Παγκόσμια Έκθεση

◼ ΑΦΡΙΚΗ

Αριθμός χωρών: 56

Πληθυσμός: 770.301.093

Αριθμός ευαγγελιζομένων: 983.057

Αριθμός Γραφικών μελετών: 1.769.182

Γνωρίζατε ότι τα καλά νέα κηρύττονται στη Σαχάρα; Η 17χρονη Ναφισάτου ζει στο βόρειο Νίγηρα, σε μια κωμόπολη με ορυχεία. Όταν η συζήτηση ανάμεσα σε κάποια ομάδα συμμαθητών της στράφηκε στο θέμα της πορνογραφίας, η Ναφισάτου απομακρύνθηκε. Μια μαθήτρια την ακολούθησε και τη ρώτησε τι συνέβαινε. Η Ναφισάτου απάντησε ότι δεν της άρεσαν τέτοιου είδους συζητήσεις. Στην αρχή η κοπέλα την κορόιδεψε, λέγοντας ότι απλώς και μόνο το να δει πορνογραφικό υλικό δεν θα μπορούσε να τη βλάψει. Η Ναφισάτου απάντησε ότι το ζήτημα ήταν σοβαρό επειδή ο Δημιουργός δεν επιδοκιμάζει τέτοια πράγματα.  Έπειτα έβγαλε από τη σχολική της τσάντα το βιβλίο Οι Νεαροί Ρωτούν—Αποτελεσματικές Απαντήσεις και έδειξε στην κοπέλα το τμήμα του βιβλίου που πραγματεύεται τους κινδύνους της πορνογραφίας. Στη συνέχεια πήρε τη Γραφή της και της διάβασε το εδάφιο 2 Κορινθίους 7:1. Εκείνη παραδέχτηκε πως, όταν παρακολουθούσε ανήθικες βιντεοταινίες, αναπτύσσονταν ισχυρά αισθήματα μέσα της τα οποία δεν μπορούσε να εξηγήσει. Ζήτησε ένα αντίτυπο του βιβλίου Οι Νεαροί Ρωτούν. Η Ναφισάτου της το έδωσε και αργότερα είπε: «Την επόμενη φορά που την είδα, ήταν μόνη της, έτσι τη ρώτησα πού ήταν οι φίλοι της. Εκείνη είπε: “Φίλος μου είναι αυτό το βιβλίο”. Άρχισα μελέτη μαζί της και παρακολούθησε την Ανάμνηση».

Πριν από 15 και πλέον χρόνια, κάποια γυναίκα μελετούσε τη Γραφή με μια ιεραπόστολο στην Τανζανία. Η μελέτη διεξαγόταν επί αρκετά χρόνια. Η γυναίκα δίσταζε να πάρει θέση υπέρ της αλήθειας εξαιτίας της εναντίωσης από την οικογένειά της, και τελικά η μελέτη σταμάτησε. Ωστόσο, οι δύο κορούλες της άκουγαν σιωπηλά ενώ η μητέρα τους μελετούσε. Όταν η μεγαλύτερη κόρη έφυγε από το σπίτι σε ηλικία 18 ετών, πήγε αμέσως στην Αίθουσα Βασιλείας και ζήτησε μελέτη. Προόδευσε γρήγορα και βαφτίστηκε. Η μικρότερη αδελφή της επίσης ζήτησε Γραφική μελέτη, και τελικά βαφτίστηκε και αυτή. Η μητέρα παρακινήθηκε από τη σταθερή στάση που πήραν οι κόρες της υπέρ της αλήθειας και αποφάσισε να ξαναρχίσει τη Γραφική της μελέτη. Αυτή τη φορά ξεπέρασε το φόβο του ανθρώπου που προηγουμένως αναχαίτιζε την πρόοδό της και βαφτίστηκε σε μια συνέλευση περιοχής το Μάιο του 2004.

Όταν μια εκκλησία υπακούει στην εντολή «να φροντίζει . . . τα ορφανά και τις χήρες στη θλίψη τους», είναι βέβαιο ότι θα υπάρξει και η ευλογία του Ιεχωβά. (Ιακ. 1:27) Αυτό αποδείχτηκε αληθινό σε μια εκκλησία στο Λεσότο. Ένα από τα βαφτισμένα μέλη της εκκλησίας, η Μαπόλο, ήταν μεμονωμένη μητέρα με τέσσερα αγόρια. Η Μαπόλο ήξερε ότι έπασχε από μια θανατηφόρα ασθένεια και προετοίμαζε τα παιδιά της για να φροντίζουν μόνα τους τον εαυτό τους. Μελετούσε τη Γραφή μαζί τους, τα έπαιρνε στις συναθροίσεις και τα  δίδασκε πώς να φτιάχνουν σκούπες, τις οποίες πουλούσαν στο δρόμο. Όταν η Μαπόλο πέθανε το 1998, τη φροντίδα των ορφανών γιων της την ανέλαβε η γιαγιά τους. Η ιεραπόστολος που είχε βοηθήσει τη Μαπόλο να γίνει βαφτισμένη αδελφή μας απευθύνθηκε σε μια υπηρεσία κοινωνικής πρόνοιας για λογαριασμό των ορφανών παιδιών και εξασφάλισε την πληρωμή των σχολικών τους διδάκτρων. Άλλοι Μάρτυρες προμήθευσαν στα αγόρια ρουχισμό. Κατόπιν, όμως, η γιαγιά πέθανε. Ένας αδελφός στην εκκλησία έκανε Γραφική μελέτη μαζί τους και ανέλαβε να πληρώνει το ενοίκιό τους. Και τα τέσσερα αγόρια παρακολουθούν τις συναθροίσεις τακτικά. Τα δύο είναι αβάφτιστοι ευαγγελιζόμενοι, ενώ το μεγαλύτερο, ο Ράντσο, που είναι τώρα 20 χρονών, βαφτίστηκε σε μια συνέλευση περιοχής το Μάρτιο του 2004. Αυτός διεξήγε Γραφική μελέτη με τον ξάδελφό του, τον Ρετσελισίτσουε, ο οποίος βαφτίστηκε την ίδια μέρα. Ο Ράντσο εκφράζει τη βαθιά του εκτίμηση για τη στοργική φροντίδα που εδώ και τόσα χρόνια παρέχουν οι αδελφοί στον ίδιο και στα αδέλφια του.

Κάποιος ιεραπόστολος στο Καμερούν αναφέρει: «Κάθε εβδομάδα, καθώς μελετούσα τη Γραφή με έναν νεαρό, άκουγα κάποιον στο σπίτι να ψάλλει θρησκευτικούς ύμνους. Ρώτησα το σπουδαστή μου: “Ποιος είναι αυτός ο μυστηριώδης ψάλτης;” Ήταν ο αδελφός του ο Στίβεν, ο οποίος είναι τυφλός. Χρησιμοποιώντας την ηχογραφημένη κασέτα του ειδικού βιβλιαρίου Τι Απαιτεί ο Θεός από Εμάς; ξεκίνησα Γραφική μελέτη με τον Στίβεν. Στόχος μας ήταν να θυμάται ένα Γραφικό εδάφιο σε κάθε μάθημα. Ο Στίβεν έχει εξαιρετική μνήμη και έμαθε πολλά Γραφικά εδάφια. Επίσης, παρακολουθεί τις συναθροίσεις και συχνά κάνει σχόλια. Πρόσφατα, παρουσίασε την πρώτη του ομιλία στη Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας. Ήταν ανάγνωση της Γραφής, και εφόσον ο Στίβεν δεν γνωρίζει την Μπράιγ, έπρεπε να μάθει την ομιλία απέξω. Ανυπομονώ να έρθει η στιγμή που θα πάρω τον Στίβεν από το χέρι και θα τον συνοδεύσω στη διακονία. Ένα από τα αγαπημένα Γραφικά εδάφια του Στίβεν είναι το Ησαΐας 35:5, το οποίο λέει: “Τα μάτια των τυφλών θα ανοιχτούν”. Ο Στίβεν χαίρεται που τα πνευματικά του μάτια έχουν ήδη ανοιχτεί, και τώρα ψάλλει  αίνους στον Ιεχωβά, ευχαριστώντας τον για το ότι στο μέλλον η φυσική του όραση θα αποκατασταθεί και αυτή».

Στη σπαρασσόμενη από τον πόλεμο Λιβερία, κάποια γυναίκα ονόματι Νάνσι πλησίασε μια αδελφή και ζήτησε Γραφική μελέτη. Ο πάστορας της εκκλησίας της τής είχε πει ότι ο Θεός θα έστελνε τους Μάρτυρες του Ιεχωβά στην κόλαση επειδή δεν είναι αληθινοί Χριστιανοί. Εντούτοις, εκείνη έμενε κοντά σε Μάρτυρες και παρατηρούσε ότι, όποτε σταματούσαν για λίγο οι πυροβολισμοί, οι τοπικοί πρεσβύτεροι της εκκλησίας έρχονταν πάντα να ελέγξουν αν οι αδελφοί τους ήταν καλά. Επίσης, πρόσεξε ότι οι Μάρτυρες αξιοποιούσαν οποιαδήποτε περίοδο ηρεμίας για να κηρύττουν στους άλλους. Η Νάνσι και πολλοί άλλοι στην πόλη εντυπωσιάστηκαν όταν διαπίστωσαν ότι ένα όχημα του γραφείου τμήματος ήταν το πρώτο που διέσχισε τις αντίπαλες γραμμές μάχης μεταφέροντας απελπιστικά αναγκαίες προμήθειες τις οποίες είχαν δωρίσει Μάρτυρες από τη Γαλλία και το Βέλγιο. «Πιστεύω ότι εσείς έχετε την αλήθεια», είπε η Νάνσι, η οποία σημειώνει τώρα καλή πρόοδο στη μελέτη της.

Κάποιος νεαρός πήγε σε ένα χωριό στην Ουγκάντα για να κάνει μια οικοδομική εργασία στο σπίτι όπου οι αδελφοί διεξάγουν συναθροίσεις. Ένας σκαπανέας εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία και έδωσε μαρτυρία σε αυτόν τον οικοδόμο, στον οποίο άρεσαν τα όσα άκουσε. Σύντομα, όμως, έπρεπε να επιστρέψει στο χωριό του ψηλά στα βουνά. Εφόσον δεν υπήρχαν Μάρτυρες εκεί όπου ζούσε, ο σκαπανέας τού εξήγησε πού θα μπορούσε να βρει την πλησιέστερη Αίθουσα Βασιλείας. Ο νεαρός κατέβηκε από το βουνό διανύοντας με το ποδήλατό του περίπου 30 χιλιόμετρα μέσα από στενούς χωματόδρομους για να αναζητήσει τους αδελφούς. Δεν βρήκε κανέναν στην Αίθουσα Βασιλείας, και έτσι άφησε ένα σημείωμα κάτω από την πόρτα, ζητώντας Γραφική μελέτη. Ένας σκαπανέας που πήγε αργότερα να ψάξει για αυτόν στο χωριό του έμεινε έκπληκτος όταν βρήκε περίπου 200 άτομα που περίμεναν να ακούσουν το Γραφικό άγγελμα! Πολλοί από αυτούς έδειξαν ειλικρινές ενδιαφέρον για τη μελέτη της Γραφής. Τώρα διεξάγονται συναθροίσεις σε αυτή την απομονωμένη περιοχή.

 Νωρίς κάποιο βράδυ σε ένα μικρό χωριό περίπου 600 κατοίκων στη νοτιοανατολική Νιγηρία, οι χωρικοί είδαν ένα λαμπρό φως στον ουρανό να αντανακλάται στον ποταμό. Το φως φαινόταν να προχωρεί προς το μέρος τους, και έτσι οι χωρικοί έτρεξαν για να προστατευτούν. Πολλοί νόμισαν ότι ήταν η καταστροφή σχετικά με την οποία κήρυτταν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, γι’ αυτό έτρεξαν στην Αίθουσα Βασιλείας, λέγοντας: «Ο Αρμαγεδδώνας δεν θα καταστρέψει αυτό το κτίριο». Τελικά, περίπου στις 10.00 μ.μ., οι χωρικοί αντιλήφθηκαν ότι η λάμψη ερχόταν από μια πυρκαγιά στο δάσος. Όταν οι αδελφοί ρώτησαν τους χωρικούς γιατί δεν έτρεξαν στις κοντινές εκκλησίες, κάποιος απάντησε: «Οι άλλες εκκλησίες είναι ασήμαντες. Ο Αρμαγεδδώνας σας θα τις καταστρέψει, όχι όμως και την Αίθουσα Βασιλείας».

Μια αδελφή που είναι τακτική σκαπάνισσα σε κάποιο στρατόπεδο προσφύγων στη Γουινέα αφηγείται: «Ενώ ήμουν στη διακονία από σπίτι σε σπίτι, συνάντησα ένα οχτάχρονο κορίτσι στο σπίτι του. Το κορίτσι είναι ανάπηρο. Μου είπε ότι οι γονείς της την αφήνουν συνήθως στο σπίτι όλη μέρα και κλειδώνουν την πόρτα. Εγώ της είπα ότι ήθελα να γίνει φίλη μου. Μετά τη ρώτησα τι θα ήθελε να κάνει για αυτήν ο Θεός. Μου είπε ότι ήθελε από τον Θεό να την κάνει να περπατήσει. Άνοιξα τη Γραφή στα εδάφια Ησαΐας 35:5, 6 και της έδειξα ότι ο Ιεχωβά υπόσχεται πως οι κουτσοί θα περπατήσουν. Έπειτα άνοιξα το ειδικό βιβλιάριο Απολαύστε Ζωή στη Γη για Πάντα! στην εικόνα που δείχνει τον Ιησού να θεραπεύει τους αρρώστους. Επίσης της είπα ότι μπορούσε να απολαύσει αυτές τις ευλογίες αν μελετούσε τη Γραφή και έκανε ό,τι απαιτούσε ο Ιεχωβά από εκείνη. Συμφώνησε να κάνουμε οικιακή Γραφική μελέτη. Έχουμε ολοκληρώσει το ειδικό βιβλιάριο Ζωή στη Γη και τώρα τελειώνουμε το ειδικό βιβλιάριο Μπορείτε να Είστε Φίλοι του Θεού! Έπειτα από μελέτη τριών εβδομάδων, εξέφρασε την επιθυμία να παρακολουθεί τις συναθροίσεις. Εφόσον δεν μπορεί να περπατήσει για να πάει στις συναθροίσεις, πηγαίνω εγώ στο σπίτι της και την παίρνω στην πλάτη μου. Αγαπάει τόσο πολύ τις συναθροίσεις ώστε, εάν δεν πάω να την πάρω, θυμώνει μαζί μου και μπορεί μάλιστα να κλάψει».

 ◼ ΒΟΡΕΙΑ ΚΑΙ ΝΟΤΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗ

Αριθμός χωρών: 56

Πληθυσμός: 868.871.739

Αριθμός ευαγγελιζομένων: 3.165.925

Αριθμός Γραφικών μελετών: 3.089.453

Η Μαρί από τη Γουαδελούπη αναφέρει: «Στην παραλία του ξενοδοχείου όπου εργάζομαι, κάποιοι πελάτες μού επισήμαναν ότι μερικά ρούχα και παπούτσια ήταν ξεχασμένα σε έναν βράχο επί δύο μέρες. Μάζεψα τα πράγματα ελπίζοντας ότι θα έβρισκα κάποια πληροφορία που θα προσδιόριζε την ταυτότητα του κατόχου. Βρήκα ένα πορτοφόλι που περιείχε 1.067 ευρώ! Διάφοροι που στέκονταν εκεί κοντά με παρότρυναν να κρατήσω ένα μέρος των χρημάτων και να μοιραστώ τα υπόλοιπα μαζί τους. Αμέσως τους είπα ότι είμαι Μάρτυρας του Ιεχωβά και ότι η συνείδησή μου μού υπαγορεύει να είμαι έντιμη. Έτσι λοιπόν,  τα παρέδωσα όλα στη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου. Οι υπάλληλοι εκεί έμειναν και αυτοί έκπληκτοι που δεν κράτησα τα χρήματα. Εξήγησα και πάλι τη θέση μου. Όταν επέστρεψα στην παραλία, μερικοί από τους ανθρώπους που βρίσκονταν εκεί ανυπομονούσαν να μάθουν περισσότερα για τις πεποιθήσεις μας. Χρησιμοποιώντας τη Γραφή, τους έδωσα μαρτυρία. Μεταξύ αυτών ήταν μια γυναίκα η οποία είπε: “Θα προσλαμβάνω μόνο Μάρτυρες του Ιεχωβά στη δουλειά μου”». Στο μεταξύ, ο κάτοχος βρέθηκε και η αστυνομία συγχάρηκε την αδελφή για την εντιμότητά της.

Ο Αντόνιο, ένας Μπεθελίτης στο Μεξικό, αξιοποιεί κάθε ευκαιρία που του δίνεται προκειμένου να μιλάει για την αλήθεια στους ανθρώπους. Πρόσφατα, ενώ βρισκόταν στο λεωφορείο για να πάει στη συνάθροιση, έδωσε ένα φυλλάδιο σε δύο καλοντυμένους ανθρώπους, έναν άντρα και μια γυναίκα. Ακολούθησε ευχάριστη συζήτηση. «Τους χαιρέτησα στη στάση όπου θα κατέβαινα», είπε ο Αντόνιο, «αλλά προς έκπληξή μου, ήθελαν να κατεβούν μαζί μου για να συνεχίσουμε τη συζήτηση, μολονότι δεν ήταν η στάση τους. Αφού κατεβήκαμε, μιλήσαμε λίγο ακόμα, και μετά τους χαιρέτησα και πάλι. Εκείνοι ρώτησαν: “Πού πηγαίνεις;” “Σε μια συνάθροιση με την εκκλησία μου”, απάντησα. Κοιτάχτηκαν μεταξύ τους και μετά ρώτησαν: “Μπορούμε να έρθουμε μαζί σου;” “Θα χαρώ πολύ να έρθετε!” αποκρίθηκα». Και οι δύο, τόσο η νεαρή γυναίκα, που είναι δικηγόρος, όσο και ο ανιψιός της, που είναι φοιτητής, είχαν ακούσει το άγγελμα της αλήθειας πριν από μερικά χρόνια αλλά δεν προχώρησαν λόγω εναντίωσης από την οικογένειά τους. Ενώ συνόδευαν τον Αντόνιο στη συνάθροιση, εξέφρασαν την ευχή να έβλεπαν τη γυναίκα που τους είχε μιλήσει αρχικά για τη Γραφή. Τι ευχάριστη έκπληξη ήταν για αυτούς να τη συναντήσουν εκεί! Ήταν ενθουσιασμένοι που παρακολούθησαν τη συνάθροιση και ανυπομονούσαν να μελετήσουν τη Γραφή. «Ο Ιεχωβά ήταν αυτός που μας οδήγησε εδώ, και από τώρα και στο εξής θα συνεχίσουμε να ερχόμαστε», είπε η νεαρή γυναίκα. Έγιναν διευθετήσεις για μελέτη, η οποία διεξάγεται δύο φορές την εβδομάδα.

 Στην Αϊτή, η Ζακλίν, σύζυγος ενός επισκόπου περιοχής, συνόδευε μια σκαπάνισσα στο έργο κηρύγματος όταν είδαν κάποια κοπέλα να κάθεται μόνη της στο πεζοδρόμιο και να κλαίει. Οι αδελφές την πλησίασαν και τη ρώτησαν γιατί ήταν τόσο στενοχωρημένη. Στην αρχή, η κοπέλα δεν ήθελε να τους πει, αλλά επειδή εκείνες επέμειναν με όμορφο τρόπο, απάντησε: «Έκανα αυτό που ήθελα να κάνω». Καθώς η Ζακλίν κατάλαβε αμέσως ότι είχε πάρει δηλητήριο, τη ρώτησε και εκείνη κούνησε το κεφάλι της καταφατικά. Οι αδελφές τη μετέφεραν κατευθείαν στο νοσοκομείο για νοσηλεία. Την επόμενη εβδομάδα, η σκαπάνισσα την επισκέφτηκε ξανά για να την ενθαρρύνει. Ξεκίνησαν Γραφική μελέτη.

Στο ταμείο ενός σούπερ μάρκετ στην Παραγουάη, η Λούρντες ξαφνιάστηκε όταν έμαθε ότι είχε δώσει πλαστό χαρτονόμισμα. Ο ταμίας φώναξε αμέσως το φρουρό ασφαλείας. Η Λούρντες και η Ίνγκριτ, η πεντάχρονη κόρη της, οδηγήθηκαν σε ένα μικρό δωμάτιο ωσότου έρθει η αστυνομία. Ο διευθυντής του σούπερ μάρκετ και ο φρουρός ασφαλείας απαίτησαν από την αδελφή να τους πει πού είχε βρει το πλαστό χαρτονόμισμα. Η Λούρντες δεν μπορούσε να θυμηθεί πού το είχε βρει και τους είπε ότι δεν ήξερε πως ήταν πλαστό. Γεμάτη στενοχώρια, η Ίνγκριτ κοίταξε το διευθυντή και το φρουρό ασφαλείας και είπε: «Μας συμπεριφέρεστε σαν να είμαστε κλέφτες. Η μητέρα μου δεν είναι κλέφτρα. Εμείς είμαστε Μάρτυρες του Ιεχωβά και δεν λέμε ψέματα στους ανθρώπους». Ο διευθυντής ρώτησε τη Λούρντες αν ήταν Μάρτυρας, και εκείνη απάντησε καταφατικά. Ένα τηλεφώνημα στο γραφείο τμήματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά τούς έπεισε τελικά ότι η Λούρντες ήταν όντως Μάρτυρας. Ζήτησαν συγνώμη από τη Λούρντες και την Ίνγκριτ για την αναστάτωση και τις άφησαν να φύγουν. Η μικρή Ίνγκριτ είπε αργότερα πως το χειρότερο ήταν ότι δεν μπόρεσαν να αγοράσουν το σακουλάκι με το ποπκόρν που ήθελε πάρα πολύ.

Καθώς ένας αδελφός κήρυττε στην Κόστα Ρίκα, αποφάσισε να πλησιάσει τον Καθολικό γείτονά του για να του δώσει  μαρτυρία. Ο αδελφός ήταν διστακτικός επειδή ο κύριος αυτός δεν συμπαθούσε τους Μάρτυρες. Μάλιστα στο παρελθόν τους είχε φερθεί άσχημα. Προς έκπληξη του αδελφού, ο κύριος τον κάλεσε μέσα και εξήγησε την αλλαγή της συμπεριφοράς του. Κάποιος φίλος του τον είχε προσκαλέσει σε ένα μακρινό μέρος για να παρακολουθήσει μια Ευαγγελική λειτουργία. Όταν έφτασε εκεί, του ζήτησαν να αφηγηθεί την προσωπική του «εμπειρία». Εκείνος είπε μόνο ότι ήταν Καθολικός. Αυτό δεν τους άρεσε και τον διέταξαν να βγει έξω από την εκκλησία, λέγοντας στο φίλο του ότι κινδύνευε να αφοριστεί επειδή συναναστρεφόταν με έναν Καθολικό. Έφυγε λοιπόν από την εκκλησία, αλλά εφόσον ήταν μακριά από το σπίτι του σε άγνωστη περιοχή, δεν ήξερε πού να διανυκτερεύσει. Πήγε σε ένα σπίτι, εξήγησε τι είχε συμβεί και τον προσκάλεσαν μέσα. Εκεί του πρόσφεραν φαγητό και μέρος για να περάσει τη νύχτα. Οι οικοδεσπότες έδωσαν επίσης μαρτυρία σε αυτόν τον κύριο. Ναι, ήταν Μάρτυρες του Ιεχωβά. Πόσο επηρεάστηκε αυτός ο άνθρωπος όταν διαπίστωσε ότι οι Μάρτυρες αγαπούν αληθινά τον πλησίον τους! Τώρα μελετάει τη Γραφή μαζί τους.

Μια αδελφή στο Τρινιδάδ γράφει: «Ενώ βρισκόμουν στο έργο δρόμου, κάποια γυναίκα με πλησίασε και μου ζήτησε τα τελευταία περιοδικά. Αφού της έδωσα αρκετά περιοδικά, της πρόσφερα μια δωρεάν οικιακή Γραφική μελέτη. Η γυναίκα είπε ότι μελετούσε στο παρελθόν, αλλά είχε μετακομίσει πρόσφατα στην περιοχή. Ζήτησα το όνομα και τη διεύθυνσή της, αλλά αυτή αρνήθηκε, λέγοντας ότι, εάν πραγματικά υπηρετούμε τον αληθινό Θεό, εκείνος θα μου έδειχνε πού έμενε. Την επομένη, ενώ συμμετείχα στη διακονία από πόρτα σε πόρτα, χτύπησα μια πόρτα και άνοιξε η ίδια γυναίκα. Βλέποντας τη συνεργάτιδά μου και εμένα, γέλασε αμήχανα και είπε: “Πώς με βρήκατε τόσο γρήγορα;” Τη ρώτησα αν θυμόταν τι μου είχε πει την προηγούμενη μέρα. Μας κάλεσε να μπούμε μέσα και ξεκινήσαμε μελέτη. Τώρα η γυναίκα αυτή είναι αβάφτιστη ευαγγελιζόμενη».

 ◼ ΑΣΙΑ ΚΑΙ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ

Αριθμός χωρών: 47

Πληθυσμός: 3.971.703.969

Αριθμός ευαγγελιζομένων: 574.927

Αριθμός Γραφικών μελετών: 444.717

Ο Γκενσιάμ είναι τακτικός σκαπανέας στο Νεπάλ. Βγάζει τα προς το ζην οδηγώντας ταξί. Στην εργασία του συναντάει ανθρώπους από διαφορετικά κοινωνικά στρώματα και βλέπει ότι οι περισσότεροι από αυτούς είναι βιαστικοί, ακόμη και τη νύχτα, έχοντας λίγο χρόνο για συζήτηση. Παρ’ όλα αυτά, καταβάλλει συνειδητές προσπάθειες για να αρχίζει συζητήσεις. Όποτε είναι δυνατόν, δίνει στους επιβάτες του ένα κατάλληλο φυλλάδιο και τη διεύθυνση της πλησιέστερης Αίθουσας Βασιλείας. Πολλοί επιβάτες έχουν εκφράσει την εκτίμησή τους. Πέντε από αυτούς μελετούν τώρα τη Γραφή με τον Γκενσιάμ.

 Στην Ταϊβάν, ο σύζυγος μιας αδελφής χρησιμοποιούσε συχνά τη βροντερή φωνή του για να επιπλήττει τη γυναίκα του, ιδιαίτερα όταν επρόκειτο να πάει σε Χριστιανική συνάθροιση. Μια μέρα όμως έπαθε εγκεφαλικό επεισόδιο. Παρέλυσε και νοσηλεύτηκε σε νοσοκομείο. Η αδελφή τον φρόντισε υπομονετικά και χρησιμοποίησε διακριτικά την περίοδο της αποκατάστασής του για να τον βοηθήσει να εκτιμήσει την αλήθεια της Αγίας Γραφής. Του έλεγε: «Χρειάζεται να ασκείς το μυαλό σου, γι’ αυτό θα σου λέω κάποιες πληροφορίες και θα προσπαθείς να τις θυμάσαι, εντάξει;» Εκείνος ήξερε ότι έπρεπε να σκέφτεται, και έτσι συμφώνησε. Η αδελφή χρησιμοποιούσε πληροφορίες από διάφορα ειδικά βιβλιάρια για να τον διδάξει μερικές βασικές αλήθειες, όπως το όνομα του Θεού και τις ιδιότητές του, καθώς επίσης το θέμα της Γραφής. Επιπρόσθετα, πολλοί αδελφοί τον επισκέπτονταν και του έδειχναν καλοσύνη. Αυτό τον συγκίνησε τόσο πολύ ώστε, επιστρέφοντας από το νοσοκομείο στο σπίτι, συμφώνησε να κάνει Γραφική μελέτη. Τώρα έχει αρχίσει να παρακολουθεί συναθροίσεις σε αναπηρικό καροτσάκι και χρησιμοποιεί τη βροντερή φωνή του για να κάνει σχόλια.

Ο Ροχάνα, ειδικός σκαπανέας που υπηρετεί σε αγροτική περιοχή της Σρι Λάνκα, αντιμετώπισε εναντίωση από τον οδηγό ενός τρίκυκλου διθέσιου ταξί. Όταν αυτός έβλεπε τον Ροχάνα στη διακονία, φώναζε εκτοξεύοντας ύβρεις. Μια φορά απείλησε τον Ροχάνα ότι, εάν δεν σταματούσε να κηρύττει στην περιοχή, θα τον μαχαίρωνε. Ο Ροχάνα αντέδρασε με πραότητα. Αργότερα, ο άνθρωπος έπαθε ατύχημα και κατέληξε στο νοσοκομείο βαριά τραυματισμένος. Ο Ροχάνα τον επισκέφτηκε στο νοσοκομείο και του πήγε ένα δώρο. Όταν εκείνος είδε ποιος είχε έρθει να τον επισκεφτεί, άρχισε να κλαίει και να ζητάει από τον Ροχάνα να τον συγχωρήσει για την προσβλητική συμπεριφορά του. «Κύριε, αφού σου συμπεριφέρθηκα με τέτοιον τρόπο, καλύτερα να με χτυπούσες παρά να κάνεις τόσο κόπο για να έρθεις να με παρηγορήσεις», του είπε. Τώρα έχει βγει από το νοσοκομείο και συνεχίζει να οδηγεί το τρίκυκλο ταξί του. Επίσης διαβάζει τακτικά τα περιοδικά μας.

Μεγάλος αριθμός ξένων έρχονται στο Χονγκ Κονγκ για να δουλέψουν ως οικιακοί βοηθοί. Ανάμεσά τους είναι μια γυναίκα  που είχε αρχίσει να μελετάει το ειδικό βιβλιάριο Τι Απαιτεί ο Θεός από Εμάς; στις Φιλιππίνες και ήθελε να συνεχίσει τη Γραφική της μελέτη. Μη ξέροντας, όμως, πώς να βρει τους Μάρτυρες, προσευχήθηκε για βοήθεια. Μια μέρα που δεν εργαζόταν, διέσχισε το λιμάνι και πήγε στην κυρίως εμπορική περιοχή και στο κεντρικό πάρκο όπου πολλοί Φιλιππινέζοι συγκεντρώνονται τα σαββατοκύριακα. Έψαξε αλλά δεν βρήκε κανέναν τον οποίο θα μπορούσε να αναγνωρίσει ως Μάρτυρα του Ιεχωβά, μολονότι αυτοί έρχονται τακτικά στο πάρκο τα σαββατοκύριακα για να δώσουν μαρτυρία. Ωστόσο, είδε ένα ειδικό βιβλιάριο Τι Απαιτεί ο Θεός πεταμένο σε κάποιον κάδο σκουπιδιών. Η γυναίκα πήρε το βιβλιάριο και πρόσεξε ότι υπήρχε ένας τηλεφωνικός αριθμός γραμμένος πάνω του. Ο αριθμός ανήκε στην αδελφή η οποία είχε δώσει αρχικά το βιβλιάριο. Τι έκπληξη και χαρά ένιωσε αυτή η γυναίκα όταν έμαθε ότι η αδελφή εργαζόταν στο ίδιο συγκρότημα κατοικιών όπου εργαζόταν και η ίδια! Ξανάρχισε τη Γραφική της μελέτη και τώρα παρακολουθεί τις συναθροίσεις.

Κάποιος επίσκοπος περιοχής και ένας άλλος πρεσβύτερος στη Δημοκρατία της Κορέας έκαναν μια ποιμαντική επίσκεψη ακριβώς στην κατάλληλη στιγμή. Επισκέφτηκαν κάποια αδελφή η οποία ήταν αδρανής επί δέκα χρόνια. Ο σύζυγός της, που ήταν άθεος, είχε αποφασίσει να εκκλησιάζεται αφότου υποβλήθηκε σε κάποια εγχείρηση. Στην επίσκεψή τους οι αδελφοί συνάντησαν το σύζυγο, ο οποίος στο τέλος της φιλικής τους συζήτησης δέχτηκε το ειδικό βιβλιάριο Τι Απαιτεί ο Θεός. Ο πρεσβύτερος ενθάρρυνε την αδελφή ενώ μελετούσε με το σύζυγο. Ο σύζυγος δέχτηκε την πρόσκληση να παρακολουθήσει τη συνέλευση περιφερείας, έπειτα από την οποία σταμάτησε να πηγαίνει στην εκκλησία και έγινε τακτικός στις συναθροίσεις. Και η αδελφή επίσης προόδευσε και ζήτησε να γίνουν επισκέψεις στα τέσσερα παιδιά τους που έμεναν σε άλλη πόλη. Ως αποτέλεσμα, ο σύζυγος της αδελφής, η μεγαλύτερη κόρη της και ο άντρας της, καθώς και η μικρότερη κόρη της έχουν βαφτιστεί. Αργότερα, ο μεγαλύτερος γιος της και η σύζυγός του βαφτίστηκαν επίσης, ανεβάζοντας σε έξι το συνολικό αριθμό των καινούριων Μαρτύρων.

 Η Γιούκι, μαθήτρια λυκείου στην Ιαπωνία, το έβρισκε δύσκολο να πει στους συμμαθητές της ότι ήταν Μάρτυρας του Ιεχωβά. Ξέροντας ότι έπρεπε να δίνει μαρτυρία, συνειδητοποίησε ότι χρειαζόταν να πάρει η ίδια την πρωτοβουλία, αφού οι συμμαθητές της δεν ανέφεραν ποτέ το ζήτημα της θρησκείας. Αποφάσισε να κάνει φανερά προσευχή στο μεσημεριανό γεύμα. Όλο το πρωί, προσευχόταν ένθερμα ζητώντας θάρρος. Κατόπιν, αντί να κάνει μια βιαστική προσευχή για το γεύμα ώστε να μην την προσέξει κανείς, έσκυψε το κεφάλι της και προσευχήθηκε λίγο περισσότερο. Όταν τελείωσε, μια συμμαθήτριά της τη ρώτησε αν ήταν καλά. Εντούτοις, η Γιούκι δεν μπόρεσε να δώσει μαρτυρία. Νιώθοντας πολύ άσχημα για αυτό, ζήτησε αργότερα συγχώρηση από τον Ιεχωβά στην προσευχή της και παρακάλεσε και πάλι για θάρρος. Την επομένη, αφού η Γιούκι προσευχήθηκε, η συμμαθήτριά της την ξαναρώτησε πώς ήταν, και η Γιούκι σκέφτηκε: “Τώρα πρέπει να τα καταφέρω!” Εξήγησε ότι είναι Μάρτυρας του Ιεχωβά. Στην αρχή, η συμμαθήτριά της ξαφνιάστηκε, αλλά μετά βομβάρδισε τη Γιούκι με ερωτήσεις—Για ποιο πράγμα προσεύχεσαι; Ποιο είναι το όνομα του Θεού; Ποιος ήταν ο Ιησούς; και ούτω καθεξής. Η Γιούκι ενθουσιάστηκε.

Στην Κούπανγκ της Ινδονησίας, ο Γκλεν ήταν γνωστός ως μέθυσος και ναρκομανής. Τον προσλάμβαναν για να απειλήσει ή να χτυπήσει άλλους. Έμενε με τους γονείς του όταν δύο Μάρτυρες του Ιεχωβά τούς επισκέφτηκαν και τους μίλησαν για τη Γραφή. Σύντομα ο Γκλεν δέχτηκε να κάνει Γραφική μελέτη και με σκληρές προσπάθειες άρχισε να απαλλάσσεται από τις κακές του συνήθειες. Μια μέρα κάποιος καταστηματάρχης τού έδωσε προκαταβολικά ένα τεράστιο χρηματικό ποσό για να χτυπήσει κάποιον άνθρωπο. Ο Γκλεν σκέφτηκε την προσφορά, αλλά αποφάσισε να μη δέχεται πια τέτοιες δουλειές. Επέστρεψε τα χρήματα και αρνήθηκε να κάνει αυτό που του ζητήθηκε. Αργότερα, όταν ο Γκλεν πήγε σε ένα άλλο κατάστημα, ο ιδιοκτήτης φοβήθηκε ότι είχε πάει να τον χτυπήσει. Ο Γκλεν τον έπεισε ότι τώρα μελετάει τη Γραφή και ζει ειρηνική ζωή. Ο ιδιοκτήτης του καταστήματος δέχτηκε Γραφική μελέτη και επίσης του πρόσφερε εργασία στο κατάστημα. Στη συνέλευση περιφερείας πέρυσι, ο Γκλεν βαφτίστηκε και ο ιδιοκτήτης του καταστήματος ήταν ανάμεσα στους παρόντες.

 ◼ ΕΥΡΩΠΗ

Αριθμός χωρών: 46

Πληθυσμός: 728.373.014

Αριθμός ευαγγελιζομένων: 1.490.345

Αριθμός Γραφικών μελετών: 733.728

Μετά το θάνατο της 88χρονης αδελφής Γιακόμπα, στην Ολλανδία, οι συγγενείς της έλαβαν μια επίσημη επιστολή από το τοπικό αστυνομικό τμήμα. Τους πήγαινε τα περιοδικά με συνέπεια επί πολλά χρόνια. Η επιστολή έλεγε εν μέρει: «Ήταν πολύ ξεχωριστή για εμάς. Επισκεπτόταν τακτικά το τμήμα μας και μας άρεσε να πίνουμε τσάι μαζί της. Θαυμάζαμε το κουράγιο της—παρά την προχωρημένη της ηλικία συνέχιζε να πηγαίνει με το ποδήλατό της, με ήλιο ή με βροχή, για να επισκεφτεί τους ανθρώπους προκειμένου να μεταδώσει τα πιστεύω της. Θα μας λείψει πάρα πολύ».

 Από την Ελβετία έρχεται η επόμενη εμπειρία. Κάποια οικογένεια Μαρτύρων του Ιεχωβά πήγε διακοπές και εμπιστεύτηκε τα κλειδιά του διαμερίσματός τους στο γιο μιας άλλης οικογένειας Μαρτύρων, ζητώντας του να ταΐζει κατά την απουσία τους τα ψάρια που είχαν στο ενυδρείο. Όταν το αγόρι πήγε για πρώτη φορά στο διαμέρισμα, δυσκολεύτηκε να ξεκλειδώσει την πόρτα. Η κυρία από το απέναντι διαμέρισμα άκουσε κάποιον θόρυβο και κρυφοκοίταξε από την πόρτα της. Όταν είδε το αγόρι να προσπαθεί να ανοίξει την πόρτα του διαμερίσματος, συμπέρανε πως ήταν διαρρήκτης και κάλεσε την αστυνομία. Αφού το αγόρι τελείωσε, βγήκε έξω και βρέθηκε αντιμέτωπο με δύο οπλισμένους αστυνομικούς! «Τι κάνεις εδώ;» ρώτησαν. «Τάισα τα ψάρια, όπως μου ζητήθηκε», απάντησε. Οι αστυνομικοί δεν τον πίστεψαν. Εκείνος εξήγησε: «Είμαι Μάρτυρας του Ιεχωβά, όπως και η οικογένεια που μένει εδώ. Μου ζήτησαν να ταΐζω τα ψάρια όσο θα λείπουν, γι’ αυτό μου έδωσαν και τα κλειδιά τους». Οι αστυνομικοί δεν πείστηκαν και ήθελαν να τον πάρουν μαζί τους στο αστυνομικό τμήμα. «Μια στιγμή», είπε ο νεαρός. «Οι φίλοι μου άφησαν τον αριθμό του κινητού τηλεφώνου τους σε αυτό εδώ το χαρτί. Μπορείτε να τους τηλεφωνήσετε τώρα αμέσως και να μάθετε αν είπα την αλήθεια». Οι αστυνομικοί κάλεσαν τότε τον αριθμό και επαλήθευσαν την ιστορία του αγοριού. Αφού ζήτησαν συγνώμη, έφυγαν. Όταν η οικογένεια επέστρεψε από τις διακοπές, επικοινώνησε με την κυρία του απέναντι διαμερίσματος, η οποία μόλις πρόσφατα είχε μετακομίσει εκεί. Την ευχαρίστησαν για το ενδιαφέρον της. Μετά εξήγησαν ότι, όπως και αυτοί, έτσι και το αγόρι είναι Μάρτυρας του Ιεχωβά και απολύτως αξιόπιστο άτομο. Εφόσον η κυρία δεν ήξερε πολλά για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, επακολούθησε μια συζήτηση, η οποία οδήγησε στο να δεχτεί Γραφική μελέτη.

Στην Ιταλία, κάποια αδελφή που συμμετείχε στη μαρτυρία από σπίτι σε σπίτι, είχε την ευκαιρία να μιλήσει με μια νεαρή μητέρα η οποία είναι απορροφημένη στην καριέρα της. Αφού  προσπάθησε πολλές φορές να τη συναντήσει ξανά, αλλά χωρίς επιτυχία, η αδελφή αποφάσισε να της τηλεφωνήσει. Στο τηλέφωνο, η νεαρή γυναίκα εξήγησε ότι δεν είχε καθόλου χρόνο για συζητήσεις γύρω από τη Γραφή. Η αδελφή είπε: «Μέσα σε 10 ή 15 λεπτά, μπορείς να μάθεις κάτι καινούριο, ακόμη και από το τηλέφωνο». «Καλά, αν είναι από το τηλέφωνο, τότε εντάξει!» απάντησε εκείνη. Πρόσφατα, η αδελφή τής έδωσε το βιβλίο Γνώση που Οδηγεί στην Αιώνια Ζωή και άρχισαν τη μελέτη από τηλεφώνου. Η μελέτη διεξάγεται συνήθως τα πρωινά του Σαββάτου, αλλά τα 10 ή 15 λεπτά έχουν γίνει τώρα 30.

Η Άντζελα είναι μια από τους ολοένα και περισσότερους ευαγγελιζομένους στη Βρετανία οι οποίοι έχουν αποδεχτεί την πρόκληση να δίνουν μαρτυρία στους πολλούς ξένους που τώρα κατοικούν εκεί. Όταν επισκέφτηκε ένα κατάστημα που πουλάει έτοιμο κινέζικο φαγητό για το σπίτι, κάποιος από το προσωπικό τής έκανε νόημα να φύγει. Καθώς όμως η Άντζελα έφευγε, μια Κινέζα βγήκε τρέχοντας από το πίσω μέρος του καταστήματος, φωνάζοντας το όνομα του Θεού στην κινεζική. Έπειτα από εκείνη την αρχική συζήτηση, η Άντζελα της άφηνε τα περιοδικά τακτικά. Μολονότι της άρεσαν τα έντυπα, εξήγησε ότι το έβρισκε δύσκολο να πιστέψει πως ο Θεός δημιούργησε το σύμπαν. Πίστευε ότι τα πάντα ήρθαν σε ύπαρξη τυχαία.

Η εργασία που έκανε η γυναίκα στο κατάστημα ήταν να παρασκευάζει κινέζικα μπουρεκάκια. Η Άντζελα τη ρώτησε πόσα επιμέρους υλικά χρησιμοποιούσε για να φτιάξει ένα  μπουρεκάκι. Εκείνη απάντησε: «Πέντε». Τότε η Άντζελα τής πρότεινε να τα σκορπίσει στον αέρα την επόμενη φορά που θα έφτιαχνε μπουρεκάκια και να δει πόσα μπουρεκάκια θα φτιαχτούν. Την επόμενη εβδομάδα που η Άντζελα επισκέφτηκε το κατάστημα, η Κινέζα ήρθε να τη βρει, της πρόσφερε ένα φρέσκο μπουρεκάκι και είπε ότι τώρα δεχόταν πως ο Θεός είχε φτιάξει το σύμπαν. Αυτή η γυναίκα ξεκίνησε τακτική Γραφική μελέτη και προοδεύει καλά καθώς μαθαίνει την αλήθεια από το Λόγο του Θεού.

Στη Γερμανία, όταν μεταφέρονται ραδιενεργά απόβλητα από μονάδες πυρηνικής ενέργειας με το τρένο, γίνονται συχνά εκδηλώσεις διαμαρτυρίας από ακτιβιστές οικολόγους. Γι’ αυτό, υπάρχουν ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις στις σιδηροδρομικές γραμμές για να τις ελευθερώνουν πριν από τη διέλευση της αμαξοστοιχίας. Το Νοέμβριο του 2003, πραγματοποιήθηκε μια τέτοια επιχείρηση κοντά στην περιοχή όπου η Γκούντρουν υπηρετούσε ως σκαπάνισσα. «Φανταζόμουν τους αστυνομικούς να κάθονται και να περιμένουν ώρες ατέλειωτες», εξήγησε, «και έτσι αποφάσισα να τους πλησιάσω για να τους προσφέρω κάτι να διαβάσουν». Η Γκούντρουν βρήκε τους αστυνομικούς πολύ φιλικούς. Κρατώντας ένα ψάθινο καλάθι γεμάτο με τεύχη των περιοδικών Η Σκοπιά και το Ξύπνα! δεν δυσκολεύτηκε να τους προσεγγίσει. Μια ομάδα αστυνομικών από τη Βαυαρία την έβγαλαν μάλιστα φωτογραφία καθώς τους πρόσφερε το Ξύπνα! στο όχημά τους. Μέσα σε δύο μέρες διένυσε πάνω από 120 χιλιόμετρα, μιλώντας με περισσότερους από 100 αστυνομικούς κατά μήκος της διαδρομής. Έδωσε 184 περιοδικά. «Αυτή είναι μια εμπειρία που δεν θα ξεχάσω ποτέ!» είπε με ενθουσιασμό.

Στην Ισπανία, η Άννα Μαρία σχόλασε από την εργασία της και πήγε στη στάση του λεωφορείου. Ενώ περίμενε εκεί, άρχισε να διαβάζει κάποιες αναρτημένες ανακοινώσεις. Μια από αυτές τράβηξε αμέσως το βλέμμα της. Έγραφε: «Πρέπει επειγόντως να επικοινωνήσω με Μάρτυρες του Ιεχωβά για να μπορέσω να συνεχίσω τη Γραφική μου μελέτη». Η Άννα Μαρία τηλεφώνησε στο συγκεκριμένο αριθμό αμέσως και διευθέτησε να συναντήσει  τη γυναίκα, της οποίας το όνομα ήταν Φελίθιτας. Είχε έρθει πρόσφατα από τον Ισημερινό, όπου μελετούσε τη Γραφή δύο χρόνια. Πολύ σύντομα, η μελέτη άρχισε ξανά, και τόσο η Φελίθιτας όσο και ο γιος της παρακολουθούν από τότε όλες τις συναθροίσεις. Είναι ευγνώμονες για το ότι η πνευματική τους πρόοδος δεν διακόπηκε πολύ καιρό.

Μια γυναίκα στη Βουλγαρία παρακολούθησε τη Γραφική μελέτη που έκανε ο εγγονός της με τους Μάρτυρες. Ενθουσιάστηκε όταν έμαθε ότι το όνομα του Θεού είναι Ιεχωβά. Εφόσον η Γραφή της δεν περιείχε το όνομα του Θεού, αποφάσισε να πάει σε ένα βιβλιοπωλείο για να αγοράσει μια Γραφή που να το περιέχει. Ο βιβλιοπώλης τη ρώτησε τι θα ήθελε. Όταν του είπε, αυτός άρχισε να της φωνάζει: «Ανήκεις σε εκείνη την αίρεση!» Ακριβώς τότε, μπήκε στο κατάστημα ένας ιερέας. Όταν ρωτήθηκε: «Ποιο είναι το όνομα του Θεού;» εκείνος απάντησε: «Ιεχωβά, βέβαια. Τώρα, σταμάτα να φωνάζεις σε αυτή τη γυναίκα». Ο βιβλιοπώλης έμεινε εμβρόντητος. Η γυναίκα και άλλα τρία μέλη από την οικογένειά της σημειώνουν πολύ καλή πνευματική πρόοδο.

Κάποια οικογένεια στη Ρωσία έζησε μια τραγωδία: οι γονείς έχασαν τον αγαπημένο τους γιο. Την παραμονή της κηδείας, η μητέρα τηλεφώνησε σε όλους τους φίλους του γιου της, χρησιμοποιώντας τους αριθμούς τηλεφώνου που βρήκε στο σημειωματάριό του. Σε αυτό υπήρχε και ο αριθμός μιας οικογένειας Μαρτύρων του Ιεχωβά, τους οποίους η μητέρα κάλεσε επίσης στην κηδεία. Η οικογένεια των Μαρτύρων δεν γνώριζε τους γονείς, αλλά αποφάσισε να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία για να παρηγορήσει την οικογένεια. Ο αδελφός μίλησε στον πατέρα για την ελπίδα της ανάστασης και του έδωσε το ειδικό βιβλιάριο Όταν Πεθαίνει Κάποιος που Αγαπάτε. Ο αδελφός τον επισκέφτηκε δύο μέρες αργότερα. Ο πατέρας είπε: «Το βιβλιάριο μας έκανε μεγάλη εντύπωση. Έχουμε αποφασίσει να ξεχωρίσουμε κάποιον χρόνο για να μελετούμε τη Γραφή». Η σύζυγος έχει εγγραφεί στη Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας και τώρα προετοιμάζεται να γίνει αβάφτιστη ευαγγελιζόμενη.

 ◼ ΩΚΕΑΝΙΑ

Αριθμός χωρών: 30

Πληθυσμός: 34.820.382

Αριθμός ευαγγελιζομένων: 94.087

Αριθμός Γραφικών μελετών: 48.307

Η Ολένα ήταν μόλις 12 χρονών όταν βαφτίστηκε, το Δεκέμβριο του 2003, στη Χαβάη. Ανόμοια με τους νεαρούς που έχουν το μυαλό τους στη διασκέδαση, η Ολένα έχει ξεκάθαρους πνευματικούς στόχους, όπως είπε η ίδια: «Χάρηκα πολύ που έκανα βοηθητικό σκαπανικό το Μάρτιο και το Μάιο, και πραγματικά απόλαυσα τη συνεργασία με τους σκαπανείς και τους μεγαλύτερους στην ηλικία. Για παράδειγμα, τα απογεύματα του Σαββάτου είχα το προνόμιο να συνοδεύω μια πρώην ιεραπόστολο καθώς εργαζόταν στον κινεζικό τομέα κάνοντας επανεπισκέψεις και Γραφικές μελέτες. Μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρουσα η γλώσσα.  Μελλοντικός μου στόχος είναι να γίνω τακτική σκαπάνισσα σε ξενόγλωσση εκκλησία. Για να πετύχω αυτόν το στόχο, βγαίνω στο έργο μετά το σχολείο τις Τετάρτες, καθώς επίσης τα Σάββατα και τις Κυριακές. Σκοπεύω δε να κάνω βοηθητικό σκαπανικό όσο συχνότερα μπορώ». Τι άλλο πιστεύει η Ολένα ότι θα τη βοηθήσει να πραγματοποιήσει τους στόχους της; «Το να προφυλάσσω την καρδιά μου σημαίνει ότι πρέπει να δείχνω με τις πράξεις μου πόσο σπουδαίο είναι για εμένα να ευαρεστώ τον Ιεχωβά», είπε. «Η συναναστροφή με εκείνους που νιώθουν όπως και εγώ για τον Ιεχωβά θα με βοηθήσει να παραμείνω στο δρόμο της δικαιοσύνης. Το να διαθέτω περισσότερο χρόνο υπηρετώντας τον Ιεχωβά σημαίνει ότι διαθέτω λιγότερο χρόνο με ανθρώπους που έχουν κοσμική νοοτροπία. Αυτό με προστατεύει από το να σκέφτομαι ότι τα υλικά πράγματα και η ανήθικη διασκέδαση μπορούν να με κάνουν ευτυχισμένη».

Κάτι που συνηθίζεται στα Νησιά Σολομώντος είναι το να δίνουν οι γονείς ένα ή δύο από τα μικρά τους παιδιά σε συγγενείς για να τα αναθρέψουν. Κάποιο αντρόγυνο, μόλις έμαθε τι αναμένει ο Ιεχωβά από τους γονείς, διαπραγματεύτηκε την επιστροφή της κόρης του, της Ντέμπορα, που τότε ήταν έφηβη. Πώς θα αντιδρούσε εκείνη όταν ξαφνικά θα βρισκόταν μέσα σε μια οικογένεια Μαρτύρων, με το πολυάσχολο πρόγραμμα των συναθροίσεων, της επίδοσης μαρτυρίας και της οικογενειακής Γραφικής μελέτης; Η Ντέμπορα θυμάται: «Ακόμη και στην πρώτη συνάθροιση που παρακολούθησα, ένιωσα ότι οι παρευρισκόμενοι χαίρονταν πραγματικά που ήμουν εκεί. Περίμενα να δω κληρικούς να φορούν ειδική αμφίεση, αλλά δεν υπήρχε κανένας. Φαινόταν ότι όλοι συμμετείχαν στις συναθροίσεις, ακόμη και τα μικρά παιδιά». Δεν άργησε και η Ντέμπορα να κάνει το ίδιο. Κάτι που επίσης την εντυπωσιάζει είναι ο τρόπος με τον οποίο ο πατέρας της διδάσκει αυτήν και τα αδέλφια της, όπως λέει η ίδια: «Ο μπαμπάς μάς βοηθάει να συλλογιζόμαστε τα παραδείγματα ανθρώπων της Γραφής. Αυτό με βοηθάει πολύ όταν παλεύω με κάποιο προσωπικό μου πρόβλημα». Η Ντέμπορα, αβάφτιστη ευαγγελιζόμενη τώρα, λέει πόσο χαρούμενη είναι που η αλήθεια του Λόγου του Θεού  υποκίνησε τους γονείς της να τη φέρουν πίσω στην οικογένεια και στο δρόμο της ζωής.

Ορισμένα μέρη της Παπούας-Νέας Γουινέας είναι ορεινά και σε πολλά χωριά δεν είναι εφικτή η επικοινωνία μέσω οδικού δικτύου. Μερικά από αυτά τα χωριά δεν τα έχει αγγίξει ο σύγχρονος πολιτισμός. Ωστόσο, τα καλά νέα της Βασιλείας έχουν τον τρόπο να εισχωρούν ακόμα και σε αυτές τις περιοχές. Κάποιος ονόματι Λεάνα ήρθε σε μια συνάθροιση στην πρωτεύουσα, στο Πορτ Μόρεσμπι. Οι αδελφοί έμειναν κατάπληκτοι όταν έμαθαν ότι αυτός είναι αρχηγός ενός απομονωμένου χωριού ψηλά στα βουνά, όπου οι άνθρωποί του δεν έχουν πρόσβαση σε σύγχρονες ανέσεις. Ο Λεάνα χρειάστηκε να περπατήσει πέντε μέρες μέσα στο δάσος για να βγει στον κεντρικό δρόμο. Από εκεί ταξίδεψε με φορτηγό ως την πρωτεύουσα. Ο ίδιος είπε ότι πριν από τέσσερα χρόνια είχε έρθει στην πόλη και συνάντησε στο δρόμο κάποιον αδελφό ο οποίος του έδωσε ένα τεύχος της Σκοπιάς. Ο Λεάνα πήρε το περιοδικό στο χωριό του και, αφού το διάβασε, άρχισε να διδάσκει τους συγχωριανούς του από το περιοδικό. Το έκανε αυτό κάθε Κυριακή επί αρκετά χρόνια, κρατώντας προσεκτικά το περιοδικό σε πλαστικό κάλυμμα για να προστατεύεται. Τελικά, οι άνθρωποι του χωριού τον έπεισαν να βρει τους εκδότες αυτού του περιοδικού. Ταξίδεψε πίσω στην πόλη και ήρθε σε επαφή με τους αδελφούς, οι οποίοι διευθέτησαν να μελετήσουν μαζί του. Ο Λεάνα έμεινε σχεδόν δύο εβδομάδες με μια οικογένεια Μαρτύρων και ολοκλήρωσε τη μελέτη του ειδικού βιβλιαρίου Τι Απαιτεί ο Θεός. Όταν του εξήγησαν ότι υπήρχε εκκλησία σε μια κωμόπολη που δεν ήταν τόσο μακριά από το χωριό του, ενθουσιάστηκε και αναφώνησε: «Αυτό είναι εύκολο! Απέχει μόλις δύο μέρες με τα πόδια από το χωριό μου!» Εφοδιασμένος με μια τσάντα γεμάτη έντυπα και αυξημένη κατανόηση της αλήθειας του Λόγου του Θεού, έκανε το μακρύ ταξίδι της επιστροφής προς το χωριό του. Έχει διευθετηθεί να γίνει επίσκεψη σε αυτό το χωριό κάποια στιγμή στο κοντινό μέλλον, έτσι ώστε οι άνθρωποι εκεί να αποκτήσουν ακριβή γνώση της Γραφής.

Στο νησιωτικό κράτος του Κιριμπάτι, μια αδελφή που εργάζεται στο μεταφραστικό γραφείο των Μαρτύρων του Ιεχωβά  αναφέρει την ακόλουθη εμπειρία: «Κάποιο πρωί έβαλα στην τσάντα μου ένα τεύχος της Σκοπιάς που πραγματευόταν το ζήτημα της κόλασης και αποφάσισα να το προσφέρω μολονότι ήταν παλιότερης ημερομηνίας. Η συνεργάτιδά μου και εγώ συναντήσαμε έναν κύριο. Συστηθήκαμε και του παρουσιάσαμε το περιοδικό, αφού πρώτα διαβάσαμε μια σύντομη δήλωση της Γραφής για την κόλαση. Έσκυψε το κεφάλι του και έμεινε αρκετή ώρα σιωπηλός, και έτσι τον ρώτησα μήπως δεν ένιωθε καλά. Καθώς σήκωσε το κεφάλι του, πρόσεξα ότι έκλαιγε. Μας είπε πως το θέμα του περιοδικού τον είχε αγγίξει βαθιά. Ο γιος του είχε πεθάνει λίγες εβδομάδες νωρίτερα, και τόσο ο ίδιος όσο και η σύζυγός του ήταν ακόμα περίλυποι. Προσεύχονταν και οι δύο συνεχώς στον Θεό να ανακουφίσει την καρδιά τους επειδή πίστευαν ότι ο γιος τους ήταν στην πύρινη κόλαση. Ακούγοντας τι ακριβώς λέει η Γραφή για την κατάσταση των νεκρών, ο κύριος αυτός έμεινε κατάπληκτος και χάρηκε πολύ. Στην επανεπίσκεψη ξεκίνησε μελέτη. Λέει συχνά ότι προσευχόταν στον Θεό να του δείξει την αλήθεια και λαχταρούσε να βρει μια θρησκεία που να διδάσκει αληθινά τη Γραφή. Έχει αρχίσει να παρακολουθεί τις συναθροίσεις και προετοιμάζεται καλά ώστε να δίνει εγκάρδιες απαντήσεις στη διάρκεια της Μελέτης Σκοπιάς».

Το Δεκέμβριο του 2003, περισσότεροι από 60.000 εκπρόσωποι παρακολούθησαν τη μεγαλύτερη συνέλευση περιφερείας που διεξάχθηκε ποτέ στην Αυστραλία από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Επιστρέφοντας από τη συνέλευση στο Σίντνεϊ, η εξάχρονη Αλίσια ανυπομονούσε να δείξει στους συμμαθητές της το καινούριο βιβλίο Μάθε από τον Μεγάλο Δάσκαλο. Όταν η μητέρα της Αλίσια ήρθε να την πάρει εκείνο το απόγευμα, ξαφνιάστηκε βλέποντας τη φράση «Δώστε Δόξα στον Θεό» γραμμένη με μεγάλα γράμματα στον πίνακα της τάξης. Το ίδιο πρωί η Αλίσια είχε μιλήσει για τη συνέλευση σε τρεις δασκάλες και στους 24 συμμαθητές της. Όλοι εντυπωσιάστηκαν με το καινούριο βιβλίο και με την ενθουσιώδη περίληψη ορισμένων κύριων σημείων του προγράμματος που παρουσίασε η Αλίσια. Η φράση «Δώστε Δόξα στον Θεό» είχε παραμείνει στον πίνακα όλη τη μέρα.

[Εικόνα στη σελίδα 43]

Η Ναφισάτου στο Νίγηρα

[Εικόνα στη σελίδα 43]

Ο Ράντσο (δεύτερος από δεξιά) με τον ξάδελφό του και τα αδέλφια του στο Λεσότο

[Εικόνα στη σελίδα 48]

Μαρί, Γουαδελούπη

[Εικόνα στη σελίδα 48]

Αντόνιο, Μεξικό

[Εικόνα στη σελίδα 52]

Γκενσιάμ, Νεπάλ

[Εικόνα στη σελίδα 56]

Γιακόμπα, Ολλανδία

[Εικόνα στη σελίδα 58]

Άντζελα, Βρετανία

[Εικόνα στη σελίδα 61]

Ολένα, Χαβάη