Κεφάλαιο 6

Αποκάλυψη ενός Ιερού Μυστικού

1. Ποια πρέπει να είναι η αντίδρασή μας στη λαμπρή εικόνα που αναφέρεται στα εδάφια Αποκάλυψη 1:10-17;

 ΤΟ ΟΡΑΜΑ του εξυψωμένου Ιησού μάς γεμίζει πράγματι δέος! Χωρίς αμφιβολία, αν ήμασταν εκεί θεατές μαζί με τον απόστολο Ιωάννη, και εμείς επίσης θα είχαμε παραλύσει μπροστά σε αυτή τη λαμπρή δόξα και θα είχαμε πέσει κάτω όπως εκείνος. (Αποκάλυψη 1:10-17) Αυτό το εξαίσιο, θεόπνευστο όραμα έχει διαφυλαχτεί για να μας υποκινεί σε δράση σήμερα. Όπως ο Ιωάννης, έτσι και εμείς πρέπει να δείχνουμε ταπεινή εκτίμηση για όλη τη σημασία του οράματος. Ας έχουμε πάντοτε ευλαβικό σεβασμό για τη θέση του Ιησού ως ενθρονισμένου Βασιλιά, Αρχιερέα και Κριτή.—Φιλιππησίους 2:5-11.

«Ο Πρώτος και ο Τελευταίος»

2. (α) Με ποιον τίτλο παρουσιάζει ο Ιησούς τον εαυτό του; (β) Τι εννοεί ο Ιεχωβά όταν λέει: «Εγώ είμαι ο πρώτος και εγώ είμαι ο τελευταίος»; (γ) Σε τι εφιστά την προσοχή ο τίτλος του Ιησού «ο Πρώτος και ο Τελευταίος»;

² Ωστόσο, το δέος που νιώθουμε δεν χρειάζεται να μετατραπεί σε νοσηρό φόβο. Ο Ιησούς καθησύχασε τον Ιωάννη, όπως αναφέρει κατόπιν ο απόστολος: «Και αυτός έβαλε το δεξί του χέρι πάνω μου και είπε: “Μη φοβάσαι. Εγώ είμαι ο Πρώτος και ο Τελευταίος και ο ζωντανός”». (Αποκάλυψη 1:17β, 18α) Στο εδάφιο Ησαΐας 44:6, ο Ιεχωβά περιγράφει ορθά τη θέση που κατέχει ο ίδιος ως ο ένας και μοναδικός παντοδύναμος Θεός, με τα εξής λόγια: «Εγώ είμαι ο πρώτος και εγώ είμαι ο τελευταίος, και εκτός από εμένα δεν υπάρχει Θεός». a Όταν ο Ιησούς παρουσιάζει τον εαυτό του με τον τίτλο «ο Πρώτος και ο Τελευταίος», δεν διεκδικεί ισότητα με τον Ιεχωβά, τον Μεγαλειώδη Δημιουργό. Χρησιμοποιεί έναν τίτλο που του έχει δοθεί κατάλληλα από τον Θεό. Στο βιβλίο του Ησαΐα, ο Ιεχωβά κάνει μια δήλωση σχετικά με τη μοναδική θέση που κατέχει ο ίδιος ως ο αληθινός Θεός. Αυτός είναι ο αιώνιος Θεός, και εκτός από αυτόν δεν  υπάρχει κανένας άλλος Θεός. (1 Τιμόθεο 1:17) Στην Αποκάλυψη, ο Ιησούς αναφέρεται στον τίτλο που του έχει δοθεί, εφιστώντας την προσοχή στην ανάστασή του που ήταν μοναδική στο είδος της.

3. (α) Με ποιον τρόπο ήταν ο Ιησούς «ο Πρώτος και ο Τελευταίος»; (β) Τι σημαίνει το ότι ο Ιησούς έχει «τα κλειδιά του θανάτου και του Άδη»;

³ Ο Ιησούς ήταν πράγματι «ο Πρώτος» άνθρωπος που αναστήθηκε σε αθάνατη πνευματική ζωή. (Κολοσσαείς 1:18) Επιπρόσθετα, αυτός είναι «ο Τελευταίος» που αναστήθηκε προσωπικά από τον Ιεχωβά. Επομένως, γίνεται «ο ζωντανός . . . ζωντανός στους αιώνες των αιώνων». Κατέχει αθανασία. Από αυτή την άποψη είναι όμοιος με τον αθάνατο Πατέρα του, ο οποίος ονομάζεται “ο ζωντανός Θεός”. (Αποκάλυψη 7:2· Ψαλμός 42:2) Για όλους τους άλλους ανθρώπους, ο ίδιος ο Ιησούς είναι «η ανάσταση και η ζωή». (Ιωάννης 11:25) Σε αρμονία με αυτό, λέει στον Ιωάννη: «Έγινα νεκρός, αλλά δες! είμαι ζωντανός στους αιώνες των αιώνων και έχω τα κλειδιά του θανάτου και του Άδη». (Αποκάλυψη 1:18β) Ο Ιεχωβά τού έχει δώσει την εξουσία να αναστήσει τους νεκρούς. Αυτός είναι ο λόγος που ο Ιησούς μπορεί να πει ότι έχει τα κλειδιά για να ξεκλειδώσει τις πύλες για εκείνους που βρίσκονται δέσμιοι στο θάνατο και στον Άδη (τάφο).—Παράβαλε Ματθαίος 16:18.

4. Ποια εντολή επαναλαμβάνει ο Ιησούς, και προς όφελος τίνων;

⁴ Ο Ιησούς επαναλαμβάνει στον Ιωάννη την εντολή να καταγράψει το όραμα, λέγοντας: «Γράψε . . . όσα είδες και όσα είναι και όσα θα συμβούν έπειτα από αυτά». (Αποκάλυψη 1:19) Ποια συναρπαστικά πράγματα θα γνωστοποιήσει στη συνέχεια ο Ιωάννης προκειμένου να διδαχτούμε εμείς;

Τα Άστρα και οι Λυχνοστάτες

5. Ποια εξήγηση δίνει ο Ιησούς για «τα εφτά άστρα» και “τους εφτά λυχνοστάτες”;

⁵ Ο Ιωάννης είδε τον Ιησού ανάμεσα σε εφτά χρυσούς λυχνοστάτες, με εφτά άστρα στο δεξί του χέρι. (Αποκάλυψη 1:12, 13, 16) Ο Ιησούς δίνει τώρα την εξήγηση: «Όσο για το ιερό μυστικό των εφτά άστρων που είδες πάνω στο δεξί μου χέρι και των εφτά χρυσών λυχνοστατών: Τα εφτά άστρα σημαίνουν τους αγγέλους των εφτά εκκλησιών, και οι εφτά λυχνοστάτες σημαίνουν εφτά εκκλησίες».—Αποκάλυψη 1:20.

6. Τι αντιπροσωπεύουν τα εφτά άστρα, και γιατί απευθύνονται τα αγγέλματα συγκεκριμένα σε αυτά;

⁶ Τα «άστρα» είναι “οι άγγελοι των εφτά εκκλησιών”. Στην Αποκάλυψη, τα άστρα μερικές φορές συμβολίζουν κατά γράμμα αγγέλους, αλλά είναι απίθανο να χρησιμοποιούσε ο Ιησούς έναν ανθρώπινο συγγραφέα για να γράψει προς τα αόρατα πνευματικά πλάσματα. Έτσι λοιπόν, τα «άστρα» πρέπει να είναι οι ανθρώπινοι επίσκοποι, δηλαδή πρεσβύτεροι, των εκκλησιών, οι οποίοι θεωρούνται αγγελιοφόροι του Ιησού. b Τα αγγέλματα απευθύνονται στα άστρα, επειδή αυτά είναι υπεύθυνα για την επίβλεψη του ποιμνίου του Ιεχωβά.—Πράξεις 20:28.

7. (α) Γιατί το γεγονός ότι ο Ιησούς απευθύνεται σε έναν μόνο άγγελο σε κάθε εκκλησία δεν σημαίνει ότι η κάθε εκκλησία έχει έναν μόνο πρεσβύτερο; (β) Ποιους αντιπροσωπεύουν στην ουσία τα εφτά άστρα που βρίσκονται στο δεξί χέρι του Ιησού;

⁷ Αφού ο Ιησούς απευθύνεται σε έναν μόνο «άγγελο» σε κάθε εκκλησία, μήπως αυτό σημαίνει ότι κάθε εκκλησία έχει έναν μόνο πρεσβύτερο; Όχι. Από την εποχή του Παύλου κιόλας, η εκκλησία της Εφέσου είχε αρκετούς πρεσβυτέρους, όχι μόνο  έναν. (Αποκάλυψη 2:1· Πράξεις 20:17) Άρα λοιπόν, στις ημέρες του Ιωάννη, όταν στάλθηκαν τα αγγέλματα προς τα εφτά άστρα για να διαβαστούν στις εκκλησίες (περιλαμβανομένης και εκείνης στην Έφεσο), τα άστρα πρέπει να αντιπροσώπευαν όλους όσους υπηρετούσαν στα πρεσβυτέρια μέσα στη χρισμένη εκκλησία του Ιεχωβά. Με όμοιο τρόπο, οι επίσκοποι διαβάζουν σήμερα στις εκκλησίες τους τις επιστολές που λαβαίνουν από το Κυβερνών Σώμα, το οποίο αποτελείται από χρισμένους επισκόπους που υπηρετούν υπό την ηγεσία του Ιησού. Τα τοπικά πρεσβυτέρια πρέπει να φροντίζουν ώστε οι εκκλησίες τους να ακολουθούν τις συμβουλές του Ιησού. Φυσικά, οι συμβουλές έχουν σκοπό να ωφελήσουν, όχι μόνο τους πρεσβυτέρους, αλλά όλους όσους είναι συνταυτισμένοι με τις εκκλησίες.—Βλέπε Αποκάλυψη 2:11α.

8. Τι υποδηλώνεται από το γεγονός ότι οι πρεσβύτεροι βρίσκονται στο δεξί χέρι του Ιησού;

⁸ Εφόσον ο Ιησούς είναι η Κεφαλή της εκκλησίας, κατάλληλα λέγεται ότι οι πρεσβύτεροι βρίσκονται στο δεξί του χέρι, δηλαδή υπό τον έλεγχο και την κατεύθυνσή του. (Κολοσσαείς 1:18) Αυτός είναι ο Αρχιποιμένας και εκείνοι είναι υποποιμένες.—1 Πέτρου 5:2-4.

9. (α) Τι αντιπροσωπεύουν οι εφτά λυχνοστάτες, και γιατί αποτελούν κατάλληλο σύμβολο για αυτό; (β) Τι θα υπενθύμιζε πιθανώς το όραμα στον απόστολο Ιωάννη;

⁹ Οι εφτά λυχνοστάτες είναι οι εφτά εκκλησίες στις οποίες ο Ιωάννης απευθύνει το βιβλίο της Αποκάλυψης: η Έφεσος, η Σμύρνη, η Πέργαμος, τα Θυάτειρα, οι Σάρδεις, η Φιλαδέλφεια και η Λαοδίκεια. Γιατί συμβολίζονται οι εκκλησίες με λυχνοστάτες; Επειδή οι Χριστιανοί, είτε ως άτομα είτε συλλογικά ως εκκλησίες, πρέπει να αφήνουν “το φως τους να λάμπει μπροστά στους ανθρώπους” μέσα σε αυτόν το σκοτεινό κόσμο. (Ματθαίος 5:14-16) Επιπρόσθετα, οι λυχνοστάτες συγκαταλέγονταν στον εξοπλισμό του ναού του Σολομώντα. Ο χαρακτηρισμός των εκκλησιών ως λυχνοστατών πιθανώς θα υπενθύμιζε στον Ιωάννη ότι, με μεταφορική έννοια, η κάθε τοπική εκκλησία των χρισμένων είναι «ναός του Θεού», κατοικία για το πνεύμα του Θεού. (1 Κορινθίους 3:16) Επιπλέον, στην αντιτυπική διευθέτηση του Ιουδαϊκού ναού, τα μέλη της εκκλησίας των χρισμένων υπηρετούν ως «βασιλικό ιερατείο» στη διευθέτηση του μεγάλου πνευματικού ναού του Ιεχωβά, στην οποία ο Ιησούς είναι ο Αρχιερέας και ο Ιεχωβά κατοικεί προσωπικά στα ουράνια Άγια των Αγίων.—1 Πέτρου 2:4, 5, 9· Εβραίους 3:1· 6:20· 9:9-14, 24.

Η Μεγάλη Αποστασία

10. Τι συνέβη στο Ιουδαϊκό σύστημα και στους αμετανόητους υποστηρικτές του το 70 Κ.Χ.;

¹⁰ Όταν ο Ιωάννης έγραψε την Αποκάλυψη, η Χριστιανοσύνη ήταν πάνω από 60 ετών. Στο ξεκίνημά της, είχε αντέξει 40 χρόνια συνεχούς εναντίωσης από τον Ιουδαϊσμό. Τελικά, το Ιουδαϊκό σύστημα δέχτηκε ένα θανάσιμο πλήγμα το 70 Κ.Χ. όταν οι αμετανόητοι Ιουδαίοι έχασαν την εθνική τους ταυτότητα και αυτό που ουσιαστικά είχε γίνει είδωλο για τους ίδιους—το ναό στην Ιερουσαλήμ.

11. Γιατί ήταν τόσο επίκαιρο να προειδοποιήσει ο Αρχιποιμένας τις εκκλησίες σχετικά με τις τάσεις που αναπτύσσονταν;

¹¹ Ωστόσο, ο απόστολος Παύλος είχε προείπει ότι ανάμεσα στους χρισμένους Χριστιανούς θα λάβαινε χώρα κάποια αποστασία, και τα αγγέλματα  του Ιησού δείχνουν ότι όταν ο Ιωάννης βρισκόταν σε προχωρημένη ηλικία αυτή η αποστασία είχε ήδη αρχίσει να αναπτύσσεται. Ο Ιωάννης ήταν ο τελευταίος από εκείνους που ενεργούσαν ως ανασταλτικός παράγοντας σε αυτή την ολομέτωπη προσπάθεια που έκανε ο Σατανάς για να διαφθείρει το σπέρμα της γυναίκας. (2 Θεσσαλονικείς 2:3-12· 2 Πέτρου 2:1-3· 2 Ιωάννη 7-11) Συνεπώς, ήταν ο κατάλληλος καιρός για να γράψει ο Αρχιποιμένας του Ιεχωβά προς τους πρεσβυτέρους των εκκλησιών, προειδοποιώντας σχετικά με τις τάσεις που αναπτύσσονταν και παροτρύνοντας εκείνους που είχαν δίκαιη καρδιά να στέκονται σταθεροί υπέρ της δικαιοσύνης.

12. (α) Πώς αναπτύχθηκε η αποστασία στους αιώνες μετά την εποχή του Ιωάννη; (β) Πώς ήρθε σε ύπαρξη ο Χριστιανικός κόσμος;

¹² Δεν γνωρίζουμε πώς ανταποκρίθηκαν οι εκκλησίες το 96 Κ.Χ. στα αγγέλματα του Ιησού. Εκείνο όμως που γνωρίζουμε είναι ότι μετά το θάνατο του Ιωάννη η αποστασία αναπτύχθηκε γρήγορα. Οι «Χριστιανοί» έπαψαν να χρησιμοποιούν το όνομα του Ιεχωβά και στα Βιβλικά χειρόγραφα το αντικατέστησαν με το «Κύριος» ή «Θεός». Ήδη τον τέταρτο αιώνα, το ψεύτικο δόγμα της Τριάδας είχε διεισδύσει στις εκκλησίες. Την ίδια περίοδο, υιοθετήθηκε η αντίληψη περί αθανασίας της ψυχής. Τελικά, ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος χορήγησε την επιδοκιμασία του Κράτους στη «Χριστιανική» θρησκεία και αυτό οδήγησε στην ανάπτυξη του Χριστιανικού κόσμου, όπου η Εκκλησία και το Κράτος ένωσαν τις δυνάμεις τους σε μια διακυβέρνηση χιλίων ετών. Ήταν εύκολο να γίνει κανείς «Χριστιανός» αυτού του νέου τύπου. Ολόκληρες φυλές προσάρμοσαν τις προηγούμενες ειδωλολατρικές τους πεποιθήσεις σύμφωνα με διάφορες παραλλαγές αυτής της θρησκείας. Πολλοί από τους ηγέτες του Χριστιανικού κόσμου έγιναν καταπιεστικοί πολιτικοί τύραννοι επιβάλλοντας τις αποστατικές τους ιδέες με το σπαθί.

13. Παρά την προειδοποίηση του Ιησού για τη δημιουργία αιρέσεων, ποια πορεία ακολούθησαν οι αποστάτες Χριστιανοί;

¹³ Οι αποστάτες Χριστιανοί αγνόησαν εντελώς τα λόγια του Ιησού προς τις εφτά εκκλησίες. Ο Ιησούς είχε προειδοποιήσει τους Εφεσίους να ανακτήσουν την αγάπη που είχαν στην αρχή. (Αποκάλυψη 2:4) Ωστόσο, τα μέλη του Χριστιανικού κόσμου, επειδή δεν ήταν πια ενωμένα με αγάπη για τον Ιεχωβά, διεξήγαγαν άγριους πολέμους και δίωξαν με φρικτό τρόπο το ένα το άλλο. (1 Ιωάννη 4:20) Ο Ιησούς είχε προειδοποιήσει την εκκλησία της Περγάμου για τη δημιουργία αιρέσεων. Παρ’ όλα αυτά, το δεύτερο κιόλας αιώνα άρχισαν να εμφανίζονται αιρέσεις, και σήμερα ο Χριστιανικός κόσμος έχει χιλιάδες αντιμαχόμενες αιρέσεις και θρησκείες.—Αποκάλυψη 2:15.

14. (α) Μολονότι ο Ιησούς προειδοποίησε για τον κίνδυνο του να είναι κάποιος πνευματικά νεκρός, ποια πορεία ακολούθησαν οι καθ’ ομολογία Χριστιανοί; (β) Με ποιους τρόπους δεν πρόσεξαν οι καθ’ ομολογία Χριστιανοί την προειδοποίηση του Ιησού για την ειδωλολατρία και την ανηθικότητα;

¹⁴ Ο Ιησούς είχε προειδοποιήσει την εκκλησία των Σάρδεων για τον κίνδυνο του να είναι πνευματικά νεκροί. (Αποκάλυψη 3:1) Σαν εκείνους που βρίσκονταν στις Σάρδεις, οι καθ’ ομολογία Χριστιανοί λησμόνησαν γρήγορα τα Χριστιανικά έργα και σύντομα ανέθεσαν το εξαιρετικά σημαντικό έργο κηρύγματος σε μια μικρή, μισθωτή τάξη κληρικών. Ο Ιησούς είχε προειδοποιήσει την εκκλησία των Θυατείρων για την ειδωλολατρία και την πορνεία. (Αποκάλυψη 2:20) Μολαταύτα, ο Χριστιανικός κόσμος υποστήριξε ανοιχτά τη χρήση εικόνων καθώς και την προώθηση μιας πιο ύπουλης ειδωλολατρίας—του εθνικισμού και του υλισμού. Όσο για την ανηθικότητα, αν και μερικές φορές κατακρινόταν, πάντοτε γινόταν ευρύτατα ανεκτή.

15. Τι αποκαλύπτουν τα λόγια του Ιησού προς τις εφτά εκκλησίες σχετικά με τις θρησκείες του Χριστιανικού κόσμου, και τι αποδείχτηκαν ότι είναι οι κληρικοί του Χριστιανικού κόσμου;

¹⁵ Επομένως, τα λόγια του Ιησού προς τις εφτά εκκλησίες αποκαλύπτουν την πλήρη αποτυχία όλων των θρησκειών του Χριστιανικού κόσμου να αποτελέσουν τον ειδικό λαό του Ιεχωβά. Στην πραγματικότητα, οι κληρικοί του Χριστιανικού κόσμου ήταν τα πιο εξέχοντα μέλη του σπέρματος του Σατανά. Ο απόστολος Παύλος, χαρακτηρίζοντάς τους ως τον “άνομο”, προείπε ότι “η παρουσία τους είναι σύμφωνα με τον τρόπο ενέργειας του Σατανά, με κάθε δυναμικό έργο καθώς και με ψεύτικα σημεία και θαυμαστά προμηνύματα και με κάθε άδικη απάτη”.—2 Θεσσαλονικείς 2:9, 10.

16. (α) Σε ποιους έδειξαν ιδιαίτερο μίσος οι ηγέτες του Χριστιανικού κόσμου; (β) Τι έλαβε χώρα στο Χριστιανικό κόσμο στη διάρκεια του Μεσαίωνα; (γ) Μήπως άλλαξε η ανταρσία των Προτεσταντών, δηλαδή η Μεταρρύθμιση, την αποστατική πορεία του Χριστιανικού κόσμου;

¹⁶ Ενώ οι ηγέτες του Χριστιανικού κόσμου, θρησκευτικοί και μη, ισχυρίζονται ότι είναι ποιμένες  του ποιμνίου του Θεού, έδειξαν ιδιαίτερο μίσος σε όσους επιχείρησαν να προωθήσουν την ανάγνωση της Γραφής και σε όσους εξέθεσαν τις αντιγραφικές τους πράξεις. Ο Γιαν Χους και ο μεταφραστής της Γραφής Γουίλιαμ Τίντεϊλ υπέστησαν διωγμό και βρήκαν μαρτυρικό θάνατο. Στη διάρκεια του σκοτεινού Μεσαίωνα, η αποστατική κυριαρχία κορυφώθηκε με τη διαβολική Καθολική Ιερά Εξέταση. Οποιοιδήποτε αμφισβητούσαν τις διδασκαλίες ή την εξουσία της εκκλησίας διώκονταν ανελέητα, και αμέτρητες χιλιάδες αποκαλούμενοι αιρετικοί βασανίστηκαν μέχρι θανάτου ή κάηκαν στην πυρά. Ο Σατανάς προσπάθησε έτσι να εξασφαλίσει τη γρήγορη συντριβή οποιουδήποτε αληθινού σπέρματος της όμοιας με γυναίκα οργάνωσης του Θεού. Όταν εκδηλώθηκε η ανταρσία των Προτεσταντών, δηλαδή η Μεταρρύθμιση (από το 1517 και έπειτα), πολλές Προτεσταντικές εκκλησίες επέδειξαν παρόμοιο πνεύμα μισαλλοδοξίας. Και αυτές επίσης έγιναν ένοχες αίματος θανατώνοντας μαρτυρικά όσους προσπάθησαν να είναι όσιοι στον Θεό και στον Χριστό. Ναι, «το αίμα [των] αγίων» χύθηκε άφθονο!—Αποκάλυψη 16:6· παράβαλε Ματθαίος 23:33-36.

Το Σπέρμα Αντέχει

17. (α) Τι προείπε η παραβολή του Ιησού για το σιτάρι και τα ζιζάνια; (β) Τι έλαβε χώρα το 1918, με αποτέλεσμα ποια απόρριψη και ποιο διορισμό;

¹⁷ Ο Ιησούς, στην παραβολή του για το σιτάρι και τα ζιζάνια, προείπε τη σκοτεινή περίοδο που θα επικρατούσε όταν η κυριαρχία του Χριστιανικού κόσμου θα βρισκόταν στην ακμή της. Ωστόσο, στη διάρκεια όλων των αιώνων της αποστασίας, θα υπήρχαν μεμονωμένοι όμοιοι με σιτάρι Χριστιανοί, γνήσιοι χρισμένοι. (Ματθαίος 13:24-29, 36-43) Επομένως, όταν ανέτειλε η ημέρα του Κυρίου τον Οκτώβριο του 1914, εξακολουθούσαν να υπάρχουν αληθινοί Χριστιανοί στη γη. (Αποκάλυψη 1:10) Φαίνεται ότι έπειτα από τριάμισι περίπου χρόνια, το 1918, ο Ιεχωβά ήρθε στον πνευματικό του ναό για κρίση, συνοδευόμενος από τον Ιησού ως τον “αγγελιοφόρο της διαθήκης” του. (Μαλαχίας 3:1· Ματθαίος 13:47-50) Είχε έρθει ο καιρός να απορρίψει τελικά ο Κύριος τους ψεύτικους Χριστιανούς και να διορίσει “τον πιστό και φρόνιμο δούλο υπεύθυνο σε όλα τα υπάρχοντά του”.—Ματθαίος 7:22, 23· 24:45-47.

18. Ποια «ώρα» ήρθε το 1914, και τι ήταν καιρός να κάνει ο δούλος;

¹⁸ Ήταν επίσης καιρός να δώσει αυτός ο δούλος ιδιαίτερη προσοχή σε όσα ήταν γραμμένα στα αγγέλματα του Ιησού προς τις εφτά εκκλησίες, όπως βλέπουμε από τις δηλώσεις που περιέχονται  σε αυτά τα αγγέλματα. Για παράδειγμα, ο Ιησούς αναφέρει ότι θα έρθει για να κρίνει τις εκκλησίες, κρίση που άρχισε το 1918. (Αποκάλυψη 2:5, 16, 22, 23· 3:3) Λέει ότι θα προστατέψει την εκκλησία της Φιλαδέλφειας από «την ώρα της δοκιμής, η οποία θα έρθει πάνω σε ολόκληρη την κατοικημένη γη». (Αποκάλυψη 3:10, 11) Έπρεπε να ανατείλει η ημέρα του Κυρίου το 1914 για να έρθει αυτή η «ώρα της δοκιμής», μετά την οποία οι Χριστιανοί δοκιμάστηκαν ως προς την οσιότητά τους στην εγκαθιδρυμένη Βασιλεία του Θεού.—Παράβαλε Ματθαίος 24:3, 9-13.

19. (α) Τι εξεικονίζουν σήμερα οι εφτά εκκλησίες; (β) Ποιο πλήθος έχει ενωθεί με τους χρισμένους Χριστιανούς, και γιατί εφαρμόζονται και σε αυτούς επίσης οι συμβουλές του Ιησού καθώς και οι συνθήκες που περιγράφει; (γ) Πώς πρέπει να βλέπουμε τα αγγέλματα του Ιησού προς τις εφτά εκκλησίες του πρώτου αιώνα;

¹⁹ Συνεπώς, τα λόγια του Ιησού προς τις εκκλησίες έχουν τη μεγαλύτερη εκπλήρωσή τους από το 1914 και έπειτα. Σε αυτό το σκηνικό, οι εφτά εκκλησίες εξεικονίζουν όλες τις εκκλησίες των χρισμένων Χριστιανών στη διάρκεια της ημέρας του Κυρίου. Επιπλέον, στη διάρκεια των περασμένων 70 ετών, με τους χρισμένους Χριστιανούς που εξεικονίζονται από τον Ιωάννη έχει ενωθεί ένα πλήθος πιστών, οι οποίοι έχουν την ελπίδα να ζήσουν για πάντα στον Παράδεισο στη γη. Οι συμβουλές του δοξασμένου Ιησού Χριστού και οι συνθήκες που βρήκε στις εφτά εκκλησίες μετά την επιθεώρηση που έκανε εφαρμόζονται εξίσου και σε αυτούς, εφόσον υπάρχει μόνο ένα μέτρο δικαιοσύνης και πιστότητας για όλους τους υπηρέτες του Ιεχωβά. (Έξοδος 12:49· Κολοσσαείς 3:11) Συνεπώς, τα αγγέλματα του Ιησού προς τις εφτά εκκλησίες του πρώτου αιώνα στη Μικρά Ασία δεν είναι απλώς κείμενα ιστορικού ενδιαφέροντος. Σημαίνουν ζωή ή θάνατο για τον καθένα μας. Γι’ αυτό, ας ακούσουμε προσεκτικά τα λόγια του Ιησού.

[Υποσημειώσεις]

[Ερωτήσεις Μελέτης]

[Πλαίσιο στη σελίδα 32]

Καιρός Δοκιμής και Κρίσης

Ο Ιησούς βαφτίστηκε και χρίστηκε ως Προσδιορισμένος Βασιλιάς στον Ιορδάνη Ποταμό γύρω στον Οκτώβριο του 29 Κ.Χ. Τριάμισι χρόνια αργότερα, το 33 Κ.Χ., ήρθε στο ναό της Ιερουσαλήμ και πέταξε έξω εκείνους που τον έκαναν σπηλιά ληστών. Φαίνεται ότι υπάρχει παράλληλο αυτής της περιόδου στα τριάμισι χρόνια που μεσολάβησαν από την ενθρόνιση του Ιησού στους ουρανούς τον Οκτώβριο του 1914 μέχρι τότε που ήρθε για να επιθεωρήσει εκείνους που ομολογούσαν ότι είναι Χριστιανοί, καθώς η κρίση άρχισε από τον οίκο του Θεού. (Ματθαίος 21:12, 13· 1 Πέτρου 4:17) Στις αρχές του 1918 το έργο της Βασιλείας που έκανε ο λαός του Ιεχωβά δέχτηκε μεγάλη εναντίωση. Ήταν καιρός δοκιμής σε παγγήινο επίπεδο, και εκείνοι που φοβούνταν απομακρύνθηκαν. Το Μάιο του 1918 ο κλήρος του Χριστιανικού κόσμου υποκίνησε τη φυλάκιση των υπευθύνων της Εταιρίας Σκοπιά, αλλά έπειτα από εννέα μήνες αυτοί απελευθερώθηκαν. Αργότερα, οι ψευδείς κατηγορίες σε βάρος τους αποσύρθηκαν. Από το 1919 η οργάνωση του λαού του Θεού, δοκιμασμένη και εξαγνισμένη, προχώρησε με ζήλο διακηρύττοντας τη Βασιλεία του Ιεχωβά μέσω του Χριστού Ιησού ως την ελπίδα της ανθρωπότητας.—Μαλαχίας 3:1-3.

Όταν ο Ιησούς άρχισε την επιθεώρησή του το 1918, ο κλήρος του Χριστιανικού κόσμου αναμφίβολα έλαβε δυσμενή κρίση. Αυτοί, όχι μόνο είχαν ξεσηκώσει διωγμό ενάντια στο λαό του Θεού, αλλά έφεραν επίσης βαριά ενοχή αίματος με το να υποστηρίξουν τα αντιμαχόμενα έθνη στη διάρκεια του πρώτου παγκόσμιου πολέμου. (Αποκάλυψη 18:21, 24) Κατόπιν εκείνοι οι κληρικοί έθεσαν την ελπίδα τους στην ανθρωποποίητη Κοινωνία των Εθνών. Ήδη το 1919, ο Χριστιανικός κόσμος, μαζί με ολόκληρη την παγκόσμια αυτοκρατορία της ψεύτικης θρησκείας, είχε χάσει τελείως την εύνοια του Θεού.

[Χάρτης στη σελίδα 28, 29]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

ΠΕΡΓΑΜΟΣ

ΣΜΥΡΝΗ

ΘΥΑΤΕΙΡΑ

ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ

ΣΑΡΔΕΙΣ

ΕΦΕΣΟΣ

ΛΑΟΔΙΚΕΙΑ

[Εικόνα στη σελίδα 31]

Η θρησκεία του Χριστιανικού κόσμου φέρει βαριά ενοχή αίματος επειδή δίωξε και θανάτωσε εκείνους που μετέφραζαν, διάβαζαν ή ακόμα και είχαν απλώς στην κατοχή τους τη Γραφή