Μελέτες για τη Θεόπνευστη Γραφή και το Ιστορικό Της

Μελέτη Αριθμός 10—Η Αγία Γραφή—Αυθεντική και Αληθινή

Η Βιβλική κάλυψη της ιστορίας, της γεωγραφίας και της προέλευσης του ανθρώπου· η ακρίβεια της Αγίας Γραφής όσον αφορά την επιστήμη, τον πολιτισμό και τα έθιμα· η ειλικρίνεια, η αρμονία και η ακεραιότητα των συγγραφέων της· οι προφητείες της.

1. (α) Τι παραδέχονται γενικά οι άνθρωποι ότι είναι η Αγία Γραφή; (β) Ποιος είναι ο βασικός λόγος για την υπεροχή της Αγίας Γραφής;

 ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ γενικά παραδέχονται ότι η Αγία Γραφή είναι υπέροχο φιλολογικό αριστούργημα εξαίσιας ποιητικής ομορφιάς και αξιομνημόνευτο επίτευγμα των ανθρώπων που τη συνέγραψαν. Αλλά είναι και κάτι άλλο, πολύ πιο σημαντικό. Οι ίδιοι οι συγγραφείς δήλωσαν ότι αυτά που έγραψαν προέρχονταν από τον Ιεχωβά, τον ίδιο τον παντοδύναμο Θεό. Αυτός είναι ο βασικός λόγος για το ότι η Αγία Γραφή περιέχει τόσο όμορφες εκφράσεις, καθώς και για το ότι, πράγμα σπουδαιότερο, έχει ανυπέρβλητη αξία ως το βιβλίο ζωοπάροχης γνώσης και σοφίας. Ο Ιησούς, ο Γιος του Θεού, δήλωσε ότι τα λόγια που έλεγε «πνεύμα είναι και ζωή είναι», και παρέθεσε πολλές φορές από τις αρχαίες Εβραϊκές Γραφές. «Όλη η γραφή είναι θεόπνευστος» είπε ο απόστολος Παύλος, ο οποίος χαρακτήρισε τις Εβραϊκές Γραφές «λόγια του Θεού».—Ιωάν. 6:63· 2 Τιμ. 3:16· Ρωμ. 3:1, 2.

2, 3. Πώς πιστοποίησαν οι συγγραφείς της Αγίας Γραφής τη θεοπνευστία της;

² Ο απόστολος Πέτρος δήλωσε ότι η δύναμη που βρισκόταν πίσω από τους προφήτες του Θεού ήταν το άγιο πνεύμα. Ο Βασιλιάς Δαβίδ έγραψε: ‘Πνεύμα Ιεχωβά ελάλησε δι’ εμού, και ο λόγος αυτού ήλθεν επί της γλώσσης μου’. (2 Σαμ. 23:2) Οι προφήτες απέδωσαν το περιεχόμενο των  λόγων τους στον Ιεχωβά. Ο Μωυσής προειδοποίησε να μην προστεθεί ούτε να αφαιρεθεί κάτι από τα ιερά λόγια που του είχε πει ο Ιεχωβά. Ο Πέτρος θεωρούσε τα συγγράμματα του Παύλου θεόπνευστα και, όπως φαίνεται, ο Ιούδας παρέθεσε μια δήλωση του Πέτρου ως θεόπνευστη μαρτυρία. Τέλος, ο Ιωάννης, ο συγγραφέας του βιβλίου Αποκάλυψις, έγραψε υπό την κατεύθυνση του πνεύματος του Θεού, και προειδοποίησε ότι όποιος πρόσθετε ή αφαιρούσε απ’ αυτή την προφητική αποκάλυψη θα ήταν υπόλογος, όχι σε ανθρώπους, αλλά κατευθείαν στον Θεό.—1 Πέτρ. 1:10-12· 2 Πέτρ. 1:19-21· Δευτ. 4:2· 2 Πέτρ. 3:15, 16· Ιούδα 17, 18· Αποκ. 1:1, 10· 21:5· 22:18, 19.

³ Όλοι αυτοί οι αφοσιωμένοι δούλοι του Θεού βεβαίωσαν ότι η Αγία Γραφή είναι θεόπνευστη και αληθινή. Υπάρχουν κι άλλες πολλές αποδείξεις για την αυθεντικότητα της Αγίας Γραφής, μερικές από τις οποίες θα εξετάσουμε κάτω από τους 12 υποτίτλους που ακολουθούν.

4. Πώς θεωρούσαν ανέκαθεν οι Ιουδαίοι τα βιβλία των Εβραϊκών Γραφών;

⁴ (1) Ιστορική Ακρίβεια. Από τα αρχαιότατα χρόνια οι Ιουδαίοι αποδέχονταν τα κανονικά βιβλία των Εβραϊκών Γραφών ως θεόπνευστα και πλήρως αξιόπιστα κείμενα. Έτσι, στην εποχή του Δαβίδ, τα γεγονότα που μνημονεύονται από το βιβλίο Γένεσις ως το Πρώτο Σαμουήλ ήταν πλήρως αποδεκτά ως η αληθινή ιστορία του έθνους και της πολιτείας του Θεού μαζί του, πράγμα που αποδεικνύεται από τον 78ο Ψαλμό, ο οποίος αναφέρει 35 και πλέον τέτοιες λεπτομέρειες.

5. Τι έχουν πιστοποιήσει διάφοροι αρχαίοι συγγραφείς σχετικά με τον Μωυσή και τον κώδικα του Νόμου των Ιουδαίων;

⁵ Αυτοί που αντιτίθενται στην Αγία Γραφή έχουν επιτεθεί με δριμύτητα εναντίον της Πεντατεύχου, βάλλοντας ιδιαίτερα την αυθεντικότητά της και την ταυτότητα του συγγραφέα της. Ωστόσο, στο γεγονός ότι οι Ιουδαίοι αποδέχονται τον Μωυσή ως το συγγραφέα της Πεντατεύχου, μπορούμε να προσθέσουμε τη μαρτυρία διάφορων αρχαίων συγγραφέων, μερικοί από τους οποίους υπήρξαν εχθροί των Ιουδαίων. Ο Εκαταίος ο Αβδηρίτης, ο Αιγύπτιος ιστορικός Μανέθων, ο Λυσίμαχος ο Αλεξανδρινός, ο Ευπόλεμος, ο Τάκιτος και ο Ιουβενάλης, όλοι αυτοί αποδίδουν στον Μωυσή την καθιέρωση του κώδικα των νόμων ο οποίος διέκρινε τους Ιουδαίους από τα άλλα έθνη, και οι περισσότεροι δηλώνουν κατηγορηματικά ότι αυτός κατέγραψε τους νόμους του. Μάλιστα, ο Νουμήνιος, ο Πυθαγόρειος φιλόσοφος, αναφέρει ότι οι Αιγύπτιοι ιερείς που αντιτάχθηκαν στον Μωυσή ήταν ο Ιαννής και ο Ιαμβρής. (2 Τιμ. 3:8) Αυτοί οι συγγραφείς καλύπτουν την περίοδο που αρχίζει από την εποχή του Αλεξάνδρου (4ος αιώνας Π.Κ.Χ.), όταν η ιουδαϊκή ιστορία κίνησε για πρώτη φορά την περιέργεια των Ελλήνων, και τελειώνει την εποχή του Αυτοκράτορα Αυρηλιανού (3ος αιώνας Κ.Χ.). Πολλοί άλλοι αρχαίοι συγγραφείς αναφέρουν τον Μωυσή ως ηγέτη, άρχοντα ή νομοθέτη. * Όπως είδαμε στην προηγούμενη μελέτη, οι αρχαιολογικές ανακαλύψεις συχνά υποστηρίζουν την ιστορική ακρίβεια γεγονότων που μνημονεύονται στην Αγία Γραφή και αφορούν τις σχέσεις του λαού του Θεού με τα γύρω έθνη.

6. Ποιες μαρτυρίες υποστηρίζουν την ιστορική ακρίβεια των Ελληνικών Γραφών;

⁶ Αλλά τι θα πούμε για τις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές; Αυτές, όχι μόνο επιβεβαιώνουν την αφήγηση των Εβραϊκών Γραφών, αλλά αποδεικνύονται και οι ίδιες ιστορικά ακριβείς, καθώς επίσης αυθεντικές και εξίσου θεόπνευστες με τις Εβραϊκές Γραφές. Οι συγγραφείς μάς μεταδίδουν ό,τι άκουσαν και είδαν, γιατί ήταν αυτόπτες μάρτυρες των γεγονότων που κατέγραψαν, ενώ συχνά είχαν παίξει κάποιο ρόλο σ’ αυτά. Χιλιάδες σύγχρονοί τους τούς πίστεψαν. Η μαρτυρία τους βρίσκει άφθονη υποστήριξη σε αναφορές που έκαναν αρχαίοι συγγραφείς, μεταξύ των οποίων είναι ο Ιουβενάλης, ο Τάκιτος, ο Σενέκας, ο Σουητώνιος, ο Πλίνιος ο Νεότερος, ο Λουκιανός, ο Κέλσος και ο Ιουδαίος ιστορικός Ιώσηπος.

7. (α) Ποιο επιχείρημα παρουσιάζει ο Σ. Ο. Αλιμπόουν για να υποστηρίξει τους συγκριτικά ανώτερους ισχυρισμούς της Αγίας Γραφής ότι είναι αυθεντική; (β) Ποιο λέει ότι είναι το πρόβλημα εκείνων που αρνούνται να δεχτούν τις αποδείξεις;

⁷ Γράφοντας στο Δε Γιούνιον Μπάιμπλ Κομπάνιον (The Union Bible Companion), ο Σ. Όστιν Αλιμπόουν λέει: «Ο Σερ Ισαάκ Νεύτων . . . ήταν, επίσης, περίφημος κριτικός αρχαίων συγγραμμάτων, και εξέτασε με μεγάλη προσοχή την Αγία Γραφή. Σε ποιο συμπέρασμα κατέληξε; ‘Στην Καινή Διαθήκη’, λέει ο ίδιος, ‘βρίσκω πιο βέβαια σημάδια αυθεντικότητας παρά σε οποιαδήποτε άλλη κοσμική ιστορία’. Ο Δρ Τζόνσον λέει ότι έχουμε περισσότερες αποδείξεις για το ότι ο Ιησούς Χριστός πέθανε στο Γολγοθά, όπως δηλώνουν τα Ευαγγέλια, απ’ όσες έχουμε για το ότι ο Ιούλιος Καίσαρας πέθανε στο Καπιτώλιο. Και πράγματι έχουμε πολύ περισσότερες. Ρωτήστε οποιονδήποτε ισχυρίζεται ότι δυσπιστεί για την αλήθεια της ιστορίας των Ευαγγελίων τι λόγους έχει να πιστεύει ότι ο Καίσαρας πέθανε στο Καπιτώλιο ή ότι ο Αυτοκράτορας Καρλομάγνος στέφθηκε το 800 Αυτοκράτορας της Δύσης από τον Πάπα Λέοντα Γ΄ . . . Πώς ξέρουμε ότι έζησε πράγματι κάποιος Κάρολος Α΄, και ότι αποκεφαλίστηκε, και ότι στη θέση του κυβέρνησε ο Όλιβερ Κρόμγουελ; . . . Η ανακάλυψη του νόμου της βαρύτητας αποδίδεται στον Σερ Ισαάκ Νεύτωνα . . . Πιστεύουμε όλους τους ισχυρισμούς που γίνονται σχετικά μ’ αυτούς τους ανθρώπους· κι αυτό συμβαίνει επειδή διαθέτουμε ιστορικές αποδείξεις που τους επαληθεύουν. . . . Αν, παρά την προσκόμιση τέτοιων αποδείξεων, κάποιοι επιμένουν στην άρνησή τους να πιστέψουν, τους αγνοούμε ως ανόητους ισχυρογνώμονες ή απελπιστικά αστοιχείωτους. Τι θα πούμε, λοιπόν, για εκείνους που, παρά τις άφθονες αποδείξεις οι οποίες υπάρχουν τώρα για την αυθεντικότητα της Αγίας Γραφής, ισχυρίζονται ότι δεν έχουν πειστεί; . . . Ασφαλώς, έχουμε λόγους να συμπεράνουμε ότι το πρόβλημα έγκειται στην καρδιά, και όχι στο νου—ότι αυτοί δεν θέλουν να πιστέψουν αυτό που ταπεινώνει την υπερηφάνεια τους και το οποίο θα τους αναγκάσει να αλλάξουν τρόπο ζωής». *

8. Όπως καταδεικνύεται, με ποιον τρόπο διακρίνεται η Χριστιανοσύνη της Αγίας Γραφής απ’ όλες τις άλλες θρησκείες;

⁸ Η ανωτερότητα της Χριστιανοσύνης, ως θρησκείας της οποίας οι πιστοί λατρεύουν με αλήθεια, επισημαίνεται από  τον Τζορτζ Ρόλινσον, ο οποίος έγραψε: «Η Χριστιανοσύνη—περιλαμβανομένου του συστήματος της Παλαιάς Διαθήκης, το οποίο αποτέλεσε το πρώτο της στάδιο—διακρίνεται από τις άλλες θρησκείες του κόσμου προπαντός για τον αντικειμενικό ή ιστορικό της χαρακτήρα. Οι θρησκείες της Ελλάδας και της Ρώμης, της Αιγύπτου, της Ινδίας, της Περσίας, και γενικά της Ανατολής, ήταν συστήματα βασισμένα σε αποκυήματα της φαντασίας και ούτε καν αξιούσαν σοβαρά κάποια ιστορική βάση. . . . Αλλά δεν συμβαίνει το ίδιο με τη θρησκεία της Αγίας Γραφής. Εκεί, είτε στραφούμε στην Παλαιά είτε στην Καινή Διαθήκη, είτε στο Ιουδαϊκό σύστημα είτε στο Χριστιανικό, βρίσκουμε να διαρθρώνεται μια πίστη που είναι αλληλένδετη με γεγονότα· που εξαρτάται εξ ολοκλήρου απ’ αυτά· που χάνει την υπόσταση και την οντότητά της χωρίς αυτά· και που μπορεί να θεωρηθεί εδραιωμένη απ’ όλες τις απόψεις αν αποδειχθεί ότι αυτά είναι άξια αποδοχής». *

9. Περιγράψτε με παραδείγματα την ακρίβεια των γεωγραφικών αναφορών της Αγίας Γραφής.

⁹ (2) Γεωγραφική και Γεωλογική Ακρίβεια. Πολλοί συγγραφείς έχουν σχολιάσει τη μεγάλη ακρίβεια με την οποία περιγράφει η Αγία Γραφή τη Γη της Επαγγελίας και τις γειτονικές περιοχές. Παραδείγματος χάρη, ένας περιηγητής της Ανατολής, ο Δρ Α. Π. Στάνλεϊ, είπε σχετικά με την περιπλάνηση των Ισραηλιτών στην έρημο: «Ακόμα κι αν δεν γνωρίζαμε την ακριβή τους πορεία, υπάρχουν τόσα κοινά σημεία με τα ιδιάζοντα χαρακτηριστικά της περιοχής που η ιστορία αυτή θα διασαφηνιζόταν σε μεγάλο βαθμό και σ’ αυτήν ακόμη την περίπτωση. . . . Οι πηγές, τα πηγάδια και τα ρυάκια που υπάρχουν σποραδικά συμφωνούν με τις αναφορές στα ‘ύδατα’ της Μερρά, στις ‘πηγές’ τής . . . Αιλείμ, στο ‘χείμαρρο’ του Χωρήβ, στο ‘φρέαρ’ των θυγατέρων του Ιοθόρ με τις ‘ποτίστρες’, δηλαδή τις δεξαμενές του, στη Μαδιάμ. Η βλάστηση είναι ακόμη η ίδια μ’ αυτήν που μπορούμε να συμπεράνουμε από την ιστορία του Μωυσή». * Στην αφήγηση για την Αίγυπτο, ακρίβεια δεν υπάρχει μόνο στη γενική περιγραφή της περιοχής—τα πλούσια σε σιτηρά εδάφη της, το Νείλο ποταμό της με τις καλαμιές στις όχθες του (Γέν. 41:47-49· Έξοδ. 2:3, ΜΝΚ), τα νερά της που προέρχονταν από ‘ρυάκια, ποταμούς, λίμνες και συναγωγές νερού’ (Έξοδ. 7:19), ‘το λινάρι, το κριθάρι, το σιτάρι και τη ζέα’ (Έξοδ. 9:31, 32)—αλλά επίσης στα ονόματα και στις τοποθεσίες των πόλεων.

10. Πώς δικαιώθηκαν ορισμένοι σύγχρονοι επιστήμονες που ακολούθησαν το Βιβλικό υπόμνημα;

¹⁰ Ορισμένοι σύγχρονοι επιστήμονες έχουν τόση εμπιστοσύνη στο γεωλογικό και στο γεωγραφικό υπόμνημα της Αγίας Γραφής που την έχουν ακολουθήσει ως οδηγό, και ως αποτέλεσμα δικαιώθηκαν. Πριν από μερικά έτη, ένας φημισμένος γεωλόγος, ο Δρ Μπεν Τορ, έκανε ενέργειες βασισμένος στο εδάφιο: ‘Διότι Ιεχωβά ο Θεός σου σε φέρει εις γην αγαθήν, . . . γην, της οποίας οι λίθοι είναι σίδηρος’. (Δευτ. 8:7, 9) Μερικά χιλιόμετρα μακριά από τη Βηρ-σαβεέ εντόπισε τεράστιους ογκόλιθους γεμάτους από κοκκινόμαυρο μετάλλευμα. Υπολογίστηκε ότι εκεί υπήρχαν 13,6 εκατομμύρια τόνοι σιδηρομεταλλεύματος κατώτερης ποιότητας. Αργότερα, οι μηχανικοί ανακάλυψαν ένα επιφανειακό κοίτασμα εξαίρετου μεταλλεύματος, το οποίο είχε μήκος 1,5 χιλιόμετρο και περιείχε 60 ως 65 τοις εκατό καθαρό σίδηρο. Ο Δρ Τζόζεφ Βάιτς, ο οποίος θεωρείται αυθεντία στο Ισραήλ σε θέματα αναδάσωσης, είπε: «Το πρώτο δέντρο που φύτεψε ο Αβραάμ στο έδαφος της Βηρ-σαβεέ ήταν το μυρίκι». «Ακολουθώντας το παράδειγμά του, πριν από τέσσερα έτη φυτέψαμε δυο εκατομμύρια μυρίκια στην ίδια περιοχή. Ο Αβραάμ είχε δίκιο. Έχουμε διαπιστώσει ότι το μυρίκι είναι ένα από τα λίγα δέντρα που ευδοκιμούν στο νότο, όπου η ετήσια βροχόπτωση είναι λιγότερη από δεκαπέντε εκατοστά». * Το βιβλίο Δέντρα και Θάμνοι στη Βιβλική μας Κληρονομιά (Tree and Shrub in Our Biblical Heritage), του Νόγκα Χεροϊβένι, προσθέτει: «Φαίνεται ότι ο πατριάρχης Αβραάμ δεν φύτεψε ένα δέντρο στην τύχη, όταν έφτασε στη Βηρ-σαβεέ. . . . Διάλεξε το δέντρο εκείνο, του οποίου η σκιά είναι δροσερότερη από τη σκιά των άλλων δέντρων. Εκτός απ’ αυτό, το [μυρίκι] μπορεί να αντέξει στη ζέστη και σε μεγάλες περιόδους ξηρασίας οδηγώντας τις ρίζες του σε μεγάλα βάθη για να βρει υπόγειο νερό. Δεν μας προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι το [μυρίκι] υπάρχει μέχρι σήμερα στην περιοχή της Βηρ-σαβεέ». *—Γέν. 21:33, ΜΝΚ.

11. Τι δηλώνει ο καθηγητής Γουίλσον αναφορικά με την ακρίβεια της Αγίας Γραφής;

¹¹ Όσον αφορά τις λεπτομέρειες, όπως χρονολογικές και γεωγραφικές αναφορές που υπάρχουν στην Αγία Γραφή, ο καθηγητής Ρ. Ντ. Γουίλσον γράφει στο έντυπο Επιστημονική Έρευνα της Παλαιάς Διαθήκης (A Scientific Investigation of the Old Testament), σελίδες 213, 214: «Οι χρονολογικές και γεωγραφικές αναφορές είναι πιο ακριβείς και αξιόπιστες απ’ αυτές που περιέχονται σε όλα τα άλλα αρχαία έγγραφα· και οι βιογραφικές και άλλες ιστορικές αφηγήσεις εναρμονίζονται θαυμάσια με τις αποδείξεις που παρέχουν διάφορα εξωβιβλικά έγγραφα».

12. Πώς ταιριάζουν τα γεγονότα με το Βιβλικό υπόμνημα για την προέλευση του ανθρώπου;

¹² (3) Φυλές και Γλώσσες του Ανθρώπου. Στο βιβλίο Κατά το Είδος Αυτού (After Its Kind), ο Μπάιρον Σ. Νέλσον λέει: «Αυτό που δημιουργήθηκε ήταν ο άνθρωπος, όχι ο Νέγρος, ο Κινέζος, ο Ευρωπαίος. Δημιουργήθηκαν δυο ανθρώπινα όντα—ο Αδάμ και η Εύα κατά την Αγία Γραφή—από τα οποία, μέσω της φυσικής διαδοχής των γενεών και των παραλλαγών, προήλθαν όλες οι υπάρχουσες ποικιλίες του ανθρώπου στη γη. Όλες οι ανθρώπινες φυλές, ανεξάρτητα από το χρώμα ή το μέγεθος, ανήκουν στο ίδιο φυσικό είδος. Όλοι σκέφτονται παρόμοια, αισθάνονται παρόμοια, έχουν παρόμοια φυσική διάπλαση, παντρεύονται μεταξύ τους χωρίς κανένα πρόβλημα και είναι σε θέση να αναπαράγουν άλλα άτομα του ίδιου είδους. Όλες οι φυλές κατάγονται από δυο κοινούς προγόνους, οι οποίοι δημιουργήθηκαν πλήρως διαμορφωμένοι από το χέρι του Δημιουργού». * Αυτό μαρτυρούν τα εδάφια Γένεσις 1:27, 28· 2:7, 20-23· 3:20· Πράξεις 17:26· και Ρωμαίους 5:12.

13. Τι είπε ένας αρχαιολόγος για το κεντρικό σημείο από το οποίο εξαπλώθηκαν οι αρχαίες γλώσσες;

 ¹³ Όσο για την αφήγηση της Αγίας Γραφής σχετικά με το κεντρικό σημείο από το οποίο άρχισε η εξάπλωση των αρχαίων γλωσσών, ο αρχαιολόγος Σερ Χένρι Ρόλινσον είπε ότι «ακόμη κι αν είχαμε μοναδικό οδηγό τις διασταυρώσεις των γλωσσικών οδών, και χωρίς να λάβουμε καθόλου υπόψη μας το Γραφικό υπόμνημα, θα καταλήγαμε και πάλι στο συμπέρασμα ότι το σημείο από το οποίο προήλθαν οι διάφορες διακλαδώσεις είναι οι πεδιάδες Σενναάρ». *—Γέν. 11:1-9.

14. (α) Ποιο πράγμα θα έκανε από μόνο του την Αγία Γραφή να ξεχωρίζει ως θεόπνευστη; (β) Για ποια πράγματα παρουσιάζει λογική άποψη μόνο η Αγία Γραφή, και πώς περιλαμβάνει η πρακτικότητά της κάθε πτυχή της καθημερινής ζωής;

¹⁴ (4) Πρακτικότητα. Αν δεν είχαμε στη διάθεσή μας άλλες αποδείξεις αυθεντικότητας, οι δίκαιες αρχές και οι ηθικοί κανόνες της Αγίας Γραφής θα την έκαναν να ξεχωρίζει ως καρπός της θεϊκής διάνοιας. Επιπρόσθετα, η πρακτικότητά της περιλαμβάνει κάθε πτυχή της καθημερινής ζωής. Κανένα άλλο βιβλίο δεν μας παρέχει μια λογική άποψη για την προέλευση των πάντων, περιλαμβανομένου του ανθρώπου, και για το σκοπό του Δημιουργού αναφορικά με τη γη και τον άνθρωπο. (Γέν., κεφ. 1· Ησ. 45:18) Η Αγία Γραφή μάς λέει γιατί πεθαίνει ο άνθρωπος και γιατί υπάρχει πονηρία. (Γέν., κεφ. 3· Ρωμ. 5:12· Ιώβ, κεφ. 1, 2· Έξοδ. 9:16) Εκθέτει τον ύψιστο κανόνα δικαιοσύνης. (Έξοδ. 23:1, 2, 6, 7· Δευτ. 19:15-21) Δίνει ορθές συμβουλές για τις επαγγελματικές συναλλαγές (Λευιτ. 19:35, 36· Παρ. 20:10· 22:22, 23· Ματθ. 7:12)· για καθαρή ηθική διαγωγή (Λευιτ. 20:10-16· Γαλ. 5:19-23· Εβρ. 13:4)· για τις σχέσεις με τους άλλους (Λευιτ. 19:18· Παρ. 12:15· 15:1· 27:1, 2, 5, 6· 29:11· Ματθ. 7:12· 1 Τιμ. 5:1, 2)· για το γάμο (Γέν. 2:22-24· Ματθ. 19:4, 5, 9· 1 Κορ. 7:2, 9, 10, 39)· για τις οικογενειακές σχέσεις και τα καθήκοντα του συζύγου, της συζύγου και των παιδιών (Δευτ. 6:4-9· Παρ. 13:24· Εφεσ. 5:21-33· 6:1-4· Κολ. 3:18-21· 1 Πέτρ. 3:1-6)· για την ορθή στάση προς τους κυβερνήτες (Ρωμ. 13:1-10· Τίτον 3:1· 1 Τιμ. 2:1, 2· 1 Πέτρ. 2:13, 14)· για την έντιμη εργασία, καθώς και για τη σχέση κυρίου-δούλου και εργοδότη-υπαλλήλου (Εφεσ. 4:28· Κολ. 3:22-24· 4:1· 1 Πέτρ. 2:18-21)· για τις πρέπουσες συναναστροφές (Παρ. 1:10-16· 5:3-11· 1 Κορ. 15:33· 2 Τιμ. 2:22· Εβρ. 10:24, 25)· για την τακτοποίηση διαφορών (Ματθ. 18:15-17· Εφεσ. 4:26)· και για πολλά άλλα πράγματα που επηρεάζουν σημαντικά την καθημερινή μας ζωή.

15. Ποιες Βιβλικές συμβουλές σχετικά με την ψυχική και τη σωματική υγεία έχουν αποδειχθεί πρακτικές;

¹⁵ Η Αγία Γραφή παρέχει, επίσης, πολύτιμες υποδείξεις όσον αφορά τη σωματική και την ψυχική υγεία. (Παρ. 15:17· 17:22) Τα πρόσφατα έτη, οι ιατρικές έρευνες έχουν κάνει φανερό ότι η σωματική υγεία του ατόμου επηρεάζεται πράγματι από την ψυχική του διάθεση. Για παράδειγμα, διάφορες μελέτες έχουν δείξει ότι τα άτομα που τείνουν να εκδηλώνουν το θυμό τους παρουσιάζουν συχνά πολύ υψηλή αρτηριακή πίεση. Μερικοί ανέφεραν ότι ο θυμός προκαλεί ενοχλήσεις στην καρδιά, πονοκεφάλους, αιμορραγίες της μύτης, ζαλάδα ή ανικανότητα άρθρωσης. Εντούτοις, η Αγία Γραφή πριν από πολύ καιρό δήλωσε: «Η υγιαίνουσα [ήρεμη, ΜΝΚ] καρδία είναι ζωή της σαρκός».—Παρ. 14:30· παράβαλε Ματθαίος 5:9.

16. Ποιες είναι μερικές δηλώσεις που έκανε η Αγία Γραφή πολύ πριν ανακαλύψει η επιστήμη την αλήθεια για τα σχετικά ζητήματα;

¹⁶ (5) Επιστημονική Ακρίβεια. Αν και η Αγία Γραφή δεν είναι επιστημονική πραγματεία, όταν θίγει επιστημονικά θέματα, αποδεικνύεται ακριβής και εναρμονισμένη με τις αληθινά επιστημονικές ανακαλύψεις και γνώσεις. Η Αγία Γραφή ανέφερε με ποια σειρά δημιουργήθηκε το καθετί, περιλαμβανομένων και των ζώων (Γέν., κεφ. 1)· ότι η γη είναι στρογγυλή, δηλαδή σφαιρική (Ησ. 40:22)· και ότι στο διάστημα η γη κρέμεται στο «μηδέν», πριν ανακαλύψει η επιστήμη την αλήθεια γι’ αυτά τα ζητήματα. (Ιώβ 26:7) Η σύγχρονη φυσιολογία έχει καταδείξει πόσο αληθινή είναι η Γραφική δήλωση ότι «πάσα σαρξ δεν είναι η αυτή σαρξ», εφόσον η κυτταρική δομή της σάρκας ενός είδους είναι διαφορετική από τη δομή ενός άλλου, και συνεπώς ο άνθρωπος έχει τη δική του χαρακτηριστική ‘σάρκα’. (1 Κορ. 15:39) * Στον τομέα της ζωολογίας, το εδάφιο Λευιτικόν 11:6 κατατάσσει το λαγό στα μηρυκαστικά ζώα. Αυτό ήταν κάποτε αντικείμενο εμπαιγμού, αλλά τώρα η επιστήμη διαπιστώνει ότι το κουνέλι αναμασά την τροφή του. *

17. Πώς έχει αποδειχθεί η Αγία Γραφή ορθή από ιατρική άποψη;

¹⁷ Στους σύγχρονους καιρούς η δήλωση ότι η ‘ζωή της σάρκας είναι στο αίμα’ έχει φτάσει να γίνεται αποδεκτή ως βασικό δόγμα της ιατρικής επιστήμης. (Λευιτ. 17:11-14) Ο Μωσαϊκός Νόμος όριζε ποια ζώα, πουλιά και ψάρια ήταν ‘καθαρά’ για βρώση από τους ανθρώπους, και απέκλειε τις επικίνδυνες τροφές. (Λευιτ., κεφ. 11) Στους στρατιωτικούς καταυλισμούς, ο Νόμος απαιτούσε να καλύπτονται τα ανθρώπινα κόπρανα, πράγμα που αποτελούσε σημαντικό προστατευτικό μέτρο κατά της διάδοσης μολυσματικών ασθενειών, όπως η δυσεντερία και ο τυφοειδής πυρετός, μικροβιοφορείς των οποίων είναι τα έντομα. (Δευτ. 23:9-14) Ακόμη και σήμερα, ορισμένες χώρες πλήττονται από οξεία προβλήματα υγείας επειδή δεν απαλλάσσονται με ορθό τρόπο από τα ανθρώπινα περιττώματα. Οι κάτοικοι αυτών των χωρών θα ήταν πολύ πιο υγιείς αν ακολουθούσαν τις συμβουλές της Αγίας Γραφής σχετικά με την υγιεινή.

18. Ποιο άλλο παράδειγμα δίνεται όσον αφορά την επιστημονική ακρίβεια της Αγίας Γραφής;

¹⁸ Η Αγία Γραφή συνιστά λίγο κρασί για ‘το στομάχι σου’ και για τις ‘ασθένειες’. (1 Τιμ. 5:23) Ο Δρ Σαλβατόρε Π. Λουτσία, καθηγητής ιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας, γράφει: «Το κρασί είναι το αρχαιότερο ποτό στο διαιτολόγιο του ανθρώπου και το σπουδαιότερο φάρμακο που δεν έχει πάψει να χρησιμοποιείται από την αρχή της ιστορίας του ανθρώπου και ύστερα». *

19. Πώς μπορεί να καταδειχθεί με παραδείγματα η ακρίβεια των συγγραμμάτων του Λουκά;

¹⁹ (6) Πολιτισμός και Έθιμα. Ο Α. Ρεντλ Σορτ γράφει στο βιβλίο Οι Σύγχρονες Ανακαλύψεις και η Αγία Γραφή (Modern Discovery and the Bible) τα εξής σχετικά με το βιβλίο  Πράξεις: «Οι Ρωμαίοι είχαν το έθιμο να κυβερνούν τις επαρχίες της αχανούς αυτοκρατορίας τους διατηρώντας, όσο αυτό ήταν ασφαλές, το τοπικό διοικητικό σύστημα, και, όπως ήταν επόμενο, οι αρχές στις διάφορες περιοχές είχαν πολλά διαφορετικά ονόματα. Ήταν αδύνατο να κατονομάσει ορθά κάποιος όλους αυτούς τους τιτλούχους, εκτός κι αν ήταν παρατηρητικός περιηγητής ή φιλόπονος μελετητής αρχείων. Το γεγονός ότι ο Λουκάς καταφέρνει πάντοτε να επιτυγχάνει τέλεια ακρίβεια αποδεικνύει ότι, ακόμη και με τα πιο αυστηρά κριτήρια, ο Λουκάς είναι ιστορικός ποιότητας. Σε αρκετές περιπτώσεις, αυτό που μας έχει δώσει τις απαραίτητες πληροφορίες για να κρίνουμε την ορθότητά του είναι μόνο η μαρτυρία κάποιου νομίσματος ή μια επιγραφή· οι αναγνωρισμένοι Ρωμαίοι ιστορικοί δεν ριψοκινδυνεύουν να βαδίσουν σε τόσο δύσκολο έδαφος. Έτσι, ο Λουκάς ονομάζει τον Ηρώδη και τον Λυσανία τετράρχες· το ίδιο κάνει και ο Ιώσηπος. Ο Ηρώδης Αγρίππας, που θανάτωσε τον Ιάκωβο με μάχαιρα και έριξε τον Πέτρο στη φυλακή, ονομάζεται βασιλιάς· ο Ιώσηπος μας αφηγείται πώς αυτός έγινε φίλος με τον Γάιο Καίσαρα (τον Καλιγούλα) στη Ρώμη και πώς του απονεμήθηκε βασιλικός τίτλος όταν ο Καλιγούλας έγινε αυτοκράτορας. Ο κυβερνήτης της Κύπρου, ο Σέργιος Παύλος, ονομάζεται ανθύπατος. . . . Λίγο πρωτύτερα, η Κύπρος ήταν αυτοκρατορική επαρχία και κυβερνιόταν από έναν αντιπραίτορα ή λεγάτο, αλλά την εποχή του Παύλου ο ορθός τίτλος ήταν ανθύπατος, πράγμα που αποδεικνύεται από κυπριακά νομίσματα τόσο στην ελληνική όσο και στη λατινική. Μια ελληνική επιγραφή που βρέθηκε στους Σόλους, στη βόρεια ακτή της Κύπρου, φέρει το χρονικό προσδιορισμό ‘στη διάρκεια της ανθυπατείας του Παύλου’ . . . Στη Θεσσαλονίκη οι προύχοντες της πόλης είχαν τον πολύ ασυνήθιστο τίτλο πολιτάρχες [Πράξ. 17:6], όνομα άγνωστο στην κλασική λογοτεχνία. Αυτός ο τίτλος θα μας ήταν εντελώς άγνωστος, εξαιρώντας την περίπτωση που τον χρησιμοποιεί ο Λουκάς, αν δεν εμφανιζόταν σε επιγραφές. . . . Η Αχαΐα υπό τον Αύγουστο ήταν συγκλητική επαρχία, υπό τον Τιβέριο υπαγόταν απευθείας στον αυτοκράτορα, αλλά υπό τον Κλαύδιο, όπως μας λέει ο Τάκιτος, είχε επιστραφεί στη σύγκλητο, και γι’ αυτό ο ορθός τίτλος του Γαλλίωνα [Πράξ. 18:12] ήταν ανθύπατος. . . . Ο Λουκάς είναι εξίσου εύστοχος, εξίσου ακριβής όταν αναφέρει γεωγραφικούς όρους και τις ταξιδιωτικές εμπειρίες του». *

20. Πώς αποδίδουν με ακρίβεια τα συγγράμματα του Παύλου την εποχή στην οποία έζησε και έγραψε;

²⁰ Οι επιστολές του Παύλου αποδίδουν με ακρίβεια καταστάσεις της εποχής του και αποδεικνύουν ότι ήταν αυτόπτης μάρτυρας των όσων καταγράφονται. Για παράδειγμα, οι Φίλιπποι ήταν στρατιωτική αποικία, οι πολίτες της οποίας ήταν ιδιαίτερα υπερήφανοι που ήταν Ρωμαίοι πολίτες. Ο Παύλος νουθέτησε τους ντόπιους Χριστιανούς, λέγοντάς τους ότι εκείνοι ήταν πολιτογραφημένοι στον ουρανό. (Πράξ. 16:12, 21, 37· Φιλιπ. 3:20) Η Έφεσος ήταν μια πόλη που φημιζόταν για τη μαγεία και τις πνευματιστικές τέχνες. Ο Παύλος έδωσε οδηγίες στους Χριστιανούς που ζούσαν εκεί σχετικά με το πώς έπρεπε να εξοπλιστούν για να μην πέσουν θύματα των δαιμόνων, ενώ παράλληλα περιέγραψε με ακρίβεια την πανοπλία του Ρωμαίου στρατιώτη. (Πράξ. 19:19· Εφεσ. 6:13-17) Το έθιμο των Ρωμαίων νικητών να ηγούνται σε θριαμβευτικές πορείες με πομπές αιχμαλώτων, μερικοί από τους οποίους ήταν γυμνοί, χρησιμοποιείται ως παράδειγμα. (2 Κορ. 2:14, ΜΝΚ· Κολ. 2:15, ΜΝΚ) Στο εδάφιο 1 Κορινθίους 1:22 επισημαίνονται οι διαφορετικές νοοτροπίες των Ιουδαίων και των Ελλήνων. Σ’ αυτά τα θέματα, οι Χριστιανοί συγγραφείς είναι τόσο ακριβείς όσο ήταν και ο Μωυσής, ο συγγραφέας της Πεντατεύχου, για τον οποίον ο Τζορτζ Ρόλινσον λέει: «Η ηθολογική ακρίβεια της Πεντατεύχου, όσον αφορά τα ήθη και τα έθιμα της Ανατολής γενικά, δεν έχει αμφισβητηθεί ποτέ». *

21. (α) Αναφέρετε παραδείγματα της ειλικρίνειας των Βιβλικών συγγραφέων. (β) Πώς μας κάνει αυτό να νιώθουμε πεπεισμένοι ότι η Αγία Γραφή είναι η αλήθεια;

²¹ (7) Η Ειλικρίνεια των Βιβλικών Συγγραφέων. Από την αρχή μέχρι το τέλος της Αγίας Γραφής, η ακράδαντη ειλικρίνεια των συγγραφέων της αποτελεί ισχυρή απόδειξη της αξιοπιστίας της. Παραδείγματος χάρη, ο Μωυσής μιλάει ξεκάθαρα για την ίδια του την αμαρτία, καθώς και για την απόφαση του Θεού να μην μπουν αυτός και ο αδελφός του, ο Ααρών, στη Γη της Επαγγελίας. (Αριθ. 20:7-13· Δευτ. 3:23-27) Οι αμαρτίες που διέπραξε ο Δαβίδ σε δυο περιπτώσεις και η αποστασία του γιου του, του Σολομώντα, εκτίθενται φανερά. (2 Σαμ., κεφ. 11, 12, 24· 1 Βασ. 11:1-13) Ο Ιωνάς γράφει για την ίδια του την ανυπακοή και το αποτέλεσμά της. Όλοι σχεδόν οι συγγραφείς των Εβραϊκών Γραφών, όλοι τους Ιουδαίοι, καταδίκασαν ολόκληρο το έθνος Ισραήλ για την ανυπακοή του στον Θεό, μέσα στο υπόμνημα εκείνο που οι Ιουδαίοι θεωρούσαν πολύτιμο και αποδέχονταν ως τα λόγια του Θεού και την αληθινή ιστορία του έθνους τους. Οι Χριστιανοί συγγραφείς υπήρξαν εξίσου ειλικρινείς. Και οι τέσσερις Ευαγγελιστές αποκάλυψαν ότι ο Πέτρος αρνήθηκε τον Χριστό. Επίσης, ο Παύλος έστρεψε την προσοχή στο σοβαρό σφάλμα που διέπραξε ο Πέτρος, σ’ ένα ζήτημα που σχετιζόταν με την πίστη, με το να κάνει διακρίσεις μεταξύ Ιουδαίων και Εθνικών στη Χριστιανική εκκλησία της Αντιόχειας. Όταν συνειδητοποιούμε ότι οι συγγραφείς της Αγίας Γραφής δεν φείσθηκαν κανέναν, ούτε ακόμη και τον εαυτό τους, προκειμένου να συντάξουν ένα πιστό υπόμνημα, νιώθουμε πεπεισμένοι ότι αυτό το βιβλίο είναι η αλήθεια.—Ματθ. 26:69-75· Μάρκ. 14:66-72· Λουκ. 22:54-62· Ιωάν. 18:15-27· Γαλ. 2:11-14· Ιωάν. 17:17.

22. Τι άλλο αποδεικνύει ότι η Αγία Γραφή είναι πράγματι ο Λόγος του Θεού, και για ποιο σκοπό γράφτηκε;

²² (8) Η Αρμονία των Συγγραφέων. Η συγγραφή της Αγίας Γραφής έγινε σε περίοδο 1.600 και πλέον ετών από 40 περίπου συγγραφείς, χωρίς ίχνος δυσαρμονίας. Η Αγία Γραφή έχει κυκλοφορήσει σε τεράστιους αριθμούς, παρά την αμείλικτη εναντίωση και τις σθεναρότατες προσπάθειες που καταβλήθηκαν για να καταστραφεί. Αυτά τα γεγονότα αποτελούν πρόσθετες αποδείξεις της εγκυρότητας του ισχυρισμού της ότι είναι ο Λόγος του παντοδύναμου Θεού, και ότι είναι πράγματι «ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς εκπαίδευσιν την μετά της δικαιοσύνης».—2 Τιμ. 3:16. *

23. Ποιο θέμα, που τονίζεται με συνέπεια, αποδεικνύει επίσης τη θεοπνευστία της Αγίας Γραφής; Δώστε παραδείγματα.

 ²³ Η θεοπνευστία της αποδεικνύεται από την απόλυτη συνέπεια με την οποία τονίζει το θέμα του αγιασμού του ονόματος του Ιεχωβά μέσω της Βασιλείας του υπό τον Χριστό. Ακολουθούν μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα:

 Γέν. 3:15 Η υπόσχεση ότι θα έρθει το Σπέρμα

που θα καταστρέψει το Φίδι

 Γέν. 22:15-18 Όλα τα έθνη θα ευλογηθούν μέσω

του σπέρματος του Αβραάμ

 Έξοδ. 3:15· 6:3 Ο Θεός τονίζει το αξιομνημόνευτο

όνομά του, Ιεχωβά

 Έξοδ. 9:16· Ρωμ. 9:17 Ο Θεός δηλώνει ότι έχει σκοπό να

διακηρυχθεί το όνομά του

 Έξοδ. 18:11· Ησ. 36:18-20· Ο Ιεχωβά είναι μεγαλύτερος απ’

37:20, 36-38· όλους τους άλλους θεούς

Ιερ. 10:10, 11

 Έξοδ. 20:3-7, ΜΝΚ Ο Θεός σέβεται το όνομά του,

‘απαιτεί αποκλειστική αφοσίωση’

 Ιώβ, κεφ. 1, 2 Η δικαιωματική κυριαρχία του

Ιεχωβά, καθώς και η στάση και η

ακεραιότητα του ανθρώπου απέναντι

σ’ αυτήν

 Ιώβ 32:2· 35:2· Η δικαίωση του Θεού έρχεται

36:24· 40:8 στο προσκήνιο

 Ησ. 9:7 Ο Θεός υποστηρίζει με ζήλο την

αιώνια Βασιλεία του Γιου του

 Δαν. 2:44· 4:17, 34· Η σπουδαιότητα της Βασιλείας του

7:13, 14 Θεού μέσω του ‘γιου του ανθρώπου’

 Ιεζ. 6:10, ΜΝΚ· Οι άνθρωποι ‘θα αναγκαστούν να

38:23, ΜΝΚ γνωρίσουν ότι εγώ είμαι ο Ιεχωβά’.

Αυτή η δήλωση απαντάται 60 και

πλέον φορές στην προφητεία του

Ιεζεκιήλ

 Μαλ. 1:11 Το όνομα του Θεού θα είναι μεγάλο

ανάμεσα στα έθνη

 Ματθ. 6:9, 10, 33 Ο αγιασμός του ονόματος του Θεού

μέσω της Βασιλείας του είναι

ύψιστης σπουδαιότητας

 Ιωάν. 17:6, 26 Ο Ιησούς διακήρυξε το όνομα του

Θεού

 Πράξ. 2:21· Ρωμ. 10:13 Επίκληση του ονόματος του Ιεχωβά

για σωτηρία

 Ρωμ. 3:4 Ο Θεός θα αποδειχθεί αληθινός, ενώ

κάθε άνθρωπος ψεύτης

 1 Κορ. 15:24-28 Η Βασιλεία θα παραδοθεί στον Θεό·

ο Θεός θα είναι τα πάντα σε όλους

 Εβρ. 13:15 Οι Χριστιανοί πρέπει να κάνουν

δημόσια διακήρυξη του ονόματος

του Ιεχωβά

 Αποκ. 15:4 Το όνομα του Ιεχωβά θα δοξαστεί

απ’ όλα τα έθνη

 Αποκ. 19:6 Στο όνομα του Ιεχωβά αποδίδεται

αίνος μετά την ερήμωση της

Βαβυλώνας της Μεγάλης

24. (α) Πώς καταδεικνύει η ακεραιότητα των πρώτων Χριστιανών την αλήθεια ‘της Χριστιανικής Ιστορίας’; (β) Ποιες άλλες αποδείξεις υπάρχουν για το ότι οι Βιβλικοί συγγραφείς κατέγραψαν γεγονότα, και όχι μύθους;

²⁴ (9) Η Ακεραιότητα των Μαρτύρων. Ο Τζορτζ Ρόλινσον λέει σχετικά με τη βαρύτητα που πρέπει να αποδίδεται στη μαρτυρία των πρώτων Χριστιανών—των συγγραφέων των Ελληνικών Γραφών, καθώς και άλλων: «Οι πρώτοι προσήλυτοι γνώριζαν ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να χρειαζόταν να πεθάνουν για τη θρησκεία τους. . . . Κάθε συγγραφέας των πρώτων αιώνων που υπερασπιζόταν τη Χριστιανοσύνη, μ’ αυτή καθαυτή την υπεράσπισή του, αψηφούσε την πολιτική εξουσία και εξέθετε τον εαυτό του στον κίνδυνο να έχει παρόμοια τύχη. Όταν η πίστη είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου, οι άνθρωποι δεν ακολουθούν εύκολα το πρώτο θρήσκευμα που θα τύχει να τους εντυπωσιάσει· ούτε προσχωρούν φανερά στις τάξεις μιας διωκόμενης θρησκευτικής ομάδας, παρά μόνο αν έχουν ζυγίσει καλά τους ισχυρισμούς της θρησκείας που υποστηρίζει αυτή η ομάδα, και έχουν πειστεί ότι είναι η αλήθεια. Είναι ολοφάνερο ότι οι πρώτοι προσήλυτοι είχαν πολύ περισσότερα μέσα από εμάς για να επαληθεύσουν την ιστορική ακρίβεια των Χριστιανικών αφηγήσεων· ήταν σε θέση να εξετάσουν και να αντιπαραβάλουν τους μάρτυρες—να συγκρίνουν τις διάφορες αφηγήσεις τους—να εξετάσουν πώς αντέκρουαν τις δηλώσεις τους οι αντίπαλοί τους—να συμβουλευτούν ειδωλολατρικά έγγραφα εκείνης της εποχής—να εξετάσουν διεξοδικά τις αποδείξεις, σε βάθος και σε πλάτος. . . . Όλα αυτά μαζί—και πρέπει να θυμόμαστε ότι η απόδειξη είναι αθροιστική—απαρτίζουν ένα σύνολο τεκμηρίων που συνάγεται σπάνια όταν πρόκειται για γεγονότα του μακρινού παρελθόντος· και καταδεικνύουν, πέρα από κάθε αμφιβολία, την αλήθεια της Χριστιανικής Ιστορίας. Από καμιά άποψη . . . δεν έχει αυτή η ιστορία μυθικό χαρακτήρα. Πρόκειται για μια και μόνο ιστορία που λέγεται χωρίς παραλλαγές, ενώ οι μύθοι τροποποιούνται και παίρνουν πολλές μορφές· είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την κοσμική ιστορία της εποχής, την οποία παρουσιάζει παντού με εκπληκτική ακρίβεια, ενώ οι μύθοι διαστρεβλώνουν ή εκτοπίζουν την κοσμική ιστορία· είναι γεμάτη πεζές λεπτομέρειες, τις οποίες οι μύθοι αποφεύγουν σκόπιμα· περιέχει άφθονες πρακτικές οδηγίες του λιτότερου και απλούστερου είδους, ενώ οι μύθοι διδάσκουν με αλληγορίες. . . . Η απλή ειλικρίνεια, η πιστότητα, η λεπτομερειακή ακρίβεια και η αγνή αγάπη για την αλήθεια είναι τα πιο καταφανή χαρακτηριστικά των συγγραφέων της Καινής Διαθήκης, οι οποίοι, όπως είναι φανερό, ασχολούνται με γεγονότα, όχι με φαντασιοπληξίες . . . Γράφουν ‘για να γνωρίσουμε πόσο βεβαιωμένα είναι αυτά τα πράγματα’ τα οποία ‘ήταν απολύτως πιστευτά’ στις μέρες τους». *—Παράβαλε Λουκάς 1:1, 4.

25. Τι καταδεικνύει περίτρανα την αυθεντικότητα της Αγίας Γραφής;

²⁵ Ένας συναρπαστικός τομέας που καλύπτει η Αγία Γραφή είναι ο τομέας των θεϊκών προφητειών. Η αυθεντικότητα της Αγίας Γραφής δεν έχει καταδειχθεί με κανέναν άλλον τρόπο τόσο έντονα όσο με την εκπλήρωση πολυάριθμων προφητειών, οι οποίες φανερώνουν, χωρίς καμιά εξαίρεση, την απαράμιλλη ικανότητα του Ιεχωβά να προβλέπει και να προλέγει το μέλλον. Αυτός ο προφητικός Λόγος είναι πράγματι ‘λύχνος φέγγων εν σκοτεινώ τόπω’, και εκείνοι που θέλουν να επιζήσουν ώσπου να εκπληρωθούν όλες οι περί Βασιλείας προφητείες στον αιώνιο, νέο και δίκαιο κόσμο του Θεού πρέπει να δίνουν προσοχή σ’ αυτόν το Λόγο για να  ενδυναμώνεται η πίστη τους. Οι 3 πίνακες που ακολουθούν παρέχουν περαιτέρω αποδείξεις για την αυθεντικότητα της Αγίας Γραφής, παρουσιάζοντας πολλές απ’ αυτές τις προφητικές εκπληρώσεις, καθώς και την αρμονία που υπάρχει στο σύνολο των Εβραϊκών και Ελληνικών Γραφών. Με το πέρασμα του χρόνου, το φως που εκπέμπει η Αγία Γραφή γίνεται όλο και δυνατότερο, πράγμα που αποδεικνύει ότι αυτή είναι αληθινά ‘θεόπνευστη και ωφέλιμη’.—2 Πέτρ. 1:19· 2 Τιμ. 3:16.

[Υποσημειώσεις]

[Ερωτήσεις Μελέτης]

[Πίνακας στις σελίδες 343, 344]

(10) ΟΙ ΚΥΡΙΟΤΕΡΕΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΚΑΙ Η ΕΚΠΛΗΡΩΣΗ ΤΟΥΣ

Προφητεία Γεγονός Εκπλήρωση

Γέν. 49:10 Γεννήθηκε από τη φυλή Ματθ. 1:2-16·

Ιούδα Λουκ. 3:23-33·

Εβρ. 7:14

Ψαλμ. 132:11· Από την οικογένεια του Ματθ. 1:1, 6-16· 

Ησ. 9:7· Δαβίδ, γιου του Ιεσσαί 9:27· 15:22·

11:1, 10· 20:30, 31·

21:9, 15·

22:42·

Μάρκ. 10:47, 48·

Λουκ. 1:32· 2:4·

3:23-32·

18:38, 39·

Πράξ. 2:29-31·

13:22, 23·

Ρωμ. 1:3· 15:8, 12

Μιχ. 5:2 Γεννήθηκε στη Βηθλεέμ Λουκ. 2:4-11·

Ιωάν. 7:42

Ησ. 7:14 Γεννήθηκε από παρθένα Ματθ. 1:18-23·

Λουκ. 1:30-35

Ιερ. 31:15 Βρέφη θανατώθηκαν μετά Ματθ. 2:16-18

τη γέννησή του

Ωσηέ 11:1 Κλήθηκε από την Αίγυπτο Ματθ. 2:15

Μαλ. 3:1· 4:5· Ετοιμάστηκε η οδός Ματθ. 3:1-3· 

Ησ. 40:3· 17:10-13· πριν απ’ αυτόν 11:10-14·

Μάρκ. 1:2-4·

Λουκ. 1:17, 76·

3:3-6· 7:27·

Ιωάν. 1:20-23·

3:25-28·

Πράξ. 13:24· 19:4

Δαν. 9:25 Εμφανίστηκε ως Μεσσίας Παρουσιάστηκε για

στο τέλος των 69 βάφτισμα και

‘εβδομάδων’ χρίστηκε τον

ορισμένο καιρό, το

29 Κ.Χ.

(Λουκ. 3:1, 21, 22)

Ησ. 61:1, 2 Έλαβε αποστολή Λουκ. 4:18-21

Ησ. 9:1, 2 Η διακονία του έγινε Ματθ. 4:13-16

αιτία να δουν μεγάλο φως

οι άνθρωποι στη γη

Νεφθαλείμ και στη γη

Ζαβουλών

Ψαλμ. 78:2 Μιλούσε με παραβολές Ματθ. 13:11-13,

31-35

Ησ. 53:4 Βάστασε τις ασθένειές μας Ματθ. 8:16, 17

Ψαλμ. 69:9 Ζηλωτής για τον οίκο Ματθ. 21:12, 13·

του Ιεχωβά Μάρκ. 11:15-18·

Λουκ. 19:45, 46·

Ιωάν. 2:13-17

Ησ. 42:1-4 Ως δούλος του Ιεχωβά, Ματθ. 12:14-21

δεν θα φιλονικούσε

στους δρόμους

Ησ. 53:1 Δεν τον πίστεψαν Ιωάν. 12:37, 38·

Ρωμ. 10:11, 16

Ζαχ. 9:9· Είσοδος στην Ιερουσαλήμ Ματθ. 21:1-9· 

Ψαλμ. 118:26 πάνω σ’ ένα γαϊδουράκι· Μάρκ. 11:7-11·

χαιρετίστηκε ως βασιλιάς Λουκ. 19:28-38·

και ως ο ερχόμενος στο Ιωάν. 12:12-15

όνομα του Ιεχωβά

Ησ. 28:16· 53:3· Απορρίφθηκε, αλλά έγινε Ματθ. 21:42, 45, 46· 

Ψαλμ. 69:8· κεφαλή γωνίας

118:22, 23 Πράξ. 3:14· 4:11·

1 Πέτρ. 2:7

Ησ. 8:14, 15 Έγινε λίθος προσκόμματος Λουκ. 20:17, 18·

Ρωμ. 9:31-33·

1 Πέτρ. 2:8

Ψαλμ. 41:9· Ένας απόστολος άπιστος· Ματθ. 26:47-50·

109:8 προδίδει τον Ιησού Ιωάν. 13:18, 26-30·

17:12· 18:2-5

Πράξ. 1:16-20

Ζαχ. 11:12 Προδόθηκε για 30 αργύρια Ματθ. 26:15·

27:3-10·

Μάρκ. 14:10, 11

Ζαχ. 13:7 Οι μαθητές σκόρπισαν Ματθ. 26:31, 56·

Ιωάν. 16:32

Ψαλμ. 2:1, 2 Οι ρωμαϊκές αρχές και Ματθ. 27:1, 2·

οι ηγέτες του Ισραήλ Μάρκ. 15:1, 15·

συνεργούν εναντίον του Λουκ. 23:10-12·

χρισμένου του Ιεχωβά Πράξ. 4:25-28

Ησ. 53:8 Πέρασε από δίκη και Ματθ. 26:57-68·

καταδικάστηκε Ματθ. 27:1, 2,

11-26·

Ιωάν. 18:12-14,

19-24,

28-40·

19:1-16

Ψαλμ. 27:12 Χρησιμοποιήθηκαν Ματθ. 26:59-61·

ψευδομάρτυρες Μάρκ. 14:56-59

Ησ. 53:7 Σιωπηλός ενώπιον των Ματθ. 27:12-14·

κατηγόρων Μάρκ. 14:61·

15:4, 5·

Λουκ. 23:9·

Ιωάν. 19:9

Ψαλμ. 69:4 Μισήθηκε αναιτίως Λουκ. 23:13-25·

Ιωάν. 15:24, 25·

1 Πέτρ. 2:22

Ησ. 50:6· Τον χτύπησαν, Ματθ. 26:67· 

Μιχ. 5:1 τον έφτυσαν 27:26, 30·

Ιωάν. 18:22· 19:3

Ψαλμ. 22:16 Τον τρύπησαν με καρφιά Ματθ. 27:35·

Μάρκ. 15:24, 25·

Λουκ. 23:33·

Ιωάν. 19:18, 23·

20:25, 27

Ψαλμ. 22:18 Έριξαν κλήρους για τα Ματθ. 27:35·

ρούχα του Ιωάν. 19:23, 24

Ησ. 53:12 Λογίστηκε μαζί με τους Ματθ. 26:55, 56·

αμαρτωλούς 27:38·

Λουκ. 22:37

Ψαλμ. 22:7, 8 Τον εξύβρισαν όταν ήταν Ματθ. 27:39-43·

πάνω στο ξύλο Μάρκ. 15:29-32

Ψαλμ. 69:21 Του έδωσαν ξίδι και χολή Ματθ. 27:34, 48·

Μάρκ. 15:23, 36

Ψαλμ. 22:1 Ο Θεός τον εγκατέλειψε Ματθ. 27:46·

στα χέρια των εχθρών Μάρκ. 15:34

Ψαλμ. 34:20· Δεν έσπασε κανένα οστό του Ιωάν. 19:33, 36

Έξοδ. 12:46

Ησ. 53:5, ΜΝΚ· Τον κέντησαν με λόγχη Ματθ. 27:49, 

Ζαχ. 12:10 Κείμενο·

Ιωάν. 19:34, 37·

Αποκ. 1:7

Ησ. 53:5, 8, Υπέστη θυσιαστικό θάνατο Ματθ. 20:28·

11, 12 για να άρει τις αμαρτίες Ιωάν. 1:29·

και να ανοίξει την οδό Ρωμ. 3:24· 4:25·

για δίκαιη υπόσταση 1 Κορ. 15:3·

ενώπιον του Θεού Εβρ. 9:12-15·

1 Πέτρ. 2:24·

1 Ιωάν. 2:2

Ησ. 53:9 Τάφηκε μαζί με τους Ματθ. 27:57-60·

πλούσιους Ιωάν. 19:38-42

Ιωνάς 1:17· 2:10 Στον τάφο μέρη 3 ημερών, Ματθ. 12:39, 40·

έπειτα αναστήθηκε 16:21· 17:23·

20:19·

27:64·

28:1-7·

Πράξ. 10:40·

1 Κορ. 15:3-8

Ψαλμ. 16:8-11 Αναστήθηκε προτού φθαρεί Πράξ. 2:25-31·

13:34-37

Ψαλμ. 2:7 Ο Ιεχωβά δήλωσε ότι είναι Ματθ. 3:16, 17·

Γιος Του γεννώντας τον Μάρκ. 1:9-11·

με το πνεύμα και Λουκ. 3:21, 22·

ανασταίνοντάς τον Πράξ. 13:33·

Ρωμ. 1:4· Εβρ. 1:5·

5:5

Ερωτήσεις για τον πίνακα «Οι Κυριότερες Προφητείες περί του Ιησού και η Εκπλήρωσή τους»:

(α) Ποιες προφητείες σχετικά με τη γέννηση του Ιησού έδειχναν ότι αυτός θα ήταν ο Μεσσίας;

(β) Ποιες προφητείες εκπληρώθηκαν στην αρχή της διακονίας του Ιησού;

(γ) Πώς εκπλήρωσε ο Ιησούς προφητείες με τον τρόπο που διεξήγαγε τη διακονία του;

(δ) Ποιες προφητείες εκπληρώθηκαν στη διάρκεια των τελευταίων λίγων ημερών πριν από τη δίκη του Ιησού;

(ε) Πώς εκπληρώθηκαν προφητείες κατά τη δίκη του;

(στ) Ποιες προφητείες μιλούσαν για το κρέμασμα του Ιησού πάνω σ’ ένα ξύλο, το θάνατό του και την ανάστασή του;

 [Πίνακας στις σελίδες 344-346]

(11) ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΑΛΛΩΝ ΒΙΒΛΙΚΩΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΩΝ ΠΟΥ ΕΚΠΛΗΡΩΘΗΚΑΝ

Προφητεία Γεγονός Εκπλήρωση

Γέν. 9:25 Οι Χαναναίοι θα γίνονταν Ιησ. Ναυή 9:23, 27·

δούλοι στον Ισραήλ Κριτ. 1:28·

1 Βασ. 9:20, 21

Γέν. 15:13, 14· Ο Ισραήλ θα έβγαινε από Έξοδ. 12:35, 36· 

Έξοδ. 3:21, 22 την Αίγυπτο με πολλά Ψαλμ. 105:37

αποκτήματα όταν ο Θεός

θα έκρινε το έθνος που

τους είχε υποδουλώσει

Γέν. 17:20· Από τον Ισμαήλ θα Γέν. 25:13-16·

21:13, 18 προέρχονταν 12 αρχηγοί 1 Χρον. 1:29-31

φυλών και αυτός θα

γινόταν μεγάλο έθνος

Γέν. 25:23· Οι Εδωμίτες θα κατοικούσαν Γέν. 36:8·

27:39, 40 μακριά από τα εύφορα Δευτ. 2:4, 5·

εδάφη, θα υπηρετούσαν 2 Σαμ. 8:14·

τους Ισραηλίτες και κατά 2 Βασ. 8:20·

καιρούς θα στασίαζαν 1 Χρον. 18:13·

2 Χρον. 21:8-10

Γέν. 48:19, 22 Ο Εφραΐμ θα γινόταν Αριθ. 1:33-35·

μεγαλύτερος από τον Δευτ. 33:17·

Μανασσή, και κάθε φυλή θα Ιησ. Ναυή 16:4-9·

είχε μερίδιο κληρονομιάς 17:1-4

 Γέν. 49:7 Ο Συμεών και ο Λευί θα Ιησ. Ναυή 19:1-9·

διασκορπίζονταν στον 21:41, 42

Ισραήλ

Γέν. 49:10 Η βασιλική ηγεσία θα 2 Σαμ. 2:4·

προερχόταν από τον Ιούδα 1 Χρον. 5:2·

Ματθ. 1:1-16·

Λουκ. 3:23-33·

Εβρ. 7:14

Δευτ. 17:14 Ο Ισραήλ θα ζητούσε 1 Σαμ. 8:4, 5,

μοναρχία 19, 20

Δευτ. 28:52, Ο Ισραήλ θα τιμωρούνταν Εκπληρώθηκε στη

53, για απιστία· οι πόλεις Σαμάρεια

64-66, θα πολιορκούνταν και το 740 Π.Κ.Χ.

αυτοί θα στέλνονταν (2 Βασ. 17:5-23),

68 ως δούλοι στην Ιερουσαλήμ το

607 Π.Κ.Χ.

(Ιερ. 52:1-27)

και πάλι στην

Ιερουσαλήμ το

70 Κ.Χ.

Ιησ. Ναυή 6:26 Θα τιμωρούνταν όποιος 1 Βασ. 16:34

ανοικοδομούσε την

Ιεριχώ

1 Σαμ. 2:31, 34· Η γενεαλογική γραμμή του 1 Σαμ. 4:11, 17,18·

3:12-14 Ηλεί θα ήταν καταραμένη 1 Βασ. 2:26, 27, 35

1 Βασ. 9:7, 8· Ο ναός θα καταστρεφόταν, 2 Βασ. 25:9· 

2 Χρον. 7:20, 21 αν ο Ισραήλ αποστατούσε 2 Χρον. 36:19·

Ιερ. 52:13·

Θρήνοι 2:6, 7

1 Βασ. 13:1-3 Το θυσιαστήριο του 2 Βασ. 23:16-18

Ιεροβοάμ θα βεβηλωνόταν

1 Βασ. 14:15 Ανατροπή του δεκάφυλου 2 Βασ. 17:6-23·

βασιλείου του Ισραήλ 18:11, 12

Ησ. 13:17-22· Καταστροφή της Βαβυλώνας· Δαν. 5:22-31·

45:1, 2· οι πύλες της Βαβυλώνας η κοσμική ιστορία

Ιερ. 50:35-46· θα έμεναν ανοιχτές· οι το επιβεβαιώνει. Ο

51:37-43 Μήδοι και οι Πέρσες θα Κύρος κατέλαβε τη

την κυρίευαν υπό τον Κύρο Βαβυλώνα όταν οι

πύλες έμειναν

ανοιχτές *

Ησ. 23:1, 8, Η πόλη της Τύρου θα Η κοσμική ιστορία

13, καταστρεφόταν από τους αναφέρει ότι η

14· Χαλδαίους υπό τον ηπειρωτική πόλη

Ιεζ. 26:4, Ναβουχοδονόσορα καταστράφηκε και

7-12 ότι η νησιωτική

πόλη έπεσε

στα χέρια του

Ναβουχοδονόσορα

ύστερα από πολιορκία

13 ετών *

Ησ. 44:26-28 Ανοικοδόμηση της Ιερου- 2 Χρον. 36:22, 23·

σαλήμ και του ναού, από Έσδρ. 1:1-4

τους Ιουδαίους εξόριστους

που θα επέστρεφαν· ο ρόλος

του Κύρου σ’ αυτή

την υπόθεση

Ιερ. 25:11· Η αποκατάσταση ενός Δαν. 9:1, 2·

29:10 υπολοίπου θα γινόταν Ζαχ. 7:5·

ύστερα από ερήμωση 2 Χρον. 36:21-23

70 ετών

Ιερ. 48:15-24· Ο Μωάβ θα ερημωνόταν Το έθνος Μωάβ έχει

25:8-11· αφανιστεί *

Σοφ. 2:8, 9

Ιερ. 49:2· Οι πόλεις των Αμμωνιτών Το έθνος Αμμών έχει

Ιεζ. 25:1-7· θα γίνονταν ερείπια αφανιστεί *

Σοφ. 2:8, 9

Ιερ. 49:17, 18· Ο Εδώμ επρόκειτο να Το έθνος Εδώμ

Ιεζ. 25:12-14· εκκοπεί σαν να μην αφανίστηκε μετά

35:7, 15· υπήρξε ποτέ την καταστροφή

Αβδ. 16, 18 της Ιερουσαλήμ το

70 Κ.Χ. *

Δαν. 2:31-40· Απεικονίστηκαν 4 βασίλεια: Η κοσμική ιστορία

7:2-7 η Βαβυλώνα, η Περσία, η επιβεβαιώνει τις

Ελλάδα και η Ρώμη. εκπληρώσεις που

Προλέχθηκαν πολλές έλαβαν χώρα κατά

προφητικές λεπτομέρειες την άνοδο και την

πτώση αυτών των

δυνάμεων *

Δαν. 8:1-8, Μετά το βασίλειο της Ο Μέγας Αλέξανδρος

20-22· Περσίας, θα κυβερνούσε κατέκτησε την Περ-

σική Αυτοκρατορία.

11:1-19 ένα ισχυρό βασίλειο, το Μετά το θάνατό του

βασίλειο της Ελλάδας. ανέλαβαν την

Αυτό θα διαιρούνταν σε 4, εξουσία 4

από τα οποία θα στρατηγοί.

προέρχονταν 2 δυνάμεις, Τελικά, αναπτύ-

ο βασιλιάς του βορρά και χθηκαν οι δυνάμεις

ο βασιλιάς του νότου των Σελευκιδών και

και των Πτολεμαίων,

οι οποίες

και βρίσκονταν

συνεχώς σε πόλεμο

μεταξύ τους *

Δαν. 11:20-24 Ένας κυβερνήτης θα Εκδόθηκε διάταγμα

διέταζε να γίνει απογραφής στην

απογραφή. Στις μέρες Παλαιστίνη κατά

του διαδόχου του, τη διάρκεια της

«ο άρχων της διαθήκης» βασιλείας του

επρόκειτο να συντριφθεί Καίσαρα Αύγουστου·

ο Ιησούς θανατώθηκε

κατά τη διάρκεια

της βασιλείας του

διαδόχου του, του

Τιβέριου Καίσαρα *

Σοφ. 2:13-15· Η Νινευή θα ερημωνόταν Έγινε σωρός

Ναούμ 3:1-7 ερειπίων *

Ζαχ. 9:3, 4 Η νησιωτική πόλη της Αυτό το επιτέλεσε ο

Τύρου θα καταστρεφόταν Αλέξανδρος το

332 Π.Κ.Χ. *

Ματθ. 24:2, Η Ιερουσαλήμ θα περιβαλ- Εκπληρώθηκε από

16-18· λόταν από χαρακώματα τους Ρωμαίους το

Λουκ. 19:41-44 και θα καταστρεφόταν 70 Κ.Χ. *

Ματθ. 24:7-14· Προλέχθηκε ένας αξιο- Πρωτοφανής καιρός

Μάρκ. 13:8· σημείωτος καιρός στενα- στεναχώριας στη γη

Λουκ. 21:10, 11, χώριας πριν από το από τον πρώτο

25-28· οριστικό τέλος αυτού παγκόσμιο πόλεμο

2 Τιμ. 3:1-5 του συστήματος πραγμάτων· του 1914.

θα περιλάμβανε πολέμους, Το κήρυγμα της

πείνες, σεισμούς, Βασιλείας γίνεται

επιδημίες, ανομία, τώρα σε

κήρυγμα των καλών νέων περισσότερες από

της Βασιλείας σε όλα 200 χώρες

τα έθνη

[Υποσημειώσεις]

Ερωτήσεις για τον πίνακα «Παραδείγματα Άλλων Βιβλικών Προφητειών που Εκπληρώθηκαν»:

(α) Ποια προειπωμένα γεγονότα συνέβησαν μετά την είσοδο του έθνους Ισραήλ στη γη Χαναάν;

(β) Ποιες προφητείες κρίσης κατά του Ισραήλ και του Ιούδα εκπληρώθηκαν, και πότε;

(γ) Τι προλέχθηκε περί αποκατάστασης; Εκπληρώθηκε αυτό που προλέχθηκε;

(δ) Ποια έθνη κατά των οποίων δόθηκαν συγκεκριμένα αγγέλματα κρίσης αναφέρονται στον πίνακα, και πώς εκπληρώθηκαν αυτές οι προφητικές κρίσεις;

(ε) Ποια είναι μερικά από τα κυριότερα γεγονότα της ιστορίας που προλέχθηκαν από τον Δανιήλ; από τον Ιησού;

 [Πίνακας στις σελίδες 346-349]

(12) ΜΕΡΙΚΕΣ ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ ΤΩΝ ΕΒΡΑΪΚΩΝ ΓΡΑΦΩΝ ΚΑΙ Η ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΓΡΑΦΩΝ

(ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Αυτός ο κατάλογος δεν περιλαμβάνει περικοπές οι οποίες καταγράφονται στον πίνακα «Κυριότερες Προφητείες περί του Ιησού», που βρίσκεται στις προηγούμενες σελίδες.)

Προφητεία Γεγονός Εκπλήρωση

Γέν. 1:3 Ο Θεός διατάζει να λάμψει 2 Κορ. 4:6

το φως

Γέν. 1:26, 27 Ο άνθρωπος πλάστηκε καθ’ Ιακ. 3:9·

ομοίωση του Θεού, άντρας Μάρκ. 10:6

και γυναίκα

Γέν. 2:2 Ο Θεός αναπαύεται από το Εβρ. 4:4

επίγειο δημιουργικό έργο

Γέν. 2:7 Ο Αδάμ έγινε ζωντανή ψυχή 1 Κορ. 15:45

Γέν. 2:24 Ο άνθρωπος θα άφηνε τους Ματθ. 19:5·

γονείς του και θα Μάρκ. 10:7, 8·

προσκολλούνταν στη σύζυγό 1 Κορ. 6:16·

του· οι δυο θα γίνουν Εφεσ. 5:31

μια σάρκα

Γέν. 12:3· Όλα τα έθνη θα ευλογούνταν Γαλ. 3:8

18:18 μέσω του Αβραάμ

Γέν. 15:5 Το σπέρμα του Αβραάμ Ρωμ. 4:18

επρόκειτο να πληθυνθεί

Γέν. 15:6 Η πίστη υπολογίστηκε στον Ρωμ. 4:3·

Αβραάμ ως δικαιοσύνη Γαλ. 3:6·

Ιακ. 2:23

Γέν. 17:5 Ο Αβραάμ έγινε πατέρας Ρωμ. 4:16, 17

των πιστών από ‘πολλά έθνη’

Γέν. 18:10, 14 Δόθηκε υπόσχεση στη Σάρρα Ρωμ. 9:9

για ένα γιο

Γέν. 18:12 Η Σάρρα καλεί τον Αβραάμ 1 Πέτρ. 3:6

‘κύριο’

Γέν. 21:10 Συμβολικό δράμα που Γαλ. 4:30

περιλαμβάνει τη Σάρρα,

την Άγαρ, τον Ισαάκ και

τον Ισμαήλ

Γέν. 21:12 Το σπέρμα του Αβραάμ θα Ρωμ. 9:7·

προερχόταν από τον Ισαάκ Εβρ. 11:18

Γέν. 22:16, 17 Ο Θεός ορκίζεται στον εαυτό Εβρ. 6:13, 14

του να ευλογήσει τον Αβραάμ

Γέν. 25:23 Προλέχθηκε ότι ο Θεός θα Ρωμ. 9:12

έδειχνε εύνοια στον Ιακώβ

και όχι στον Ησαύ

Έξοδ. 3:6 Ο Θεός είναι Θεός, όχι Ματθ. 22:32·

των νεκρών, αλλά των Μάρκ. 12:26·

ζωντανών Λουκ. 20:37

Έξοδ. 9:16 Ο λόγος για τον οποίον Ρωμ. 9:17

ο Θεός επέτρεψε να

παραμείνει ο Φαραώ

Έξοδ. 13:2, Τα πρωτότοκα αφιερώνονταν Λουκ. 2:23

12 στον Ιεχωβά

Εξοδ. 16:18 Ο Θεός εξισορροπεί τα 2 Κορ. 8:15

πράγματα στη σύναξη του

μάννα

Έξοδ. 19:5, 6 Ο Ισραήλ προοριζόταν να 1 Πέτρ. 2:9

είναι βασίλειο ιερέων

Έξοδ. 19:12, 13 Φοβερός ο Ιεχωβά στο Εβρ. 12:18-20

Όρος Σινά

Έξοδ. 20:12-17 5η, 6η, 7η, 8η, 9η και Ματθ. 5:21, 27·

10η εντολή 15:4·

19:18, 19·

Μάρκ. 10:19·

Λουκ. 18:20·

Ρωμ. 13:9·

Εφεσ. 6:2, 3·

Ιακ. 2:11

Έξοδ. 21:17 Ποινή για την παραβίαση Ματθ. 15:4·

της 5ης εντολής Μάρκ. 7:10

Έξοδ. 21:24 ‘Οφθαλμό αντί οφθαλμού Ματθ. 5:38

και οδόντα αντί οδόντος’

Έξοδ. 22:28 «Άρχοντα του λαού σου δεν Πράξ. 23:5

θέλεις κακολογήσει»

Έξοδ. 24:8 Η σύναψη της διαθήκης του Εβρ. 9:20·

Νόμου—«το αίμα της Ματθ. 26:28·

διαθήκης» Μάρκ. 14:24

Έξοδ. 25:40 Δίνονται οδηγίες στον Εβρ. 8:5

Μωυσή για το σχέδιο της

σκηνής του μαρτυρίου και

του εξοπλισμού της

Έξοδ. 32:6 Οι Ισραηλίτες σηκώνονται για 1 Κορ. 10:7

ξεφάντωμα και διασκέδαση

 Έξοδ. 33:19 Ο Θεός ελεεί όποιον Ρωμ. 9:15

ευαρεστείται ο ίδιος

να ελεήσει

Λευιτ. 11:44 «Άγιοι γίνεσθε, διότι 1 Πέτρ. 1:16

εγώ είμαι άγιος»

Λευιτ. 12:8 Η προσφορά που έκανε ο Λουκ. 2:24

φτωχός μετά τη γέννηση

του γιου του

Λευιτ. 18:5 Αυτός που τηρεί το Νόμο Γαλ. 3:12

θα ζήσει μέσω αυτού

Λευιτ. 19:18 Να αγαπάς τον πλησίον σου Ματθ. 19:19·

όπως τον εαυτό σου 22:39·

Μάρκ. 12:31·

Ρωμ. 13:9·

Γαλ. 5:14·

Ιακ. 2:8

Λευιτ. 26:12 Ο Ιεχωβά ήταν ο Θεός 2 Κορ. 6:16

του Ισραήλ

Αριθ. 16:5 Ο Ιεχωβά γνωρίζει εκείνους 2 Τιμ. 2:19

που ανήκουν σ’ αυτόν

Δευτ. 6:4, 5 Να αγαπάς τον Ιεχωβά Ματθ. 22:37·

ολόκαρδα και ολόψυχα Μάρκ. 12:29, 30·

Λουκ. 10:27

Δευτ. 6:13 ‘Ιεχωβά τον Θεόν σου Ματθ. 4:10·

θέλεις προσκυνήσει’ Λουκ. 4:8

Δευτ. 6:16 ‘Δεν θέλεις πειράσει Ματθ. 4:7·

Ιεχωβά τον Θεόν σου’ Λουκ. 4:12

Δευτ. 8:3 Ο άνθρωπος δεν πρέπει Ματθ. 4:4·

να ζει μόνο με ψωμί Λουκ. 4:4

Δευτ. 18:15-19 Ο Θεός θα ήγειρε προφήτη Πράξ. 3:22, 23

σαν τον Μωυσή

Δευτ. 19:15 Κάθε ζήτημα πρέπει να Ιωάν. 8:17·

πιστοποιείται από 2 ή 3 2 Κορ. 13:1

μάρτυρες

Δευτ. 23:21 ‘Εκπλήρωσον εις τον Ιεχωβά Ματθ. 5:33

τους όρκους σου’

Δευτ. 24:1 Πρόβλεψη του Μωσαϊκού Νόμου Ματθ. 5:31

για διαζύγιο

Δευτ. 25:4 «Δεν θέλεις εμφράξει το 1 Κορ. 9:9·

στόμα βοός αλωνίζοντος» 1 Τιμ. 5:18

Δευτ. 27:26 Οι Ισραηλίτες που δεν Γαλ. 3:10

τηρούσαν το Νόμο ήταν

επικατάρατοι

Δευτ. 29:4 Δεν ήταν πολλοί οι Ιουδαίοι Ρωμ. 11:8

που άκουσαν προσεκτικά

τα καλά νέα

Δευτ. 30:11-14 Είναι αναγκαίο να έχει ο Ρωμ. 10:6-8

άνθρωπος ‘το λόγο της

πίστης’ στην καρδιά του

και να τον κηρύττει

Δευτ. 31:6, 8 Ο Θεός δεν θα εγκαταλείψει Εβρ. 13:5

ποτέ το λαό του

Δευτ. 32:17, 21 Ο Θεός παρόξυνε τη ζηλοτυπία Ρωμ. 10:19·

των Ιουδαίων καλώντας 1 Κορ. 10:20-22

Εθνικούς. Οι Ισραηλίτες

παρόξυναν τη ζηλοτυπία του

Ιεχωβά μέσω της ειδωλολατρίας

Δευτ. 32:35, 36 Του Ιεχωβά είναι η εκδίκηση Εβρ. 10:30

Δευτ. 32:43 «Ευφράνθητε, έθνη, μετά του Ρωμ. 15:10

λαού αυτού»

1 Σαμ. 13:14· Ο Δαβίδ, ‘άνθρωπος κατά την Πράξ. 13:22

16:1 καρδιά του Θεού’

1 Σαμ. 21:6 Ο Δαβίδ και οι άντρες του Ματθ. 12:3, 4·

τρώγουν τους άρτους της Μάρκ. 2:25, 26·

προθέσεως Λουκ. 6:3, 4

1 Βασ. 19:14, 18 Μόνο ένα υπόλοιπο Ιουδαίων Ρωμ. 11:3, 4

παρέμεινε πιστό στον Θεό

2 Χρον. 20:7 Ο Αβραάμ ονομάστηκε «φίλος» Ιακ. 2:23

(‘αγαπητός’) του Θεού

Ιώβ 41:11 «Τις έδωκέ τι πρώτος εις Ρωμ. 11:35

[τον Θεόν];»

Ψαλμ. 5:9 «Τάφος ανεωγμένος είναι ο Ρωμ. 3:13

λάρυγξ αυτών»

Ψαλμ. 8:2 Ο Θεός ετοιμάζει αίνο Ματθ. 21:16

«εκ στόματος νηπίων»

Ψαλμ. 8:4-6 «Τι είναι ο άνθρωπος, ώστε Εβρ. 2:6, 7·

να ενθυμήσαι αυτόν;» Ο Θεός 1 Κορ. 15:27

υπέταξε τα πάντα κάτω από

τα πόδια του Χριστού

Ψαλμ. 10:7 «Το στόμα [αυτών] γέμει Ρωμ. 3:14

κατάρας»

Ψαλμ. 14:1-3 «Δεν υπάρχει δίκαιος ουδέ Ρωμ. 3:10-12

είς»

Ψαλμ. 18:49 Άνθρωποι από τα έθνη θα Ρωμ. 15:9

δόξαζαν τον Θεό

Ψαλμ. 19:4 Δεν λείπουν οι ευκαιρίες Ρωμ. 10:18

να ακουστεί η αλήθεια για

την ύπαρξη του Θεού, όπως

αυτή καταδεικνύεται απ’ όλη

την κτίση

Ψαλμ. 22:22 «Θέλω απαγγείλει το όνομά Εβρ. 2:12

σου προς τους αδελφούς μου»

Ψαλμ. 24:1 Η γη ανήκει στον Ιεχωβά 1 Κορ. 10:26

Ψαλμ. 32:1, 2 ‘Μακάριος ο άνθρωπος, εις Ρωμ. 4:7, 8

τον οποίον ο Ιεχωβά δεν

θέλει λογίζεσθαι αμαρτίαν’

Ψαλμ. 34:12-16 ‘Οι οφθαλμοί του Ιεχωβά 1 Πέτρ. 3:10-12

είναι επί τους δικαίους’

Ψαλμ. 36:1 «Δεν είναι φόβος Θεού Ρωμ. 3:18

έμπροσθεν των οφθαλμών

αυτών»

Ψαλμ. 40:6-8 Ο Θεός δεν επιδοκίμαζε πλέον Εβρ. 10:6-10

τις θυσίες του Νόμου· η μια

προσφορά του σώματος του

Ιησού, σύμφωνα με το θέλημα

του Θεού, επιφέρει αγιασμό

Ψαλμ. 44:22 «Ελογίσθημεν ως πρόβατα Ρωμ. 8:36

σφαγής»

 Ψαλμ. 45:6, 7, ‘Ο Θεός είναι Εβρ. 1:8, 9, ΜΝΚ· ΜΝΚ

ο θρόνος του [Χριστού]

για πάντα’

Ψαλμ. 51:4 Ο Θεός δικαιώνεται στα Ρωμ. 3:4

λόγια του και στις

κρίσεις του

Ψαλμ. 68:18 Όταν ο Χριστός ανέβηκε Εφεσ. 4:8

στα ύψη, έδωσε χαρίσματα

σε ανθρώπους

Ψαλμ. 69:22, 23 Το τραπέζι ειρήνης των Ρωμ. 11:9, 10

Ισραηλιτών γίνεται παγίδα

Ψαλμ. 78:24 Το ψωμί από τον ουρανό Ιωάν. 6:31-33

Ψαλμ. 82:6 «Θεοί είσθε σεις» Ιωάν. 10:34

Ψαλμ. 94:11 ‘Ο Ιεχωβά γινώσκει τους 1 Κορ. 3:20

διαλογισμούς των σοφών,

ότι είναι μάταιοι’

Ψαλμ. 95:7-11 Οι απειθείς Ισραηλίτες δεν Εβρ. 3:7-11·

εισήλθαν στην ανάπαυση του 4:3, 5, 7

Θεού

Ψαλμ. 102:25-27 «Συ . . . , Κύριε, την γην Εβρ. 1:10-12

εθεμελίωσας»

Ψαλμ. 104:4 ‘Ποιεί τους αγγέλους αυτού Εβρ. 1:7

πνεύματα’

Ψαλμ. 110:1 Ο Κύριος θα καθήσει στα Ματθ. 22:43-45·

δεξιά του Ιεχωβά Μάρκ. 12:36, 37·

Λουκ. 20:42-44·

Εβρ. 1:13

Ψαλμ. 110:4 Ο Χριστός ιερέας στον Εβρ. 7:17

αιώνα κατά την τάξη

Μελχισεδέκ

Ψαλμ. 112:9 «Εσκόρπισεν, . . . η 2 Κορ. 9:9

δικαιοσύνη αυτού μένει

εις τον αιώνα»

Ψαλμ. 116:10 «Επίστευσα, διό ελάλησα» 2 Κορ. 4:13

Ψαλμ. 117:1 ‘Αινείτε τον Ιεχωβά, Ρωμ. 15:11

πάντα τα έθνη’

Ψαλμ. 118:6 ‘Ο Ιεχωβά βοηθός μου, και Εβρ. 13:6

δεν θέλω φοβηθή’

Ψαλμ. 140:3 «Φαρμάκιον ασπίδων είναι Ρωμ. 3:13

υπό τα χείλη αυτών»

Παρ. 26:11 «Ο κύων επέστρεψεν εις το 2 Πέτρ. 2:22

ίδιον αυτού εξέρασμα»

Ησ. 1:9 Εκτός από ένα υπόλοιπο, ο Ρωμ. 9:29

Ισραήλ θα γινόταν όπως

τα Σόδομα

Ησ. 6:9, 10 Οι Ισραηλίτες δεν πρόσεξαν Ματθ. 13:13-15·

τα καλά νέα Μάρκ. 4:12·

Λουκ. 8:10·

Πράξ. 28:25-27

Ησ. 8:17, 18 ‘Ιδού, εγώ και τα παιδία, Εβρ. 2:13

τα οποία μοι έδωκεν ο Ιεχωβά’

Ησ. 10:22, 23 Μόνο ένα υπόλοιπο από τον Ρωμ. 9:27, 28

Ισραήλ θα σωζόταν

Ησ. 22:13 «Ας φάγωμεν και ας πίωμεν, 1 Κορ. 15:32

διότι αύριον αποθνήσκομεν»

Ησ. 25:8 «Κατεπόθη ο θάνατος εν νίκη» 1 Κορ. 15:54

Ησ. 28:11, 12 Οι άνθρωποι δεν πίστεψαν, 1 Κορ. 14:21

αν και τους μίλησαν με τις

γλώσσες των αλλοεθνών

Ησ. 28:16 ‘Δεν καταισχύνονται 1 Πέτρ. 2:6·

[απογοητεύονται, ΜΝΚ]’ Ρωμ. 10:11

όσοι εναποθέτουν την πίστη

τους στον Χριστό, το θεμέλιο

της Σιών

Ησ. 29:13 Περιγραφή της υποκρισίας των Ματθ. 15:7-9·

γραμματέων και των Φαρισαίων Μάρκ. 7:6-8

Ησ. 29:14 Ο Θεός κάνει να χαθεί η 1 Κορ. 1:19

σοφία των σοφών

Ησ. 40:6-8 Ο λόγος που είπε ο Ιεχωβά 1 Πέτρ. 1:24, 25

μένει στον αιώνα

Ησ. 40:13 ‘Τις έγεινε σύμβουλος του Ρωμ. 11:34

Ιεχωβά;’

Ησ. 42:6· 49:6 «Σε έθεσα φως των εθνών» Πράξ. 13:47

Ησ. 45:23 Κάθε γόνατο θα κάμψει Ρωμ. 14:11

ενώπιον του Ιεχωβά

Ησ. 49:8 Ο ευπρόσδεκτος καιρός για 2 Κορ. 6:2

να εισακουστεί κάποιος,

κατά τη ‘μέρα σωτηρίας’

Ησ. 52:7 Είναι ωραία τα πόδια αυτών Ρωμ. 10:15

που μεταφέρουν τα καλά νέα

Ησ. 52:11 «Εξέλθετε εκ μέσου αυτών 2 Κορ. 6:17

και αποχωρίσθητε»

Ησ. 52:15 Τα καλά νέα αναγγέλθηκαν Ρωμ. 15:21

στους Εθνικούς

Ησ. 54:1 «Ευφράνθητι, στείρα η μη Γαλ. 4:27

τίκτουσα»

Ησ. 54:13 ‘Και πάντες θέλουσιν είσθαι Ιωάν. 6:45

διδακτοί του Ιεχωβά’

Ησ. 56:7 Ο οίκος του Ιεχωβά θα Ματθ. 21:13·

γινόταν οίκος προσευχής Μάρκ. 11:17·

για όλα τα έθνη Λουκ. 19:46

Ησ. 59:7, 8 Περιγραφή της ανομίας των Ρωμ. 3:15-17

ανθρώπων

Ησ. 65:1, 2 Ο Ιεχωβά φανερώθηκε στους Ρωμ. 10:20, 21

Εθνικούς

Ησ. 66:1, 2 «Ο ουρανός είναι θρόνος Πράξ. 7:49, 50

μου, η δε γη υποπόδιον των

ποδών μου»

Ιερ. 5:21 Έχουν μάτια, αλλά δεν Μάρκ. 8:18

βλέπουν

Ιερ. 9:24 ‘Ο καυχώμενος εν Ιεχωβά 1 Κορ. 1:31·

ας καυχάται’ 2 Κορ. 10:17

Ιερ. 31:31-34 Ο Θεός θα έκανε μια νέα Εβρ. 8:8-12·

διαθήκη 10:16, 17

Δαν. 9:27· 11:31 «Το βδέλυγμα της ερημώσεως» Ματθ. 24:15

Ωσηέ 1:10· 2:23 Και Εθνικοί επρόκειτο να Ρωμ. 9:24-26

γίνουν λαός του Θεού

Ωσηέ 6:6 «Έλεος θέλω και ουχί Ματθ. 9:13· 12:7

θυσίαν»

Ωσηέ 13:14 «Πού, θάνατε, το κέντρον 1 Κορ. 15:54, 55

σου;»

Ιωήλ 2:28-32 ‘Πας όστις επικαλεσθή το Πράξ. 2:17-21·

όνομα του Ιεχωβά θέλει σωθή’ Ρωμ. 10:13

Αμώς 9:11, 12 Ο Θεός θα ανοικοδομούσε τη Πράξ. 15:16-18

σκηνή του Δαβίδ

Αββακ. 1:5 «Ίδετε, οι καταφρονηταί, Πράξ. 13:40, 41

και θαυμάσατε»

Αββακ. 2:4 «Ο δε δίκαιος θέλει ζήσει Εβρ. 10:38·

εκ πίστεως» Ρωμ. 1:17

Αγγαίος 2:6 Οι ουρανοί και η γη θα Εβρ. 12:26, 27

σείονταν

Μαλ. 1:2, 3 Ο Ιακώβ αγαπήθηκε, ο Ησαύ Ρωμ. 9:13

μισήθηκε

Ερωτήσεις για τον πίνακα «Μερικές Περικοπές των Εβραϊκών Γραφών και η Εφαρμογή τους από Συγγραφείς των Ελληνικών Γραφών»:

(α) Πώς οι παραθέσεις από το βιβλίο Γένεσις που υπάρχουν στις Ελληνικές Γραφές υποστηρίζουν την αφήγηση αυτού του βιβλίου για τη δημιουργία;

(β) Πώς εφαρμόζονται οι περικοπές από το βιβλίο Γένεσις στον Αβραάμ και στο σπέρμα του Αβραάμ;

(γ) Ποιες παραθέσεις γίνονται από το βιβλίο Έξοδος σχετικά με τις Δέκα Εντολές και άλλες πλευρές του Νόμου;

(δ) Πού βρίσκουμε την αρχική διατύπωση των 2 μεγάλων εντολών, που είναι να αγαπούμε τον Ιεχωβά ολόκαρδα και ολόψυχα και να αγαπούμε τον πλησίον μας όπως τον εαυτό μας;

(ε) Αναφέρετε μερικές από τις βασικές αρχές που δηλώνονται στην Πεντάτευχο και οι οποίες παρατίθενται στις Ελληνικές Γραφές. Πώς εφαρμόζονται αυτές οι αρχές;

(στ) Ποιες περικοπές του βιβλίου Ψαλμοί, που παρατίθενται στις Ελληνικές Γραφές, μεγαλύνουν τον Ιεχωβά ⁽¹⁾ ως Δημιουργό και Ιδιοκτήτη της γης; ⁽²⁾ ως Εκείνον που δείχνει ενδιαφέρον για τους δίκαιους και φροντίζει γι’ αυτούς;

(ζ) Πώς εφαρμόζουν οι Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές περικοπές από το βιβλίο του Ησαΐα και από άλλους προφήτες ⁽¹⁾ στο κήρυγμα των καλών νέων; ⁽²⁾ στο ότι μερικοί θα απέρριπταν τα καλά νέα; ⁽³⁾ στο ότι πίστεψαν άνθρωποι από τα έθνη, μαζί μ’ ένα υπόλοιπο του Ισραήλ; ⁽⁴⁾ στα οφέλη που έχει η άσκηση πίστης στα καλά νέα;