Παγκόσμια Έκθεση

Αφρική

Στην Ακτή Ελεφαντοστού μια νεαρή μαθήτρια ονόματι Έιντιτ έμαθε ότι το βάφτισμά της επρόκειτο να γίνει την ίδια μέρα που ήταν προγραμματισμένες κάποιες σχολικές εξετάσεις. Με θάρρος ζήτησε από το δάσκαλό της την άδεια να απουσιάσει από τις εξετάσεις και εκείνος συμφώνησε. Οι συμμαθητές της τη χλεύαζαν, αποκαλώντας την Μαρία, μητέρα του Ιησού. Ένα αγόρι διασκέδαζε τους συμμαθητές του λέγοντας ότι εκείνη είχε πάει, όχι για να βαφτιστεί, αλλά για να πάρει μέρος σε κολυμβητικούς αγώνες. Η Έιντιτ αντέδρασε προσφέροντας στο αγόρι ένα φυλλάδιο σχετικά με τις πεποιθήσεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά.

Αφού το διάβασε, το αγόρι σταμάτησε να την κοροϊδεύει και είπε ότι και εκείνος ήθελε να γίνει Μάρτυρας του Ιεχωβά. Μελέτησε το βιβλίο Γνώση που Οδηγεί στην Αιώνια Ζωή και, παρά την εναντίωση που αντιμετώπισε από την οικογένειά του, βαφτίστηκε. Η Έιντιτ χαίρεται που έθεσε την αφιέρωσή της στον Ιεχωβά πρώτη στη ζωή της και που αυτό είχε ως αποτέλεσμα να βοηθηθεί και κάποιος άλλος να κάνει το ίδιο.

Ένας ιεραπόστολος στη Δυτική Αφρική αναφέρει: «Μία από τις ευλογίες του Ιεχωβά είναι το να αποτελεί κάποιος μέρος μιας οργάνωσης που έχει καλή φήμη ακόμη και στα μικρότερα χωριά της γης. Το είδα αυτό να αποδεικνύεται με εκπληκτικό τρόπο εδώ  στην Γκάνα, όπου οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι πασίγνωστοι και σεβαστοί. Ασχολούμασταν με τη μηνιαία διανομή των εντύπων σε μερικές εκκλησίες στην επαρχία. Σε μια μικρή πόλη, δεν μπορούσαμε να βρούμε το άτομο που έπαιρνε συνήθως το δέμα με τα έντυπα. Ρώτησα τον οδηγό τι έπρεπε να κάνουμε. Εκείνος με κοίταξε, χαμογέλασε και είπε: “Κανένα πρόβλημα”. Κατόπιν σταμάτησε το φορτηγό σε κάποια πολυσύχναστη αγορά, έσκυψε από το παράθυρο και φώναξε ένα από τα κορίτσια που πουλούσαν ψάρια στην άκρη του δρόμου. Έδωσε το δέμα με τα έντυπα στο κορίτσι και είπε: “Σε παρακαλώ δώσε αυτό στους Μάρτυρες του Ιεχωβά”. Χωρίς να πει λέξη, εκείνη έβαλε το δέμα στο κεφάλι της, έκανε μεταβολή και χάθηκε μέσα στο πλήθος. Καθώς πηγαίναμε προς την επόμενη πόλη, ρώτησα τον οδηγό αν γνώριζε το κορίτσι. Αυτός χαμογέλασε ξανά και είπε: “Όχι, αλλά μας γνωρίζει εκείνη”. Αναρωτιόμουν αν οι αδελφοί θα λάβαιναν ποτέ αυτά τα έντυπα. Δεν χρειαζόταν να ανησυχώ. Τα έλαβαν την ίδια μέρα».

Στο χωριό Γκμπολόμπο, στη Λιβερία, οι αδελφοί έγραψαν ένα γράμμα στο φύλαρχο, πληροφορώντας τον σχετικά με την πρόθεσή τους να οργανώσουν την πιο σημαντική θρησκευτική συνάθροιση του έτους στο χωριό του. Εκείνος επέτρεψε στους αδελφούς να χρησιμοποιήσουν το τοπικό ποδοσφαιρικό γήπεδο για την περίσταση και φρόντισε να γίνει μια ανακοίνωση σε όλες τις εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου στα εφτά χωριά που είχε υπό την εξουσία του. Η ανακοίνωση προσκαλούσε τους ανθρώπους να παρακολουθήσουν την Ανάμνηση. Μια μεγάλη ομάδα Μαρτύρων ήρθε στο χωριό προκειμένου να φτιάξει το βήμα για την Ανάμνηση στο κέντρο του ποδοσφαιρικού γηπέδου. Εργάστηκαν όλοι μαζί με πνεύμα αγάπης και χαράς. Αυτό εντυπωσίασε τους χωρικούς. Μολονότι υπάρχουν μόνο πέντε ευαγγελιζόμενοι στο Γκμπολόμπο, παρακολούθησαν την Ανάμνηση 636 άτομα!

Ένα δεκάχρονο αγόρι στη βόρεια Ρουάντα μεγάλωνε μια μικρή κατσίκα μέχρι που γέννησε τρία κατσικάκια. Πρόσφατα έστειλε μια φωτογραφία του ίδιου και της κατσίκας στο γραφείο τμήματος. Στη συνοδευτική επιστολή, έγραφε: «Ο Ιεχωβά με έχει ευλογήσει πάρα πολύ, και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο συνεισφέρω αυτή την κατσίκα για το παγκόσμιο έργο κηρύγματος  που αναφέρεται στο εδάφιο Ματθαίος 24:14». Το αγόρι έδωσε την κατσίκα στους πρεσβυτέρους ζητώντας τους να την πουλήσουν. Εκείνοι το έκαναν αυτό και έστειλαν τα χρήματα στο γραφείο τμήματος.

Κάποιος ειδικός σκαπανέας στη Νιγηρία μπήκε σε ένα αυτοκίνητο όταν ο οδηγός προσφέρθηκε να τον πάρει. Καθώς ένας άλλος επιβάτης μετακινήθηκε για να του κάνει χώρο, ο οδηγός είδε τη Σκοπιά που κρατούσε ο αδελφός. Τότε ζήτησε από τον αδελφό να βγει από το αυτοκίνητο. Ο οδηγός αρνήθηκε να εξηγήσει το λόγο, απλώς του ζήτησε να βγει. Όταν μερικοί περαστικοί είδαν το αυτοκίνητο να φεύγει χωρίς τον αδελφό τού είπαν ότι ο Θεός του τον είχε σώσει. «Αυτό το αυτοκίνητο ανήκει σε απαγωγείς!» είπαν. Η «ταυτότητα» του αδελφού τού έφερε την προστασία του Ιεχωβά.

Ο Γκραντ είναι ένας οχτάχρονος ευαγγελιζόμενος στην επαρχία Κόπερμπελτ της Ζάμπιας. Από τότε που ήταν πολύ μικρός, μπορούσε να αφηγείται απλές ιστορίες σχετικά με τις εικόνες του βιβλίου Ο Μεγαλύτερος Άνθρωπος που Έζησε Ποτέ. Οι γονείς του Γκραντ τον παρότρυναν να απομνημονεύει τμήματα της Αγίας Γραφής πριν μάθει να διαβάζει. Τώρα υπηρετεί ως αβάφτιστος ευαγγελιζόμενος. Ο Γκραντ διεξάγει πολλές Γραφικές μελέτες, μερικές με τη βοήθεια του εντύπου Το Βιβλίο Μου με τις Βιβλικές Ιστορίες και τις υπόλοιπες με το ειδικό βιβλιάριο Τι Απαιτεί ο Θεός από Εμάς; Λόγω της γεμάτης ζήλο δραστηριότητάς του, τα ντόπια παιδιά αποκαλούν τον Γκραντ σιμαπέπο μουκαλάμπα, το οποίο στη γλώσσα τσιμπέμπα σημαίνει «ο αρχιερέας».

Ένας άνθρωπος που άρχισε να μελετάει την Αγία Γραφή στη Σενεγάλη διάβασε την αφήγηση στο Ξύπνα! 22 Σεπτεμβρίου 1999 για την αδελφή και τη νεαρή κόρη της στον Καναδά που επέστρεψαν 1.000 δολάρια  (περ. 720 ευρώ) τα οποία βρήκαν σε μια μεταχειρισμένη τσάντα που είχαν αγοράσει από κάποιο σπίτι του οποίου η ιδιοκτήτρια πουλούσε μερικά προσωπικά της είδη. Λίγο καιρό αφότου διάβασε το άρθρο, αυτός ο άνθρωπος βρήκε ένα πορτοφόλι στο δρόμο το οποίο περιείχε μερικές ταυτότητες καθώς και μετρητά που αντιστοιχούσαν σε περισσότερα από 500 δολάρια (περ. 550 ευρώ). Σκεφτόταν πολύ το άρθρο που είχε διαβάσει και δεν μπόρεσε να κοιμηθεί καλά εκείνη τη νύχτα.

Το επόμενο πρωί στις οχτώ, ο άντρας επικοινώνησε τηλεφωνικά με τον κάτοχο του πορτοφολιού και διευθέτησε να τον συναντήσει αμέσως για να του επιστρέψει το πορτοφόλι με όλα τα χρήματα. Εκείνος εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ από την εντιμότητα αυτού του σπουδαστή της Γραφής ώστε του έδωσε τα μισά από τα χρήματα που υπήρχαν στο πορτοφόλι—250 δολάρια (περ. 275 ευρώ)! «Λόγω εκείνου του περιοδικού Ξύπνα!», είπε ο σπουδαστής της Γραφής, «συμπεριφέρθηκα με τρόπο για τον οποίο θα είμαι υπερήφανος στο υπόλοιπο της ζωής μου!» Από τότε, παίρνει τη Γραφική του μελέτη πολύ στα σοβαρά.

Στην Ουγκάντα, μια χώρα της Ανατολικής Αφρικής, ο 12χρονος Καντόλε καθόταν ήσυχα και άκουγε προσεκτικά ενόσω η μητέρα του μελετούσε την Αγία Γραφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Με τον καιρό, η μητέρα έχασε το ενδιαφέρον της για τη μελέτη, αλλά το αγόρι νοσταλγούσε αυτές τις μελέτες στις οποίες άκουγε το Λόγο του Θεού, και ρώτησε πού διεξήγαν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά τις συναθροίσεις τους. Την επόμενη Κυριακή, περπάτησε 11 χιλιόμετρα μέχρι την Αίθουσα Βασιλείας και έπειτα από αυτό παρακολουθούσε τις συναθροίσεις τακτικά. Ένας σκαπανέας άρχισε να μελετάει την Αγία Γραφή με τον Καντόλε, ο οποίος σημείωσε θαυμάσια πρόοδο και βαφτίστηκε σε ηλικία 14 ετών. Τώρα είναι 17 ετών και πρόσφατα έγινε τακτικός σκαπανέας. Στόχος του είναι να γίνει ειδικός σκαπανέας. Η μητέρα του τελικά ξανάρχισε τη μελέτη της και τώρα είναι βαφτισμένη αδελφή. Ο Καντόλε δεν χρειάζεται πια να περπατάει για τις συναθροίσεις. Τώρα έχει ποδήλατο, με το οποίο πηγαίνει τη μητέρα του στην Αίθουσα Βασιλείας.

 Βόρεια και Νότια Αμερική

Ο Μάρσιο προσκλήθηκε να υπηρετήσει στο Μπέθελ της Βραζιλίας. Προέρχεται από ένα φτωχό μέρος της χώρας, και κανένας στην οικογένειά του δεν είναι Μάρτυρας του Ιεχωβά. Προκειμένου να μαζέψει χρήματα για να ταξιδέψει με λεωφορείο στο Μπέθελ, πούλησε τα προσωπικά του αποκτήματα, πράγμα το οποίο, μαζί με τα χρήματα που του πρόσφεραν οι ντόπιοι Μάρτυρες, του έδωσε τη δυνατότητα να κάνει το ταξίδι. Έπειτα από τριήμερη διαδρομή, ένοπλοι ληστές ανάγκασαν το λεωφορείο να σταματήσει στην άκρη του δρόμου. Οι ληστές έψαξαν τα πράγματα όλων των επιβατών και πήραν ό,τι ήθελαν. Όταν άνοιξαν την τσάντα του Μάρσιο, είδαν τη Γραφή του και κατόπιν έκλεισαν την τσάντα χωρίς να πάρουν τίποτε. Όταν το λεωφορείο έφτασε στην επόμενη πόλη, οι επιβάτες πεινούσαν αλλά στους περισσότερους δεν είχαν μείνει χρήματα για να αγοράσουν φαγητό. Επειδή οι ληστές δεν είχαν πάρει το πορτοφόλι του Μάρσιο, εκείνος αγόρασε φαγητό για τους άλλους επιβάτες, και αυτό έδωσε μεγάλη μαρτυρία.

Ο Οσβάλντο, ο οποίος μελετούσε με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά στη Χιλή, ειδοποιήθηκε στην εργασία του ότι θα έπρεπε  να αρχίσει να εργάζεται τις Κυριακές. Είπε στον προϊστάμενό του ότι το συμβόλαιό του έλεγε ότι θα εργαζόταν από Δευτέρα ως Παρασκευή, και πρόσθεσε: «Παντρεύτηκα πρόσφατα και χρειάζεται να δαπανώ χρόνο με τη σύζυγό μου. Επίσης, έχω ξεχωρίσει τις Κυριακές για να δίνω κάτι στον Θεό». Ο προϊστάμενός του είπε ότι ο Οσβάλντο θα απολυόταν στο τέλος του μήνα. Ο Οσβάλντο ήταν ο μόνος από τους 3.000 περίπου υπαλλήλους που δεν πήγαινε να εργαστεί τις Κυριακές. Αντίθετα, συνέχιζε να πηγαίνει στις συναθροίσεις, θέτοντας την εμπιστοσύνη του στον Ιεχωβά.

Σύντομα επισκέφτηκε την εταιρία ένας ανώτερος διευθυντής από τη Γαλλία. Σταμάτησε στο γραφείο του Οσβάλντο να τον συγχαρεί για την καλή του εργασία. Ο διευθυντής είπε: «Είσαι ο μόνος που δεν έχεις παιχνίδια στο κομπιούτερ σου και εργάζεσαι με εύτακτο τρόπο». Ο Οσβάλντο τον ευχαρίστησε για τον έπαινο, προσθέτοντας ότι σύντομα θα έφευγε από την εταιρία. Ο διευθυντής ρώτησε: «Έχεις λάβει κάποια καλύτερη προσφορά;» Ο Οσβάλντο είπε όχι και εξήγησε πώς είχε η κατάσταση.

Έπειτα από μερικές μέρες έλαβε μια πρόσκληση για να παρευρεθεί σε μια συνάντηση με τον προϊστάμενο και το διευθυντή. Η ατμόσφαιρα ήταν τεταμένη. Ο διευθυντής είπε: «Οσβάλντο, δεν θα εργάζεσαι τις Κυριακές, και σπάνια θα εργάζεσαι τα Σάββατα. Θα σου δοθεί επίσης επιπρόσθετη ευθύνη στην εταιρία». Την ίδια εκείνη εβδομάδα ο Οσβάλντο βαφτίστηκε. Τώρα υπηρετεί ως βοηθητικός σκαπανέας με τη σύζυγό του.

Στον Ισημερινό ένας νεαρός, ο οποίος βαφτίστηκε μόλις φέτος, έλαβε διορισμό για την πρώτη του ομιλία σπουδαστή την οποία θα εκφωνούσε στον κυρίως χώρο της Αίθουσας Βασιλείας. Αισθανόταν ότι το να εκφωνήσει την ομιλία ήταν τόσο μεγάλο προνόμιο ώστε άρχισε να μαζεύει χρήματα για να αγοράσει καινούριο κουστούμι. Όταν είχε εξοικονομήσει 30 δολάρια (περ. 33 ευρώ), έμαθε για μια αδελφή στην εκκλησία του η οποία δεν είχε χρήματα για τα φάρμακά της. Έδωσε στην αδελφή και τα 30 δολάρια που είχε εξοικονομήσει, λέγοντας:  «Ο Ιεχωβά θα με αγαπάει το ίδιο, είτε εκφωνήσω την ομιλία με παλιό κουστούμι είτε με καινούριο!»

Μια αδελφή στη Γουατεμάλα συμμετείχε στο έργο δρόμου. Είδε κάποιον να κάθεται στο κατώφλι ενός σπιτιού, αλλά σκέφτηκε ότι δεν έπρεπε να κηρύξει σε αυτόν επειδή το σπίτι ανήκε στον τομέα άλλης εκκλησίας. Τον προσπέρασε αλλά κατόπιν ένιωσε την υποχρέωση να του μιλήσει. Έτσι λοιπόν, επέστρεψε και του μίλησε για τη Βασιλεία του Ιεχωβά. Εκείνος άκουγε προσεκτικά. Κατόπιν είπε: «Σε ευχαριστώ που ήρθες να μου μιλήσεις, κυρία μου, επειδή βρίσκομαι εδώ για να σκοτώσω κάποιον που έρχεται στις 7:45 π.μ. Εκείνος θα πήγαινε στον τάφο, και εγώ στη φυλακή! Ξέρω ότι δεν ήρθες εδώ από δική σου πρωτοβουλία. Ο Θεός σε έστειλε σε εμένα ώστε να γνωρίσω την αγάπη του. Γυρίζω στο σπίτι μου τώρα για να μη διαπράξω αυτό το έγκλημα. Ο Θεός να σε ευλογεί!»

Στη διάρκεια του Δεκεμβρίου του 2000 και του Ιανουαρίου του 2001, το γραφείο τμήματος στην Κολομβία οργάνωσε εκστρατεία κηρύγματος σε απομονωμένους τομείς. Οι Μάρτυρες σε αυτή τη χώρα παροτρύνθηκαν να πάνε σε αυτούς τους τομείς για μία εβδομάδα μέχρι δύο μήνες, ανάλογα με τις περιστάσεις τους, ώστε να κηρύξουν και να καλλιεργήσουν το ενδιαφέρον.

Επειδή ήθελε να συμμετάσχει, μια νεαρή αδελφή από την Μπογκοτά πήγε στην πόλη Γκουάσκα. Οι δυο μήνες τους οποίους δαπάνησε εκεί την έκαναν τόσο ευτυχισμένη ώστε ζήτησε από τον Ιεχωβά να τη βοηθήσει να βρει εργασία για να μπορεί να παραμείνει. Αγόρασε καρύδες, έφτιαχνε μπισκότα καρύδας και τα πουλούσε στους δρόμους και στα καταστήματα. Επιπλέον, έπλενε και σιδέρωνε ρούχα και έμαθε ακόμη πώς να αρμέγει αγελάδες. Έτσι μπόρεσε να μείνει εκεί και συνεχίζει να υπηρετεί ως τακτική σκαπάνισσα στην Γκουάσκα. Διεξάγει 25 Γραφικές μελέτες.

Μια οικοδέσποινα είπε σε κάποια αδελφή στην Τζαμάικα ότι κανένας δεν θα μπορούσε ποτέ να την πείσει να γίνει Μάρτυρας του Ιεχωβά. Η αδελφή εξήγησε ότι ο λόγος για τον οποίο  την επισκεπτόταν ήταν να μεταδώσει το άγγελμα της Αγίας Γραφής, περιλαμβανομένης και της ελπίδας για αιώνια ζωή. Καθώς μιλούσαν, η αδελφή παρατήρησε ότι η γυναίκα είχε βαθύ σεβασμό για την Αγία Γραφή. Πρόσεξε επίσης ότι μπορούσε να αντιμετωπίσει τις έντονες αντιρρήσεις της γυναίκας σε ορισμένα σημεία διαβάζοντας σχετικά εδάφια από την Αγία Γραφή. Αυτό υποκίνησε την αδελφή να χρησιμοποιεί εκτενώς την Αγία Γραφή όταν επισκεπτόταν αυτό το άτομο και επίσης αργότερα, όταν ξεκίνησαν Γραφική μελέτη. Στη συνέχεια, εκείνη η κυρία άρχισε να παρακολουθεί τις συναθροίσεις και έγινε αυτό που αρχικά δήλωσε ότι ποτέ δεν θα γινόταν—αφιερωμένη και βαφτισμένη Μάρτυρας του Ιεχωβά.

Η Κάρολ, μια αδελφή στη Βολιβία, μελετούσε με κάποιον κύριο και τη σύζυγό του. Το ζευγάρι έμενε στο σπίτι της μητέρας του άντρα, μιας αφοσιωμένης Καθολικής η οποία ποτέ δεν έχανε τη Θεία Λειτουργία ή διάφορες λιτανείες. Το σπίτι ήταν διακοσμημένο με εικόνες, καθεμιά από τις οποίες είχε μπροστά ένα αναμμένο κερί. Κάποια μέρα στη διάρκεια της μελέτης, η μητέρα μπήκε ξαφνικά στο δωμάτιο, με την Καθολική Γραφή στο χέρι, και ρώτησε ευθέως την Κάρολ: «Πού λέει ότι η Μαρία είχε και άλλα παιδιά;» Η Κάρολ τής έδειξε τα εδάφια Ματθαίος 12:46-50 και 13:55. Απογοητευμένη η μητέρα έφυγε από το δωμάτιο. Έπειτα από μερικά λεπτά επέστρεψε, κρατώντας με υπερηφάνεια μια άλλη Γραφή, μεγάλη και εικονογραφημένη με χρυσοτυπίες. Και πάλι έφυγε, αφού της έδειξαν τα ίδια εδάφια. Σύντομα μπήκε με άλλη μια Γραφή, αλλά τα εδάφια ανέφεραν το ίδιο. Δεν είχε πλέον τίποτε να πει.

Στη διάρκεια των επόμενων εβδομάδων, υπήρχαν περισσότερες παρεμβολές. Έκανε ερωτήματα, αλλά σταδιακά άρχισε να δείχνει καλύτερη διάθεση. Εντυπωσιαζόταν από τις απαντήσεις. Σύντομα, δέχτηκε να κάνει Γραφική μελέτη. Ο προηγούμενος ζήλος της για τον Καθολικισμό εξελίχθηκε σε ζήλο για την αληθινή λατρεία. Άρχισε να φέρνει τις φίλες της στην Αίθουσα Βασιλείας και, έπειτα από κάποιο διάστημα, βαφτίστηκε.

 Ασία και Μέση Ανατολή

Ο Γκάρι, που ζει στη Σρι Λάνκα, πρόσφερε το ειδικό βιβλιάριο Μπορείτε να Είστε Φίλοι του Θεού! σε κάποιον Καθολικό και τη Βουδίστρια σύζυγό του. Η σύζυγος επέμενε ότι μόνο ο σύζυγός της ήθελε να μάθει περισσότερα για την Αγία Γραφή. Ωστόσο, την επόμενη φορά που τους επισκέφτηκε ο Γκάρι, εκείνη είπε ότι και η ίδια επίσης ενδιαφερόταν να μάθει πώς μπορεί να γίνει φίλη του Θεού. Την επόμενη εβδομάδα άρχισαν να μελετούν το ειδικό βιβλιάριο, και το αντρόγυνο ζήτησε τη Γραφή. Η σύζυγος είπε: «Νομίζω ότι χρειαζόμαστε τη Γραφή αν πρόκειται να γίνουμε φίλοι του Θεού».

Όταν έφτασαν στο 3ο μάθημα του ειδικού βιβλιαρίου Φίλοι του Θεού, η σύζυγος είχε ενθουσιαστεί με τη μελέτη. Εκείνο το βράδυ συμμετείχε ένα επιπλέον άτομο—κάποιος νεαρός που ήταν ενοικιαστής τους. Λίγες μέρες πριν από την τέταρτη μελέτη τους, ο Γκάρι τούς έφερε τη Γραφή. Αμέσως την έβαλαν σε εμφανές σημείο μαζί με τα ειδικά βιβλιάρια, τα οποία ήταν τοποθετημένα στο τραπέζι. Το βράδυ της τέταρτης μελέτης τους, πήραν με υπερηφάνεια στα χέρια τους τη Γραφή, στην οποία είχαν βάλει πολλά μπλε σημάδια. Ο σύζυγος είπε: «Έχουμε προετοιμάσει όλο το μάθημα». Είχαν βρει όλα τα εδάφια που αναφέρονταν στο μάθημα και είχαν βάλει μπλε σημάδια για να ξεχωρίζουν τη σελίδα του κάθε εδαφίου.

 Η Ροουένα, μια μεμονωμένη μητέρα γύρω στα 20, η οποία ζει στις Φιλιππίνες, ενδιαφέρθηκε για την αλήθεια. Ξεκίνησε Γραφική μελέτη και σύντομα άρχισε να παρακολουθεί τις συναθροίσεις. Ωστόσο, εξαιτίας οικονομικών προβλημάτων, αναγκάστηκε να φύγει από την πόλη της προκειμένου να ψάξει για εργασία σε κάποια μακρινή πόλη. Εκεί βρήκε εργασία ως οικιακή βοηθός σε μια οικογένεια αφοσιωμένων Καθολικών. Ζήτησε πληροφορίες για το πώς να πάει στην κοντινότερη Αίθουσα Βασιλείας σε εκείνη την πόλη, αλλά η οικογένεια ήταν απρόθυμη να τη βοηθήσει να επικοινωνήσει με τους Μάρτυρες.

Πέρασαν μήνες και η Ροουένα προσευχόταν ένθερμα στον Ιεχωβά να της επιτρέψει να συναντήσει τους Μάρτυρες και να συνεχίσει τη Γραφική της μελέτη. Ένα πρωί χτύπησε το τηλέφωνο, και απάντησε η ίδια. Το άτομο που τηλεφώνησε είπε: «Γεια σας, Αίθουσα Βασιλείας εκεί;»

Η Ροουένα απάντησε αμέσως: «Ψάχνω για την Αίθουσα Βασιλείας. Μπορείτε να με βοηθήσετε να τη βρω;» Έγιναν οι απαραίτητες διευθετήσεις. Η Ροουένα ξανάρχισε τη Γραφική της μελέτη και τώρα είναι βαφτισμένη.

Ένα δωδεκάχρονο κορίτσι έστειλε μια επιστολή στο γραφείο τμήματος στη Ρωσία, λέγοντας: «Είμαι ένα απλό κορίτσι. Μένω στην περιφέρεια Τιούμεν της Σιβηρίας. Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που για πρώτη φορά λάβαμε στο μικρό χωριό μας, στη μέση του πουθενά, το περιοδικό Η Σκοπιά. Το είδα στη σχολική μας βιβλιοθήκη. Αποφάσισα να το πάρω στο σπίτι για να το διαβάσω. Μέσω αυτού του περιοδικού έμαθα πολλά καινούρια και ενδιαφέροντα πράγματα. Μου έδωσε μεγάλη χαρά απλώς και μόνο το να σκέφτομαι τις εικόνες. Θα ήθελα να μάθω περισσότερες πληροφορίες, να μελετήσω το βιβλίο της Αποκάλυψης και την Αγία Γραφή, και να μάθω επίσης περισσότερα για την οργάνωσή σας». Έγιναν διευθετήσεις για να βοηθηθεί αυτό το κορίτσι.

Ενώ κήρυτταν από σπίτι σε σπίτι στο Λίβανο, δύο αδελφές επισκέφτηκαν κάποιο σπίτι. Αφού χτύπησαν την πόρτα, παρατήρησαν ένα αυτοκόλλητο που έλεγε ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν ήταν ευπρόσδεκτοι. Κάποιος κύριος άνοιξε την πόρτα. Οι αδελφές άρχισαν  να συζητούν μαζί του, και εκείνος τις προσκάλεσε μέσα. Όταν έμαθε ότι ήταν Μάρτυρες του Ιεχωβά, ρώτησε αν είχαν διαβάσει το αυτοκόλλητο στην πόρτα. «Ναι», απάντησαν, «αλλά αφού είχαμε ήδη χτυπήσει την πόρτα». Στη συνέχεια εξήγησε ότι το σπίτι ανήκε στους γονείς του, οι οποίοι δεν συμπαθούσαν τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Ωστόσο, ο ίδιος ήθελε να μάθει περισσότερα και ήταν ιδιαίτερα περίεργος λόγω των αυτοκόλλητων που υπήρχαν στις πόρτες, πράγμα συνηθισμένο στην περιοχή.

Οι αδελφές διευθέτησαν να επισκεφτούν αυτόν τον κύριο στο σπίτι του. Ξεκίνησαν Γραφική μελέτη με τον ίδιο και τη σύζυγό του, οι οποίοι σύντομα άρχισαν να παρακολουθούν τις συναθροίσεις και να εφαρμόζουν τις Γραφικές αρχές. Ο σύζυγος λέει ότι ποτέ πριν δεν είχε ανοίξει την Αγία Γραφή, αλλά οι Μάρτυρες τον βοήθησαν τόσο να τη διαβάζει όσο και να την καταλαβαίνει.

Κάποια αδελφή η οποία έχει κομμωτήριο στην Κορέα αφήνει σε κοινή θέα την Αγία Γραφή μαζί με άλλα έντυπα που εκδίδουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά. Συχνά, επίσης, βάζει τις κασέτες του βιβλίου Ο Μεγαλύτερος Άνθρωπος που Έζησε Ποτέ. Όταν τις άκουσε κάποια γυναίκα, ζήτησε να τις πάρει και εκείνη, και άρχισε Γραφική μελέτη. Η σύζυγος ενός ιερέα επίσης ρώτησε για αυτές, λέγοντας ότι ποτέ στην εκκλησία της δεν είχε ακούσει τέτοια πράγματα που υποκινούν σε σκέψεις. Ζήτησε και αυτή τις κασέτες και άρχισε να μελετάει με τους Μάρτυρες. Χάρη στα έντυπα που ήταν σε κοινή θέα, έδειξε ενδιαφέρον και μια Βουδίστρια, η οποία τώρα μελετάει την Αγία Γραφή. Προκειμένου να φροντίζει για τις πνευματικές ανάγκες εκείνων με τους οποίους είχε έρθει σε επαφή μέσω ανεπίσημης μαρτυρίας, η αδελφή έγινε τακτική σκαπάνισσα.

Ένα ζευγάρι ειδικών σκαπανέων στη Μαλαισία έδωσε μαρτυρία σε κάποιον περαστικό. Ο άνθρωπος αυτός είχε πολλά ερωτήματα και έτσι προσκάλεσε το ζευγάρι στο σπίτι του. Εκείνοι τον ακολούθησαν εκεί και είχαν μια ενδιαφέρουσα συζήτηση. Καθώς έφευγαν για να παρακολουθήσουν τη Μελέτη Βιβλίου Εκκλησίας, τον προσκάλεσαν να πάει μαζί τους, και εκείνος δέχτηκε. Απόλαυσε τη συνάθροιση. Μετά τη συνάθροιση, του έδωσαν το ειδικό βιβλιάριο Τι  Απαιτεί ο Θεός και διευθέτησαν να τον επισκεφτούν την επομένη. Όταν έφτασαν, τους είπε ότι, μετά τη συνάθροιση το περασμένο βράδυ, πήγε στο σπίτι του αλλά έμεινε ξάγρυπνος μέχρι τις 4:00 π.μ. διαβάζοντας και κάνοντας προσευχή.

Αυτός ο άνθρωπος ήταν ιερέας μιας εκκλησίας του Χριστιανικού κόσμου. Μολονότι είχε δαπανήσει χρόνια σε θεολογικές σχολές, δεν μπόρεσε ποτέ να κατανοήσει την Τριάδα. Το ειδικό βιβλιάριο Τι Απαιτεί ο Θεός τον είχε κατευθύνει σε Γραφικά εδάφια τα οποία του αποκάλυπταν την αλήθεια για αυτή την αντιγραφική δοξασία. Χαρούμενος που έμαθε ποιος είναι πράγματι ο Θεός, είπε στο ζευγάρι: «Δεν πιστεύω πια στην Τριάδα». Από τότε, σταμάτησε να κάνει κηρύγματα στην εκκλησία του. Αντίθετα, άρχισε να παρακολουθεί τις συναθροίσεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά.

Μελετούσε τα Γραφικά έντυπα τα οποία έπαιρνε από τους Μάρτυρες και σύγκρινε αυτά που μάθαινε με τις σημειώσεις που είχε από τις θεολογικές σχολές. Έπειτα από δύο εβδομάδες, αποφάσισε να αλλάξει ολόκληρη την πορεία της ζωής του. Είχε έρθει από την Ινδία για να σπουδάσει θεολογία στο Τρίνιτι Κόλετζ (Κολέγιο Τριάδα) της Σιγκαπούρης. Ωστόσο, είπε: «Πώς μπορώ να πάω σε αυτό το κολέγιο; Ακόμη και το όνομά του είναι Τριάδα!» Έφυγε για τη χώρα του, ανυπομονώντας να επικοινωνήσει με τους Μάρτυρες εκεί. Με καρδιά γεμάτη ευγνωμοσύνη, είπε: «Βρήκα την αλήθεια!»

Κάποια αδελφή από το Καζακστάν φοβόταν πολύ να κηρύξει σε άλλους Καζάχους. Όταν άρχισε να κάνει σκαπανικό, εργαζόταν σε τομέα στον οποίο έμεναν άτομα άλλων εθνοτήτων. Ωστόσο, μια μέρα ενώ βρισκόταν στον τομέα της, συνάντησε μια Καζάχα. Της πρόσφερε ένα αντίτυπο του Ξύπνα!, το οποίο εκείνη δέχτηκε. Χρειάστηκαν δύο εβδομάδες για να βρει η αδελφή το θάρρος να κάνει την επανεπίσκεψη. Προς έκπληξή της, ανακάλυψε ότι η γυναίκα ήταν αναστατωμένη επειδή δεν είχε έρθει η αδελφή νωρίτερα. Η γυναίκα κυριολεκτικά τράβηξε την αδελφή στο διαμέρισμά της, της έδειξε το βιβλίο Γνώση, και είπε: «Ας μελετήσουμε την Αγία Γραφή!» Ύστερα από κάποιο χρονικό διάστημα, εκείνη και ο μεγαλύτερος γιος της βαφτίστηκαν σε μια συνέλευση  περιοχής. Τώρα, ο μικρότερος γιος της, επίσης, υπηρετεί ως αβάφτιστος ευαγγελιζόμενος, και η κόρη της, η ξαδέλφη της και ο ανιψιός της μελετούν την Αγία Γραφή.

Σε μια χώρα της Μέσης Ανατολής, ένας ειδικός σκαπανέας ήρθε σε επαφή με κάποιον κ. Τζον ο οποίος ήθελε να ανανεώσει τη συνδρομή του στη Σκοπιά και στο Ξύπνα! Ο κ. Τζον εξήγησε ότι ο παππούς του, που ζει στην Ινδία, είναι Μάρτυρας από παλιά. Ο κ. Τζον είχε παρακολουθήσει Χριστιανικές συναθροίσεις στην Ινδία αλλά δεν ζούσε εκεί τα τελευταία 19 χρόνια. Δεν ήξερε πώς να έρθει σε επαφή με τους ντόπιους Μάρτυρες.

Όταν ο σκαπανέας τον παρότρυνε να παρακολουθήσει κάποια συνάθροιση, ο κ. Τζον απάντησε ότι διεξάγει συνάθροιση στο δικό του σπίτι την ίδια ώρα, προσθέτοντας ότι η συνάθροιση γινόταν «για μελέτη της Γραφής και προσευχή». Χρησιμοποιώντας τεύχη της Σκοπιάς και το βιβλίο Γνώση, ο κ. Τζον μελετούσε τη Γραφή μαζί με 25 Ινδούς συμπατριώτες του. Διεξήγαν εβδομαδιαίες συναθροίσεις εδώ και μερικά χρόνια. Στο μεταξύ, ο αγγλόφωνος όμιλος εκεί αποτελείται από 12 μόνο ευαγγελιζομένους. Οι αδελφοί επισκέφτηκαν τον όμιλο των Ινδών, και γίνονται ενέργειες για τη φροντίδα εκείνων που ενδιαφέρονται από πνευματική άποψη.

Στο Νεπάλ κάποιο κορίτσι ζούσε σε ένα ορφανοτροφείο το οποίο επέβλεπαν Κορεάτες εθελοντές. Ενώ παρακολουθούσε μαθήματα στο σχολείο του ορφανοτροφείου, μία δασκάλα ισχυρίστηκε ότι είχε βρει «πραγματικούς Χριστιανούς». Αυτό το ορφανό κορίτσι ανέκαθεν πίστευε ότι η ίδια ήταν αληθινή Χριστιανή. Εφόσον οι άνθρωποι που διηύθυναν το ορφανοτροφείο ισχυρίζονταν επίσης ότι είναι Χριστιανοί, αναρωτιόταν τι να σήμαινε αυτό το σχόλιο. Για να ικανοποιήσει την περιέργειά της ήθελε να συναντήσει αυτούς τους «πραγματικούς Χριστιανούς». Η δασκάλα της μελετούσε με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά και παρακολουθούσε τις συναθροίσεις τακτικά. Το κορίτσι συναντήθηκε με τη δασκάλα της και παρακολούθησαν μια συνάθροιση μαζί. Εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ με αυτά που παρατήρησε ώστε δέχτηκε αμέσως να κάνει Γραφική μελέτη. Προόδευσε γρήγορα και βαφτίστηκε μέσα σε τέσσερις μήνες. Μετά το βάφτισμά της, άρχισε βοηθητικό σκαπανικό.

 Ευρώπη

Κάθε χρόνο στο Λονδίνο οργανώνεται μια έκθεση με σκοπό την παροχή πληροφοριών στην κοινωνία των κουφών. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έστησαν έναν πάγκο με Γραφές και έντυπα, περιλαμβανομένης και της βιντεοταινίας Τι Απαιτεί ο Θεός από Εμάς; στη βρετανική νοηματική γλώσσα. Όταν μια κουφή γυναίκα είδε τον πάγκο χάρηκε και πλησίασε λέγοντας πως έψαχνε παντού για κουφούς Μάρτυρες. Εξήγησε ότι μια κουφή Μάρτυρας του Ιεχωβά τής είχε μιλήσει πολλές φορές όταν ζούσε στη Μογγολία. Ωστόσο, μόνο μετά το θάνατο του πατέρα της εκτίμησε την ελπίδα της ανάστασης και άρχισε να μελετάει την Αγία Γραφή. Έπειτα από έξι μήνες μετακόμισε στην Αγγλία και, μολονότι βρήκε μια Αίθουσα Βασιλείας, δεν καταλάβαινε τη συνάθροιση και δεν ανέφερε ότι είναι κουφή. Προσευχόταν στον Ιεχωβά να βρει κουφούς Μάρτυρες του Ιεχωβά και τους βρήκε. Τώρα η ίδια και η κόρη της μελετούν τη Γραφή και παρακολουθούν τις συναθροίσεις στη νοηματική.

Η Αντρέια, κάποια οχτάχρονη Μάρτυρας του Ιεχωβά στην Πορτογαλία, παρατήρησε ότι μια συμμαθήτριά της ήταν πολύ λυπημένη επειδή οι γονείς της είχαν χωρίσει. Μερικές μέρες αργότερα, η Αντρέια έλαβε το Ξύπνα! 8 Ιανουαρίου 2001, του  οποίου η εισαγωγική σειρά άρθρων είχε τον τίτλο «Μπορούμε να Σώσουμε το Γάμο Μας;» Ενθουσιασμένη, εξήγησε στη μητέρα της ότι τα άρθρα θα ήταν καλά για τους γονείς της συμμαθήτριάς της. Η Αντρέια κανόνισε κατόπιν να λάβουν από ένα περιοδικό ο πατέρας και η μητέρα της συμμαθήτριάς της.

Λίγο αργότερα, η συμμαθήτρια της Αντρέια τής είπε: «Οι γονείς μου ζουν πάλι μαζί και ο πατέρας μου μού είπε να σου πω ότι είμαστε τώρα μαζί χάρη στο περιοδικό που μας έδωσες!» Έπειτα, η Αντρέια έδωσε στην οικογένεια το βιβλίο Το Μυστικό της Οικογενειακής Ευτυχίας. Η μητέρα της Αντρέια διεξάγει τώρα Γραφική μελέτη με τη μητέρα της συμμαθήτριας.

Ενώ ήταν στην υπηρεσία αγρού στην Ιταλία, δύο Μάρτυρες συνάντησαν κάποιον ηλικιωμένο και του παρουσίασαν τα περιοδικά Σκοπιά και Ξύπνα! Ο άνθρωπος αυτός είπε ότι δεν ήξερε να διαβάζει. Εξήγησε πως, όταν ήταν εφτά ετών, έγινε βοσκός. Έκτοτε, έζησε στα βουνά επί 15 χρόνια, με μόνη συντροφιά τα πρόβατά του. Ποτέ δεν πήγε στο σχολείο. Καθώς φύλαγε τα πρόβατά του, προσευχόταν ένθερμα να του επιτρέψει ο Θεός να τον γνωρίσει καλύτερα. Είπε στους αδελφούς που τον είχαν επισκεφτεί: «Αν μπορούσα να διαβάζω τα περιοδικά σας, θα ήταν σαν ένα όνειρο που βγήκε αληθινό».

Ένας από τους αδελφούς είπε: «Δεν είναι πολύ αργά για να μάθεις να διαβάζεις». Την επομένη, ο βοσκός πήγε στην Αίθουσα Βασιλείας. Με τη βοήθεια των Μαρτύρων, έμαθε να διαβάζει και να γράφει. Σήμερα, αυτός ο ηλικιωμένος είναι τακτικός αναγνώστης της Γραφής και ακούραστος ευαγγελιζόμενος των καλών νέων.

 Η Γροιλανδία, που συμπεριλαμβάνεται σε αυτή την έκθεση με την Ευρώπη, είναι το μεγαλύτερο νησί στον κόσμο, μολονότι ολόκληρος ο πληθυσμός είναι μόνο 56.000 κάτοικοι περίπου. Υπάρχουν εφτά εκκλησίες εκεί, μερικές από τις οποίες είναι πολύ μικρές.

Ο Χάραλ είναι ένας 15χρονος αβάφτιστος ευαγγελιζόμενος που ανήκει σε μία από αυτές τις εκκλησίες. Όταν η τάξη του πήγε εκδρομή, ο Χάραλ δεν πήγε μαζί τους. Αντί για αυτό, παρακολούθησε το μάθημα μιας άλλης τάξης, στους μαθητές της οποίας είχε ανατεθεί να μιλήσουν για τη θρησκεία τους. Μολονότι τους είχαν δοθεί περίπου δύο μήνες για να προετοιμαστούν, λίγοι μαθητές είχαν κάτι να πουν, και εκείνοι που μίλησαν το έκαναν αυτό για λίγα μόνο λεπτά. Επειδή είχε μείνει μισή ώρα ακόμη ως το διάλειμμα, ο καθηγητής ρώτησε: «Πώς θα χρησιμοποιήσουμε την υπόλοιπη ώρα του μαθήματος;» Ο Χάραλ—ο επισκέπτης—σήκωσε το χέρι του και είπε ότι θα χαιρόταν να τους μιλήσει για τη θρησκεία του.

Ο καθηγητής είπε: «Είσαι βέβαιος για αυτό; Εσύ δεν είχες χρόνο να προετοιμαστείς». Ο Χάραλ είπε ότι ήταν προετοιμασμένος, και συνέχισε δίνοντας θαυμάσια μαρτυρία στην τάξη. Όταν ο καθηγητής στην τάξη του Χάραλ έμαθε τι είχε γίνει, ζήτησε από τον Χάραλ να κάνει το ίδιο και στη δική του τάξη. Αυτή τη φορά του δόθηκε μια εβδομάδα για να προετοιμαστεί. Εκείνος έφερε μαζί του μερικά Γραφικά έντυπα για να τα δείξει στους συμμαθητές του και στον καθηγητή του.

Η Πία, που ζει στη Δανία, ήθελε να βαφτίσει το νεογέννητο μωρό της στην εκκλησία. Ο σύζυγός της δεν πίστευε στο νηπιοβαπτισμό, γι’ αυτό και διαφωνούσαν γύρω από το ζήτημα. Τελικά, αποφάσισαν να συζητήσουν το ζήτημα με τον ιερέα τους. Ο κληρικός τούς είπε ότι ο νηπιοβαπτισμός δεν είναι Γραφικός. Η Πία θύμωσε με την εκκλησία και τους κληρικούς επειδή επί 32 χρόνια είχε διδαχτεί να πιστεύει κάτι που είναι λάθος. Σταμάτησε να σκέφτεται ότι πρέπει να βαφτίσει το μωρό  και αποφάσισε να διαβάσει η ίδια την Αγία Γραφή για να μάθει τι είναι σωστό και τι λάθος.

Το Μάιο του 2000 μια Μάρτυρας του Ιεχωβά επισκέφτηκε την Πία, και εκείνη δέχτηκε να κάνει Γραφική μελέτη. Αφού παρακολούθησε τη συνέλευση περιφερείας, είπε: «Δεν τα καταλαβαίνω όλα ακόμη, αλλά τώρα γνωρίζω ότι η Εθνική Εκκλησία δεν έχει την αλήθεια». Τώρα είναι αβάφτιστη ευαγγελιζόμενη και προοδεύει γρήγορα προς το βάφτισμα.

Κάποιος αδελφός στη Σλοβενία ξεκουραζόταν σε ένα πάρκο με το γιο του και παρατήρησαν μια φοιτήτρια η οποία καθόταν παράμερα από την υπόλοιπη ομάδα των φοιτητών. Ο αδελφός άρχισε συζήτηση μαζί της για πνευματικά θέματα. Αργότερα, ο αδελφός και η σύζυγός του άρχισαν Γραφική μελέτη με τη φοιτήτρια, ονόματι Σίλβια. Εκείνη έφερε το φίλο της μαζί στη Γραφική μελέτη, και τώρα μελετάει και αυτός τη Γραφή. Η Σίλβια μίλησε για την αλήθεια στη μητέρα της, η οποία επίσης άρχισε να μελετάει. Τώρα και οι τρεις τους παρακολουθούν τακτικά τις συναθροίσεις στην Αίθουσα Βασιλείας. Η Σίλβια είναι αβάφτιστη ευαγγελιζόμενη. Είναι ενδιαφέρον, όπως θυμάται η Σίλβια, ότι την ημέρα που συνάντησε τον αδελφό στο πάρκο είχε προσευχηθεί στον Θεό να τη βοηθήσει να καταλάβει γιατί αυτός ο κόσμος είναι τόσο παράλογος.

Τα πρόσφατα χρόνια, μετανάστες από τη Νότια και την Κεντρική Αμερική συρρέουν στην Ισπανία. Κάποια σκαπάνισσα που κήρυττε από σπίτι σε σπίτι έδωσε μαρτυρία σε μια κυρία από την Κολομβία. Η κυρία άκουγε προσεκτικά και δέχτηκε να κάνει Γραφική μελέτη. Στην επόμενη επίσκεψη, η σκαπάνισσα πρόσφερε Γραφική μελέτη και σε άλλα άτομα που έμεναν στο ίδιο διαμέρισμα. Αρκετοί από αυτούς δέχτηκαν την προσφορά. Επειδή οι ένοικοι του διαμερίσματος μετακόμιζαν συνεχώς, η αδελφή έδινε μαρτυρία σε οποιονδήποτε συναντούσε εκεί. Μέχρι τώρα, έχει αρχίσει 20 Γραφικές μελέτες. Μερικοί από αυτούς έχουν μετακομίσει και δεν είναι γνωστό αν συνεχίζουν να μελετούν. Ωστόσο, δέκα μελέτες διεξάγονται τώρα  τακτικά, και ορισμένοι σπουδαστές παρακολουθούν ήδη τις συναθροίσεις.

Αν και άκουγε το άγγελμα εδώ και 40 χρόνια, μια 82χρονη στην Κρήτη έγινε αβάφτιστη ευαγγελιζόμενη μόλις πρόσφατα. Το προσωπικό ενδιαφέρον που της έδειξε μια ειδική σκαπάνισσα την παρακίνησε να αρχίσει να κάνει πρόοδο και βαφτίστηκε.

Και άλλα άτομα στην οικογένειά της σύντομα ακολούθησαν το παράδειγμά της. Ο 86χρονος σύζυγος αυτής της ηλικιωμένης, ο οποίος κάπνιζε επί 60 χρόνια, άρχισε να μελετάει τη Γραφή, έκοψε το κάπνισμα και έγινε αβάφτιστος ευαγγελιζόμενος. Η 55χρονη κόρη τους κάνει επίσης θαυμάσια πρόοδο στη μελέτη της. Παρακολουθεί τις συναθροίσεις και έχει σταματήσει το κάπνισμα. Τέλος, ένας από τους δισέγγονους του ζευγαριού άρχισε να μελετάει τη Γραφή και έχει εκφράσει την επιθυμία να εγγραφεί στη Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας.

Ενώ έδινε μαρτυρία σε μια πολυκατοικία η οποία ήταν δίπλα στη δική της, μια ιεραπόστολος στην Εσθονία συνάντησε κάποια γυναίκα η οποία τη ρώτησε αν είχε καλό σύζυγο. Η αδελφή απάντησε ότι πράγματι είχε καλό σύζυγο. Η γυναίκα κατόπιν τη ρώτησε πού έμενε. Η αδελφή είπε ότι έμενε στο διπλανό κτίριο. Τότε η γυναίκα ενθουσιάστηκε και είπε: «Εσύ είσαι—εσύ πρέπει να είσαι. Τρως συχνά στο μπαλκόνι σου, έτσι δεν είναι;»

Η αδελφή απάντησε: «Ναι, με το σύζυγό μου».

Η γυναίκα είπε: «Σας παρατηρώ. Ο σύζυγός σου φοράει ποδιά και συχνά σερβίρει εκείνος το φαγητό. Μπορώ να διακρίνω ότι έχετε έναν πολύ καλό γάμο. Δεν μπορώ να σας δω από το διαμέρισμά μου, αλλά πάντοτε πηγαίνω στο μπαλκόνι της φίλης μου για να σας παρατηρώ. Προσέχουμε ότι πάντοτε κάνετε προσευχή προτού αρχίσετε να τρώτε. Είναι τόσο όμορφο να το βλέπει κανείς αυτό. Παρακαλώ, θα ήθελες να περάσεις μέσα;» Από τότε, γίνονται τακτικά επανεπισκέψεις σε αυτή την κυρία.

 Ωκεανία

Αυτή η περιοχή της γης περιλαμβάνει τα νησιά του νότιου, του δυτικού και του κεντρικού Ειρηνικού Ωκεανού, στα οποία βρίσκεται και η Μελανησία, η Μικρονησία και η Πολυνησία. Η Αυστραλία, η Νέα Ζηλανδία, το Μαλαϊκό Αρχιπέλαγος και τα Νησιά Χαβάη περιλαμβάνονται επίσης εδώ.

Κάποια ημέρα δύο αδελφές στη Νέα Ζηλανδία είδαν μια γυναίκα που φρόντιζε τον κήπο της. Σταμάτησαν να τη βοηθήσουν να ξεριζώσει μερικά μπαμπού. Μένοντας έκπληκτη από την καλοσύνη τους, εκείνη τους πρόσφερε καφέ, και οι αδελφές τής έδωσαν μαρτυρία. Η γυναίκα έγραψε στην τοπική εφημερίδα περιγράφοντας τι είχε συμβεί. Η εφημερίδα επικοινώνησε με την εκκλησία των αδελφών για να τους πει ότι είχαν κερδίσει μια όμορφη ανθοδέσμη για την καλοσύνη τους.

Το άρθρο έλεγε: «Όταν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά καθάρισαν από τον κήπο μιας χήρας τα ενοχλητικά μπαμπού, ενήργησαν εντελώς αυθόρμητα—βοήθησαν κάποια γυναίκα που είχε ανάγκη. Η καλοσύνη τους ήταν το καλύτερο που μπορούσε να της συμβεί εκείνη την ημέρα. Αυτή η γυναίκα ήταν τόσο ευγνώμων ώστε μας αφηγήθηκε τι είχε συμβεί. Αποφασίσαμε να στείλουμε την ανθοδέσμη του Αυγούστου στους πρωταγωνιστές αυτής της ιστορίας. Ελπίζουμε ότι αυτή η ανθοδέσμη θα  τους φέρει ικανοποίηση παρόμοια με αυτή που έφερε η καλοσύνη τους».

Σε ένα από τα νησιά Βανουάτου δύο σκαπάνισσες έδωσαν μαρτυρία σε ένα νεαρό κορίτσι το οποίο εργαζόταν σε κάποιο κατάστημα. Εκείνη δέχτηκε να πάρει το ειδικό βιβλιάριο Τι Απαιτεί ο Θεός και να αρχίσει Γραφική μελέτη. Ο πατέρας της εναντιώθηκε πολύ και δεν ήθελε να μελετάει η κόρη του με τους Μάρτυρες. Κατέστρεψε τα Γραφικά της έντυπα, τη χτύπησε βάναυσα, και τελικά της είπε να φύγει από το σπίτι του. Στο μεταξύ η νεαρή προόδευε σε γνώση, παρακολουθούσε τις συναθροίσεις και καλλιεργούσε τους καρπούς του πνεύματος. (Γαλ. 5:22, 23) Η γεμάτη σεβασμό στάση της τελικά εντυπωσίασε τον πατέρα της, ο οποίος ηρέμησε και την κάλεσε πίσω στο σπίτι. Η νεαρή γράφτηκε στη Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας και παρακολούθησε την πρώτη της συνέλευση περιοχής στο διπλανό νησί Σάντο. Όταν ρωτήθηκε πώς μπόρεσε να βρει χρήματα για το ταξίδι, εκείνη απάντησε χαμογελώντας: «Ο πατέρας μου πλήρωσε το εισιτήριο».

Ο Κλάρενς ήταν ένας φιλικός άνθρωπος που δεχόταν πάντα τα περιοδικά όταν τον επισκέπτονταν ευαγγελιζόμενοι στο σπίτι του στη Χαβάη. Ένας σκαπανέας που τον συνάντησε κάποια ημέρα παρατήρησε ότι ο Κλάρενς είχε το βιβλίο Μπορείτε να Ζείτε για Πάντα στον Παράδεισο στη Γη και του πρότεινε μια Γραφική μελέτη. Εκείνος δέχτηκε πρόθυμα λέγοντας ότι πάντα ήθελε να μάθει για την Αγία Γραφή. Ο Κλάρενς προετοιμαζόταν καλά για τη Γραφική του μελέτη και σύντομα άρχισε να παρακολουθεί τις συναθροίσεις.

Αλλά ο Κλάρενς έπρεπε να κάνει αλλαγές. Ως βετεράνος του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, συμμετείχε με υπερηφάνεια σε παρελάσεις μαζί με άλλους βετεράνους στις εθνικές γιορτές. Επίσης, τα Χριστούγεννα, χτυπούσε εθελοντικά την καμπάνα συμμετέχοντας σε έναν έρανο για το Στρατό της Σωτηρίας. Χρειάστηκε να περάσει κάποιος χρόνος για να συνειδητοποιήσει τι σημαίνει να μην είναι κάποιος μέρος του κόσμου του Σατανά. Τελικά, όμως, απέκτησε τα προσόντα να συμμετέχει στη διακονία.

 Ο Κλάρενς βαφτίστηκε σε ηλικία 85 χρόνων και συνεχίζει να συμμετέχει δραστήρια στη διακονία. Κάνει ομιλίες σπουδαστή στη Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας. Πρόσφατα έμαθε να χειρίζεται το κομπιούτερ και με αυτόν τον τρόπο μπορεί να κάνει έρευνα χρησιμοποιώντας τη Βιβλιοθήκη της Σκοπιάς σε CD-ROM. Με σταθερή πεποίθηση, ο Κλάρενς είπε: «Τίποτα δεν μπορεί να με απομακρύνει από το να υπηρετώ τον Ιεχωβά τώρα που βρήκα την αλήθεια».

Καθώς έδινε μαρτυρία από τηλεφώνου, μια αδελφή στην Αυστραλία ρώτησε κάποιον κύριο αν θα μπορούσε να διαθέτει 15 λεπτά κάθε εβδομάδα για να συζητούν από τη Γραφή. Εκείνος είπε ότι δεν είχε τη δυνατότητα για κάτι τέτοιο. Η αδελφή ρώτησε: «Τι θα λέγατε για πέντε λεπτά;» Ο άνθρωπος δέχτηκε διστακτικά. Την επόμενη εβδομάδα ξεκίνησαν την πεντάλεπτη μελέτη τους. Σύντομα άρχισε να κάνει βαθυστόχαστες ερωτήσεις. Εφόσον η αδελφή φρόντιζε να διαρκεί η μελέτη μόνο πέντε λεπτά, του έλεγε: «Καλή ερώτηση, αλλά ο χρόνος μας τελείωσε, γι’ αυτό θα τη συζητήσουμε στο επόμενο μάθημά μας. Γεια σας».

Όταν εκείνος ο κύριος ρώτησε πώς θα μπορούσε να μάθει ποια είναι η σωστή θρησκεία, αποφάσισαν να συζητήσουν αυτό το θέμα στο επόμενο μάθημα. Έπειτα από το μάθημα εκείνος είπε: «Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά πρέπει να έχουν τη σωστή θρησκεία αλλά δεν μπορώ απλώς να πιστέψω και να μεταστραφώ. Νομίζω ότι πρέπει να αποκτήσω περισσότερη γνώση». Καθώς αυξανόταν το ενδιαφέρον του, η διάρκεια των μελετών μεγάλωσε βαθμιαία από 5 λεπτά σε 30 λεπτά.

Αφού ολοκλήρωσαν το ειδικό βιβλιάριο Τι Απαιτεί ο Θεός, η αδελφή τον ρώτησε αν θα μπορούσε να τον επισκεφτεί μαζί με το σύζυγό της στο σπίτι του για να συζητήσουν όσα είχε μάθει όλο αυτό το διάστημα. Εκείνος συμφώνησε. Τον επισκέφτηκαν εκφράζοντας την ικανοποίησή τους για το προνόμιο που είχαν να τον βοηθήσουν τους προηγούμενους έξι μήνες και ενθαρρύνοντάς τον να συνεχίσει. Τώρα ο σύζυγος της αδελφής πηγαίνει στο σπίτι του σπουδαστή κάθε εβδομάδα για να διεξαγάγει τη μελέτη.

Σε πολλά μέρη της Παπούας-Νέας Γουινέας δεν έχουν κηρυχτεί ακόμη τα καλά νέα επειδή τα χωριά είναι δυσπρόσιτα. Στις  περισσότερες περιπτώσεις, ο μόνος τρόπος για να πλησιάσει κάποιος τους ανθρώπους από αυτά τα χωριά είναι να τους συναντήσει όταν έρχονται στην πόλη για να αγοράσουν προμήθειες. Με αυτόν τον τρόπο πήρε μια Σκοπιά ένας άντρας από κάποιο απομακρυσμένο χωριό. Αφού τη διάβασε, έγραψε στο γραφείο τμήματος για περισσότερες πληροφορίες. Ζητήθηκε από έναν ιεραπόστολο να έρθει σε επαφή μαζί του. Αυτό μπορούσε να το κάνει μόνο μέσω αλληλογραφίας, και ως αποτέλεσμα, διεξάχθηκαν πολλές μελέτες με ενδιαφερόμενα άτομα με αυτόν τον τρόπο.

Αποφασισμένοι να επισκεφτούν την περιοχή, μερικοί ιεραπόστολοι ξεκίνησαν με ένα τζιπ. Ήταν ένα ταξίδι έξι ωρών, κυρίως σε έναν επικίνδυνο δρόμο γεμάτο θάμνους και στροφές μέσα σε στενά ορεινά περάσματα, καθώς και περάσματα από ποτάμια. Σε κάποιο σημείο, ο «δρόμος» ήταν η κοίτη ενός ποταμιού. Όταν έφτασαν στον προορισμό τους, ανακάλυψαν μια όμορφη κοιλάδα 10 ως 12 τετραγωνικών χιλιομέτρων που περιβαλλόταν από βουνά καλυμμένα με πλούσια βλάστηση της ζούγκλας και με κορυφές που σκεπάζονταν από σύννεφα. Ήταν σαν να βρίσκονταν σε άλλη εποχή. Τα σπίτια ήταν φτιαγμένα από μπαμπού, όπως συνέβαινε επί αιώνες. Όταν οι άνθρωποι άκουσαν ότι έφτασαν οι ιεραπόστολοι, συγκεντρώθηκαν με ενθουσιασμό. Αν και πολλοί δεν είχαν δει ποτέ πριν Μάρτυρες του Ιεχωβά, ήδη μελετούσαν τη Σκοπιά δύο φορές την εβδομάδα, και σχεδόν όλοι τους είχαν εγκαταλείψει τη Λουθηρανική Εκκλησία.

Οι ιεραπόστολοι έδειξαν πώς διεξάγονται οι συναθροίσεις και επίσης ανακοίνωσαν ότι θα εκφωνούνταν μια δημόσια ομιλία την επόμενη ημέρα στις 8:00 π.μ. Την άλλη ημέρα, μερικοί άντρες σηκώθηκαν από τις 4:30 π.μ. και πήγαν στα κοντινά χωριά για να προσκαλέσουν ανθρώπους στην ομιλία. Οι υπόλοιποι χωρικοί κατασκεύασαν μια αίθουσα για τη συνάθροιση. Μεγάλοι κορμοί χρησίμευσαν ως πάγκοι, και κλαδιά με φύλλα παρείχαν σκιά. Κατασκευάστηκε ένα αναλόγιο από μπαμπού. Όλοι ήταν ενθουσιασμένοι. Παρακολούθησαν τη συνάθροιση 44 άτομα, και 11 καινούριοι έδωσαν τα ονόματά τους για να κάνουν μελέτη μέσω αλληλογραφίας. Οι ιεραπόστολοι επέστρεψαν στο σπίτι τους κατάκοποι αλλά ιδιαίτερα ικανοποιημένοι με αυτά που είχαν επιτευχθεί.

[Εικόνα στη σελίδα 45]

Ο οχτάχρονος Γκραντ από τη Ζάμπια διεξάγει πολλές Γραφικές μελέτες

[Εικόνα στη σελίδα 57]

Ο πάγκος που έχει χρησιμοποιηθεί στις εκθέσεις για τους κουφούς στην Αγγλία