης του Παύλου, παρουσιάζει το βιβλίο Πράξεις με τη Δεύτερη Προς Τιμόθεον; (β) Πότε, απ’ ό,τι φαίνεται, γράφτηκε η Πρώτη Προς Τιμόθεον, και γιατί καταλήγουμε σ’ αυτό το συμπέρασμα;

 Η ΑΦΗΓΗΣΗ του Λουκά για τη ζωή του Παύλου, την οποία διαβάζουμε στο βιβλίο Πράξεις, τελειώνει με τον Παύλο να βρίσκεται στη Ρώμη περιμένοντας το αποτέλεσμα της προσφυγής του στον Καίσαρα. Μας παρουσιάζει τον Παύλο να κατοικεί σε δικό του νοικιασμένο σπίτι, να κηρύττει τη Βασιλεία του Θεού σε όλους όσοι έρχονταν σ’ αυτόν, και να το κάνει αυτό «μετά πάσης παρρησίας ακωλύτως». (Πράξ. 28:30, 31) Αλλά στη δεύτερη επιστολή του προς τον Τιμόθεο, ο Παύλος γράφει: «Κακοπαθώ μέχρι δεσμών ως κακούργος», και λέει ότι ο θάνατός του έφτασε. (2 Τιμ. 2:9· 4:6-8) Τι αλλαγή! Την πρώτη φορά τον μεταχειρίστηκαν ως αξιοσέβαστο κρατούμενο, τη δεύτερη ως εγκληματία. Τι είχε συμβεί στο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε από τότε που περιέγραψε ο Λουκάς τις περιστάσεις του Παύλου το 61 Κ.Χ.—στο τέλος δηλαδή της 2ετούς παραμονής του στη Ρώμη—ως τότε που γράφει ο ίδιος ο Παύλος για τις περιστάσεις του στον Τιμόθεο, πράγμα που φαίνεται ότι έκανε λίγο πριν από το θάνατό του;

² Μερικοί σχολιαστές της Αγίας Γραφής, επειδή δυσκολεύονται να εντάξουν τη συγγραφή των επιστολών του Παύλου προς τον Τιμόθεο και προς τον Τίτο στην περίοδο που καλύπτεται από το βιβλίο Πράξεις, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η προσφυγή του Παύλου στον Καίσαρα στέφθηκε με επιτυχία, κι εκείνος αφέθηκε ελεύθερος γύρω στο 61 Κ.Χ. Το Νέο Λεξικό της Αγίας Γραφής, του Γουεστμίνστερ (The New Westminster Dictionary of the Bible) λέει: «Το τελευταίο εδάφιο του βιβλίου Πράξεις συμφωνεί περισσότερο μ’ αυτή την άποψη [ότι ο Παύλος αφέθηκε ελεύθερος ύστερα από διετή εγκλεισμό] παρά με την εικασία ότι η φυλάκιση που περιγράφηκε κατέληξε στην καταδίκη και στο θάνατο του αποστόλου. Ο Λουκάς τονίζει το γεγονός ότι κανένας δεν παρακώλυε το έργο του, δίνοντας έτσι τη βέβαιη εντύπωση ότι δεν πλησίαζε το τέλος της δράσης του». * Επομένως, η συγγραφή της Πρώτης Προς Τιμόθεον έγινε την περίοδο που μεσολάβησε μεταξύ της απόλυσής του από την πρώτη του φυλάκιση στη Ρώμη και της τελευταίας φυλάκισής του εκεί, δηλαδή γύρω στο 61-64 Κ.Χ.

3, 4. (α) Τι έκανε προφανώς ο Παύλος όταν βγήκε από τη φυλακή; (β) Από πού έγραψε ο Παύλος την Πρώτη Προς Τιμόθεον;

³ Όταν βγήκε από τη φυλακή, ο Παύλος προφανώς ανέλαβε και πάλι την ιεραποστολική του δράση μαζί με τον Τιμόθεο και τον Τίτο. Δεν είναι βέβαιο αν ο Παύλος έφτασε ποτέ στην Ισπανία, όπως υποθέτουν μερικοί. Ο Κλήμης της Ρώμης έγραψε (περ. το 95 Κ.Χ.) ότι ο Παύλος πήγε «μέχρι το απώτατο σημείο της Δ[ύσης]», πράγμα που θα μπορούσε να περιλαμβάνει την Ισπανία. *

⁴ Από πού έγραψε ο Παύλος την πρώτη του επιστολή προς τον Τιμόθεο; Το εδάφιο 1 Τιμόθεον 1:3 δείχνει ότι ο Παύλος διευθέτησε να φροντίσει ο Τιμόθεος ορισμένα εκκλησιαστικά ζητήματα στην Έφεσο, ενώ εκείνος έφυγε για τη Μακεδονία. Φαίνεται ότι από εκεί έγραψε την επιστολή προς τον Τιμόθεο, ο οποίος είχε μείνει πίσω στην Έφεσο.

5. Ποιες μαρτυρίες υπάρχουν ως προς την αυθεντικότητα των επιστολών προς τον Τιμόθεο;

⁵ Από τους αρχαιότατους χρόνους έχει γίνει δεκτό ότι οι δυο επιστολές προς τον Τιμόθεο γράφτηκαν από τον Παύλο και ότι αποτελούσαν μέρος της θεόπνευστης Γραφής. Οι Χριστιανοί συγγραφείς των πρώτων αιώνων, μεταξύ άλλων ο Πολύκαρπος, ο Ιγνάτιος και ο Κλήμης της Ρώμης, το δέχονται αυτό, και οι επιστολές περιλαμβάνονται, ως συγγράμματα του Παύλου, στους καταλόγους των λίγων πρώτων αιώνων. Μια αυθεντία γράφει: «Για λίγα συγγράμματα της Κ[αινής] Δ[ιαθήκης] υπάρχουν ισχυρότερες επιβεβαιώσεις . . . Γι’ αυτό, οι αντιρρήσεις ως προς την αυθεντικότητα πρέπει να θεωρούνται σύγχρονοι νεωτερισμοί που αντίκεινται στις ισχυρές αποδείξεις τις οποίες παρείχε η πρώτη εκκλησία». *

6. (α) Για ποιους λόγους έγραψε ο Παύλος την Πρώτη Προς Τιμόθεον; (β) Τι είχε αποκτήσει ο Τιμόθεος, και τι δείχνει ότι ήταν ώριμος εργάτης;

⁶ Ο Παύλος έγραψε την πρώτη επιστολή προς τον Τιμόθεο για να εκθέσει με σαφήνεια ορισμένες οργανωτικές διαδικασίες της εκκλησίας. Ήταν, επίσης, αναγκαίο να προειδοποιήσει τον Τιμόθεο να βρίσκεται σε επιφυλακή εναντίον ψεύτικων διδασκαλιών και να ενισχύει τους αδελφούς ώστε αυτοί να αντιστέκονται στην ‘ψευδώνυμη γνώση’. (1 Τιμ. 6:20) Η Έφεσος, που ήταν εμπορικό κέντρο, είχε επίσης τους πειρασμούς του υλισμού και της ‘φιλαργυρίας’,  και συνεπώς ήταν επίκαιρο να δώσει ο Παύλος συμβουλές και γι’ αυτά τα θέματα. (6:10) Βέβαια, ο Τιμόθεος είχε αποκτήσει μεγάλη πείρα και εκπαίδευση κι έτσι μπορούσε να χρησιμοποιηθεί γι’ αυτό το έργο. Ήταν γεννημένος από Έλληνα πατέρα και θεοφοβούμενη Ιουδαία μητέρα. Δεν είναι γνωστό πότε ακριβώς ήταν η πρώτη φορά που ήρθε σε επαφή ο Τιμόθεος με τη Χριστιανοσύνη. Όταν ο Παύλος επισκέφθηκε τα Λύστρα στη δεύτερη ιεραποστολική περιοδεία του, πιθανώς στα τέλη του 49 Κ.Χ. ή στις αρχές του 50 Κ.Χ., ο Τιμόθεος (που ήταν ίσως στα τελευταία χρόνια της εφηβείας του ή λίγο μετά τα 20) είχε ήδη «καλήν μαρτυρίαν υπό των εν Λύστροις και Ικονίω αδελφών». Έτσι, ο Παύλος διευθέτησε να ταξιδεύει ο Τιμόθεος μαζί με τον Σίλα και τον ίδιο. (Πράξ. 16:1-3) Ο Τιμόθεος αναφέρεται ονομαστικά σε 11 από τις 14 επιστολές του Παύλου, καθώς και στο βιβλίο Πράξεις. Ο Παύλος εκδήλωνε πάντα πατρικό ενδιαφέρον γι’ αυτόν, και σε αρκετές περιπτώσεις τού ανέθεσε να επισκεφθεί και να υπηρετήσει διάφορες εκκλησίες—απόδειξη ότι ο Τιμόθεος είχε εργαστεί καλά στον ιεραποστολικό αγρό και είχε τα προσόντα να φέρνει σε πέρας βαριές ευθύνες.—1 Τιμ. 1:2· 5:23· 1 Θεσ. 3:2· Φιλιπ. 2:19.

ΤΙ ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΝ

7. Γιατί παροτρύνει ο Παύλος τον Τιμόθεο να μείνει στην Έφεσο;

⁷ Παρακίνηση για πίστη με αγαθή συνείδηση (1:1-20). Αφού χαιρετάει τον Τιμόθεο ως «γνήσιον τέκνον εις την πίστιν», ο Παύλος τον παροτρύνει να μείνει στην Έφεσο. Πρέπει να διορθώσει εκείνους που ‘ετεροδιδασκαλούν’, γιατί οι ετεροδιδασκαλίες οδηγούν σε άσκοπες ερωτήσεις παρά σε ‘οικοδομή [μετάδοση, ΜΝΚ]’ πίστης. Ο Παύλος λέει ότι ο σκοπός αυτής της οδηγίας είναι «αγάπη εκ καθαράς καρδίας και συνειδήσεως αγαθής και πίστεως ανυποκρίτου». Ο ίδιος προσθέτει: «Από των οποίων αποπλανηθέντες τινές εξετράπησαν εις ματαιολογίαν».—1:2, 3, 5, 6.

8. Τι τόνισε το γεγονός ότι ο Παύλος ελεήθηκε, και αυτός ποιον καλό πόλεμο ενθαρρύνει τον Τιμόθεο να διεξάγει;

⁸ Μολονότι ο Παύλος ήταν στο παρελθόν βλάσφημος και διώκτης, η παρ’ αξία καλοσύνη του Κυρίου «υπερεπερίσσευσεν . . . μετά πίστεως και αγάπης τής εν Χριστώ Ιησού», κι έτσι εκείνος ελεήθηκε. Ήταν από τους μεγαλύτερους αμαρτωλούς· και γι’ αυτό αποτελούσε ο ίδιος απόδειξη της μακροθυμίας του Χριστού Ιησού, ο οποίος «ήλθεν εις τον κόσμον δια να σώση τους αμαρτωλούς». Πόσο αξίζει να λαβαίνει ο Βασιλιάς των αιώνων την τιμή και τη δόξα για πάντα! Ο Παύλος παραγγέλλει στον Τιμόθεο να διεξάγει έναν καλό πόλεμο, «έχων πίστιν και αγαθήν συνείδησιν». Δεν πρέπει να είναι σαν κι αυτούς που «εναυάγησαν εις την πίστιν», όπως ο Υμέναιος και ο Αλέξανδρος, τους οποίους ο Παύλος διαπαιδαγώγησε επειδή ήταν βλάσφημοι.—1:14, 15, 19.

9. (α) Τι προσευχές πρέπει να γίνονται, και γιατί; (β) Τι λέγεται για τις γυναίκες της εκκλησίας;

⁹ Οδηγίες όσον αφορά τη λατρεία και την οργάνωση της εκκλησίας (2:1–6:2). Πρέπει να γίνονται προσευχές σχετικά με κάθε είδους ανθρώπους, περιλαμβανομένων και αυτών που έχουν αξιώματα, για να μπορούν οι Χριστιανοί να ζουν ειρηνικά και με ευσέβεια. Είναι θέλημα του Θεού, του Σωτήρα, «να σωθώσι πάντες οι άνθρωποι [κάθε είδους άνθρωποι, ΜΝΚ] και να έλθωσιν εις επίγνωσιν της αληθείας. Διότι είναι είς Θεός, είς και μεσίτης Θεού και ανθρώπων, άνθρωπος Ιησούς Χριστός, όστις έδωκεν εαυτόν αντίλυτρον υπέρ πάντων». (2:4-6) Ο Παύλος διορίστηκε απόστολος και δάσκαλος αυτών των πραγμάτων. Έτσι, παραγγέλλει στους άντρες να προσεύχονται με οσιότητα, και στις γυναίκες να ντύνονται με σεμνότητα και σωφροσύνη, όπως αρμόζει να ντύνονται εκείνες οι οποίες σέβονται τον Θεό. Η γυναίκα πρέπει να μαθαίνει να σιωπά και να μην αυθεντεύει πάνω στον άντρα, «διότι ο Αδάμ πρώτος επλάσθη, έπειτα η Εύα».—2:13.

10. Ποια είναι τα προσόντα για τους επισκόπους και τους διακονικούς υπηρέτες, και γιατί τα γράφει αυτά ο Παύλος;

¹⁰ Ο άντρας που επιδιώκει να γίνει επίσκοπος επιθυμεί καλό έργο. Στη συνέχεια, ο Παύλος παραθέτει τα προσόντα για τους επισκόπους και τους διακονικούς υπηρέτες. Ο επίσκοπος πρέπει να είναι «άμεμπτος, μιας γυναικός ανήρ, άγρυπνος, σώφρων, κόσμιος, φιλόξενος, διδακτικός, ουχί μέθυσος, ουχί πλήκτης, ουχί αισχροκερδής, αλλ’ επιεικής, άμαχος, αφιλάργυρος, κυβερνών καλώς τον εαυτού οίκον, έχων τα τέκνα αυτού εις υποταγήν μετά πάσης σεμνότητος . . . να μη ήναι νεοκατήχητος . . . Πρέπει δε αυτός να έχη και παρά των έξωθεν μαρτυρίαν καλήν». (3:2-7) Παρόμοιες απαιτήσεις υπάρχουν για τους διακονικούς υπηρέτες· και αυτοί πρέπει να δοκιμάζονται ως προς την καταλληλότητα προτού υπηρετήσουν. Ο Παύλος τα γράφει αυτά για να ξέρει ο Τιμόθεος πώς πρέπει να πολιτεύεται στην εκκλησία του Θεού, η οποία είναι «ο στύλος και το εδραίωμα της αληθείας».—3:15.

11. (α) Ποια προβλήματα θα ανακύψουν αργότερα; (β) Τι πρέπει να προσέχει ο Τιμόθεος, και γιατί;

¹¹ Σε κατοπινούς καιρούς μερικοί θα αποστατήσουν από την πίστη μέσω διδασκαλιών δαιμονίων. Διάφοροι υποκριτές ψευδολόγοι θα εμποδίζουν το γάμο και θα προστάζουν αποχή από τροφές τις οποίες ο Θεός έφτιαξε για να καταναλώνονται με απόδοση ευχαριστιών. Ως καλός διάκονος, ο Τιμόθεος πρέπει να απορρίπτει τους μύθους και τα ‘παραμύθια των γριών’. Παράλληλα, πρέπει να γυμνάζει τον εαυτό του έχοντας ως στόχο του την ευσέβεια. «Δια τούτο και κοπιάζομεν και ονειδιζόμεθα», λέει ο Παύλος, «διότι ελπίζομεν εις τον ζώντα Θεόν, όστις είναι ο Σωτήρ πάντων ανθρώπων, μάλιστα των πιστών». Γι’ αυτό, ο Τιμόθεος πρέπει να τα παραγγέλλει αυτά και να τα διδάσκει. Δεν πρέπει να αφήνει κανέναν να καταφρονεί τη νεότητά του, αλλά αντίθετα πρέπει να γίνεται παράδειγμα όσον αφορά τη διαγωγή και την υπηρεσία προς τον Θεό. Πρέπει να ‘μένει σ’ αυτά [να είναι απορροφημένος σ’ αυτά, ΜΝΚ]’ και να προσέχει συνεχώς σε ό,τι αφορά τον εαυτό του και τη διδασκαλία του επειδή, επιμένοντας σ’ αυτά, ‘θα σώσει και τον εαυτό του και αυτούς που τον ακούν’.—4:7, 10, 16.

12. Ποιες συμβουλές δίνονται για τη συμπεριφορά προς τις χήρες και άλλα άτομα στην εκκλησία;

¹² Ο Παύλος δίνει στον Τιμόθεο συμβουλές σχετικά με το πώς να συμπεριφέρεται σε διάφορα άτομα: στους  πρεσβυτέρους σαν σε πατέρες, στους νεότερους σαν σε αδελφούς, στις ηλικιωμένες σαν σε μητέρες, στις νεότερες σαν σε αδελφές. Σε όσες είναι αληθινά χήρες πρέπει να παρέχεται κατάλληλη βοήθεια. Ωστόσο, η οικογένεια της χήρας πρέπει να φροντίζει γι’ αυτήν, αν αυτό είναι δυνατόν. Αν δεν το κάνουν αυτό, θα είναι σαν να αρνούνται την πίστη. Όταν η χήρα είναι τουλάχιστον 60 ετών, πρέπει να καταγράφεται στον κατάλογο, αν «μαρτυρείται δια τα καλά αυτής έργα». (5:10) Απεναντίας, πρέπει να απορρίπτονται οι νεότερες χήρες οι οποίες αφήνουν τις σεξουαλικές ορμές τους να τις ελέγχουν. Αντί να τριγυρνούν από ’δώ και από ’κεί και να κουτσομπολεύουν, ας παντρεύονται και ας τεκνοποιούν, ώστε να μη δίνουν αφορμή στον ενάντιο.

13. Ποια στάση πρέπει να εκδηλώνεται απέναντι στους πρεσβυτέρους, τι μεταχείριση πρέπει να έχουν αυτοί που αμαρτάνουν, και ποια ευθύνη βαραίνει τους δούλους;

¹³ Οι πρεσβύτεροι που προΐστανται καλά πρέπει να αξιώνονται διπλής τιμής, «μάλιστα όσοι κοπιάζουσιν εις λόγον και διδασκαλίαν». (5:17) Κατηγορία εναντίον πρεσβυτέρου δεν πρέπει να γίνεται παραδεκτή, εκτός αν προέρχεται από το στόμα δυο ή τριών μαρτύρων. Αυτοί που αμαρτάνουν πρέπει να ελέγχονται ενώπιον όλων των παρατηρητών, αλλά δεν πρέπει να υπάρχουν προτιμήσεις ή να γίνονται χάρες σ’ αυτά τα πράγματα. Οι δούλοι πρέπει να σέβονται τους κυρίους τους, αποδίδοντας καλή υπηρεσία, ιδίως όταν πρόκειται για αδελφούς, οι οποίοι είναι «πιστοί και αγαπητοί».—6:2.

14. Τι έχει να πει ο Παύλος για την υπερηφάνεια και τη φιλαργυρία σε σχέση με την «ευσέβεια μετά αυταρκείας»;

¹⁴ Συμβουλές για «ευσέβεια μετά αυταρκείας» (6:3-21). Ο άνθρωπος που δεν ακολουθεί τους υγιαίνοντες λόγους είναι φουσκωμένος από υπερηφάνεια και του έχουν γίνει διανοητική αρρώστια συζητήσεις που οδηγούν σε ‘μάταιες συνδιαλέξεις [βίαιες διαμάχες για ασήμαντα πράγματα, ΜΝΚ]’. Απεναντίας, «η ευσέβεια μετά αυταρκείας» είναι μεγάλος πλουτισμός. Πρέπει να αρκεί στον καθένα να έχει να φάει και να σκεπαστεί. Η επιθυμία για πλουτισμό είναι παγίδα που οδηγεί στον όλεθρο, και η φιλαργυρία είναι «ρίζα πάντων των κακών». Ο Παύλος παρακινεί τον Τιμόθεο, ως άνθρωπο του Θεού, να φεύγει απ’ αυτά τα πράγματα, να επιζητά Χριστιανικές αρετές, να αγωνίζεται τον καλό αγώνα της πίστης και να ‘κρατάει την αιώνια ζωή’. (6:6, 10, 12) Πρέπει να φυλάξει την εντολή με «αμόλυντον, άμεμπτον» τρόπο μέχρι τη φανέρωση του Κυρίου Ιησού Χριστού. Οι πλούσιοι πρέπει «να ελπίζωσιν [όχι] επί την αδηλότητα του πλούτου, αλλ’ επί τον Θεόν», για ‘να απολαύσουν την αιώνια ζωή’. Τελειώνοντας, ο Παύλος παροτρύνει τον Τιμόθεο να φυλάξει τη δογματική παρακαταθήκη που του έχει δοθεί, και να αποστρέφεται τα βέβηλα λόγια και «τας αντιλογίας της ψευδωνύμου γνώσεως».—6:14, 17, 20.

ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΩΦΕΛΙΜΟ

15. Ποια προειδοποίηση δίνεται για τις εικασίες και τους διαξιφισμούς;

¹⁵ Αυτή η επιστολή δίνει ισχυρή προειδοποίηση σε όσους ασχολούνται με μάταιες εικασίες και φιλοσοφικούς διαξιφισμούς. Οι ‘μάχες γύρω από λέξεις’ συνδέονται με την υπερηφάνεια και πρέπει να αποφεύγονται, γιατί ο Παύλος μάς λέει ότι εμποδίζουν τη Χριστιανική ανάπτυξη, προξενώντας μόνο «φιλονεικίας μάλλον παρά την εις την πίστιν οικοδομήν του Θεού». (6:3-6· 1:4) Μαζί με τα έργα της σάρκας, αυτές οι αμφισβητήσεις ‘αντιβαίνουσιν εις την υγιαίνουσαν διδασκαλίαν κατά το ευαγγέλιον της δόξης του μακαρίου Θεού’.—1:10, 11.

16. Τι συμβουλές έδωσε ο Παύλος σχετικά με τον υλισμό;

¹⁶ Οι Χριστιανοί που ζούσαν στην Έφεσο, στην οποία επικρατούσε η απληστία για τα χρήματα, χρειάζονταν προφανώς συμβουλές σχετικά με την καταπολέμηση του υλισμού και των περισπασμών του. Ο Παύλος έδωσε αυτές τις συμβουλές. Ο κόσμος επαναλαμβάνει συχνά το απόφθεγμά του, ‘Ρίζα πάντων των κακών είναι η φιλαργυρία’, αλλά λίγοι προσέχουν τα λόγια του! Αντίθετα, οι αληθινοί Χριστιανοί πρέπει να προσέχουν συνέχεια αυτή τη συμβουλή. Αυτό θα σημάνει ζωή γι’ αυτούς. Πρέπει να αποφεύγουν την οδυνηρή παγίδα του υλισμού, ελπίζοντας, όχι «επί την αδηλότητα του πλούτου, αλλ’ επί τον Θεόν . . . όστις δίδει εις ημάς πλουσίως πάντα εις απόλαυσιν».—6:6-12, 17-19.

17. Ποια συμβουλή που απευθύνεται στον Τιμόθεο είναι επίκαιρη για όλους τους ζηλωτές νεαρούς διακόνους σήμερα;

¹⁷ Η επιστολή του Παύλου δείχνει ότι ο ίδιος ο Τιμόθεος αποτελούσε θαυμάσιο παράδειγμα όσον αφορά το τι πρέπει να είναι ένας νεαρός Χριστιανός. Αν και ήταν σχετικά νέος, ήταν πνευματικά ώριμος. Είχε φτάσει να διαθέτει τα προσόντα για να είναι επίσκοπος, και στα προνόμια που απολάμβανε γευόταν πλούσιες ευλογίες. Αλλά, όπως όλοι οι ζηλωτές νεαροί διάκονοι σήμερα, έπρεπε να μελετάει αυτά τα πράγματα και να είναι απορροφημένος σ’ αυτά, προκειμένου να συνεχίζεται η προκοπή του. Επίκαιρη είναι η συμβουλή του Παύλου η οποία απευθύνεται σε όλους όσοι επιζητούν να βρίσκουν συνεχή χαρά προοδεύοντας ως Χριστιανοί: «Πρόσεχε εις σεαυτόν και εις την διδασκαλίαν, επίμενε εις αυτά· διότι τούτο πράττων και σεαυτόν θέλεις σώσει και τους ακούοντάς σε».—4:15, 16.

18. Ποιες εύτακτες διευθετήσεις της εκκλησίας ορίζονται με σαφήνεια, και πώς χρησιμοποιεί ο Παύλος τις Εβραϊκές Γραφές ως αυθεντία;

¹⁸ Αυτή η θεόπνευστη επιστολή ενσταλάζει εκτίμηση για τις εύτακτες διευθετήσεις του Θεού. Δείχνει πώς μπορούν να συμβάλλουν στη διατήρηση της θεοκρατικής αρμονίας στην εκκλησία τόσο οι άντρες όσο και οι γυναίκες. (2:8-15) Στη συνέχεια, εξετάζει τα προσόντα για τους επισκόπους και τους διακονικούς υπηρέτες. Έτσι, το άγιο πνεύμα υποδεικνύει σε ποιες απαιτήσεις πρέπει να ανταποκρίνονται εκείνοι που υπηρετούν με ειδικές αρμοδιότητες. Η επιστολή παροτρύνει, επίσης, όλους τους αφιερωμένους διακόνους να φτάσουν σ’ αυτό το επίπεδο, λέγοντας: «Εάν τις ορέγηται επισκοπήν, καλόν έργον επιθυμεί». (3:1-13) Εξετάζεται κατάλληλα η σωστή στάση που πρέπει να κρατάει ο επίσκοπος προς τους άλλους στην εκκλησία, ανάλογα με την ηλικία και το φύλο τους, καθώς και ο χειρισμός κατηγοριών ενώπιον μαρτύρων. Ο Παύλος, θέλοντας να τονίσει το γεγονός ότι οι πρεσβύτεροι που κοπιάζουν σε λόγο και διδασκαλία αξίζουν διπλή τιμή, επικαλείται δυο φορές τις Εβραϊκές Γραφές ως αυθεντία: «Διότι λέγει η γραφή· Δεν  θέλεις εμφράξει το στόμα βοός αλωνίζοντος· και, Άξιος είναι ο εργάτης του μισθού αυτού».—1 Τιμ. 5:1-3, 9, 10, 19-21, 17, 18· Δευτ. 25:4· Λευιτ. 19:13.

19. Πώς φέρνεται στο προσκήνιο η ελπίδα της Βασιλείας, και ποια παραίνεση γίνεται με βάση αυτήν;

¹⁹ Αφού δίνει όλες αυτές τις θαυμάσιες συμβουλές, ο Παύλος προσθέτει ότι η εντολή πρέπει να φυλάγεται με αμόλυντο και άμεμπτο τρόπο ‘μέχρι της φανερώσεως του Κυρίου Ιησού Χριστού ως Βασιλέως των βασιλευόντων και Κυρίου των κυριευόντων’. Με βάση αυτή την ελπίδα της Βασιλείας, η επιστολή τελειώνει με τη δυναμική παραίνεση προς τους Χριστιανούς «να αγαθοεργώσι, να πλουτώσιν εις έργα καλά, να ήναι ευμετάδοτοι, κοινωνικοί, θησαυρίζοντες εις εαυτούς θεμέλιον καλόν εις το μέλλον, δια να απολαύσωσι την αιώνιον ζωήν». (1 Τιμ. 6:14, 15, 18, 19) Πράγματι, όλες οι συμβουλές που περιέχονται στην Πρώτη Προς Τιμόθεον είναι ωφέλιμες!

[Υποσημειώσεις]

[Ερωτήσεις Μελέτης]