Βιβλίο της Γραφής Αριθμός 60—1 Πέτρου

Συγγραφέας: Πέτρος

Τόπος Συγγραφής: Βαβυλώνα

Ολοκλήρωση Συγγραφής: περ. 62-64 Κ.Χ.

1. Γιατί υπέφεραν δοκιμασίες οι Χριστιανοί, και γιατί μπορεί να λεχθεί ότι η πρώτη επιστολή του Πέτρου γράφτηκε στην κατάλληλη στιγμή;

 ΚΑΘΩΣ οι πρώτοι Χριστιανοί εξάγγελλαν τις αρετές του Θεού, το έργο της Βασιλείας γνώριζε άνθηση και αύξηση σε όλη την έκταση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Ωστόσο, τα μέλη αυτής της ομάδας, τα οποία έδειχναν τόσο ζήλο, έγιναν αντικείμενο ορισμένων παρανοήσεων. Πρώτον, η θρησκεία τους είχε ξεκινήσει από την Ιερουσαλήμ και τους Ιουδαίους, και μερικοί τους συνέχεαν με τους Ιουδαίους Ζηλωτές, μια πολιτική παράταξη η οποία ασφυκτιούσε κάτω από το ρωμαϊκό ζυγό και αποτελούσε μόνιμη πηγή προβλημάτων για τους τοπικούς κυβερνήτες. Επιπλέον, οι Χριστιανοί διέφεραν επειδή αρνούνταν να θυσιάσουν στον αυτοκράτορα ή να συμμετάσχουν στις ειδωλολατρικές τελετές εκείνων των ημερών. Οι άνθρωποι τους κακολογούσαν κι αυτοί υπέφεραν πολλές δοκιμασίες για λόγους πίστης. Στον κατάλληλο καιρό, και με προνοητικότητα που υποδηλώνει θεοπνευστία, ο Πέτρος έγραψε την πρώτη του επιστολή, με την οποία ενθάρρυνε τους Χριστιανούς να μείνουν σταθεροί και τους έδωσε συμβουλές σχετικά με το πώς θα έπρεπε να διάγουν υπό τον Νέρωνα, τον Καίσαρα εκείνης της εποχής. Αυτή η επιστολή γράφτηκε στην πιο κατάλληλη στιγμή, αν λάβουμε υπόψη μας τη θύελλα του διωγμού που ξέσπασε σχεδόν αμέσως μετά.

2. Τι αποδεικνύει ότι ο Πέτρος ήταν ο συγγραφέας της επιστολής που φέρει το όνομά του, και σε ποιους απευθυνόταν η επιστολή;

² Το γεγονός ότι ο Πέτρος ήταν ο συγγραφέας αυτής της επιστολής επιβεβαιώνεται από τα εναρκτήρια λόγια. Επιπλέον, ο Ειρηναίος, ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς, ο Ωριγένης και ο Τερτυλλιανός, όλοι ανεξαιρέτως παραθέτουν απ’ αυτή την επιστολή και αναφέρουν ότι συγγραφέας της ήταν ο Πέτρος. * Η αυθεντικότητα της Πρώτης Πέτρου επιβεβαιώνεται τόσο καλά όσο και η αυθεντικότητα κάθε άλλης θεόπνευστης επιστολής. Ο Ευσέβιος μας λέει ότι οι πρεσβύτεροι της εκκλησίας έκαναν ευρεία χρήση αυτής της επιστολής· στην εποχή του (περ. 260-342 Κ.Χ.) η αυθεντικότητά της ήταν αδιαμφισβήτητη. Ο Ιγνάτιος, ο Ερμάς και ο Βαρνάβας, οι οποίοι έζησαν στις αρχές του 2ου αιώνα, όλοι ανεξαιρέτως παραπέμπουν σ’ αυτήν. * Η Πρώτη Πέτρου βρίσκεται σε πλήρη αρμονία με την υπόλοιπη θεόπνευστη Γραφή και απευθύνει ένα δυναμικό άγγελμα προς Ιουδαίους και μη Ιουδαίους Χριστιανούς τους «παρεπιδήμους τους διεσπαρμένους εις Πόντον, Γαλατίαν, Καππαδοκίαν, Ασίαν και Βιθυνίαν»—περιοχές της Μικράς Ασίας.—1 Πέτρ. 1:1.

3. Ποια στοιχεία υπάρχουν για το χρόνο συγγραφής της Πρώτης Πέτρου;

³ Πότε γράφτηκε αυτή η επιστολή; Ο τόνος της υποδηλώνει ότι οι Χριστιανοί υπέφεραν δοκιμασίες, είτε από ειδωλολάτρες είτε από Ιουδαίους που δεν είχαν μεταστραφεί, αλλά ότι ο εκτεταμένος διωγμός που εξαπέλυσε ο Νέρων το 64 Κ.Χ. δεν είχε αρχίσει ακόμη. Φαίνεται ότι ο Πέτρος έγραψε αυτή την επιστολή αμέσως πριν απ’ αυτό, ίσως μεταξύ του 62 και 64 Κ.Χ. Το γεγονός ότι ο Μάρκος ήταν ακόμη μαζί με τον Πέτρο ενισχύει αυτό το συμπέρασμα. Την πρώτη φορά που φυλακίστηκε ο Παύλος στη Ρώμη (περ. 59-61 Κ.Χ.), ο Μάρκος βρισκόταν κοντά στον Παύλο, αλλά επρόκειτο να πάει στη Μικρά Ασία· και την εποχή της δεύτερης φυλάκισης του Παύλου (περ. 65 Κ.Χ.), ο Μάρκος επρόκειτο να πάει και πάλι στη Ρώμη για να είναι μαζί με τον Παύλο. (1 Πέτρ. 5:13· Κολ. 4:10· 2 Τιμ. 4:11) Στο διάστημα που μεσολάβησε, ο Μάρκος θα είχε την ευκαιρία να βρίσκεται κοντά στον Πέτρο, στη Βαβυλώνα.

4, 5. (α) Τι καταρρίπτει τον ισχυρισμό ότι ο Πέτρος έγραψε την πρώτη του επιστολή από τη Ρώμη; (β) Ποια στοιχεία δείχνουν ότι έγραψε από την κατά γράμμα Βαβυλώνα;

⁴ Πού γράφτηκε η Πρώτη Πέτρου; Ενώ οι Βιβλικοί σχολιαστές συμφωνούν ως προς την αυθεντικότητα, την κανονικότητα, την ταυτότητα του συγγραφέα και την κατά  προσέγγιση χρονολογία της συγγραφής, διαφωνούν ως προς τον τόπο συγγραφής. Σύμφωνα με τη μαρτυρία του ίδιου του Πέτρου, αυτός έγραψε την πρώτη του επιστολή ενώ βρισκόταν στη Βαβυλώνα. (1 Πέτρ. 5:13) Αλλά, ορισμένοι ισχυρίζονται ότι έγραψε από τη Ρώμη, λέγοντας ότι «Βαβυλώνα» ήταν ένα κρυπτογραφικό όνομα της Ρώμης. Οι αποδείξεις, όμως, δεν υποστηρίζουν αυτή την άποψη. Η Αγία Γραφή πουθενά δεν δείχνει ότι με τη λέξη Βαβυλώνα αναφέρεται ειδικά η Ρώμη. Εφόσον ο Πέτρος απηύθυνε την επιστολή του σε όσους κατοικούσαν στις κατά γράμμα τοποθεσίες του Πόντου, της Γαλατίας, της Καππαδοκίας, της Ασίας και της Βιθυνίας, έπεται λογικά ότι, όταν αναφέρεται στη Βαβυλώνα, εννοεί τον κατά γράμμα τόπο που φέρει αυτό το όνομα. (1:1) Υπήρχε βάσιμος λόγος για να βρίσκεται ο Πέτρος στη Βαβυλώνα. Σ’ αυτόν είχαν ανατεθεί ‘τα καλά νέα για τους περιτμημένους’, και στη Βαβυλώνα κατοικούσαν πολλοί Ιουδαίοι. (Γαλ. 2:7-9) Η Ιουδαϊκή Εγκυκλοπαίδεια (Encyclopaedia Judaica), όταν εξετάζει τη δημιουργία του Βαβυλωνιακού Ταλμούδ, λέει ότι ο Ιουδαϊσμός είχε «μεγάλες σχολές στη Βαβυλώνα» στη διάρκεια της Κοινής μας Χρονολογίας. *

⁵ Η θεόπνευστη Γραφή, περιλαμβανομένων και των δυο επιστολών που έγραψε ο Πέτρος, δεν αναφέρει ότι αυτός πήγε στη Ρώμη. Ο Παύλος μιλάει για τη δική του παραμονή στη Ρώμη, αλλά δεν λέει πουθενά ότι ο Πέτρος βρισκόταν εκεί. Αφού ο Παύλος αναφέρει 35 ονόματα στην επιστολή του προς τους Ρωμαίους και στέλνει χαιρετισμούς σε 26 άτομα ονομαστικά, γιατί δεν αναφέρει τον Πέτρο; Απλώς επειδή ο Πέτρος δεν βρισκόταν τότε εκεί! (Ρωμ. 16:3-15) Η «Βαβυλώνα» από την οποία έγραψε ο Πέτρος την πρώτη του επιστολή ήταν ολοφάνερα η κατά γράμμα Βαβυλώνα στις όχθες του ποταμού Ευφράτη στη Μεσοποταμία.

ΤΙ ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΠΡΩΤΗ ΠΕΤΡΟΥ

6. Για ποια ελπίδα γράφει ο Πέτρος, και με βάση ποιο πράγμα γίνεται δυνατή η ‘αναγέννηση’ σ’ αυτή την ελπίδα;

⁶ Η αναγέννηση σε ζωντανή ελπίδα μέσω του Χριστού (1:1-25). Στην αρχή ο Πέτρος κατευθύνει την προσοχή των αναγνωστών του στην ‘αναγέννηση σε ζωντανή ελπίδα’ και στην αμάραντη κληρονομιά που είναι φυλαγμένη γι’ αυτούς στους ουρανούς. Αυτό λαβαίνει χώρα σύμφωνα με το έλεος του Θεού και μέσω της ανάστασης του Ιησού Χριστού. Γι’ αυτό, ‘οι εκλεκτοί’ αγάλλονται, αν και τους λυπούν διάφορες δοκιμασίες, ώστε η δοκιμασμένη ποιότητα της πίστης τους να «ευρεθή εις έπαινον και τιμήν και δόξαν όταν φανερωθή ο Ιησούς Χριστός». Οι προφήτες της αρχαιότητας, ακόμη και οι άγγελοι, ζήτησαν πληροφορίες σχετικά μ’ αυτή τη σωτηρία. Επομένως, οι εκλεκτοί πρέπει να ζώσουν την οσφύ της διάνοιάς τους για δράση και να θέσουν την ελπίδα τους σ’ αυτή την παρ’ αξία καλοσύνη, ενώ γίνονται άγιοι σε κάθε πλευρά της διαγωγής τους. Δεν είναι αυτό πρέπον, εφόσον λυτρώθηκαν, όχι με φθαρτά πράγματα, αλλά «δια του τιμίου αίματος του Χριστού, ως αμνού αμώμου και ασπίλου»; Η ‘αναγέννησή’ τους λαβαίνει χώρα μέσω του λόγου του ζωντανού και «μένοντος» Θεού, του Ιεχωβά, λόγου ο οποίος μένει στον αιώνα και αναγγέλθηκε σ’ αυτούς με τη μορφή των καλών νέων.—1:1, 3, 7, 19, 23.

7. (α) Ως τι οικοδομούνται οι Χριστιανοί, και για ποιο σκοπό; (β) Εφόσον οι Χριστιανοί είναι παρεπίδημοι, ποια πρέπει να είναι η διαγωγή τους;

⁷ Διατήρηση καλής διαγωγής μέσα στα έθνη (2:1–3:22). Ως ζωντανοί λίθοι, οι Χριστιανοί οικοδομούνται για να αποτελέσουν πνευματικό οίκο, προσφέροντας πνευματικές θυσίες ευπρόσδεκτες στον Θεό μέσω του Ιησού Χριστού, του ακρογωνιαίου λίθου, ο οποίος έγινε λίθος προσκόμματος για τους απειθείς. Αυτοί που πιστεύουν έχουν γίνει ‘βασίλειο ιεράτευμα, έθνος άγιο για να εξαγγέλλουν τις αρετές εκείνου που τους κάλεσε από το σκοτάδι στο θαυμαστό του φως’. Ως παρεπίδημοι μέσα στα έθνη, ας απέχουν από τις σαρκικές επιθυμίες και ας έχουν καλή διαγωγή. Ας υποτάσσονται ‘σε κάθε ανθρώπινη διάταξη’, είτε σε κάποιο βασιλιά είτε στους ηγεμόνες του. Ναι, ‘ας τιμούν τους πάντες, ας αγαπούν την αδελφότητα, ας φοβούνται τον Θεό, ας τιμούν το βασιλιά’. Παρόμοια, οι υπηρέτες ας υποτάσσονται στους κυρίους τους, με αγαθή συνείδηση, καθώς υποφέρουν άδικα παθήματα. Ακόμη και ο Χριστός, αν και ήταν αναμάρτητος, υπέμεινε λοιδορίες και παθήματα, αφήνοντας «παράδειγμα» για να ακολουθήσουν οι άλλοι τα ίχνη του.—2:9, 13, 17, 21.

8. (α) Ποιες ορθές νουθεσίες δίνονται στους συζύγους και στις συζύγους; (β) Τι είναι αναγκαίο να κάνει κάποιος για να αποκτήσει αγαθή συνείδηση ενώπιον του Θεού;

⁸ Η υποταγή εφαρμόζεται και στις συζύγους, οι οποίες με την αγνή διαγωγή και το βαθύ σεβασμό μπορούν ακόμη και να κερδίσουν συζύγους που δεν είναι ομόπιστοι, χωρίς να πουν ούτε ένα λόγο. Δεν πρέπει να τις απασχολεί ο εξωτερικός στολισμός. Όπως και την υπάκουη Σάρρα, πρέπει να τις απασχολεί «ο κρυπτός άνθρωπος της καρδίας, κεκοσμημένος με την αφθαρσίαν του πράου και ησυχίου πνεύματος, το οποίον ενώπιον του Θεού είναι πολύτιμον». Οι σύζυγοι πρέπει να τιμούν τις συζύγους ως ‘σκεύη ασθενέστερα’ και ως «συγκληρονόμους της χάριτος της ζωής». Όλοι οι Χριστιανοί πρέπει να εκδηλώνουν φιλαδελφία. ‘Όστις θέλει να αγαπά την ζωήν . . . ας εκκλίνη από κακού και ας πράξη αγαθόν, ας ζητήσει ειρήνην και ας ακολουθήση αυτήν· διότι οι οφθαλμοί του Ιεχωβά είναι επί τους δικαίους’. Αντί να φοβούνται ανθρώπους, πρέπει να είναι πάντα έτοιμοι να υπερασπιστούν την ελπίδα τους. Είναι καλύτερα να πάσχουν επειδή αγαθοποιούν, αν αυτό είναι το θέλημα του Θεού, παρά επειδή κακοποιούν. «Επειδή και ο Χριστός άπαξ έπαθε δια τας αμαρτίας, ο δίκαιος υπέρ των αδίκων, δια να φέρη ημάς προς τον Θεόν, θανατωθείς μεν κατά την σάρκα, ζωοποιηθείς δε δια του πνεύματος». Η πίστη του Νώε, έκφραση της οποίας ήταν η κατασκευή της κιβωτού, είχε ως αποτέλεσμα τη διάσωση του ίδιου και της οικογένειάς του. Με αντίστοιχο τρόπο, σώζονται όσοι, με βάση την πίστη στον αναστημένο Χριστό, αφιερώνονται στον Θεό, βαφτίζονται για να συμβολίσουν αυτή την πίστη και συνεχίζουν να κάνουν το θέλημα του Θεού· και ο Θεός χορηγεί σ’ αυτούς αγαθή συνείδηση.—3:4, 7, 10-12, 18.

9. Ποιο φρόνημα πρέπει να έχουν οι Χριστιανοί; Παρότι συμβαίνει τι;

 ⁹ Να χαίρεστε καθώς εκτελείτε το θέλημα του Θεού ως Χριστιανοί, παρά τα παθήματα (4:1–5:14). Οι Χριστιανοί πρέπει να έχουν το ίδιο φρόνημα με τον Χριστό, ζώντας μόνο για να κάνουν το θέλημα του Θεού, και όχι πια το θέλημα των εθνών, παρότι τα έθνη τούς βλασφημούν επειδή δεν συνεχίζουν να συντρέχουν μ’ αυτούς «εις την αυτήν εκχείλισιν της ασωτίας». Εφόσον το τέλος όλων των πραγμάτων πλησίασε, αυτοί πρέπει να ζουν με φρόνηση, να προσεύχονται και να έχουν ένθερμη αγάπη μεταξύ τους, κάνοντας τα πάντα έτσι ώστε να δοξάζεται ο Θεός. Δεν πρέπει να παραξενεύονται επειδή τους βασανίζουν δοκιμασίες, αλλά να χαίρονται ως συμμέτοχοι των παθημάτων του Χριστού. Ωστόσο, κανείς ας μην πάσχει ως κακοποιός. Εφόσον η κρίση αρχίζει από τον οίκο του Θεού, «οι πάσχοντες κατά το θέλημα του Θεού ας εμπιστεύωνται τας εαυτών ψυχάς εις αυτόν, ως εις πιστόν δημιουργόν εν αγαθοποιία».—4:4, 19.

10. Ποια συμβουλή δίνεται στους πρεσβυτέρους και στους νεότερους, και με ποια δυναμική διαβεβαίωση τελειώνει η Πρώτη Πέτρου;

¹⁰ Οι πρεσβύτεροι πρέπει να ποιμαίνουν το ποίμνιο του Θεού εκούσια, ναι, πρόθυμα. Το να αποτελούν παραδείγματα για το ποίμνιο θα τους εξασφαλίσει τον αμαράντινο στέφανο της δόξας όταν γίνει η φανέρωση του Αρχιποιμένα. Οι νεότεροι ας υποτάσσονται στους πρεσβυτέρους, και παράλληλα όλοι να είναι ταπεινόφρονες, «διότι ο Θεός αντιτάσσεται εις τους υπερηφάνους, εις δε τους ταπεινούς δίδει χάριν». Ας είναι στερεοί στην πίστη και ας αγρυπνούν για να προφυλαχθούν από το ‘ωρυόμενο λιοντάρι’, τον Διάβολο. Και πάλι ηχούν δυναμικά λόγια διαβεβαίωσης, καθώς ο Πέτρος ολοκληρώνει την προτροπή του: «Ο δε Θεός πάσης χάριτος, όστις εκάλεσεν ημάς εις την αιώνιον αυτού δόξαν δια του Χριστού Ιησού, αφού πάθητε ολίγον, αυτός να σας τελειοποιήση, στηρίξη, ενισχύση, θεμελιώση. Εις αυτόν είη η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων· αμήν».—5:5, 8, 10, 11.

ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΩΦΕΛΙΜΟ

11. Πώς εναρμονίζονται οι συμβουλές που δίνει ο Πέτρος στους επισκόπους με κάποιες συμβουλές του Ιησού και του Παύλου;

¹¹ Η πρώτη επιστολή του Πέτρου περιέχει ουσιώδεις συμβουλές για τους επισκόπους. Σε αρμονία με τις συμβουλές του ίδιου του Ιησού στα εδάφια Ιωάννης 21:15-17 και τις συμβουλές του Παύλου στα εδάφια Πράξεις 20:25-35, ο Πέτρος δείχνει και πάλι ότι το έργο του επισκόπου είναι έργο ποίμανσης που πρέπει να γίνεται ανιδιοτελώς, εκούσια και πρόθυμα. Ο επίσκοπος είναι υποποιμένας ο οποίος υπηρετεί υποτασσόμενος στον ‘αρχιποιμένα’, τον Ιησού Χριστό, και είναι υπόλογος σ’ αυτόν για το ποίμνιο του Θεού, τα συμφέροντα του οποίου πρέπει να φροντίζει δίνοντας το παράδειγμα και εκδηλώνοντας κάθε ταπεινότητα.—5:2-4.

12. (α) Ποια σχετική υποταγή πρέπει να αποδίδεται στους άρχοντες και στους κυρίους; (β) Ποιες νουθεσίες δίνει ο Πέτρος σχετικά με την υποταγή των γυναικών και την ηγεσία των αντρών; (γ) Ποια Χριστιανική ιδιότητα τονίζεται σε όλη την επιστολή;

¹² Στην επιστολή του Πέτρου θίγονται πολλές άλλες πλευρές της Χριστιανικής υποταγής και δίνονται έξοχες συμβουλές. Στα εδάφια 1 Πέτρου 2:13-17 δίνονται συμβουλές για τη σωστή υποταγή στους άρχοντες, λόγου χάρη σε κάποιο βασιλιά και σε ηγεμόνες. Ωστόσο, αυτή πρέπει να είναι σχετική υποταγή, η οποία αποδίδεται χάρη του Κυρίου και συνοδεύεται από ‘φόβο για τον Θεό’, του οποίου είναι δούλοι οι Χριστιανοί. Οι οικιακοί υπηρέτες προτρέπονται να υποτάσσονται στους κυρίους τους και να υπομένουν, αν χρειαστεί να υποφέρουν «δια την εις τον Θεόν συνείδησιν». Και στις συζύγους δίνονται ανεκτίμητες νουθεσίες σχετικά με την υποταγή στους συζύγους, περιλαμβανομένων και αυτών που δεν είναι ομόπιστοι, ενώ καταδεικνύεται ότι η καθαρή και γεμάτη σεβασμό διαγωγή τους είναι ‘πολύτιμη ενώπιον του Θεού’ και μπορεί ακόμη και να κερδίσει τους συζύγους τους φέρνοντάς τους στην αλήθεια. Για να τονίσει αυτό το σημείο, ο Πέτρος χρησιμοποιεί εδώ το παράδειγμα της πιστής υποταγής που εκδήλωνε η Σάρρα προς τον Αβραάμ. (1 Πέτρ. 2:17-20· 3:1-6· Γέν. 18:12) Οι άντρες σύζυγοι πρέπει με τη σειρά τους να ασκούν την ηγεσία τους λαβαίνοντας κατάλληλα υπόψη τους το ‘ασθενέστερο σκεύος’. Συνεχίζοντας να μιλάει γι’ αυτό το θέμα, ο Πέτρος προτρέπει: «Ομοίως οι νεώτεροι υποτάχθητε εις τους πρεσβυτέρους». Και, κατόπιν, τονίζει την ανάγκη που υπάρχει για ταπεινοφροσύνη, μια Χριστιανική ιδιότητα η οποία τονίζεται σε όλη την επιστολή του.—1 Πέτρ. 3:7-9· 5:5-7· 2:21-25.

13. (α) Πώς διασαφηνίζει ο Πέτρος στην επιστολή του το σκοπό για τον οποίον κάλεσε ο Θεός τη Χριστιανική εκκλησία; (β) Ποια χαρμόσυνη κληρονομιά προβάλλει ο Πέτρος, και ποιοι την αποκτούν;

¹³ Σε μια εποχή στην οποία άρχιζαν να αναζωπυρώνονται πύρινες δοκιμασίες και διώξεις, ο Πέτρος παρείχε ενισχυτική ενθάρρυνση, και η επιστολή του είναι πράγματι ανεκτίμητη για όλους εκείνους που αντιμετωπίζουν τέτοιες δοκιμασίες σήμερα. Προσέξτε πώς στρέφει την προσοχή στις Εβραϊκές Γραφές παραθέτοντας τα λόγια του Ιεχωβά: «Άγιοι γίνεσθε, διότι εγώ είμαι άγιος». (1 Πέτρ. 1:16· Λευιτ. 11:44) Στη συνέχεια πάλι, σε μια περικοπή γεμάτη αναφορές σε άλλα θεόπνευστα εδάφια, αυτός δείχνει πώς οικοδομείται η Χριστιανική εκκλησία ως πνευματικός οίκος ζωντανών λίθων με θεμέλιο τον Χριστό. Και για ποιο σκοπό; Ο Πέτρος απαντάει: «Σεις . . . είσθε γένος εκλεκτόν, βασίλειον ιεράτευμα [βασιλικό ιερατείο, ΜΝΚ], έθνος άγιον, λαός τον οποίον απέκτησεν ο Θεός, δια να εξαγγείλητε τας αρετάς εκείνου, όστις σας εκάλεσεν εκ του σκότους εις το θαυμαστόν αυτού φως». (1 Πέτρ. 2:4-10· Ησ. 28:16· Ψαλμ. 118:22· Ησ. 8:14· Έξοδ. 19:5, 6· Ησ. 43:21· Ωσηέ 1:10· 2:23) Σ’ αυτό το ‘βασιλικό ιερατείο’—στο γενικό ιερατείο το οποίο απαρτίζεται από το άγιο έθνος του Θεού—τονίζει ο Πέτρος την υπόσχεση της Βασιλείας για μια «κληρονομίαν άφθαρτον και αμίαντον και αμάραντον», «τον αμαράντινον στέφανον της δόξης», «την αιώνιον . . . δόξαν δια του Χριστού Ιησού». Έτσι, αυτοί ενθαρρύνονται σε μεγάλο βαθμό για να συνεχίσουν να χαίρονται ώστε, ‘και όταν η δόξα του φανερωθεί, να χαρούν αγαλλόμενοι’.—1 Πέτρ. 1:4· 5:4, 10· 4:13.

[Υποσημειώσεις]

[Ερωτήσεις Μελέτης]