Βιβλίο της Γραφής Αριθμός 66—Αποκάλυψις

Συγγραφέας: Απόστολος Ιωάννης

Τόπος Συγγραφής: Πάτμος

Ολοκλήρωση Συγγραφής: περ. 96 Κ.Χ.

1. (α) Σχετικά με τους συμβολισμούς του βιβλίου Αποκάλυψις, με τι θα συμφωνήσουν οι δούλοι του Θεού; (β) Γιατί είναι ορθό που το βιβλίο Αποκάλυψις τοποθετήθηκε τελευταίο στην Αγία Γραφή;

 ΜΗΠΩΣ οι συμβολισμοί του βιβλίου Αποκάλυψις έχουν σκοπό να τρομοκρατήσουν; Ούτε κατά διάνοια! Η εκπλήρωση της προφητείας μπορεί να προξενεί τρόμο στους πονηρούς, αλλά οι πιστοί δούλοι του Θεού θα συμφωνήσουν με τη θεόπνευστη εισαγωγή και τα σχόλια που κάνει ο άγγελος στο τέλος: «Μακάριος ο αναγινώσκων και οι ακούοντες τους λόγους της προφητείας». «Μακάριος όστις φυλάττει τους λόγους της προφητείας του βιβλίου τούτου». (Αποκ. 1:3· 22:7) Αν και ο Ιωάννης έγραψε το βιβλίο Αποκάλυψις πριν από τα άλλα 4 θεόπνευστα βιβλία του, ορθά τοποθετήθηκε αυτό τελευταίο στη συλλογή των 66 θεόπνευστων βιβλίων τα οποία αποτελούν την Αγία Γραφή που έχουμε, επειδή το βιβλίο Αποκάλυψις μεταφέρει τους αναγνώστες του στο μακρινό μέλλον, δείχνοντας ό,τι σκοπεύει να κάνει ο Θεός για το ανθρώπινο γένος, και αυτό οδηγεί σε ένδοξο αποκορύφωμα το μεγαλειώδες θέμα της Αγίας Γραφής, τον αγιασμό του ονόματος του Ιεχωβά και τη δικαίωση της κυριαρχίας του μέσω της Βασιλείας υπό τον Χριστό, το Υποσχεμένο Σπέρμα.

2. Με ποιον τρόπο έλαβε την Αποκάλυψη ο Ιωάννης, και γιατί είναι άκρως κατάλληλος ο τίτλος του βιβλίου;

² Σύμφωνα με το εδάφιο από το οποίο είναι παρμένος ο τίτλος του βιβλίου, αυτό είναι «αποκάλυψις Ιησού Χριστού, την οποίαν έδωκεν εις αυτόν ο Θεός, . . . και εφανέρωσεν [παρουσίασε με σημάδια, ΜΝΚ] αυτ[ήν] αποστείλας δια του αγγέλου αυτού εις τον δούλον αυτού  Ιωάννην». Επομένως, ο Ιωάννης απλώς έγραψε την ύλη, δεν την επινόησε αυτός. Συνεπώς, ο Ιωάννης δεν είναι ο αποκαλυπτής ούτε το βιβλίο είναι αποκάλυψη του Ιωάννη. (1:1) Αυτή η φανέρωση προς το δούλο του Θεού των θαυμαστών σκοπών που έχει Εκείνος για το μέλλον κάνει τον τίτλο του βιβλίου άκρως κατάλληλο, επειδή Αποκάλυψις σημαίνει «Ξεσκέπασμα· Φανέρωση».

3. Ποιος, όπως υποδηλώνει το ίδιο το βιβλίο Αποκάλυψις, είναι ο συγγραφέας που ονομάζεται Ιωάννης, και πώς το υποστηρίζουν αυτό ορισμένοι αρχαίοι ιστορικοί;

³ Ποιος ήταν αυτός ο Ιωάννης ο οποίος, σύμφωνα με το 1ο κεφάλαιο του βιβλίου Αποκάλυψις, έγραψε αυτό το βιβλίο; Ο ίδιος μας λέει ότι ήταν δούλος του Ιησού Χριστού, επίσης αδελφός και συγκοινωνός στη θλίψη, και ότι ήταν εξόριστος στην Πάτμο. Είναι φανερό ότι ήταν γνωστός στους αρχικούς αναγνώστες του, στους οποίους δεν χρειαζόταν να δοθούν περαιτέρω συστάσεις. Πρέπει να ήταν ο απόστολος Ιωάννης. Αυτό το συμπέρασμα υποστηρίζεται από την πλειονότητα των αρχαίων ιστορικών. Λέγεται ότι ο Παπίας, ο οποίος έγραψε στο πρώτο μισό του 2ου αιώνα Κ.Χ., υποστήριζε πως το βιβλίο έχει αποστολική προέλευση. Ο Ιουστίνος ο Μάρτυρας, του 2ου αιώνα, ανέφερε στο σύγγραμμά του «Διάλογος προς τον Τρύφωνα» (LXXXI): «Ήταν μαζί μας και κάποιος που ονομαζόταν Ιωάννης, ένας από τους αποστόλους του Χριστού, ο οποίος προφήτευσε, μέσω μιας αποκάλυψης που του δόθηκε». * Ο Ειρηναίος λέει κατηγορηματικά ότι ο απόστολος Ιωάννης ήταν ο συγγραφέας, το ίδιο λέει και ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς και ο Τερτυλλιανός, που έζησαν στα τέλη του 2ου και στις αρχές του 3ου αιώνα. Ο Ωριγένης, ένας αξιόλογος Βιβλικός λόγιος του 3ου αιώνα, είπε: «Μιλάω γι’ αυτόν που έγειρε στο στήθος του Ιησού, τον Ιωάννη, ο οποίος μας έχει αφήσει ένα Ευαγγέλιο, . . . και έγραψε, επίσης, την Αποκάλυψη». *

4. (α) Τι εξηγεί το γεγονός ότι το ύφος στο βιβλίο Αποκάλυψις είναι διαφορετικό, αν συγκριθεί με τα άλλα συγγράμματα του Ιωάννη; (β) Τι αποδεικνύει ότι το βιβλίο Αποκάλυψις αποτελεί αυθεντικό μέρος της θεόπνευστης Γραφής;

⁴ Το γεγονός ότι τα άλλα συγγράμματα του Ιωάννη δίνουν τόσο πολλή έμφαση στην αγάπη δεν σημαίνει ότι δεν θα μπορούσε να γράψει το ιδιαίτερα έντονο και δυναμικό βιβλίο Αποκάλυψις. Αυτός και ο αδελφός του, ο Ιάκωβος, ήταν εκείνοι που αγανάκτησαν τόσο πολύ με τους Σαμαρείτες κάποιας πόλης, ώστε θέλησαν να ζητήσουν να πέσει φωτιά από τον ουρανό. Γι’ αυτό τους δόθηκε το προσωνύμιο «Βοανεργές», δηλαδή «Υιοί βροντής». (Μάρκ. 3:17· Λουκ. 9:54) Αυτή η διαφοροποίηση του ύφους δεν πρέπει να προξενεί καμιά δυσκολία, αν θυμηθούμε ότι στο βιβλίο Αποκάλυψις το θέμα της ύλης είναι διαφορετικό. Αυτά που είδε ο Ιωάννης σ’ εκείνα τα οράματα δεν έμοιαζαν καθόλου με όσα είχε δει προηγουμένως. Η εκπληκτική αρμονία του βιβλίου με την υπόλοιπη προφητική Γραφή αποδεικνύει αδιαμφισβήτητα ότι αυτό αποτελεί αυθεντικό μέρος του εμπνευσμένου Λόγου του Θεού.

5. Πότε έγραψε ο Ιωάννης το βιβλίο Αποκάλυψις, και κάτω από ποιες συνθήκες;

⁵ Σύμφωνα με την πιο παλιά μαρτυρία που υπάρχει, ο Ιωάννης έγραψε το βιβλίο Αποκάλυψις γύρω στο 96 Κ.Χ., περίπου 26 έτη μετά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ. Θα έγραψε, λοιπόν, προς το τέλος της βασιλείας του Αυτοκράτορα Δομιτιανού. Επιβεβαιώνοντάς το αυτό, ο Ειρηναίος, στο σύγγραμμά του «Κατά Αιρέσεων» (V, xxx), αναφέρει τα εξής για την Αποκάλυψη: «Γιατί δεν δόθηκε πολύ καιρό πριν, αλλά σχεδόν στην εποχή μας, προς το τέλος της βασιλείας του Δομιτιανού». * Τόσο ο Ευσέβιος όσο και ο Ιερώνυμος συμφωνούν μ’ αυτή τη μαρτυρία. Ο Δομιτιανός ήταν αδελφός του Τίτου, εκείνου που οδήγησε τα ρωμαϊκά στρατεύματα στην Ιερουσαλήμ για να την καταστρέψουν. Έγινε αυτοκράτορας όταν πέθανε ο Τίτος, 15 έτη πριν από τη συγγραφή του βιβλίου Αποκάλυψις. Είχε την απαίτηση να τον λατρεύουν ως θεό και πήρε τον τίτλο Ο Κύριός μας και Θεός μας (Dominus et Deus noster). Η λατρεία του αυτοκράτορα δεν ενοχλούσε εκείνους που λάτρευαν ψεύτικους θεούς, αλλά οι πρώτοι Χριστιανοί δεν μπορούσαν να συμμετέχουν σ’ αυτή τη λατρεία, και αυτοί αρνήθηκαν να συμβιβάσουν την πίστη τους σ’ αυτό το ζήτημα. * Έτσι, προς το τέλος της διακυβέρνησης του Δομιτιανού (81-96 Κ.Χ.), εγέρθηκε σκληρός διωγμός κατά των Χριστιανών. Πιστεύεται ότι ο Ιωάννης εξορίστηκε στην Πάτμο από τον Δομιτιανό. Όταν ο Δομιτιανός δολοφονήθηκε το 96 Κ.Χ., τον διαδέχθηκε ο αυτοκράτορας Νέρβας, ο οποίος ήταν πιο ανεξίθρησκος και, όπως φαίνεται, άφησε ελεύθερο τον Ιωάννη. Κατά τη διάρκεια αυτής της φυλάκισής του στην Πάτμο ο Ιωάννης έλαβε τα οράματα που κατέγραψε.

6. Ως τι πρέπει να βλέπουμε το βιβλίο Αποκάλυψις, και πώς μπορεί να διαιρεθεί;

⁶ Πρέπει να κατανοήσουμε ότι αυτά που είδε ο Ιωάννης και αυτά που του ειπώθηκε να γράψει στις εκκλησίες δεν ήταν απλώς μια σειρά άσχετων οραμάτων που καταγράφηκαν χωρίς κάποια λογική σειρά. Όχι, ολόκληρο το βιβλίο Αποκάλυψις, από την αρχή ως το τέλος, μας δίνει μια αρμονική εικόνα και παρουσιάζει τα όσα πρόκειται να συμβούν, πηγαίνοντας από το ένα όραμα στο άλλο ώσπου, στο τέλος των οραμάτων, να γίνει η πλήρης φανέρωση των σκοπών του Θεού περί Βασιλείας. Πρέπει, λοιπόν, να βλέπουμε το βιβλίο Αποκάλυψις ως σύνολο, το οποίο αποτελείται από συναφή, αρμονικά μέρη που μας μεταφέρουν σ’ αυτό που ήταν μακρινό μέλλον τον καιρό του Ιωάννη. Μετά την εισαγωγή του (Αποκ. 1:1-9), μπορεί να θεωρηθεί ότι το βιβλίο διαιρείται σε 16 οράματα: (1) 1:10–3:22· (2) 4:1–5:14· (3) 6:1-17· (4) 7:1-17· (5) 8:1–9:21· (6) 10:1–11:19· (7) 12:1-17· (8) 13:1-18· (9) 14:1-20· (10) 15:1–16:21· (11) 17:1-18· (12) 18:1–19:10· (13) 19:11-21· (14) 20:1-10· (15) 20:11–21:8· (16) 21:9–22:5. Μετά απ’ αυτά τα οράματα ακολουθεί ένας προτρεπτικός  επίλογος, στον οποίο μιλούν ο Ιεχωβά, ο Ιησούς, ο άγγελος και ο Ιωάννης, κάνοντας κάποια τελικά σχόλια ως τα κύρια πρόσωπα του αγωγού επικοινωνίας.—22:6-21.

ΤΙ ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ

7. Τι λέει ο Ιωάννης για την προέλευση της Αποκάλυψης, και σε ποια πράγματα λέει ότι είναι συγκοινωνός μ’ εκείνους που ανήκουν στις 7 εκκλησίες;

⁷ Η εισαγωγή (1:1-9). Ο Ιωάννης εξηγεί ποια είναι η θεϊκή Πηγή και το αγγελικό μέρος του αγωγού μέσω του οποίου δίνεται η αποκάλυψη και, στη συνέχεια, απευθύνεται σ’ εκείνους που ανήκουν στις 7 εκκλησίες της περιοχής της Ασίας. Ο Ιησούς Χριστός τούς έχει κάνει «βασιλείς και ιερείς εις τον Θεόν και Πατέρα», τον Ιεχωβά Θεό, τον Παντοδύναμο. Ο Ιωάννης τούς υπενθυμίζει ότι είναι συγκοινωνός «εις την θλίψιν και εις την βασιλείαν και την υπομονήν του Ιησού», ενώ βρίσκεται εξόριστος στην Πάτμο.—1:6, 9.

8. (α) Τι λέγεται στον Ιωάννη να κάνει; (β) Ποιον βλέπει ο Ιωάννης στο μέσο των λυχνιών, και τι εξηγεί Αυτός;

⁸ Τα αγγέλματα προς τις εφτά εκκλησίες (1:10–3:22). Καθώς αρχίζει το 1ο όραμα, ο Ιωάννης βρίσκεται ‘μέσω έμπνευσης στη μέρα του Κυρίου’. (1:10, ΜΝΚ) Μια δυνατή φωνή, σαν σάλπιγγα, του λέει να γράψει σε βιβλίο ό,τι βλέπει και να το στείλει στις 7 εκκλησίες: της Εφέσου, της Σμύρνης, της Περγάμου, των Θυατείρων, των Σάρδεων, της Φιλαδελφείας και της Λαοδικείας. Όταν στρέφεται προς τη φωνή, ο Ιωάννης βλέπει, στο μέσο 7 λυχνιών, κάποιον «όμοιον με υιόν ανθρώπου», που έχει 7 αστέρια στο δεξί του χέρι. Αυτός κάνει γνωστή την ταυτότητά του λέγοντας ότι είναι «ο πρώτος και ο έσχατος», Εκείνος που έγινε νεκρός, αλλά τώρα ζει στους αιώνες των αιώνων, και ο οποίος έχει τα κλειδιά του θανάτου και του Άδη. Άρα, αυτός είναι ο αναστημένος Ιησούς Χριστός. Ο ίδιος εξηγεί: «Οι επτά αστέρες είναι οι άγγελοι των επτά εκκλησιών, και αι επτά λυχνίαι . . . είναι αι επτά εκκλησίαι».—1:13, 17, 20.

9. Ποιοι έπαινοι και ποιες συμβουλές δίνονται στις εκκλησίες της Εφέσου, της Σμύρνης, της Περγάμου και των Θυατείρων;

⁹ Στον Ιωάννη λέγεται να γράψει προς τον άγγελο της εκκλησίας της Εφέσου, η οποία, παρ’ όλο τον κόπο που κατέβαλε, την υπομονή που έδειξε και την άρνησή της να ανεχτεί τους κακούς, άφησε την πρώτη της αγάπη, και θα πρέπει να μετανοήσει και να κάνει τα έργα τα οποία έκανε προηγουμένως. Στην εκκλησία της Σμύρνης λέει ότι, παρά τη θλίψη και τη φτώχεια της, είναι, στην πραγματικότητα, πλούσια και δεν θα πρέπει να φοβάται: «Γίνου πιστός μέχρι θανάτου, και θέλω σοι δώσει τον στέφανον της ζωής». Η εκκλησία της Περγάμου, η οποία κατοικεί «όπου είναι ο θρόνος του Σατανά», εξακολουθεί να κρατάει γερά το όνομα του Χριστού, αλλά υπάρχουν αποστάτες μέσα σ’ αυτήν, και αυτοί πρέπει να μετανοήσουν, διαφορετικά ο Χριστός θα τους πολεμήσει με τη ρομφαία του στόματός του. Στα Θυάτειρα, η εκκλησία έχει «την αγάπην και την διακονίαν και την πίστιν και την υπομονήν», αλλά ανέχεται «την γυναίκα Ιεζάβελ». Ωστόσο, οι πιστοί που μένουν ακλόνητοι θα λάβουν «εξουσίαν επί των εθνών».—2:10, 13, 19, 20, 26.

10. Ποια αγγέλματα στέλνονται στις εκκλησίες των Σάρδεων, της Φιλαδελφείας και της Λαοδικείας;

¹⁰ Η εκκλησία των Σάρδεων έχει «το όνομα» ότι ζει, αλλά είναι νεκρή, επειδή τα έργα της δεν είναι «τέλεια» ενώπιον του Θεού. Ωστόσο, τα ονόματα εκείνων που νικούν δεν θα εξαλειφθούν από το βιβλίο της ζωής. Η εκκλησία της Φιλαδελφείας φύλαξε το λόγο του Χριστού, γι’ αυτό κι εκείνος υπόσχεται να φυλάξει την εκκλησία «εκ της ώρας του πειρασμού [της δοκιμασίας, ΜΝΚ], ήτις μέλλει να έλθη επί της οικουμένης όλης». Όποιον νικάει, ο Χριστός θα τον κάνει στύλο στο ναό του Θεού Του. Ο Χριστός λέει: «Θέλω γράψει επ’ αυτόν το όνομα του Θεού μου και το όνομα της πόλεως του Θεού μου, της νέας Ιερουσαλήμ, . . . και το όνομά μου το νέον». Ο Χριστός, αναφερόμενος στον εαυτό του ως ‘την αρχή της κτίσης του Θεού’, λέει στην εκκλησία της Λαοδικείας ότι δεν είναι ούτε ζεστή ούτε ψυχρή και ότι θα την εξεμέσει από το στόμα του. Αν και καυχιούνται για τα πλούτη τους, εκείνοι που ανήκουν σ’ αυτή την εκκλησία είναι, στην πραγματικότητα, φτωχοί, τυφλοί και γυμνοί. Χρειάζονται λευκά ιμάτια και χρειάζονται κολλύριο για να βλέπουν. Ο Χριστός θα μπει και θα δειπνήσει με όποιον του ανοίξει την πόρτα. Σε όποιον νικάει, ο Χριστός θα επιτρέψει να καθήσει μαζί του στο θρόνο του, όπως κάθησε και ο ίδιος μαζί με τον Πατέρα του στο θρόνο Του.—3:10, 12, 14.

11. Σε ποιο μεγαλοπρεπές όραμα στρέφεται, κατόπιν, η προσοχή του Ιωάννη;

¹¹ Το όραμα της αγιότητας και της δόξας του Ιεχωβά (4:1–5:14). Το 2ο όραμα μας φέρνει μπροστά στο λαμπρό ουράνιο θρόνο του Ιεχωβά. Η σκηνή είναι εκθαμβωτικής ομορφιάς, η λαμπρότητά της μοιάζει με τη λαμπρότητα πολύτιμων λίθων. Γύρω από το θρόνο κάθονται 24 πρεσβύτεροι που φορούν στεφάνια. «Τέσσαρα ζώα [ζωντανά πλάσματα, ΜΝΚ]» λέγουν ότι είναι άγιος ο Ιεχωβά, στον οποίον αποδίδεται λατρεία επειδή είναι άξιος να λάβει «την δόξαν και την τιμήν και την δύναμιν», εφόσον είναι ο Δημιουργός των πάντων.—4:11.

12. Ποιος μόνο είναι άξιος να ανοίξει το βιβλίο με τις 7 σφραγίδες;

¹² ‘Ο καθήμενος επί του θρόνου’ κρατάει ένα βιβλίο με 7 σφραγίδες. Αλλά ποιος είναι άξιος να ανοίξει το βιβλίο; Μόνο «ο λέων, όστις είναι εκ της φυλής Ιούδα, η ρίζα του Δαβίδ», αυτός είναι άξιος! Αυτός—που είναι, επίσης, ‘το Αρνί το σφαγμένο’—παίρνει το βιβλίο από τον Ιεχωβά.—5:1, 5, 12.

13. Ποιο σύνθετο όραμα συνοδεύει το άνοιγμα των πρώτων 6 σφραγίδων;

¹³ Το Αρνί ανοίγει τις έξι σφραγίδες του βιβλίου (6:1–7:17). Τώρα αρχίζει το 3ο όραμα. Το Αρνί αρχίζει να ανοίγει τις σφραγίδες. Πρώτα, εξέρχεται ένας ιππέας πάνω σ’ ένα λευκό άλογο «νικών και δια να νικήση [και για να ολοκληρώσει τη νίκη του, ΜΝΚ]». Έπειτα ο ιππέας ενός κόκκινου αλόγου σηκώνει την ειρήνη από τη γη, και ένας άλλος που ιππεύει ένα μαύρο άλογο μοιράζει με δελτίο τα σιτηρά. Πάνω σ’ ένα ωχρό άλογο ιππεύει ο Θάνατος, και ο Άδης ακολουθεί από κοντά. Ανοίγεται η 5η σφραγίδα και φαίνονται ‘οι σφαγμένοι για το λόγο του Θεού’ που ζητούν να παρθεί εκδίκηση για το αίμα τους. (6:2, 9) Μόλις  ανοίγει η 6η σφραγίδα, γίνεται μεγάλος σεισμός, ο ήλιος και η σελήνη σκοτεινιάζουν, και οι ισχυροί της γης καλούν τα βουνά να πέσουν πάνω τους και να τους κρύψουν από τον Ιεχωβά και από την οργή του Αρνιού.

14. Τι εμφανίζεται κατόπιν, όσον αφορά τους δούλους του Θεού και ένα αναρίθμητο μεγάλο πλήθος;

¹⁴ Μετά απ’ αυτό αρχίζει το 4ο όραμα. Εμφανίζονται 4 άγγελοι που συγκρατούν τους 4 ανέμους της γης, ώσπου να σφραγιστούν στο μέτωπο οι δούλοι του Θεού. Ο αριθμός τους είναι 144.000. Κατόπιν, ο Ιωάννης βλέπει ένα αναρίθμητο μεγάλο πλήθος απ’ όλα τα έθνη να στέκεται ενώπιον του Θεού και του Αρνιού, στους οποίους αποδίδουν τη σωτηρία, προσφέροντας υπηρεσία στο ναό του Θεού μέρα και νύχτα. Το ίδιο το Αρνί «θέλει ποιμάνει αυτούς και οδηγήσει αυτούς εις ζώσας πηγάς υδάτων [στις πηγές των υδάτων της ζωής, ΜΝΚ]».—7:17.

15. Τι ακολουθεί το άνοιγμα της 7ης σφραγίδας;

¹⁵ Ανοίγεται η έβδομη σφραγίδα (8:1–12:17). Γίνεται σιωπή στον ουρανό. Κατόπιν, δίνονται 7 σάλπιγγες στους 7 αγγέλους. Τα πρώτα 6 σαλπίσματα αποτελούν το 5ο όραμα.

16. (α) Τι συνοδεύει το διαδοχικό σάλπισμα των πρώτων 5 σαλπίγγων, και ποια είναι η 1η από τις 3 ουαί; (β) Τι αναγγέλλει η 6η σάλπιγγα;

¹⁶ Ενώ ηχούν διαδοχικά οι πρώτες 3 σάλπιγγες, επέρχονται συμφορές στη γη, στη θάλασσα, καθώς και στους ποταμούς και στις πηγές των υδάτων. Όταν ηχεί η 4η σάλπιγγα, το ένα τρίτο του ήλιου, της σελήνης και των αστεριών σκοτεινιάζει. Όταν ηχεί η 5η, ένα αστέρι από τον ουρανό εξαπολύει μια πληγή ακρίδων οι οποίες επιτίθενται σ’ εκείνους «οίτινες δεν έχουσι την σφραγίδα του Θεού επί των μετώπων αυτών». Αυτή είναι «η ουαί η μία», και ακολουθούν άλλες 2 ουαί. Η 6η σάλπιγγα αναγγέλλει το λύσιμο των 4 αγγέλων που εξέρχονται για να θανατώσουν. «Δύο μυριάδες μυριάδων» ιππέων επιφέρουν πρόσθετη συμφορά και σφαγή, αλλά και πάλι οι άνθρωποι δεν μετανοούν για τις κακές τους πράξεις.—9:4, 12, 16.

17. Ποια γεγονότα αποκορυφώνονται με την αναγγελία ότι η 2η ουαί απήλθε;

¹⁷ Όταν αρχίζει το 6ο όραμα, ένας άλλος ισχυρός άγγελος κατεβαίνει από τον ουρανό και διακηρύττει ότι «εν ταις ημέραις της φωνής του εβδόμου αγγέλου . . . το μυστήριον του Θεού [το ιερό μυστικό του Θεού σύμφωνα με τα καλά νέα, ΜΝΚ]» φέρνεται σε τέλος. Στον Ιωάννη δίνεται να φάει ένα μικρό βιβλίο. Αυτό είναι «γλυκύ ως μέλι» στο στόμα του, αλλά πικραίνει την κοιλιά του. (10:7, 9) Δυο μάρτυρες προφητεύουν επί 1.260 μέρες φορώντας σάκους· έπειτα, τους σκοτώνει «το θηρίον το αναβαίνον εκ της αβύσσου», και τα πτώματά τους κείτονται τρεισήμισι μέρες «επί της πλατείας της πόλεως της μεγάλης». Οι κάτοικοι της γης χαίρονται γι’ αυτό που έπαθαν οι μάρτυρες, αλλά η χαρά τους μετατρέπεται σε φόβο όταν ο Θεός τούς εγείρει σε ζωή. Εκείνη την ώρα γίνεται μεγάλος σεισμός. «Η ουαί η δευτέρα απήλθεν».—11:7, 8, 14.

18. Ποια σημαντική αναγγελία γίνεται με το σάλπισμα της 7ης σάλπιγγας, και για ποιο πράγμα είναι τώρα ο προσδιορισμένος καιρός;

¹⁸ Τώρα σαλπίζει ο 7ος άγγελος. Ουράνιες φωνές αναγγέλλουν: «Αι βασιλείαι του κόσμου έγειναν του Κυρίου ημών και του Χριστού αυτού». ‘Οι είκοσι τέσσερις πρεσβύτεροι’ λατρεύουν τον Θεό και τον ευχαριστούν, αλλά τα έθνη οργίζονται. Είναι ο προσδιορισμένος καιρός του Θεού για να κρίνει τους νεκρούς και να ανταμείψει τους αγίους του και ‘να διαφθείρει του διαφθείροντας τη γη’. Ανοίγεται «ο ναός [το αγιαστήριο του ναού, ΜΝΚ]», και από εκεί μέσα φαίνεται η κιβωτός της διαθήκης.—11:15, 16, 18.

19. Ποιο σημείο και ποιος πόλεμος φαίνονται στον ουρανό, ποιο είναι το αποτέλεσμα, και πώς συνδέεται αυτό με την 3η ουαί;

¹⁹ Μετά την αναγγελία για την εγκαθίδρυση της Βασιλείας, το 7ο όραμα δείχνει αμέσως ένα «σημείον μέγα» στον ουρανό. Πρόκειται για μια γυναίκα που γεννάει «παιδίον άρρεν, το οποίον μέλλει να ποιμάνη πάντα τα έθνη εν ράβδω σιδηρά». Ένας «δράκων μέγας κόκκινος» στέκεται έτοιμος να καταβροχθίσει το παιδί, αλλά το παιδί αρπάζεται προς το θρόνο του Θεού. Ο Μιχαήλ πολεμάει εναντίον του δράκοντα και ρίχνει κάτω στη γη αυτόν τον ‘όφι τον αρχαίο, τον καλούμενο Διάβολο και Σατανά’. Αυτό είναι ‘ουαί για τη γη’! Ο δράκοντας διώκει τη γυναίκα και πηγαίνει να κάνει πόλεμο με τους υπόλοιπους του σπέρματός της.—12:1, 3, 5, 9, 12· 8:13.

20. Ποια 2 θηρία εμφανίζονται κατόπιν στο όραμα, και πώς επηρεάζουν αυτά τους ανθρώπους στη γη;

²⁰ Το θηρίο από τη θάλασσα (13:1-18). Τώρα, το 8ο όραμα δείχνει να ανεβαίνει από τη θάλασσα ένα θηρίο με 7 κεφάλια και 10 κέρατα. Αυτό παίρνει τη δύναμή του από το δράκοντα. Ένα από τα κεφάλια του φαινόταν να είναι θανατηφόρα πληγωμένο, αλλά θεραπεύτηκε, και όλη η γη θαύμασε το θηρίο. Αυτό ξεστομίζει βλασφημίες κατά του Θεού και κάνει πόλεμο με τους αγίους. Αλλά, να! Ο Ιωάννης βλέπει άλλο ένα θηρίο· αυτό ανεβαίνει από τη γη. Έχει 2 κέρατα σαν του αρνιού, αλλά αρχίζει να μιλάει σαν δράκοντας. Παροδηγεί τους κατοίκους της γης και τους λέει να κάνουν μια εικόνα στο πρώτο θηρίο. Όλοι είναι υποχρεωμένοι να λατρεύσουν αυτή την εικόνα, διαφορετικά θα θανατωθούν. Χωρίς το σημάδι ή τον αριθμό του θηρίου κανένας δεν μπορεί να αγοράσει ή να πουλήσει. Ο αριθμός του είναι 666.

21. Τι βλέπει ο Ιωάννης πάνω στο Όρος Σιών, τι έχουν και τι διακηρύττουν οι άγγελοι, και πού ρίχνεται το αμπέλι της γης;

²¹ ‘Τα αιώνια καλά νέα’ και συναφή αγγέλματα (14:1-20). Σε ευχάριστη αντίθεση, στο 9ο όραμα ο Ιωάννης βλέπει το Αρνί πάνω στο Όρος Σιών· μαζί του βρίσκονται 144.000 που έχουν το όνομα του Αρνιού και το όνομα του Πατέρα στο μέτωπό τους. ‘Ψάλλουν ως ωδή νέα ενώπιον του θρόνου’, έχοντας ‘αγοραστεί από τους ανθρώπους ως απαρχή στον Θεό και στο Αρνί’. Ένας άλλος άγγελος εμφανίζεται στο μεσουράνημα, ο οποίος έχει ‘αιώνια καλά νέα να κηρύξει’ σε κάθε έθνος και ο οποίος διακηρύττει: «Φοβήθητε τον Θεόν και δότε δόξαν εις αυτόν». Και επίσης, ένας άλλος άγγελος αναγγέλλει: «Έπεσε Βαβυλών η . . . μεγάλη»! Ένας άλλος, τρίτος άγγελος, διακηρύττει ότι όσοι λατρεύουν το θηρίο και την εικόνα του θα πιουν από την οργή του Θεού. Κάποιος «όμοιος με υιόν ανθρώπου» χρησιμοποιεί το δρεπάνι του, και ένας άλλος άγγελος κάνει κι αυτός το ίδιο και τρυγάει το αμπέλι της γης, το οποίο  ρίχνει «εις τον μεγάλον ληνόν του θυμού του Θεού». Καθώς γίνεται το πάτημα στο πατητήρι έξω από την πόλη, βγαίνει τόσο αίμα που φτάνει ως τα χαλινάρια των αλόγων «εις διάστημα χιλίων εξακοσίων σταδίων» (περίπου 296 χιλιόμετρα).—14:3, 4, 6-8, 14, 19, 20.

22. (α) Ποιοι φαίνονται κατόπιν να δοξάζουν τον Ιεχωβά, και γιατί; (β) Πού εκχύνονται οι 7 φιάλες του θυμού του Θεού, και ποιες συνταρακτικές για τον κόσμο εξελίξεις ακολουθούν;

²² Οι άγγελοι με τις εφτά τελευταίες πληγές (15:1–16:21). Το 10ο όραμα αρχίζει δίνοντας ακόμη μια εικόνα της ουράνιας αυλής. Όσοι έχουν νικήσει το θηρίο δοξάζουν τον Ιεχωβά, τον ‘Βασιλιά των αγίων [της αιωνιότητας, ΜΝΚ]’ για τα μεγάλα και θαυμαστά έργα του. Βγαίνουν 7 άγγελοι «εκ του ναού [αγιαστηρίου, ΜΝΚ]» που βρίσκεται στον ουρανό, και τους δίνονται 7 χρυσές φιάλες γεμάτες με το θυμό του Θεού. Οι πρώτες 6 εκχύνονται στη γη, στη θάλασσα, στους ποταμούς καθώς και στις πηγές των υδάτων, στον ήλιο, στο θρόνο του θηρίου και στον ποταμό Ευφράτη, ξεραίνοντας τα νερά του για να ετοιμαστεί η οδός «των βασιλέων τών από ανατολών ηλίου». Δαιμονικές εκφράσεις συνάγουν ‘τους βασιλείς της οικουμένης όλης εις τον πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του παντοκράτορος’ στον Αρμαγεδδώνα. Η 7η φιάλη εκχύνεται στον αέρα και, καθώς γίνονται τρομακτικά φυσικά φαινόμενα, η μεγάλη πόλη διαιρείται σε 3 μέρη, οι πόλεις των εθνών πέφτουν και η Βαβυλώνα λαβαίνει ‘το ποτήρι του οίνου του θυμού της οργής του Θεού’.—15:3· 16:12, 14, 19.

23. (α) Πώς εκτελείται η κρίση του Θεού επί της Βαβυλώνας της Μεγάλης; (β) Ποιες αναγγελίες και ποιοι θρήνοι συνοδεύουν την πτώση της, και ποιος χαρωπός αίνος αντηχεί στον ουρανό;

²³ Η κρίση του Θεού επί της Βαβυλώνας· ο γάμος του Αρνιού (17:1–19:10). Αρχίζει το 11ο όραμα. Να! Είναι η κρίση του Θεού επί της ‘Βαβυλώνας της Μεγάλης, της μητέρας των πορνών’, «μετά της οποίας επόρνευσαν οι βασιλείς της γης». Μεθυσμένη καθώς είναι αυτή από το αίμα των αγίων, κάθεται πάνω σ’ ένα κόκκινο θηρίο που έχει 7 κεφάλια και 10 κέρατα. Αυτό το θηρίο «ήτο και δεν είναι, και μέλλει να αναβή εκ της αβύσσου». Τα 10 κέρατα που έχει πολεμούν με το Αρνί, αλλά αυτό τα νικάει, επειδή είναι «Κύριος των κυρίων και Βασιλεύς των βασιλέων». Τα 10 κέρατα στρέφονται εναντίον της πόρνης και την καταβροχθίζουν, και μόλις αρχίζει το 12ο όραμα, ένας άλλος άγγελος, του οποίου η δόξα φωτίζει τη γη, διακηρύττει: «Έπεσεν, έπεσε Βαβυλών η μεγάλη»! Στο λαό του Θεού δίνεται η εντολή να εξέλθει απ’ αυτήν, για να μη δοκιμάσει κι εκείνος τις πληγές της. Οι βασιλιάδες και άλλοι ισχυροί της γης κλαίγουν γι’ αυτήν, λέγοντας: «Ουαί, ουαί, η πόλις η μεγάλη, Βαβυλών, η πόλις η ισχυρά, διότι εν μια ώρα ήλθεν η κρίσις σου»! Τα μεγάλα της πλούτη έχουν καταστραφεί. Όπως ρίχνουν μια μεγάλη μυλόπετρα στη θάλασσα, έτσι έχει ριχτεί με ορμή η Βαβυλώνα· ποτέ δεν θα ξαναβρεθεί. Επιτέλους, πάρθηκε εκδίκηση για το αίμα των αγίων του Θεού! Τέσσερις φορές αντηχεί ο ουρανός από την κραυγή: «Αλληλούια»! Αινείτε τον Γιαχ, γιατί εκτέλεσε κρίση επί της μεγάλης πόρνης! Αινείτε τον Γιαχ, γιατί ο Ιεχωβά άρχισε να κυβερνάει ως βασιλιάς! Χαρείτε και αγάλλεσθε, γιατί «ήλθεν ο γάμος του Αρνίου, και η γυνή αυτού ητοίμασεν εαυτήν»!—17:2, 5, 8, 14· 18:2, 10· 19:1, 3, 4, 6, 7.

24. (α) Πόσο αποφασιστικός είναι ο πόλεμος που διεξάγει το Αρνί; (β) Τι λαβαίνει χώρα κατά τη διάρκεια των 1.000 ετών, και τι συμβαίνει αφού τελειώσουν αυτά;

²⁴ Το Αρνί πολεμάει με δικαιοσύνη (19:11–20:10). Στο 13ο όραμα, ο «Βασιλεύς βασιλέων και Κύριος κυρίων» οδηγεί τα ουράνια στρατεύματα σε δίκαιο πόλεμο. Οι βασιλιάδες και οι ισχυροί άντρες γίνονται βορά των πτηνών του ουρανού, και το θηρίο καθώς και ο ψευδοπροφήτης ρίχνονται ζωντανοί στη λίμνη του πυρός, που καίει θειάφι. (19:16) Όταν αρχίζει το 14ο όραμα, εμφανίζεται ένας άγγελος που ‘κατεβαίνει από τον ουρανό, κρατώντας στο χέρι του το κλειδί της αβύσσου και μια μεγάλη αλυσίδα’. ‘Ο δράκοντας, ο όφις ο αρχαίος, ο οποίος είναι Διάβολος και Σατανάς’, πιάνεται και δένεται για 1.000 έτη. Εκείνοι που παίρνουν μέρος στην πρώτη ανάσταση γίνονται ‘ιερείς του Θεού και του Χριστού και βασιλεύουν μαζί του χίλια έτη’. Μετά, θα αφεθεί ελεύθερος ο Σατανάς και θα βγει για να πλανήσει τα έθνη της γης, αλλά θα ριχτεί μαζί με όσους τον ακολουθήσουν στη λίμνη του πυρός.—20:1, 2, 6.

25. Ποιο συναρπαστικό όραμα ακολουθεί, και ποιοι θα κληρονομήσουν τα πράγματα που αναφέρονται σ’ αυτό;

²⁵ Η Μέρα της Κρίσης και η δόξα της Νέας Ιερουσαλήμ (20:11–22:5). Ακολουθεί το συναρπαστικό 15ο όραμα. Οι νεκροί, μεγάλοι και μικροί, κρίνονται ενώπιον του μεγάλου λευκού θρόνου του Θεού. Ο θάνατος και ο Άδης ρίχνονται στη λίμνη του πυρός, που «είναι ο δεύτερος θάνατος», και μαζί τους ρίχνεται όποιος δεν είναι γραμμένος στο βιβλίο της ζωής. Η Νέα Ιερουσαλήμ κατεβαίνει από τον ουρανό, και ο Θεός σκηνώνει με το ανθρώπινο γένος, σκουπίζοντας από τα μάτια τους κάθε δάκρυ. Δεν υπάρχει πια θάνατος, πένθος, κραυγή ή πόνος! Ναι, ο Θεός ‘κάνει νέα τα πάντα’, και επιβεβαιώνει την υπόσχεσή του λέγοντας: «Γράψον, διότι ούτοι οι λόγοι είναι αληθινοί και πιστοί». Όσοι νικούν θα κληρονομήσουν αυτά τα πράγματα, αλλά οι δειλοί, οι άπιστοι, οι ανήθικοι και εκείνοι που ασκούν πνευματισμό ή ειδωλολατρία δεν θα τα κληρονομήσουν.—20:14· 21:1, 5.

26. (α) Πώς περιγράφεται η Νέα Ιερουσαλήμ; (β) Ποια πράγματα που διατηρούν τη ζωή βλέπει κανείς μέσα στην πόλη, και από πού προέρχεται το φως της;

²⁶ Ο Ιωάννης βλέπει τώρα, στο 16ο και τελευταίο όραμα, «του Αρνίου την γυναίκα», τη Νέα Ιερουσαλήμ, με τις 12 πύλες της και τους 12 θεμέλιους λίθους της, οι οποίοι φέρουν τα ονόματα των 12 αποστόλων. Αυτή είναι τετράγωνη, και η μεγαλοπρεπής λαμπρότητά της φαίνεται από τον ίασπι, το χρυσό και τα μαργαριτάρια που υπάρχουν σ’ αυτήν. Ο Ιεχωβά και το Αρνί είναι ο ναός αυτής της πόλης, και αποτελούν, επίσης, το φως της. Μόνο εκείνοι οι οποίοι είναι γραμμένοι στο βιβλίο της ζωής που έχει το Αρνί μπορούν να μπουν σ’ αυτήν. (21:9) Ένας αγνός ποταμός, που έχει το νερό της ζωής, εξέρχεται από το θρόνο και ρέει διαμέσου «της πλατείας [του πλατύ δρόμου, ΜΝΚ]» της πόλης· σε κάθε του πλευρά υπάρχουν δέντρα ζωής, τα οποία παράγουν καινούριους καρπούς κάθε μήνα  και έχουν φύλλα για να θεραπεύουν. Ο θρόνος του Θεού και του Αρνιού θα είναι μέσα στην πόλη, και οι δούλοι του Θεού θα δουν το πρόσωπό Του. Ο Ιεχωβά Θεός θα «φωτίζει αυτούς· και θέλουσι βασιλεύσει εις τους αιώνας των αιώνων».—22:5.

27. (α) Ποια διαβεβαίωση δίνεται στον Ιωάννη σχετικά με την προφητεία; (β) Με ποια επείγουσα πρόσκληση και προειδοποίηση τελειώνει το βιβλίο Αποκάλυψις;

²⁷ Ο επίλογος (22:6-21). Δίνεται η εξής διαβεβαίωση: «Ούτοι οι λόγοι είναι πιστοί και αληθινοί». Πραγματικά, είναι ευτυχείς εκείνοι που ‘φυλάττουν’ τα λόγια της προφητείας! Αφού άκουσε και είδε αυτά τα πράγματα, ο Ιωάννης πέφτει καταγής για να λατρεύσει τον άγγελο, ο οποίος του υπενθυμίζει ότι πρέπει να αποδίδει λατρεία μόνο στον Θεό. Τα λόγια της προφητείας δεν πρέπει να σφραγιστούν, «διότι ο [προσδιορισμένος, ΜΝΚ] καιρός είναι εγγύς». Ευτυχισμένοι είναι εκείνοι που μπαίνουν στην πόλη, γιατί έξω είναι οι ακάθαρτοι και «πας ο αγαπών και πράττων το ψεύδος». Ο Ιησούς δηλώνει ότι αυτός ο ίδιος έστειλε αυτή τη μαρτυρία στις εκκλησίες, μέσω του αγγέλου του, και ότι αυτός είναι «η ρίζα και το γένος του Δαβίδ, ο αστήρ ο λαμπρός και ορθρινός». «Και το Πνεύμα και η νύμφη λέγουσιν· Ελθέ. Και όστις ακούει, ας είπη· Ελθέ. Και όστις διψά, ας έλθη, και όστις θέλει, ας λαμβάνη δωρεάν το ύδωρ της ζωής». Και κανένας να μην προσθέσει ούτε να αφαιρέσει από τα λόγια της προφητείας αυτής, για να μην αφαιρεθεί η μερίδα του «από του βιβλίου [τα δέντρα, ΜΝΚ] της ζωής και από της πόλεως της αγίας».—22:6, 10, 15-17, 19.

ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΩΦΕΛΙΜΟ

28. Με ποια παραδείγματα μπορούμε να κατανοήσουμε ότι το βιβλίο Αποκάλυψις ολοκληρώνει το υπόμνημα που άρχισε στο πρώτο μέρος της Αγίας Γραφής;

²⁸ Τι ένδοξο επίλογο παρέχει το βιβλίο Αποκάλυψις για τη θεόπνευστη συλλογή των 66 βιβλίων της Αγίας Γραφής! Τίποτα δεν έχει παραλειφθεί. Δεν υπάρχουν κενά σημεία. Τώρα βλέπουμε καθαρά το μεγαλειώδες τέλος καθώς και την αρχή. Το τελευταίο μέρος της Αγίας Γραφής ολοκληρώνει το υπόμνημα που άρχισε στο πρώτο μέρος. Όπως το εδάφιο Γένεσις 1:1 περιέγραψε πώς δημιούργησε ο Θεός τον υλικό ουρανό και τη γη, έτσι τα εδάφια Αποκάλυψις 21:1-4 περιγράφουν ένα νέο ουρανό και μια νέα γη, καθώς και τις ανείπωτες ευλογίες που θα επέλθουν στο ανθρώπινο γένος, όπως προφητεύτηκε, επίσης, στα εδάφια Ησαΐας 65:17, 18· 66:22· και 2 Πέτρου 3:13. Όπως ακριβώς ειπώθηκε στον πρώτο άνθρωπο ότι εξάπαντος θα πέθαινε αν έδειχνε ανυπακοή, έτσι ο Θεός εγγυάται ότι σίγουρα «ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον» για τα υπάκουα άτομα. (Γέν. 2:17· Αποκ. 21:4) Όταν πρωτοεμφανίστηκε το Φίδι, για να εξαπατήσει το ανθρώπινο γένος, ο Θεός προείπε ότι θα συντριβόταν το κεφάλι του, και το βιβλίο Αποκάλυψις φανερώνει πώς ρίχνεται τελικά στην καταστροφή ‘ο όφις ο αρχαίος, ο οποίος είναι Διάβολος και Σατανάς’. (Γέν. 3:1-5, 15· Αποκ. 20:10) Ενώ ο ανυπάκουος άνθρωπος εκδιώχθηκε μακριά από το δέντρο της ζωής στην Εδέμ, εμφανίζονται συμβολικά δέντρα ζωής, «εις θεραπείαν των εθνών» του υπάκουου ανθρώπινου γένους. (Γέν. 3:22-24· Αποκ. 22:2) Ακριβώς όπως εξερχόταν ένας ποταμός από την Εδέμ για να ποτίζει τον κήπο, έτσι βλέπουμε να πηγάζει από το θρόνο του Θεού ένας συμβολικός ποταμός, ο οποίος δίνει και διατηρεί τη ζωή. Αυτό είναι παράλληλο με το προγενέστερο όραμα του Ιεζεκιήλ και μας θυμίζει, επίσης, τα λόγια του Ιησού σχετικά με την «πηγή ύδατος αναβλύζοντος εις ζωήν αιώνιον». (Γέν. 2:10· Αποκ. 22:1, 2· Ιεζ. 47:1-12· Ιωάν. 4:13, 14) Οι πιστοί νικητές θα δουν το πρόσωπο του Θεού, αντί να απομακρυνθούν από την παρουσία του, όπως συνέβη στον πρώτο άντρα και στην πρώτη γυναίκα. (Γέν. 3:24· Αποκ. 22:4) Είναι πράγματι ωφέλιμο να εξετάζουμε αυτά τα συναρπαστικά οράματα του βιβλίου Αποκάλυψις!

29. (α) Πώς συνδέει το βιβλίο Αποκάλυψις τις προφητείες τις σχετικές με τη Βαβυλώνα; (β) Στο βιβλίο του Δανιήλ και στο βιβλίο Αποκάλυψις, ποια παράλληλα παρατηρούνται μεταξύ των οραμάτων για τη Βασιλεία και για τα θηρία;

²⁹ Παρατηρήστε, επίσης, πώς συνδέει το βιβλίο Αποκάλυψις τις προφητείες που είχαν λεχθεί σχετικά με την πονηρή Βαβυλώνα. Ο Ησαΐας είχε προειδεί την πτώση της κατά γράμμα Βαβυλώνας πολύ προτού συμβεί αυτό και είχε διακηρύξει: «Έπεσεν, έπεσεν η Βαβυλών»! (Ησ. 21:9) Ο Ιερεμίας προφήτευσε κι αυτός κατά της Βαβυλώνας. (Ιερ. 51:6-12) Αλλά το βιβλίο Αποκάλυψις μιλάει συμβολικά για ‘τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, τη μητέρα των πορνών και των βδελυγμάτων της γης’. Και αυτή πρέπει να ανατραπεί, και ο Ιωάννης το βλέπει αυτό σε όραμα, στο οποίο γίνεται η διακήρυξη: «Έπεσεν, έπεσε Βαβυλών η μεγάλη»! (Αποκ. 17:5· 18:2) Θυμάστε το όραμα του Δανιήλ, αναφορικά με μια βασιλεία που εγείρει ο Θεός και η οποία θα συντρίψει τις άλλες βασιλείες και θα διαμείνει «εις τους αιώνας»; Παρατηρήστε πώς συνδέεται αυτό με την ουράνια εξαγγελία που αναφέρεται στο βιβλίο Αποκάλυψις: «Αι βασιλείαι του κόσμου έγειναν του Κυρίου ημών και του Χριστού αυτού, και θέλει βασιλεύσει εις τους αιώνας των αιώνων». (Δαν. 2:44· Αποκ. 11:15) Και όπως ακριβώς το όραμα του Δανιήλ έλεγε ότι κάποιος ‘ως υιός ανθρώπου ήρθε μετά των νεφελών του ουρανού για να λάβει εξουσία αιώνια και δόξα και βασιλεία’, έτσι το βιβλίο Αποκάλυψις ταυτίζει τον Ιησού Χριστό με ‘τον άρχοντα των βασιλέων της γης’, μ’ αυτόν που «έρχεται μετά των νεφελών», και λέει ότι «θέλει ιδεί αυτόν πας οφθαλμός». (Δαν. 7:13, 14· Αποκ. 1:5, 7) Παρατηρούμε, επίσης, ορισμένα παράλληλα μεταξύ των θηρίων που υπάρχουν στα οράματα του Δανιήλ και των θηρίων που υπάρχουν στο βιβλίο Αποκάλυψις. (Δαν. 7:1-8· Αποκ. 13:1-3· 17:12) Πράγματι, το βιβλίο Αποκάλυψις παρέχει τεράστιο πεδίο για μελέτη που ενισχύει την πίστη.

30. (α) Ποια ολοκληρωμένη εικόνα δίνει το βιβλίο Αποκάλυψις, όσον αφορά τον αγιασμό του ονόματος του Ιεχωβά μέσω της Βασιλείας; (β) Τι τονίζεται σχετικά με την αγιότητα, και ποιοι επηρεάζονται απ’ αυτό;

³⁰ Τι θαυμαστό, πολύπλευρο όραμα της Βασιλείας του Θεού δίνει το βιβλίο Αποκάλυψις! Φέρνει με υπέροχο τρόπο στο επίκεντρο της προσοχής τα όσα είπαν για τη Βασιλεία οι προφήτες των αρχαίων χρόνων, ο Ιησούς και  οι μαθητές του. Εδώ έχουμε ολοκληρωμένη την εικόνα για τον αγιασμό του ονόματος του Ιεχωβά μέσω της Βασιλείας: ‘Άγιος, άγιος, άγιος Ιεχωβά ο Θεός ο παντοκράτωρ’. Αυτός είναι άξιος ‘να λάβει τη δόξα και την τιμή και τη δύναμη’. Πραγματικά, αυτός ‘λαβαίνει τη δύναμή του τη μεγάλη και βασιλεύει’ μέσω του Χριστού. Το πόσο ζηλωτής είναι αυτός ο βασιλικός Γιος, ο «Βασιλεύς βασιλέων και Κύριος κυρίων», φαίνεται όταν χτυπάει τα έθνη και «πατεί τον ληνόν του οίνου του θυμού και της οργής του Θεού του παντοκράτορος»! Καθώς το μεγαλειώδες θέμα της Αγίας Γραφής—η δικαίωση του Ιεχωβά—φτάνει στο αποκορύφωμά του, τονίζεται ότι ο καθένας και το καθετί που συμμετέχει στους σκοπούς του Θεού περί Βασιλείας πρέπει να είναι άγιος. Το Αρνί, ο Ιησούς Χριστός, «ο έχων το κλειδίον του Δαβίδ», χαρακτηρίζεται άγιο, το ίδιο και οι άγγελοι στον ουρανό. Εκείνοι που παίρνουν μέρος στην πρώτη ανάσταση περιγράφονται ως ‘μακάριοι και άγιοι’, και τονίζεται ότι «ουδέν το οποίον μιαίνει και προξενεί βδέλυγμα» δεν θα μπει στην ‘πόλη την αγία, την Ιερουσαλήμ’. Σ’ εκείνους που έχουν αγοραστεί με το αίμα του Αρνιού, για να γίνουν «εις τον Θεόν ημών βασιλείς και ιερείς», δίνεται έντονα η ενθάρρυνση να συνεχίσουν να είναι άγιοι ενώπιον του Ιεχωβά. Και αυτοί που ανήκουν στον ‘πολύ όχλο’ πρέπει ‘να πλύνουν τις στολές τους και να τις λευκάνουν στο αίμα του Αρνιού’, για να μπορούν να προσφέρουν ιερή υπηρεσία.—Αποκ. 4:8, 11· 11:17· 19:15, 16· 3:7· 14:10· 20:6· 21:2, 10, 27· 22:19· 5:9, 10· 7:9, 14, 15.

31. Σε ποια χαρακτηριστικά της Βασιλείας εφιστά την προσοχή μας μόνο το βιβλίο Αποκάλυψις;

³¹ Το όραμα αυτής της μεγαλόπρεπης και αγίας Βασιλείας του Θεού αποκρυσταλλώνεται στο μυαλό μας, καθώς παρατηρούμε ορισμένα χαρακτηριστικά στα οποία εφιστά την προσοχή μας μόνο το βιβλίο Αποκάλυψις. Εδώ έχουμε την πλήρη εικόνα των κληρονόμων της Βασιλείας πάνω στο Όρος Σιών μαζί με το Αρνί, καθώς ψάλλουν μια νέα ωδή που μόνο αυτοί μπορούν να μάθουν. Μόνο το βιβλίο Αποκάλυψις μας λέει τον αριθμό εκείνων οι οποίοι έχουν αγοραστεί από τη γη για να μπουν στη Βασιλεία—144.000—και ότι αυτός είναι ο αριθμός των σφραγισμένων που προέρχονται από τις 12 συμβολικές φυλές του πνευματικού Ισραήλ. Μόνο το βιβλίο Αποκάλυψις δείχνει ότι αυτοί ‘οι ιερείς και βασιλείς’ που παίρνουν μέρος, όπως και ο Χριστός, στην πρώτη ανάσταση, θα κυβερνήσουν επίσης μαζί του «χίλια έτη». Μόνο το βιβλίο Αποκάλυψις μας δίνει ολοκληρωμένη την εικόνα ‘της πόλης της αγίας, της Νέας Ιερουσαλήμ’, δείχνοντας την ακτινοβόλα δόξα της, τον Ιεχωβά και το Αρνί ως ναό της, τις 12 πύλες της και τους 12 θεμέλιους λίθους της, καθώς και τους βασιλιάδες που βασιλεύουν σ’ αυτήν για πάντα με το αιώνιο φως που χύνει πάνω τους ο Ιεχωβά.— 14:1, 3· 7:4-8· 20:6· 21:2, 10-14, 22· 22:5.

32. (α) Πώς το όραμα για ‘το νέο ουρανό’ και «την πόλιν την αγίαν, την νέαν Ιερουσαλήμ», συνοψίζει όλα όσα έχουν προλεχθεί σχετικά με το Σπέρμα της Βασιλείας; (β) Ποιες ευλογίες εξασφαλίζει η Βασιλεία για τους ανθρώπους εδώ στη γη;

³² Αληθινά μπορεί να λεχθεί ότι αυτό το όραμα για ‘το νέο ουρανό’ και «την πόλιν την αγίαν, την νέαν Ιερουσαλήμ», συνοψίζει όλα όσα έχει προείπει από τους αρχαίους καιρούς η Γραφή, σχετικά με το Σπέρμα της Βασιλείας. Ο Αβραάμ απέβλεπε σ’ ένα σπέρμα, μέσω του οποίου ‘θα ευλογούνταν όλες οι φυλές της γης’, και στην «πόλιν την έχουσαν τα [πραγματικά, ΜΝΚ] θεμέλια, της οποίας τεχνίτης και δημιουργός είναι ο Θεός». Τώρα, στο όραμα που δίνει το βιβλίο Αποκάλυψις, μας καθορίζεται σαφώς τι είναι αυτή η πόλη της ευλογίας· είναι ‘ο νέος ουρανός’—μια νέα κυβέρνηση, η Βασιλεία του Θεού, που αποτελείται από τη Νέα Ιερουσαλήμ (τη νύφη του Χριστού) και τον Νυμφίο της. Μαζί και οι δυο θα κυβερνούν δίκαια όλη τη γη. Ο Ιεχωβά υπόσχεται στους πιστούς ανθρώπους να γίνουν «λαοί αυτού», ζώντας ευτυχισμένα, χωρίς αμαρτία και θάνατο, όπως ζούσε ο άνθρωπος πριν από το στασιασμό στην Εδέμ. Και για να δώσει έμφαση σ’ αυτό, το βιβλίο Αποκάλυψις μας λέει 2 φορές ότι ο Θεός ‘θα εξαλείψει κάθε δάκρυ από τα μάτια τους’.—Γέν. 12:3· 22:15-18· Εβρ. 11:10· Αποκ. 7:17· 21:1-4.

33. (α) Ποια θαυμαστή γενική εικόνα του θεϊκού σκοπού εκπληρωμένου μας δίνει το βιβλίο Αποκάλυψις; (β) Πώς έχει αποδειχθεί ότι «όλη η γραφή είναι θεόπνευστος και ωφέλιμος», και γιατί είναι τώρα καιρός να μελετούμε και να υπακούμε στο Λόγο του Θεού;

³³ Ναι, τι μεγαλειώδης επίλογος για τη θεόπνευστη Γραφή! Πόσο θαυμάσια είναι όλα «όσα πρέπει να γείνωσι ταχέως»! (Αποκ. 1:1) Αγιάζεται το όνομα του Ιεχωβά, ‘του Θεού των εμπνευσμένων εκφράσεων των προφητών’. (22:6, ΜΝΚ) Δείχνεται η εκπλήρωση των προφητικών συγγραμμάτων 16 αιώνων και ανταμείβονται τα έργα πίστης χιλιάδων ετών! «Ο όφις ο αρχαίος» είναι νεκρός, τα στρατεύματά του έχουν καταστραφεί, και η πονηρία δεν υπάρχει πια. (12:9) Κυβερνάει η Βασιλεία του Θεού, ως ‘νέος ουρανός’, προς αίνο Του. Οι ευλογίες της αποκαταστημένης γης, που έχει γεμίσει και έχει καθυποταχθεί σύμφωνα με το σκοπό του Ιεχωβά, ο οποίος αναφέρεται στο πρώτο κεφάλαιο της Αγίας Γραφής, βρίσκονται ενώπιον του ανθρώπινου γένους για να συνεχίζονται σε μια ένδοξη αιωνιότητα. (Γέν. 1:28) Έχει αποδειχθεί πραγματικά ότι «όλη η γραφή είναι θεόπνευστος και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς εκπαίδευσιν την μετά της δικαιοσύνης». Ο Ιεχωβά την έχει χρησιμοποιήσει για να οδηγήσει πλήρως ικανούς, απολύτως εξαρτισμένους ανθρώπους πίστης σ’ αυτή τη θαυμαστή μέρα. Επομένως, τώρα είναι καιρός να μελετάτε τη Γραφή για να ενισχύετε τη δική σας πίστη. Υπακούστε στις εντολές που δίνει για να λάβετε την ευλογία του Θεού. Ακολουθήστε την στο ίσιο μονοπάτι που οδηγεί στην αιώνια ζωή. Αν το κάνετε αυτό, θα μπορέσετε κι εσείς να πείτε με την ίδια βέβαιη πεποίθηση με την οποία κλείνει το τελευταίο βιβλίο της Αγίας Γραφής: «Αμήν, . . . έρχου, Κύριε Ιησού».—2 Τιμ. 3:16· Αποκ. 22:20.

34. Πώς μπορούμε να έχουμε τώρα ασύγκριτη χαρά, και γιατί;

³⁴ Τι ασύγκριτη χαρά μπορούμε να έχουμε τώρα χαιρετίζοντας ‘τη βασιλεία του Κυρίου μας και του Χριστού του’, του Σπέρματος, καθώς αυτό αγιάζει για πάντα το απαράμιλλο όνομα ‘του Ιεχωβά, του Θεού του Παντοκράτορα’!—Αποκ. 11:15, 17.

[Υποσημειώσεις]

[Ερωτήσεις Μελέτης]